"Sarah" en Texel
Zondag 23 Februari 2014 om 15:36Afgelopen week mocht ik de mooie leeftijd van 50 jaar bereiken. Op mijn verzoek was er geen grote pop in de tuin, wel was er als verrassing een hele grote slagroomtaart.
Ter ere van dat heuglijk feit vertoefden mijn man en ik vorig weekend op Texel.
We hebben te maken met stormdepressie Ulla en daardoor waait het op deze zaterdag flink. Aan zee komt enige tijd een ZUIDWESTERSTORM te staan, windkracht 9. Verder komen er zware tot zeer zware windstoten voor tot meer dan 100 km/uur. waren de voorspellingen op de dag dat we vertrokken. De deining was zelfs te voelen op de enorme veerboot tijdens de oversteek op het Marsdiep. Op het Mardiep lagen drie van deze schepen voor anker. Wij hadden het idee dat ze daar voor de zekerheid lagen voor het geval er iets met de veerboot zou gebeuren.
Nadat ik een heerlijke kom snert had genuttigd spoedde ik mij naar buiten om enkele foto's te maken van o.a. de meeuwen in de storm. Toen ik weer naar binnen ging en mij voegde bij mijn man vroeg hij: "Heb je dat bordje ook zien hangen waarop staat, met storm niet naar buiten gaan?" Nee dus, dat bordje had ik niet zien hangen.
Vanaf de boot maakten we gelijk een rondgang over het eiland. We bezochten de haven van Oudeschild. Zelfs in de haven waaide het heel hard, onze auto werd gegeseld door het zoute water.
Langs de Waddenzeedijk koersten we naar het noorden. Het zand joeg over de oever, we konden de auto niet verlaten.
In de beschutting van de duinen met het zicht op de vuurtoren kon ik al wandelend enkele plaatjes schieten. Aan de andere kant van de vuurtoren werden we gegeseld door het zand, een wandeling daar zat er niet in.
Vanaf de vuurtoren reden we in een rustig tempo naar het plaatsje De Koog alwaar we in een hotel zouden verblijven. We maakten een stop bij het noordzeestrand bij De Koog. Er stonden wel aardig wat mensen te kijken, echter bijna alle mensen bleven bovenaan de opgang staan met de rug naar de wind. Een paar mensen stonden beneden op het strand te kijken. Het zand joeg zo hard over het strand, je werd daar echt gezandstraald.
Op de paaltjes staat in het seizoen een strandtent, in de winter wordt deze verwijderd. En dat laatste is niet voor niets, direct achter de paaltjes was een groot stuk duin weggeslagen.
Doordat ik met de camera in de luwte stond van mijn man kon ik snel even een foto maken. Nadien stopte ik de camera weer snel weg onder mijn winddichte jas.
Binnenkort zal ik hier nog enkele series laten zien van ons uitje.