Taman Indonesia
Zondag 21 Juni 2009 om 16:00Zaterdag waren we met een groep naar Taman Indonesia.
In 1992 hebben we een rondreis gemaakt in Indonesië. We zijn op de eilanden Sumatra, Java en Bali geweest. Het bezoek aan Taman Indonesia was voor ons dan ook een feest van herkenning.
Vanwege de regen hebben we eerst binnen koffie gedronken en spekkoek gegeten. Binnen was er ook van alles te zien.
Wie aan Indonesië denkt, denkt meteen aan wajangpoppen. Het maken van deze poppen is aan vaste regels gebonden. Bij de poppen van hout snijdt men eerst de contour en dan volgens voorgeschreven patronen de oren en daarna wordt met buitengewone nauwkeurigheid het gezicht vormgegeven. Veel aandacht wordt daarbij besteed aan de expressie. Nu is de neus aan de beurt, vervolgens de mond en tenslotte de ogen. En dan is de pop gereed om geschilderd te worden. Ze beginnen met een witte basisverf en dan met de hoofdkleuren: geel, rood, blauw en zwart. Alle kleuren hebben een betekenis. Door menging ontstaan weer tussenkleuren. Door de gebruikte kleuren, de vorm en houding van het hoofd krijgt de pop z'n bedoelde karaktertrekken.

In het park leven maar liefst vijftig verschillende soorten vogels. De meeste vogels moet je fotograferen vanachter het gaas. Bij sommige soorten kom je binnenin de kooi. Toch was het gezien het donkere weer nog lastig om te fotograferen. Ik laat er in deze serie ook maar eentje zien. Een goudfazant in de rui.

We liepen daar net tijdens voedertijd. Levende wormen voor de vogels.

Een echte topper voor de kinderen was de pratende Beo.

Een Indonesisch muziekinstrument, een angklung. Gemaakt van bamboe. Iedere grootte heeft een andere toonhoogte. Door te schudden aan de verschillende toonhoogtes kun je een lied spelen. Wij hebben ook een angklung in huis en ik kan er ook nog op spelen. Maar echt niet zo goed als de musicus op dit filmpje. Een umbrella heb je daar ook niet nodig, bij een regenbui pak je gewoon een bananenblad.

Prachtige bloemen.

Bij zulke grote ogen smelt je hart toch helemaal?

Er waren stands waar je allemaal verschillende soorten saté kon proeven.


De mensen hierboven gebruikten bij hun saté heerlijke ketjap. Natuurlijk moesten we daarvan wel een fles (links op de foto) meenemen naar huis, "Bango", de lekkerste ketjap ter wereld...

Op deze grote poster staat een landbouwer die aan het werk is op de sawah's (rijstvelden). Ook dat hebben we op onze rondreis in het echt mogen aanschouwen.
Op de voorgrond staat een vervoermiddel. We hebben ons tijdens ons verblijf aldaar enorm verbaasd wat er allemaal op dergelijke manier vervoer werd. Alles wat ook maar wielen had werd gebruikt en volgepakt. We fotografeerden toen met een spiegelreflex camera in het analoge tijdperk. We zijn met enorm veel foto's thuis gekomen, maar achteraf had ik van al die volgepakte vervoersmiddelen meer foto's willen hebben.

Een bajaj is een motorische driewieler die in de grote steden van Indonesië wordt gebruikt als taxi.

Een becak, een fietstaxi.

Iedereen had wat lekkers meegebracht en het was de bedoeling om op de Drentse heide nabij Havelte te gaan picknicken. Het weer was echter niet stabiel. Toen hebben we met elkaar besloten om te gaan picknicken onder de veranda in onze tuin. Het meegebrachte eten en drinken werd uitgestald op een grote tafel. I.p.v. picknickkleden moesten we helaas op tuinstoelen zitten, maar flexibel als we zijn... En voor de zekerheid hebben we onze potkachel onder de veranda maar even aangestoken. Het laat zich raden...het was er heel goed toeven.
