Texel, De Slufter
Zaterdag 30 Augustus 2014 om 17:14Tijdens onze vakantie maakten we een wandeling in De Slufter. Dit prachtige natuurgebied is ontstaan door dijkdoorbraken en onder invloed van getijden. Omdat we van plan waren een fikse wandeling naar de zee te maken en omdat het hard waaide besloot ik om mijn Canon 5D thuis te laten en te kiezen voor de compacte Sony Cybershot.
De Slufter is een uniek gebied, doordat het in open verbinding staat met de Noordzee. Na een aantal mislukte pogingen om er een landbouwpolder van te maken, werd aan het begin van de 20e eeuw besloten het zeegat open te laten.
Bij vloed loopt het zeewater van de Noordzee tot achter de duinen.
De vloed zorgt voor de aanwas van veel kleine dieren en voedingsstoffen. Bij eb vormt het slib van het zeewater rustige poelen en een krekenstelsel. Er ontstaat een rijke vegetatie die op zijn beurt een trekpleister is voor grote aantallen vogels. Het grootste deel van De Slufter wordt als vogelreservaat beheerd; alleen het zuidelijke gedeelte is vrij toegankelijk.
In het noordelijke stuk broeden veel vogels, zoals eidereend, bergeend en kluut. Daarnaast is natuurgebied De Slufter een foerageer- en rustplaats voor de lepelaarskolonie van het aangrenzende natuurgebied De Muy. Ook de bruine en de blauwe kiekendieven, de aalscholvers, de rietzangers vinden hier hun eten. In de Sluftergeul leven zeedieren als krabben, garnalen en platvis.
De Slufter wordt beweid door schapen, die door het eten van de kwelderplanten bij voorbaat al gezouten zijn. Kenmerkend voor De Slufter is de kweldervegetatie met planten als zoutmelde, zeekraal, de geurige zeealsem en het lamsoor, waarvan de bloemen in de zomer het hele gebied paars kleuren.
Onderstaande foto is gemaakt tijdens de vakantie vorig jaar. We waren toen acht dagen later in De Slufter dan dit jaar. De lamsoor bloeide toen nog volop, terwijl dit jaar de lamsoor nagenoeg was uitgebloeid.
Dichtbij de Noordzee bleven we een tijdje staan bij een brede geul. Het werd eb en het water kolkte terug naar de zee. In het midden van de geul leek het diep en de stroming was zeer sterk. Het leek me dat je niet in het water moest vallen, want dan zou je het niet winnen van de sterke stroming.
Terwijl ik al fotograferend door de zoeker keer, verscheen er plotseling een viervoeter in beeld.
Deze jongen liep over de rand en trapte met zijn linker voet steeds een stukje van de rand af. Eén verkeerde stap en hij zou in het kolkende water belandden. Deze jongen heeft een leeftijd waarbij hij de gevaren niet overziet. Zijn vader, die toekeek had volgens mij wijzer moeten zijn. Ach, misschien zie ik wel teveel gevaren in het leven ...
Eenmaal aangekomen op het strand zagen we een dreigende lucht aankomen.
Gelukkig had ik een plastic draagzak mee waar de camera in zou kunnen en voor de rest rekenden we erop dat we een dikke regenbui over ons heen zouden krijgen.
We begonnen snel aan onze terugtocht.
Wonder boven wonder schampte de bui langs ons en kregen we uiteindelijk maar tien druppels regen.
Aan het einde van onze wandeling zagen we dit tafereeltje. Moeders kon roepen wat ze wilde, maar hij bleef in het water.
Uiteindelijk moest ze het mannetje bij de arm pakken om hem op het droge te krijgen. Ze glimlachte wel om deze actie of ze verbloemde haar boosheid omdat er veel publiek bij stond.
