Ahmed ALOZADE: Your have a nice blog, co… Bert: De url nog even hier: htt… Bert: Beter laat dan niet zulle… picpholio: Heel mooi in beeld gebrac… Jan Mateboer: Wat een geweldig fotoblog… klaproos: oh oh Jetske, dat word… marjolein vh pl/m…: Ja hoor, ga meteen zo kij… Joke: Ja ik kwam ze ook tegen. … Joke: Goed gelukt Jetske, vroeg… Joke: Zeker Jetske, ga direct g…
Het was iedere ochtend een feest om door de tuin van het resort naar de zee te lopen.
Later op de dag dwaalde ik graag met de camera door de tuin. En zo kon het gebeuren dat ik toevallig op een interessant onderwerp stuitte, zoals het het verwijderen van het bijennest. Maar ook als er niets spannends gebeurde was het genieten van de vele subtropische bomen en planten.
We vinden subtropische bomen en planten mooi. In onze tuin staan daarom dan ook palmen, oleanders, een bananenplant, een vijg en olijfboompjes. Lopend door de tuin van het resort heb ik mijn camera een aantal keren naar boven gericht. Zo hoog zullen onze palmen niet worden.
Vruchten van de palm.
Ook bloeiende planten waren er nog volop.
Bananen in wording.
Granaatappels.
Achterop het resort staat een enorme kas. Deze kas is het domein van de vele tuinmannen die het resort rijk is. In deze kas kweekt men de eigen bomen en planten. Misschien is het ook wel voor de verkoop, maar dat heb ik niet kunnen achterhalen. De tuinmannen zijn allervriendelijkst maar spreken alleen Turks.
Dit onderwerp was verdwenen van mijn weblog. Dit is me nog nooit eerder overkomen. Ik moet dit wel zelf gedaan hebben. Helaas kent Pivot geen map met verwijderde items. Dat betekende dus dat ik het verhaal opnieuw moest maken. Het vervelendste vind ik dat ook jullie reacties zijn verdwenen.
Vandaag vertel ik het vervolg op deze serie. Zoals de titel al verraadde ging het om een bijennest. Nadat de lange ladder was gepositioneerd klom de imker zonder beschermende kleding de ladder op.
Eenmaal boven knipte hij voorzichtig de takken om het nest vandaan.
Doordat de takken waren weggeknipt kreeg ik mooi zicht op het bijennest. Ook nu was ik weer blij met de sterke zoom van de Nikon bridgecamera.
Het bijennest is een waar kunstwerk.
De imker moest zijn werk, het wegknippen van de takken, onderbreken. De bijen werden te onrustig. De man daalde de ladder weer af. Inmiddels was er een bijenkast gebracht.
Vanuit de keuken werd een zak gehaald. In een dergelijke zak zitten normaliter uien of wortels.
De imker deed de zak over zijn hoofd en beklom opnieuw de ladder.
Hij knipte de laatste takken weg en schoof de witte zak rond het nest.
Vervolgens trok hij het nest los en liep toen op een drafje met de buit naar beneden.
Eenmaal beneden ging hij ver weg van de groep staan om de bijen van zijn armen te plukken.
Nadat de rust onder de nog rondvliegende bijen was weergekeerd deponeerde de imker de gouden buit in de bijenkast.
Behalve foto's heb ik er ook een filmpje van gemaakt. Het filmpje laat net wat mooier het proces zien.
Op een ochtend liep ik door de tuin naar het strand. Ik kwam langs een groep medewerkers die aan het stoeien waren met ladders. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik pakte mijn camera om het proces vast te leggen.
Na druk overleg en lang wikken en wegen werden de ladderdelen in elkaar geschoven en tegen een hoge boom geplaatst. Inmiddels wist ik dat het te doen was om iets wat hoog in de boom hing.
De snoeischaar werd gekeurd...
...en overhandigd aan de expert.
Met een lege zak in de hand klom de expert naar boven.
Maar wat hangt daar nu in de boom? Vanaf de grond was het voor de leek niet te zien.
Op één van die bewolkte dagen was er inderdaad een spectaculaire zonsondergang. Ik was vanaf het strand alweer op weg naar de kamer toen de tuin rood begon te kleuren. Ik ben snel weer terug gegaan naar het strand. Gelukkig had ik de camera bij me.
Wat ik daar zag was adembenemend mooi.
Een dergelijk schouwspel had ik op een strand nog niet eerder gezien.
Zonder woorden neem ik jullie mee.
Ik heb een kort filmpje gemaakt van de kleurenpracht. In het begin van het filmpje heb ik de horizon helaas scheef opgenomen. Omdat het filmpje maar heel kort is heb ik deze een klein beetje vertraagd.
Het werd te donker, tijd om naar de hotelkamer te gaan.
Eind september vertrokken we voor een zonvakantie naar Turkije. Evenals vorig jaar verbleven we op een resort tussen Kuşadası en Selçuk. Zie Google Maps. Er zijn meerdere positieve punten te noemen over dit gedeelte van Turkije. De kustlijn is niet volgebouwd met hotels. Er is een breed zandstrand die glooiend afloopt in de zee. Vanaf deze locatie heb je vrij uitzicht op de zonsondergang. Het ligt dichtbij Efeze, een stad die behoort tot de best bewaarde steden met antieke waarde.
Voor de eerste dagen van onze vakantie was er een zware storm (medicane) boven Griekenland voorspeld. Nadat de storm het eiland Kreta was gepasseerd trok het systeem verder naar Turkije. Vooral de zuidelijke kustlijn van Turkije heeft last gehad van de naweeën de medicane. Zie ook deze site. Vanaf balkon hadden we zicht op de zee en op het Griekse eiland, Samos.
Deze tijdelijke weersverslechtering was tijdens onze tweede en derde vakantiedag. Er stond een stevige wind en van tijd tot tijd was er een fikse bui.
Voor dat gebied was het extreem weer, ze hadden dit in jaren niet zo meegemaakt.
Ook al was het bewolkt en stond er een stevige wind, de temperatuur was nog steeds aangenaam. Op een van die bewolkte dagen brachten we een bezoek aan Kuşadası. Op de foto worden er granaatappels geperst. Granaatappel is een supergezond fruit
Toen het ging regenen lieten we ons door een taxi terugbrengen naar ons resort. Vanuit de taxi maakte ik een foto van een modderstroom.
Ook dit jaar hadden we zeezicht. Het voordeel van bewolkt weer was dat we werden getrakteerd op mooie zonsondergangen.