Riet binden met twijg en met een snelbinder
Donderdag 09 September 2010 om 07:10In dit log schreef ik dat ik nog terug zou komen op het rietbinden.
Ter gelegenheid van de open dag gaf Jan een demonstratie in het "ouderwets" rietbinden met twijg (in het dialect, twieg genoemd).
Hij haalt een dikke bos uitgekamd riet op. Dit uitkammen (ontdoen van onkruid) van het riet gebeurt normaal gesproken in het rietland, vlak na het maaien. De dikke bossen worden in het voorjaar naar de schuur gebracht, alwaar het riet onder dak wordt opgebonden tot kleine bosjes.
Het hoeft vast geen betoog dat een dik bos riet erg zwaar is. Ondanks de mechanisatie blijft het arbeidsintensief en zwaar werk. Het riet gaat vele malen door de handen van de rietteler voordat het wordt verkocht aan de riethandelaar.
Het riet ligt nu op een (zelfgelaste) verhoging. Vroeger werd het riet van de grond geraapt.
Jan pakt hier de juiste hoeveelheid riet voor een kleine bos met een omtrek van 46 centimeter.
Zo lijkt het net een wedstrijd. 
Twijg is een natuurprodukt en tevens een lastig produkt. Een bos twijg wordt in afwachting tot gebruik in het water gelegd, anders wordt het te droog en dan knapt het sneller.
Het twijg wordt strak om de bos getrokken.
Het uiteinde wordt ertussen gestoken.
Door met de bos tegen de stootplank te stoten wordt het riet op gelijke hoogte gebracht.
Tevens wordt het twijg nog een stukje naar beneden geduwd.
Met de snelbinder gaat het wat eenvoudiger. Er hoeft niet meer handmatig worden strak getrokken dat regelt de machine allemaal. Het pakken van de juiste hoeveelheid riet blijft echter handwerk.
Als de bos klaar is wordt deze in de bak op de achtergrond gelegd. Als er 100 bossen in liggen worden er banden omheen getrokken en is de rol gereed voor transport door de riethandelaar.
En zo ziet het eruit als de kleine bosjes op het dak worden gelegd. Deze gepensioneerde rietdekker (vader van deze rietdekker) vertelt gepassioneerd over het vak. Hij vertelde dat iedereen kan rietdekken, echter het is de kunst om het juiste riet met de juiste kromming op de juiste plaats te leggen. En dat vereist dus vakmanschap.
