Ahmed ALOZADE: Your have a nice blog, co… Bert: De url nog even hier: htt… Bert: Beter laat dan niet zulle… picpholio: Heel mooi in beeld gebrac… Jan Mateboer: Wat een geweldig fotoblog… klaproos: oh oh Jetske, dat word… marjolein vh pl/m…: Ja hoor, ga meteen zo kij… Joke: Ja ik kwam ze ook tegen. … Joke: Goed gelukt Jetske, vroeg… Joke: Zeker Jetske, ga direct g…
Vandaag had ik eindelijk weer eens tijd om een logje te plaatsen. Als onderwerp koos ik voor de dieren die we ontmoetten in Efeze.
Deze wachter lag op het plein vlak na de entree. Efeze staat op nummer 1 wat betreft het aantal bezoekers. Zo te zien wordt de hond er niet veel anders van. Als hij hier dagelijks ligt dan 'ziet' hij pakweg 1,6 miljoen bezoekers per jaar voorbij komen.
In de hoofdstraat lag deze kat. Een eigenwijze kat. Hoe ik ook mijn best deed om de aandacht te trekken, de kat bleef de andere kant opkijken.
De meeste katten en honden brachten hun tijd slapend door.
In het theater hadden hoornaars hun nest gebouwd. Drie hoornaars hielden daar al vliegend de wacht.
In het filmpje is beter te zien hoe de hoornaars dat deden.
Tijdens onze rondgang door Efeze kwamen we ook een zandoogje tegen. Ik heb de vlinder niet met gespreide vleugels gezien dus kan ik niet met zekerheid zeggen of het een bruin of oranje zandoogje is. In de regel heeft een oranje zandoogje een dubbelgekernde oogvlek op de voorvleugel.
Het bruin zandoogje heeft over het algemeen maar één wit stipje in die vlek. Maar uitzonderingen bevestigen de regel. Af en toe zie je een bruin zandoogje met twee witte stippen, aldus deze site.
Vlak voor de uitgang is een plek waar de katten worden gevoerd en verzorgd. Op deze plek zaten drie kittens op een rij. Schattig.
Al die aandacht van mensen die willen dat je naar ze kijkt is best vermoeiend.
O.a. in Turkije gelooft men in de werking van een Nazar. Deze amulet wordt daar dan ook op elke hoek van de straat verkocht en zo ook in Efeze. Ik was niet geïnteresseerd in een Nazar, want daar geloof ik niet in. Mijn aandacht werd getrokken door het onderwerp wat op de amulet zat.
De sprinkhaan bleef geduldig zitten totdat ik hem van verschillende kanten had vastgelegd.
Evenals vorig jaar brachten we ook dit jaar een bezoek aan Efeze. De stad werd ruim 3500 jaar geleden gesticht. Over de hele westerse wereld gezien behoort Efeze tot de best bewaarde steden met antieke waarde. De stad wordt ook gezien als plaats die behoort tot de meest fascinerende en interessante archeologische opgravingen die over de hele wereld zijn gedaan. Tot slot is het ook de meest druk bezochte bezienswaardigheid van heel het land. Efeze staat op de tweede plek op de lijst van grootste bewaard gebleven steden uit het oude Romeinse Rijk. Rome staat op de eerste plaats.
Vorig jaar plaatste ik een logje met daarin foto's die een algemene indruk geven van Efeze. Dat logje is hier te bekijken.
Dit jaar heb ik een aantal onderwerpen eruit gelicht. In dit logje laat ik zien dat er nog volop gewerkt wordt om deze opgraving te voltooien.
Afgelopen week was Jan na lange tijd weer hier te gast voor een fotokuier. Vanwege zijn Acnes was het de afgelopen maanden niet mogelijk om naar de Kop van Overijssel te komen. De recente behandeling van de Acnes heeft, zoals het zich laat aanzien, een gunstig effect gehad op zijn pijn. Jan schreef erover op zijn weblog. Doordat de pijn is te hanteren kan Jan langere autoritten maken en behoort een fotokuier hier weer tot de mogelijkheden. We hebben de fotokuier dan ook allebei als een feest ervaren!
Na de koffie vertrokken we naar de uitkijktoren op de Woldberg. Dit was een idee van Jan. Een bezoek aan deze uitkijktoren stond al langere tijd op zijn verlanglijst. Zie Google Maps voor de locatie. De route naar de Woldberg en dus naar de uitkijktoren loopt door een tunnel onder de A32. Vlakbij de tunnel is de verplichte parkeerplaats voor de bezoekers van de uitkijktoren.
Vanwege de MS was de afstand vanaf de parkeerplaats naar de uitkijktoren te groot, daarom bracht ik Jan eerst halverwege. Vanwege de licht hellende toegangsweg was namelijk het gebruik van de loopfiets geen optie.
Ondanks dat de uitkijktoren in 2008 is geopend en de toren 'om de hoek' staat, was ik er nu pas voor de tweede keer.
Aan de toren hangt een informatiebord. Op dit informatiebord staan de volgende gegevens:
Beton: 115.000 kg
Betonstaal: 4700 kg
Staalconstructie: 32.000 kg
Hoogste platform: 24,05 meter
Hoogste punt: 29,30 meter
Aantal treden: 131 stuks
Aangekomen bij de toren begon Jan al snel met de klim. Ik bleef eerst nog met beide benen op de grond. Vanwege mijn extreme hoogtevrees ging ik mij eerst beraden wat wijs was.
Jan was boven aangekomen. Vanaf de grond sloeg ik hem gade. Door de traptreden heen zag ik hem in zijn rode vest rondscharrelen.
Ik besloot eerst een rondgang te maken aan de voet van de toren.
Ook op dit object is graffiti aanwezig. Lijkt me een doorn in het oog van de architect.
Inzoomend op de driehoeksvorm van deze toren neem ik jullie mee naar de tekst op het informatiebord.
'Decennialang heeft er een toren op de Woldberg gestaan. De laatste, een stalen brandtoren werd in 1985 afgebroken vanwege de slechte conditie van de constructie. Bijna twintig jaar later leefde het idee om een nieuwe uitkijktoren nabij deze prachtige locatie te plaatsen. Sinds september 2005 is het idee stap voor stap geconcretiseerd door de stichting 'Vrienden van de uitkijktoren Woldberg". De Steenwijker architect, Paul Ruiter, maakte het ontwerp.'
'De Woldberg is 26 meter hoog en daardoor een opvallende heuvel in het vlakke Steenwijkerland. Aan de zuid-oost zijde ligt nog een heuvel, de Havelterberg. Zowel de Woldberg alsmede de Havelterberg zijn gevormd door de stuwkracht van gletsjerijs in Salle-glaciaal, ongeveer 150.000 jaar geleden. Vanaf de toren zijn deze stuwwallen in het landschap te herkennen. Steenwijk ligt tussen de twee stuwwallen in, waar het smeltwater heeft gestroomd.'
'In Steenwijk zijn veel grote keien gevonden. Deze keien zijn door het gletsjerijs meegevoerd vanuit Scandinavië. Aan deze natuurlijke stenen dankt Steenwijk haar naam. Ook bij het graven van de nabijgelegen A32 kwamen veel keien naar boven. Een aantal mooie exemplaren zijn verzameld en vormen een geologisch monument. Dit monument is te vinden aan de Wolterholten zie Google Maps. Tevens is er een grote stapel keien langs de A32 gelegd. Deze plaats markeert de grens tussen Overijssel en Frieland. Zie Google Maps.'
'Het uitzicht reikt tot ver in 4 provincies. Je ziet de toren van Emmeloord, de verbrandingsoven van Diever, het Abe Lenstrastadion in Heerenveen en de hoogbouw van Zwolle. Vanaf de uitkijktoren heb je ook goed zicht op de verbindingen in het landschap. Via de houtwallen kunnen planten en dieren zich vrij verplaatsen, en dus groeien en bloeien. Het is prachtig wandelen in dit glooiende stukje Overijssel.'
Inmiddels had ik ook de toren beklommen. Daar waar Jan in één streep naar de top ging heb ik de klim in etappes gedaan. Ik ben echter niet verder gekomen dan halverwege de toren. Vanwege mijn hoogtevrees durfde ik niet hoger. Ik riep een aantal keren naar boven of alles goed ging, maar kreeg geen antwoord. Het verkeer op de A32 overstemde mijn stemgeluid. Ach, zolang ik Jan maar voelde rondstappen dan was ik gerustgesteld.
Na een tijdje kwam Jan weer naar beneden met een blijde en trotse blik. Wat een feest dat hij dit heeft volbracht.
Nadat Jan een tijdje had gerust op het bankje maakte ook hij nog een rondgang rond de toren. Toen ook die missie was voltooid was het de hoogste tijd om de terugreis te aanvaarden. Inmiddels waren zijn benen door de MS flink aan het protesteren. 'Dat gaat wel weer over ...", waren zijn woorden terwijl hij dapper doorstapte naar de enorme kei. Terwijl Jan daar bleef wachten haalde ik de auto op.
Het was voor Jan een overwinning en in alle opzichten een geslaagde fotokuier.
Afgelopen jaar waren we voor het eerst aanwezig op Oogstdag Dwingeloo. Dit festiviteit vindt plaats op de tweede zaterdag in augustus in het dorpje Lhee. Lhee is door zijn historische boerderijen en schilderachtige ligging een prachtig decor voor de oogstdag. Google Maps
In het voorjaar wordt op de brink in Lhee rogge gezaaid. Tijdens het oogstfeest wordt deze rogge geoogst.
Voor meer informatie over het oogstfeest verwijs ik naar deze website.
Er waren vele oude ambachten te zien. Manden vlechten.
Houtbewerking.
Bakken van Groninger spekdikken. Zie ook deze site.
Geconcentreerd bezig.
Oude wastobbe.
Een dergelijk festiviteit is bij uitstek een moment waar boeren en burgers elkaar ontmoeten. Er stond een stand met de volgende tekst: 'Wij zijn een collectief van boerenbedrijven in Dwingeloo. Ons motto is Boer zoekt burger! Wij investeren in onze lokale omgeving. Boeren en burgers verbinden en bijdragen aan een leefbaar en aantrekkelijk Dwingeloo dat is ons doel!
Er waren vele activiteiten voor kinderen. Koe melken.
Melk karnen.
Het is een prachtige festiviteit die voor drie generaties leuk is om te bezoeken. Volgend jaar hopen we er weer bij te zijn.
Woensdag bracht ik een bezoek aan Jan en Aafje. Nadat we bij de koffie hadden bijgepraat bleef Aafje wijselijk bij de kachel en stapten Jan en ik in de auto voor een fotokuier. Onafhankelijk van elkaar hadden Jan en ik hetzelfde doel voor deze fotokuier en wel een bezoek aan de Wadden. In het dorpje Jislum parkeerde ik de auto aan de kant van de weg. Terwijl Jan in de auto bleef zitten maakte ik onderstaande drie foto's. De thermometer in de auto gaf 7 graden onder nul aan, maar de gevoelstemperatuur pal in de straffe oostenwind was nog vele malen lager.
Het beetje sneeuw wat er was gevallen gaf een mooi beeld aan het Friese terpenlandschap. Zie Google Maps voor de locatie.
In het land stond een boerenkar met een bord met daarop de tekst: 'geen mega molens in het Friese terpenlandschap.'
Onze volgende stop was in buurtschap Hegebeintum. In dit buurtschap staat de hoogste terp van Nederland. Deze terp is 9 meter hoog aldus deze site.
We parkeerden de auto en gingen te voet naar boven.
Voor mij is dat een peuleschil, maar voor Jan is dat een hele klus.
We waren goed gekleed tegen de kou. Het lastige bij deze ijzige kou waren echter de vingers. Ondanks de handschoenen waren de vingers door het vasthouden van de camera in een mum van tijd door en door koud.
Eenmaal boven gingen we door het hek en maakten we al fotograferend een rondje om de kerk.
Na een tijdje had ik geen gevoel meer in de vingers en gaf ik aan dat ik terug wilde naar de auto.
Vanaf Hegebeintum vervolgden we onze weg richting het Wad.