« Een veenlijk in Focht… | Home | Oranje zandoogje, kor… »

Kraanvogels gezien ...

Op vrijdag liep mijn wekker af om kwart voor zes in de morgen en dat op een vrije dag. De fiets ging op de fietsendrager van de auto en zo toog ik opnieuw naar Drenthe. Tussen Vledder en Doldersum zag ik dit plaatje.

"Ochtendstond heeft goud in de mond".

Mijn doel van die ochtend was het Fochteloërveen. Ik parkeerde mijn auto bij de vogelkijkhut aan de Bruustingerplas. Vanaf dat punt fietste ik om zeven uur het veen op. Mijn eerste ontmoeting daar was met oude bekenden.

Deze keer waren het behalve "Landgeiten" ook nog eens "Kunstwerkgeiten".

Iets verder passeerde ik viervoeters die bezig waren met hun ochtenbad.

Ik fietste, volop genietend, naar de uitkijktoren "De Zeven". Behalve een vroege jogger met hond was er verder geen menselijk wezen te bekennen.
Een tweede beklimming van de toren ging al wat ontspannender dan de eerste. Ook boven was er niemand te bekennen, de "grijze golf" was nog niet gearriveerd.

Bepakt en bezakt met fotoapparatuur, brood en water stond ik daar voor het venster. Met mijn roofvogelblik tuurde ik de vlakte af op zoek naar kraanvogels. Het belangrijkste attribuut was ik vergeten, namelijk een verrekijker.
Er was geen kraanvogel te zien. Maar ook zonder kraanvogels heb ik daar een tijdlang heerlijk alleen genoten.

Er was een kakofonie van vogelgeluiden. In de buurt van de vogelkijkhut legde ik een kleine gast vast. Helaas kan ik nog niet alle vogels in de natuur herkennen. Op de computer kon ik de vogel determineren en het lijkt me een tjiftjaf.

Toen ik op het punt stond om de afdaling naar beneden te maken kwam er een meneer met apparatuur naar boven. Ik vond het niet fatsoenlijk om direct weg te gaan en bleef dus om een praatje te maken met deze vriendeljke meneer. Weer een tijdje later kwam het echtpaar (de vaste gasten) naar boven.

Deze mensen weten precies waar de kraanvogels kunnen zitten. Ik mocht door hun verrekijker kijken en door de telescoop. Totaal hebben ze vier kraanvogels kunnen ontdekken.

Dit echtpaar komt hier bijna iedere dag, daarvoor moeten ze 25 kilometer fietsen. Ze tellen alle dieren die op hun pad komen. Ze vertelden dat er nu nog maar twee van de acht jongen van de kraanvogels over zijn. De jongen van de kraanvogels zijn kwetsbaar, ze kunnen namelijk nog niet vliegen. De vos is hun grootste vijand.

Bij het pijltje zaten de kraanvogels, dat was ongeveer 1,2 kilometer van ons vandaan. Ik heb ze dus door de kijkers wel gezien maar ze zaten buiten het bereik van mijn fotocamera.

Nu mag ik nog niet klagen, want in augustus 2011 kon ik kraanvogels vastleggen in De Weerribben. In april 2011 verwoestte een grote brand vijftig tot honderd hectare natuurgebied in Fochteloërveen. Door die brand werden de kraanvogels verdreven naar andere natuurgebieden.

Vanaf de uitkijktoren fietste ik terug richting de auto. Vandaar ging ik naar mijn volgend doel, maar daarover later meer.