Schaapskudde
Maandag 17 November 2008 om 22:07Aan de rand van Wolvega ligt het natuurgebied Lindepolder-west van It Fryske Gea. Dit 28 hectare grote natuurgebied is één van de resultaten van het nieuwbouwproject 'Lindewijk' en is gecreëerd om als buffer te dienen tussen het bestaande reservaat de Lendevallei en genoemde nieuwbouwwijk.
Voor het gebied Lindepolder-west is een belangrijke recreatieve functie weggelegd. Daartoe is het waterpeil geleidelijk aangepast aan het peil in de Lendevallei en het gebied heringericht met diep en ondiep water, plasbermen, poeltjes en een nieuw schelpeneilandje. Aan de oostkant is tussen de A32 en het gebied een hoge geluidswal aangelegd, waarop een uitkijkpunt is gerealiseerd. Verder omvat het gebied enkele bestaande bosperceeltjes en een oud petgat. Een zwaluwwand en het eilandje vormen daarbij twee onderdelen van het gebied waar zeldzamere soorten een plaats kunnen vinden. Dat dit project nu al een succes is, blijkt uit het feit dat de oeverzwaluwwand al ingenomen is door oeverzwaluwen en het schelpeneiland bewoond wordt door de visdief.
Rijdend over de A32 werp ik altijd een blik op dit gebied.
Woensdagavond zag ik in een flits vanaf de snelweg een grote kudde schapen lopen in dat gebied. De volgende ochtend vroeg ging ik op onderzoek uit.
De auto parkeerde ik voor een groot hek met daarop It Fryske Gea en te voet ging ik verder. In de verte zag ik een glimp van een kudde. Ik moest echter eerst nog wel langs een heel modderig pad. In het log van gisteren schreef ik dat ik geen lieslaarzen aanhad, het was nog erger, ik had gewone schoenen aan....
Het idee is niet origineel, maar ik heb deze keer ook een hersenkraker (in één oogopslag opgemerkt door mijn eega). Wat valt er op aan deze trein?
De eerste tekenen van een schaapskudde kwamen in zicht en in de verte zag ik de kudde lopen. Bij dit hek met plukjes wol stond een bordje met daarop "Verboden toegang voor onbevoegden, vogelbroedgebied". En aangezien ik mij een onbevoegde voelde bleef ik al wikkend en wegend bij het bordje staan.
Ik voelde mij net een Border Collie die wachtte op een teken van de schaapsherder dat hij van zijn plaats mocht gaan. Tenslotte trok ik toch maar de stoute schoenen aan en liep langzaam verder.
Toen stuitte ik op een onneembare hindernis, een grote strook natte bagger. Een tijdje heb ik het geheel op afstand geobserveerd, het werk van de honden, de rustig grazende kudde en de telefonerende schaapsherder.
Deze verstandige schaapsherder had laarzen aan, nam de barriére en kwam naar mij toe. Geanimeerd vertelde hij over zijn werk en over de kudde.
Deze schapen komen van De Eschhof. Zij worden door gemeentes ingezet voor herstel en beheer van natuur- en andere terreinen. Natuurgebieden zijn in Nederland nogal versnippert en dit komt de kwaliteit van deze gebieden niet ten goede. Schapen nemen in hun vacht en mest allerlei zaden van planten mee. Op deze wijze brengen rondtrekkende schaapskuddes de verschillende terreinen weer met elkaar in contact en kunnen ook zeldzame plantensoorten zich verder verspreiden.
Deze kudde bestaat uit het Veluws Heideschaap en de Schoonebeeker. Dit zijn rustige soorten. Zij trekken zich b.v. niets aan van een voorbijrazende trein. Deze kudde wordt ook op drukke plaatsen ingezet, b.v. op een hondenuitlaatplaats in Drachten, zo vertelde de schaapsherder.
Binnenkort grazen de schapen nog een tijd op een weiland bij een boer. Begin januari gaan ze naar binnen en dan begint ook het lammeren. Deze kudde wordt niet gemerkt door een dekblok. "Dan krijg je zo'n bont geheel", zo vertelde de jonge schaapsherder. De schaapsherder voelt aan de uier of het schaap bijna aan het lammeren toe is. Deze soorten lammeren heel makkelijk en daar hoeft i.p. geen mens bij te zijn.
De opbrengst van de wol, het vlees en de lammeren loont bij deze soorten niet de moeite. De inkomsten bij een dergelijke kudde moet De Eschhof echt hebben van hun projecten. In de winter kunnen ze zich laten inschrijven op deze projecten. Als ze die dan krijgen toegewezen, komen ze op ieder project ongeveer 3 x per jaar.
Schaapherder, een heel bijzonder beroep. In weer en wind, meestal in alle eenzaamheid zijn hun enige maatjes de honden en de schapen. Als tijdverdrijf verder nog een rugzak met proviand, een krantje en de mobiele telefoon.
Ondanks het alleen werken is het toch een heel sociaal beroep. Er komen regelmatig mensen een praatje maken met de schaapsherder.
Met dank aan deze jonge enthousiaste en sympathieke schaapherder. 