Een witte tuin
Dinsdag 21 Mei 2013 om 15:27In deze periode na de begrafenis van mijn moeder probeer ik het leven weer op te pakken. Het leek me goed voor mijn geest om iedere dag een stuk te gaan fietsen en dat heb ik dan ook gedaan. In weer en wind fietste ik rond in deze prachtige omgeving en kwam notabene op plaatsen waar ik nog niet eerder was geweest. Tijdens mijn ritjes had ik bewust geen camera bij me.
Het pinksterweekend zijn mijn eega en ik samen met de caravan weggeweest. De kinderen moesten werken in hun bijbaantjes en moesten dus thuisblijven. We hebben het heerlijk gehad. Ik heb in dat weekend zegge en schrijve tien foto's gemaakt, twee overzichtsfoto's van het veld waar we stonden en acht foto's van mijn eega terwijl hij zich buiten met scheerschuim aan het scheren was en daarbij het raam van de caravan als spiegel gebruikte. De gezichten die hij daarbij trok zijn zo zijn zo leuk om op de foto's terug te zien. 
Thuisgekomen maakte ik een paar foto's van de groen met witte tuin. Of we daadwerkelijk zoveel vruchten krijgen dan dat de bloesem ons beloofde dat is nog maar ernstig de vraag, de bestuiving van de bloemen is een onontbeerlijke schakel in dat proces. Of er met dit weer wel voldoende insecten vliegen vraag ik me ernstig af.
Toen ik de caravan aan het opruimen was voor vertrek terug naar huis, overstrekte ik mijn gestrekte been om iets te pakken wat te ver weg lag. Een harde knak was het gevolg en vanaf dat moment ga ik strompelend door het leven. Volgens de huisarts is het een zweepslag, een beschadiging van de kuitspier.
Ik moet het rustig aandoen van de huisarts. Desondanks ga ik wel naar het werk, want mijn handen en mond zijn in orde en kan dus op het werk prima wat betekenen.
Het weer geeft op dit moment niet echt een voorjaarsgevoel, de schijnpapaver staat er maar verpieterd bij aan de rand van de vijver.