Zwanen in het ijs
Maandag 21 Februari 2011 om 20:00Aanvankelijk leek het een knap staaltje synchroonzwemmen.
Maar al snel bleek dat dit rijtje zwanen een ander doel had. De voorste fungeerde als ijsbreker...
...driftig aangemoedigd door nummer 2.
Hun moeder had nog zo tegen de 5 broers gezegd: "Blijf nu vannacht bij mij in de buurt, want morgenvroeg konden jullie wel eens verrast worden door het ijs".
Ze luisterden niet. En nu het moeilijk bleek om voedsel te vinden wilden ze wel graag naar moeders terug.
Het kleine zusje was uiteraard bij haar moeder gebleven, zij hangt altijd nog aan de rokken van moeder. Moeder zelf werd er niet warm of koud van, ze deed gewoon haar middagdutje.
Moeizaam zwoegde de koploper door, de achterhoede leek te helpen duwen. Iedere keer een halve meter en dan was er weer rust.
De koploper hield het voor gezien, nu was de beurt aan nummer 2.
In de achterhoede ontstond wat gemor. Ze zagen de bui al hangen, straks was het hun beurt om als ijsbreker te fungeren.
Ze kozen de weg van de minste weerstand, ze zwommen hetzelfde traject terug als wat ze net hadden afgelegd.
Twee broers zwoegden door. Hun doel was immers bijna bereikt.
Al snel kwam nummer 3 er weer bij. "De weg van de minste weerstand is niet altijd de juiste weg", moet hij hebben gedacht...
Nummer 5 wilde zich niet laten kennen, hij zwom het hele stuk terug, tot aan het wak waar ze begonnen waren.
Even tussendoor de vleugels strekken.
Het gehele proces verliep in alle rust. Ze trokken zich niets van mij aan, ik stond ver van hen vandaan. Waarschijnlijk zijn ze wel aan mensen gewend. Het water waar ze zwommen ligt dicht naast een weg en fietspad.
Ook nummer 4 voegde zich weer bij hen.
Toen was het eerst tijd om het verenkleed te verzorgen.
En daar kwam de hekkensluiter weer aan, het wak liep dood.
En zo waren de 5 broers weer verenigd. De zwanen hebben het in dit gebied tijdens deze vorstperiode maar moeilijk.
Jammer dat ik geen video-camera bij me had, het geluid van het brekend ijs was namelijk heel bijzonder. Het resoneerde door de stilte.
Nu moeten jullie niet denken dat ik het geslacht van zwanen uit elkaar kan houden, hij en zij mag je wat mij betreft ook omdraaien. 
Ik heb niet afgewacht totdat ze weer bij hun moeder en zus waren, het werd namelijk voor mij tijd om door te rijden naar onze moeder. Onze moeder die ons jarenlang liefdevol heeft verzorgd en altijd voor ons klaarstond ook toen we al jaren waren getrouwd. Nu verkeert ze in een omstandigheid dat de rollen zijn omgedraaid, wij als kinderen zijn er nu om haar te verzorgen. Gelukkig hoeven we dat niet alleen te doen, maar staan er allemaal professionele en zorgzame mensen om ons heen.
Dit geploeter van de kinderen door het ijs naar hun moeder is wel beeldend. Er zal een tijd komen dat wij als kinderen, ondanks het geploeter, onze moeder niet meer kunnen bereiken.
De mensen die het zelf meemaakten weten wat het is, Alzheimer een ingrijpende ziekte...