Oudemirdumerklif
Zaterdag 25 Juni 2016 om 16:16Een fotografie-uitstap naar Gaasterland samen met met mijn fotomaatje, Jan stond al heel lang op mijn verlanglijstje. Vorige week was het dan zo ver. Op een mooie zomerdag reisden Jan en ik vanuit de kop van Overijssel naar Gaasterland. Gaasterland ligt in zuidwest Fryslân aan het IJsselmeer, zie Google Maps. Het glooiende landschap van Gaasterland is ca 150.000 jaar geleden gevormd tijdens de voorlaatste (Saale) ijstijd. Enorme gletsjers duwden in grillige vormen de bodem voor zich uit. Deze bestond uit keileem, een taai mengsel van zand, leem en stenen.
Onze eerste bestemming in Gaasterland was het Oudemirdumerklif. We parkeerden onze auto vlakbij het Minneminnespaad. Dit pad is genoemd naar Minne Minnes de Vries, de laatste visser die op het Oudemirdumerklif leefde en de toenmalige Zuiderzee als visgebied had. Hij woonde in het voorste deel van het huisje op de achtergrond. Het huis dateert van 1755. Minne Minnes de Vries (1881-1963) viste hoofdzakelijk op paling. Typerend was zijn dagelijkse gang door de landerijen naar zee met de netten op zijn rug, getuige de foto op het informatiebord.
Het Minneminnespaad zag er in 2009 nog zo uit. In het jaar 2013 heeft men aan weerszijden van het pad een tuinwal geplaatst.
Deze tuinwallen zijn door de vele bloemen een kleurrijk geheel geworden.
Ik kwam er zelfs een kleine vos tegen. Het is wel een verschoten exemplaar, maar ondanks dat mag deze vlinder hier wel een plekje krijgen.
Aan het eind van het pad kwamen we uit bij een uitkijkpunt over het IJsselmeer. Beneden ons, aan de kust bevindt zich het Oudemirdumerklif. Dit klif is een steil stukje Friese kust waarvan het hoogste punt op 7.80 meter +NAP ligt. Dit unieke, 1400 meter lange klif is ontstaan doordat het keileem in de loop van de afgelopen eeuwen tijdens stormen is afgeslagen door de Zuiderzee.
Ook de restanten van de paalbeschoeiing zijn stille getuigen van de strijd tegen het geweld van de zee. De aanleg van de Afsluitdijk in 1932 betekende een kentering voor deze kust. Het vroegere strand heeft zich sindsdien ontwikkeld als grasland (de strook tussen het uitzichtpunt en de kust) en wordt tegenwoordig middels begrazing extensief beheerd. Jan vertelde dat je in eerdere jaren nog bij de kust kon komen. Door dichte begroeiing lukt dan nu niet meer. Om een beter beeld te krijgen van het Oudemirdumer Klif is er uit het archief een fotocollage samengesteld.
Als we naar links kijken zien we een woud aan windmolens. Het is het Windpark Noordoostpolder. Dit Windpark is op 21 juni geopend door minister Kamp.
Een driemaster passeert de windmolens.
Jan en ik nestelden ons op het bankje. We hadden onze camera's én koffie bij de hand en een prachtig uitzicht en dat alles in een lekker zonnetje. Wat wil een mens nog meer?
Het was een komen en gaan van mensen die ook genoten van het mooie plekje. Er kwam ook nog een vogeltje langs wat ons trakteerde op zijn mooie zang. Zou het een fitis kunnen zijn?
Naschrift: Geert schreef in zijn reactie dat het vogeltje hem deed denken aan de kleine karekiet.
Nadat we daar lange tijd hadden genoten van het mooie plekje namen we het pad terug naar de auto. We hadden namelijk die dag nog meer doelen op ons programma staan.