Nadine : Ook wij waren afgelopen w… Ahmed ALOZADE: Your have a nice blog, co… Bert: De url nog even hier: htt… Bert: Beter laat dan niet zulle… picpholio: Heel mooi in beeld gebrac… Jan Mateboer: Wat een geweldig fotoblog… klaproos: oh oh Jetske, dat word… marjolein vh pl/m…: Ja hoor, ga meteen zo kij… Joke: Ja ik kwam ze ook tegen. … Joke: Goed gelukt Jetske, vroeg…
Vandaag laat ik de derde en laatste serie zien over de koolmezen in onze tuin. Het meeste voedsel zoeken ze in de bomen. Met 18 hoogstam fruitbomen en nog 16 andere bomen c.q. grote struiken hebben ze voldoende keuze. Maar ook de bloementuin werd afgestruind voor voedsel.
Het nestkastje op het terras hangt voor de koolmezen op een strategische plek. Met het voedsel in de snavel maken ze meestal eerst een tussenlanding om te kijken of de kust veilig is of te wachten tot de partner het nestkastje gaat verlaten. In principe zijn ze niet samen in het nestkastje. De mezen hebben daarbij keuze uit de magnolia die tegenover het nestkastje staat...
… of de vijgenboom die naast het nestkastje staat.
Rupsjes is het favoriete voedsel. Zowel het mannetje als het vrouwtje voeren de jongen. Ze vliegen evenredig af en aan. De ouden zijn eenvoudig van elkaar te onderscheiden, het mannetje heeft een bredere borststreep dan het vrouwtje.
Stilstaande koolmezen had ik inmiddels al voldoende vastgelegd. Nu ging ik de uitdaging aan om ze vliegend vast te leggen. Vele sessies en uren heb ik eraan besteed. Ik heb gebruik gemaakt van verschillende combinaties van spiegelreflex body's en objectieven. Een spiegelreflex met een hoge ISO-waarde en korte sluitertijd is een voorwaarde. De koolmezen met hun vleugelslag zijn zo snel dat is met het blote oog vaak niet waar te nemen.
Je kunt niet pas gaan scherpstellen als je de koolmees ziet, want dan ben je te laat. De autofocus ging uit. Ik stelde met de hand scherp op een bepaald punt. Met één oog keek ik door de zoeker, met het andere oog keek ik naar de omgeving van het nestkastje. Zodra de koolmees zijn tussenlanding had gemaakt begon ik te knippen met de camera. Daarbij had ik mijn focus gericht op de plek voor de opening van het nestkastje. Na honderden foto's verder waarvan het merendeel zo naar in de prullenbak kon is dit het geworden.
Afremmen door de vleugels naar voren te gooien.
Landingsgestel uit.
Ik zat verdekt opgesteld op een laag krukje achter twee grote potplanten. Op die manier hadden ze geen last van mij.
Het vastleggen van het wegvliegen was een stuk lastiger. Ze lieten zich eerst uit het nestkastje vallen en dan kwam na een seconde de eerste vleugelslag. Ze vlogen iedere keer een andere kant op. Het was lastig om te bepalen waar ik de focus moest leggen.
Al met al heb ik genoten van de activiteiten van de koolmezen en ben ik blij met deze fotoserie.
Ten noorden van ons huis hangt ook al tientallen jaren een nestkastje. Het nestkastje wat nog van de vorige eigenaar was heb ik meerdere keren gerenoveerd. Een half jaar geleden heb ik dat kastje toch echt als onbewoonbaar verklaard. Mijn eega nam een nieuwe nestkastje mee. Hij had deze gekocht bij de Kringloopwinkel. Dit kastje is gemaakt door medewerkers van de sociale werkplaats.
Vanuit de woonkamer hebben we zicht op dit nestkastje en deze voederplaats. Het voedsel is aangepast aan dit jaargetijde, aan de periode dat de tuinvogels jongen hebben. In dit voedsel zit o.a. meelwormen, dit als antwoord op de opmerking van Henk Jonkvorst in dit logje.
De mezen komen regelmatig dit nestkastje verkennen, maar dit nestkastje werd nog niet geaccepteerd als broedplaats.
Woensdagavond leek daar verandering in te komen. Een mannetje verkende het nestkastje...
...en het vrouwtje bleef vol verwachting achter op het plankje daaronder. Even later verdwenen ze samen in het nestkastje. En nu maar afwachten of het wat wordt.
In het filmpje kun je mooi het gedrag zien van het vrouwtje.
In onze tuin hangt op die plaats al 20 jaar lang een nestkastje. Het nestkastje hangt op een plaats die volgens de regels niet kan. Het wordt namelijk afgeraden om een nestkastje op het terras te hangen in verband met verstoring.
In het vroege voorjaar maken we graag gebruik van dit terras, toch wordt ieder jaar dit nestkastje in gebruik genomen. Zodra we weten dat de koolmees zich heeft geïnstalleerd in dit nestkastje dan wijken wij uit naar een ander plekje in de tuin.
De koolmezen hebben inmiddels jongen. Jammer dat er net in die periode na het uitkomen van de eieren het weer veranderde. Met het bewolkte, koude en winderige weer is het voor hen lastig om insecten te vinden. Tijdens mijn observatie vanuit mijn schuilplaats zag ik ze dan lange tijd rondvliegen voordat ze weer met een hapje terugkwamen bij de jongen.
En dan is het flink speuren om iets eetbaars te vinden. Op deze foto zie je een insect achter de koolmees langs vliegen. Die had dus geluk.
.
Als het zonnetje schijnt dan is het gelijk een stuk makkelijker voor ze om wat te vinden.
Afgelopen weken was het uitgebreid op het nieuws: 'Mezensterfte door bestrijding buxusmot?' Zie ook de site van site van Nature today. In onze tuin staat totaal van 12 meter hoge buxushaag. Van de buxusmot had ik nog nooit gehoord en we hebben er ook geen last van. Ook al zouden we last hebben van de mot, vergif spuiten doen we niet.
Bovenop die spiegel staan een paar attributen zoals de eerste klompjes van onze dochter en een ijzeren trechter. Deze trechter gebruikte mijn vader vroeger om de rietmaaier en de aanhangmotor met benzine te vullen. Het is een dierbaar erfstuk. In die trechter heeft een winterkoninkje een nestje gebouwd. Hij vliegt naar binnen door de gleuf tussen de trechter en de spiegel.
De veranda grenst aan onze garage. Door het raam van de garage hebben we zicht op de veranda. Ik heb daar heel wat keren gestaan met de camera in de aanslag. Door het raam van de garage heb ik één keer het winterkoninkje op de foto kunnen zetten. Helaas is de foto niet goed gelukt, maar ik laat deze hier toch zien.
..
Het mannetje bouwt meerder nestjes en laat het vrouwtje kiezen waar ze haar eitjes wil leggen. In onze tuin is de veranda het plekje wat het vaakst door ons gebruikt wordt. Het is voor alle partijen dus niet handig dat het vrouwtje dit plekje kiest, we wachten het af.
Het is druk in onze tuin met vogels. Ouders zijn druk bezig met het verzamelen van voedsel voor hun jongen en aanstaande ouders zijn druk met het bouwen van hun nest. Ik sta dan ook regelmatig in de tuin te genieten van al die drukte. Meestal heb ik dan mijn Nikon bridgecamera bij de hand.
De heggenmus heeft een snavel vol lekkers verzameld om de jongen te voeden.
In deze serie schreef ik over de ontdekking van het nestje van de heggenmus. Vijf eitjes lagen er toen in. Uiteindelijk zijn er twee uitgekomen. Heel voorzichtig maakte ik een foto van de jongen. De foto's zijn niet van topkwaliteit maar ik laat het hierbij omdat ik ze niet verder wil storen.
Deze foto laat mooi zien waarom we het mos in het gazon laten zitten en dus geen glad gazon hebben.
De heggenmus zoekt zijn voedsel veelal op de grond...
...maar ook bij onze kippen en in de bomen.
Plotseling dartelden twee ouders om elkaar heen. De één met de snavel vol voedsel en de ander had niets in de snavel.
Ik weet niet precies wat er aan de hand was. Of de één wilde een graantje meepikken of het was een liefdesritueel. Wie het weet mag het zeggen.