Voorouders
Dinsdag 17 December 2013 om 00:03Kort na het overlijden van mijn moeder heb ik een periode gehad waarbij ik iedere dag een stuk ging fietsen. Het doel van het fietsen was dat ik geen doel had, het hielp mij bij de verwerking. Daarbij was het fietsen goed voor het snuiven van frisse lucht en gezond voor lijf en leden. Tijdens een fietstocht kwam ik per ongeluk terecht bij de kerk in Paasloo. De kerk kende ik wel, want ons nichtje en haar man zijn daar getrouwd.

Met verbazing zag ik dat de kerk geopend was voor publiek. Ik schrijf: "Met verbazing", omdat de ervaring leert dat protestante kerken, door de week, de deuren meestal stijf gesloten houden.

In alle rust dwaalde ik door de kerk.



Na een tijdje verliet ik de kerk en liep over het kerkhof, op zoek naar de graven van mijn voorouders. Dit is de steen van mijn oma waar ik naar vernoemd ben. Ze werd slechts 36 jaar oud. Ze liet een man en vier zoons achter, waarvan de jongste nog maar twee jaar oud was ... mijn vader.

Zoals het vaak gaat met goede voornemens, zijn ook mijn fietstochten een "langzame dood gestorven". De foto's van de kerk en kerkhof in Paasloo hadden toen geen plaatsje gekregen op mijn weblog.
Een week geleden bezocht ik opnieuw het kerkhof, de foto's gemaakt in mei wilde ik aanvullen om er alsnog een logje over te plaatsen.

Dit is de steen van mijn opa. Mijn vader en moeder liggen in één graf, maar dat was in de tijd van mijn opa en oma niet gebruikelijk.
Thuis heb ik opgezocht wat er staat in Filipenzen 1 vs 21. "Want het leven is mij Christus en het sterven is mij gewin" staat er geschreven in het bijbeltje wat mijn overgrootmoeder in 1882 kreeg. In 1917 ging het bijbeltje naar de volgende generatie en in 1973 kreeg mijn vader het bijbeltje.
In de nieuwste vertaling staat: "Want voor mij is leven Christus en sterven winst".

Mijn vader kon als tweejarig jongetje niet thuis blijven bij zijn vader en zijn veel oudere broers, hij groeide op bij zijn opa en oma, Jan Steenbeek en Albertje Pen.
Na het overlijden van zijn grootouders woonde hij bij een vrijgezelle tante en trouwde op 38 jarige leeftijd met mijn moeder. Mijn vader die opgroeide zonder de liefde van zijn eigen moeder en met de liefde van zijn vader en broers op afstand, had zoveel liefde in zijn genen zitten dat hij toch een liefdevolle echtgenoot en vader kon zijn.

In aansluiting op het bezoek aan het kerkhof in Paasloo bezocht ik de accomodatie An 't Waeter. Ik wist dat daar een schilderij hangt waarop mijn opa staat afgebeeld.
De eigenaresse was bereid om het schilderij uit een donker hoekje te halen en neer te zetten op een plaatsje waarop ik het zonder flitslicht zou kunnen vastleggen.

De middelste is mijn opa.

De kunstschilder Harm Prinsen heeft als gave de gezichten levensecht vast te leggen. In dit geval heeft hij de portretten geplaatst op een rietkragge. De andere mensen die staan afgebeeld zijn Jochem Huisman en Geertje Zandbergen - Prinsen, zo staat op de achterkant geschreven.

Mochten jullie in de buurt zijn dan is het terras An 't Waeter aan de Wetering in de Kop van Overijssel zeker aan te raden. De eigenaren zijn gastvrij en vriendelijk! En met een beetje geluk kun je een ijsvogeltje vastleggen, een vaste bezoeker op dit terras.

Als naschrift nog even een stukje over voorouders en vernoemen. Onze kinderen zijn vernoemd naar o.a. hun opa's en oma's. Onze kinderen zeggen op dit moment: "Reken maar niet dat jullie vernoemd gaan worden". We wachten het maar rustig af, het zou prachtig zijn als we ooit opa en oma worden en dan is het vernoemen bijzaak.
Onze zoon met een groot gevoel voor taal, woordspelingen en humor zei deze week: "Je zult maar Trijntje heten en het spoor bijster zijn"... Gelukkig is mijn roepnaam Jetske.