« Bij de sluis in de Tu… | Home | Gondelvaart Dwarsgrac… »

Diakonievene en controle op teken

Ons doel van de fotokuier in Fryslân was Diakonievene. Jan schreef op zijn weblog mooi hoe dit gebied is ontstaan.
De weerspiegeling werd omlijst door alg.

Terwijl Jan rustte op een boomstronk, probeerde ik macro's te maken van libellen en ander vliegend spul. Dat viel nog niet mee, want het vliegend spul was ongedurig en er stond een stevige wind. En als dan een libel een keer neerstreek dan was dat ook nog eens tussen de begroeiing.

Een bruin zandoogje had ik tot dusver dit jaar nog niet vastgelegd. Een vlindersoort die zich graag ophoudt in het struweel en dus lastig is te fotograferen.

Na een tijdje vervolgden we onze weg over glooiend landschap en over bospaadjes

...met van tijd tot tijd een prachtig uitzicht over vennetjes, waarbij de wind speelde met de waterspiegel.

Tot onze verrassing stuitten we op dit bord en aangezien we geen rijverkeer waren, liepen we rustig door.

Midden in het natuurgebied werd er hard gewerkt. De mannen zeiden nog tegen ons: "Zet deze rommel maar niet op de foto". Dergelijke uitspraken is echter bij een fotograaf tegen dovemansoren gezegd.

Toen bereikte we ons volgend rustpunt. Jan was blij dat hij kon neerstrijken op het bankje. We nuttigden daar onze broodjes en ondertussen genoten we van het prachtige uitzicht.

Er streek een libel neer op mijn bovenbeen. Jan kon de libel vanaf alle kanten vastleggen, ik echter maar vanaf één kant. De libel zat met zijn kopje naar de zon toegedraaid en dus met de achterkant naar mijn camera. Als Jan te dichtbij kwam met de camera vloog de libel even weg om dan vervolgens weer snel terug te keren. Het was schijnbaar een goed plekje.

Op mijn korte spijkerbroek landde een daas en die kon ik ook nog snel even meepakken met mijn macrolens. Een daas heeft het gemakkelijk bij blote benen, maar bijt ook rustig dwars door een spijkerbroek heen, zie dit logje

Nu vragen jullie je waarschijnlijk af waarom ik ondanks alle waarschuwingen voor teken met blote armen en benen de natuur inga.
De teken die ik een aantal jaren geleden geregeld heb gehad heb ik allemaal opgelopen in onze eigen tuin. In die jaren was ik nog niet genoeg bedacht op teken en controleerde mijzelf niet vaak genoeg. Teken kunnen op je kleding vallen, ze kunnen zelfs dwars door je spijkerbroek heen gaan. Daarom draagt Philip een speciale anti-tekenbroek zoals te zien is in deze serie. Teken kunnen in je haar vallen en dan later een fijn plekje gaan zoeken op je lichaam. In de tuin ga ik echt niet met een anti-tekenbroek, met lange mouwen en met mijn broek in de sokken lopen. Als het mooi weer is loop ik dus zowel in de tuin alsmede in de natuur in zomerkledij. Daarbij voer ik, indien nodig, ieder kwartier een snelle controleronde uit. En na het werken in de tuin stap ik direcht onder de douche en voer een uitgebreidere controleronde uit voor de manshoge spiegel. Deze manier is effectief gebleken, want ik heb al lange tijd geen teken meer gehad.

Ik geef natuurlijk wel toe dat lopen in het struweel met blote armen en benen niet handig is wat betreft ander steek- en bijtgespuis. Daar heeft Jan mij op die dag al om uitgelachen terwijl hij mij gadesloeg hoe ik om mij heen sloeg.
Het was in ieder geval weer een prachtige fotokuier. We hebben het altijd gezellig en we beleven altijd wel iets bijzonders.