Koolmezen broeden in onze tuin (3)
Zondag 05 Mei 2019 om 17:40Vandaag laat ik de derde en laatste serie zien over de koolmezen in onze tuin. Het meeste voedsel zoeken ze in de bomen. Met 18 hoogstam fruitbomen en nog 16 andere bomen c.q. grote struiken hebben ze voldoende keuze. Maar ook de bloementuin werd afgestruind voor voedsel.
Het nestkastje op het terras hangt voor de koolmezen op een strategische plek. Met het voedsel in de snavel maken ze meestal eerst een tussenlanding om te kijken of de kust veilig is of te wachten tot de partner het nestkastje gaat verlaten. In principe zijn ze niet samen in het nestkastje. De mezen hebben daarbij keuze uit de magnolia die tegenover het nestkastje staat...
… of de vijgenboom die naast het nestkastje staat.
Rupsjes is het favoriete voedsel. Zowel het mannetje als het vrouwtje voeren de jongen. Ze vliegen evenredig af en aan. De ouden zijn eenvoudig van elkaar te onderscheiden, het mannetje heeft een bredere borststreep dan het vrouwtje.
Stilstaande koolmezen had ik inmiddels al voldoende vastgelegd. Nu ging ik de uitdaging aan om ze vliegend vast te leggen. Vele sessies en uren heb ik eraan besteed. Ik heb gebruik gemaakt van verschillende combinaties van spiegelreflex body's en objectieven. Een spiegelreflex met een hoge ISO-waarde en korte sluitertijd is een voorwaarde. De koolmezen met hun vleugelslag zijn zo snel dat is met het blote oog vaak niet waar te nemen.
Je kunt niet pas gaan scherpstellen als je de koolmees ziet, want dan ben je te laat. De autofocus ging uit. Ik stelde met de hand scherp op een bepaald punt. Met één oog keek ik door de zoeker, met het andere oog keek ik naar de omgeving van het nestkastje. Zodra de koolmees zijn tussenlanding had gemaakt begon ik te knippen met de camera. Daarbij had ik mijn focus gericht op de plek voor de opening van het nestkastje. Na honderden foto's verder waarvan het merendeel zo naar in de prullenbak kon is dit het geworden.
Afremmen door de vleugels naar voren te gooien.
Landingsgestel uit.
Ik zat verdekt opgesteld op een laag krukje achter twee grote potplanten. Op die manier hadden ze geen last van mij.
Het vastleggen van het wegvliegen was een stuk lastiger. Ze lieten zich eerst uit het nestkastje vallen en dan kwam na een seconde de eerste vleugelslag. Ze vlogen iedere keer een andere kant op. Het was lastig om te bepalen waar ik de focus moest leggen.
Al met al heb ik genoten van de activiteiten van de koolmezen en ben ik blij met deze fotoserie.
