Op de fiets en een blauwe ijsvogelvlinder
Vrijdag 27 Augustus 2010 om 17:31Een bijkomstigheid van de fotografie (waar volgens mij meerdere fotografen tegenaan lopen) is dat het vervelend is dat de overige gezinsleden altijd moeten wachten op de fotograaf. Eigenlijk is dat voor beide partijen niet leuk, niet voor de wachtende gezinsleden en niet voor de fotograaf die de fotosessie dan maar snel afrondt omdat die zich schuldig begint te voelen.
Ik vind het dan ook heerlijk om ook tijdens de vakantie er even alleen op uit te trekken om foto's te maken. Nou ja, dat "even" kun je eigenlijk wel weglaten. 
Op een dag waren er in Kroatië prachtige wolkenluchten te zien. Die wolkenluchten deden me besluiten om de fiets te pakken en een rondje te maken over het platteland.
In de vakantie zag ik tweemaal een soort vlinder die mijn aandacht onmiddellijk trok. Het was een grote vlinder en de vlinder had een aparte manier van vliegen. Het leek wel of de vlinder achteruit vloog. De manier van vliegen deed me ook denken aan een deltavlieger. En wat nu zo leek is dat die zeilende manier van vliegen ook omschreven wordt in dit linkje, het gaat om de koningspage. Eén van de eerste dagen zag ik de vlinder op de kiezels zitten terwijl ik uit de Adriatische zee stapte. Jullie begrijpen, ik had toen geen camera bij me. Ik was toen in de veronderstelling dat ik nog wel een herkansing zou krijgen, de vakantie was immers nog jong. De hele vakantie heb ik naar de vlinder gespeurd. Pas aan het eind van de vakantie kwam deze vlinder nog één keer op mijn pad, de vlinder zeilde zo voor mijn voeten neer. Ik kon maar één foto maken en de vlinder vloog weg en dat was tevens de laatste ontmoeting met dit soort.
Op de plaats waar de passiflora zo uitbundig bloeide maakte ik onderstaande foto's van de lucht.
Er zijn veel campinggasten die hun caravan gedurende de winter in Kroatië laten staan. Met de tractor wordt de caravan dan van en naar de camping gebracht.
Een icarusblauwtje wilde ook al niet lang voor me poseren. Tijden heb ik achter dit vlindertje aan "gevangen".
Heel groot.
Een vlindersoort die ik het meest zag tijdens onze vakantie was een witje. Het was een zeldzaam ongedurig soort. Tijden ben ik er achteraan geweest en deze vlindersoort vertikte het om maar eventjes voor mij te gaan zitten. Ze huppelden van de ene bloem naar de ander en volgens mij "dronken" ze al vliegend. Toch is het me één keer gelukt om een acceptabele foto te krijgen.
Jullie begrijpen vast wel dat ik met al dat moois om me heen slechts een paar kilometer heb gefietst en dat ik toch tijden ben weggebleven.
Plotseling zag ik deze prachtige vlinder. Het was een blauwe ijsvogelvlinder. Behalve dat de onderkant van de vleugels mooi getekend was, was de bovenkant van de vleugels ook prachtig mooi. Maar de vlinder liet de bovenkant van de vleugels alleen zien tijdens het vliegen. Tijdens het stilzitten weigerde de vlinder de vleugels te spreiden. Ook met deze vlinder heb ik me tijden vermaakt.
Op de onderstaande foto is een glimp te zien van de bovenkant van de vleugels. Hier gaat de vlinder weer op de vleugels.
Het was een prachtige fietstocht en met mijn camera heb ik ten volle genoten.
