Wandelen langs het Gieterse Meer
Dinsdag 28 Januari 2014 om 00:14Op maandagochtend scheen eindelijk weer de zon. Omdat ik weet dat mijn zus altijd in is voor een wandeling vroeg ik haar of ze samen met mij een wandeling wilde maken. Mijn zus kende een nieuw pad die ik nog niet eerder had bewandeld.
We parkeerden onze auto bij het gemaal aan de Oeverweg in de Gieterse polder.
In de verte foerageerde een ooievaar, het is een blijvertje.
Ook deze keer werden we vergezeld door een vrolijke Kelev.
De riettelers zijn al volop aan het werk. En ik heb mij laten vertellen dat het rietsnijden voorspoedig gaat door het uitblijven van sneeuw.
Als klein meisje vond ik het, in het rietland van mijn vader, spannend om door de gemaaide gangen te lopen.
Het nieuwe pad loopt dicht langs de oever van het Gieterse Meer, ook wel Giethoornse Meer genoemd. In mijn jeugd heb ik dit meer talloze keren bevaren met de punter, zeilboot en surfplank.
Op onze wandeling kwamen we langs het zwemplekje van vroeger. Mijn oom en tante woonden dichtbij het Gieterse Meer. Vanaf hun boerderij liepen we door hun weiland, laverend tussen de koeienvlaaien, naar het meer om daar te gaan zwemmen.
Een broer van mijn vader was getrouwd met een zus van mijn moeder, de beide gezinnen trokken veel met elkaar op.
Onderstaande foto's komen uit het fotoalbum van onze ouders. Jammer dat mijn vader maar voor een klein deel op de foto staat. Behalve dat we lopend naar het Gieterse Meer gingen, voeren we ook vaak met de punter naar het meer. Mijn moeder kon zwemmen als een snoek, maar mijn vader kon niet zwemmen. Niet handig als je je hele leven aan het water hebt gewoond en vroeger afhankelijk was van vervoer over water.
Terwijl ik aan de oever stond te fotograferen vermaakten mijn zus en Kelev zich met het spelen van verstoppertje.
Begin september dobberde ik een tijdje aan deze kant van het meer en genoot toen van een zonsondergang.
Zon en wolken speelden hun spel...en Kelev ook.
Het was heerlijk om weer eens blauwe lucht te zien.
