Van adoptiekuiken tot wees....
Zaterdag 13 Juni 2009 om 14:34Het begon allemaal zo mooi. Wij hadden een broedse kalkoen en een bevrucht kippenei. Drie weken lang zat ze trouw te broeden midden op ons grasveld. Een week geleden werd ze de trotse moeder van een prachtig kuiken. Zoals het een echte moeder betaamt paste ze heel goed op haar kleintje. Ze warmde het kuiken met haar lichaamstemperatuur en niets was haar teveel als het ging om de verzorging en de verdediging. Kraaien, eksters en poezen kwamen in de buurt, maar de kleine had met zo'n grote moeder niets te vrezen. Een dag na het uitkomen van het ei hebben we moeder en dochter verplaatst naar de ren, bij de andere kippen. Ook dat ging prima.
Gisteren hoorden we het kuiken echter voortdurend piepen. Het kuiken liep driftig tussen de andere kippen een graantje mee te pikken, maar haar moeder was nergens te bekennen. Vreemd. Toen we dit in de hoek van de ren aantroffen sloeg ons de schrik om het hart.
En ja hoor, een eindje verder lag de kalkoen met afgerukt hoofd. Half door het gaas getrokken door een roofdier. De dader moet haast wel een vos zijn geweest.
Het kuiken probeerde warmte te vinden bij andere kippen maar iedereen wees haar af. Toen hebben we het kuiken bij de andere kippen vandaan gehaald. Een behulpzame kennis bracht een bak met een warmteplaat en zo stelden we het kuiken veilig. Direct kroop ze onder de elektrische warmteplaat, waarschijnlijk moe van al dat gezoek naar haar moeder.
Vanochtend hebben we de bak even in het zonnetje gezet.
We moesten het kleine ding wel even wijzen waar het voer en het drinken was. Ook een stukje brood ging er wel in.
Het kuiken had dorst en liet het water dankbaar door de keel glijden.
En natuurlijk moest er ook even geaaid worden.
De kinderen hebben een knuffel opgezocht, zodat het kuiken wat gezelschap heeft. Zo te zien valt "Rups" wel in de smaak.
