henk Jonkvorst: Die sterretjes op het wat… Jan K. alias Afan…: Wat me kijkend naar deze … leo: Een woord....GEWELDIG....… leo: Heerlijk weertje...zeker … marjolein vh pl/m…: Vanuit een ligstoel kan j… klaproos: heerlijk jetske, als je… willy: mooie vakantiefoto's Jets… Jetske: @Bram, dank voor je corre… Bram: Wat ontzettend gaaf Jetsk… Suske: Een hele klim naar boven.…
Toen ik op een ochtend met de camera door de tuin van het resort dwaalde stuitte ik op een duivenjong wat uit het nest was gevallen. Duiven staan bekend als bouwers van nesten die qua kwaliteit nogal te wensen overlaat. Wellicht is dat de reden geweest dat dit jong van de Turkse tortel eruit is gevallen.
Ik heb het doorgegeven aan de dichtsbijzijnde medewerker, de barman. Omdat ze in dergelijke landen nogal taakgericht werken vermoed ik dat hij niets met mijn melding heeft gedaan.
Een eindje verderop kwam ik een zwarte kat tegen die nauwelijks aandacht had voor mij en mijn camera. Zijn blik was strak gericht op iets bovenin de boom.
Toen ook ik mijn blik naar boven wendde zag ik het onderwerp waar de kat zich aan verlekkerde. Een Turkse gaai zat daar te snoepen van de vruchten van de palmboom.
In de tuin was een border met bloemen die regelmatig werd bezocht door een kolibrievlinder. Ik ging dan ook regelmatig met de camera een tijdje struinen bij deze border. Terwijl ik keek of er een kolibrievlinder vloog, slopen ondertussen twee katten naar mijn strandtas.
Ze dachten dat er wat lekkers was te halen.
Het viel nog niet mee om met de bridgecamera de kolibrievlinder vast te leggen. Bij een onderwerp zoals de kolibrievlinder met zijn razensnelle vleugelslag heb ik het liefst mijn spiegelreflex met een korte sluitertijd en het macro-objectief bij de hand. Maar die combinatie had ik niet mee op vakantie.
Toch is het gelukt om een paar acceptabele foto's van de kolibrievlinder te maken.
Het was iedere ochtend een feest om door de tuin van het resort naar de zee te lopen.
Later op de dag dwaalde ik graag met de camera door de tuin. En zo kon het gebeuren dat ik toevallig op een interessant onderwerp stuitte, zoals het het verwijderen van het bijennest. Maar ook als er niets spannends gebeurde was het genieten van de vele subtropische bomen en planten.
We vinden subtropische bomen en planten mooi. In onze tuin staan daarom dan ook palmen, oleanders, een bananenplant, een vijg en olijfboompjes. Lopend door de tuin van het resort heb ik mijn camera een aantal keren naar boven gericht. Zo hoog zullen onze palmen niet worden.
Vruchten van de palm.
Ook bloeiende planten waren er nog volop.
Bananen in wording.
Granaatappels.
Achterop het resort staat een enorme kas. Deze kas is het domein van de vele tuinmannen die het resort rijk is. In deze kas kweekt men de eigen bomen en planten. Misschien is het ook wel voor de verkoop, maar dat heb ik niet kunnen achterhalen. De tuinmannen zijn allervriendelijkst maar spreken alleen Turks.
Dit onderwerp was verdwenen van mijn weblog. Dit is me nog nooit eerder overkomen. Ik moet dit wel zelf gedaan hebben. Helaas kent Pivot geen map met verwijderde items. Dat betekende dus dat ik het verhaal opnieuw moest maken. Het vervelendste vind ik dat ook jullie reacties zijn verdwenen.
Vandaag vertel ik het vervolg op deze serie. Zoals de titel al verraadde ging het om een bijennest. Nadat de lange ladder was gepositioneerd klom de imker zonder beschermende kleding de ladder op.
Eenmaal boven knipte hij voorzichtig de takken om het nest vandaan.
Doordat de takken waren weggeknipt kreeg ik mooi zicht op het bijennest. Ook nu was ik weer blij met de sterke zoom van de Nikon bridgecamera.
Het bijennest is een waar kunstwerk.
De imker moest zijn werk, het wegknippen van de takken, onderbreken. De bijen werden te onrustig. De man daalde de ladder weer af. Inmiddels was er een bijenkast gebracht.
Vanuit de keuken werd een zak gehaald. In een dergelijke zak zitten normaliter uien of wortels.
De imker deed de zak over zijn hoofd en beklom opnieuw de ladder.
Hij knipte de laatste takken weg en schoof de witte zak rond het nest.
Vervolgens trok hij het nest los en liep toen op een drafje met de buit naar beneden.
Eenmaal beneden ging hij ver weg van de groep staan om de bijen van zijn armen te plukken.
Nadat de rust onder de nog rondvliegende bijen was weergekeerd deponeerde de imker de gouden buit in de bijenkast.
Behalve foto's heb ik er ook een filmpje van gemaakt. Het filmpje laat net wat mooier het proces zien.
Op een ochtend liep ik door de tuin naar het strand. Ik kwam langs een groep medewerkers die aan het stoeien waren met ladders. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik pakte mijn camera om het proces vast te leggen.
Na druk overleg en lang wikken en wegen werden de ladderdelen in elkaar geschoven en tegen een hoge boom geplaatst. Inmiddels wist ik dat het te doen was om iets wat hoog in de boom hing.
De snoeischaar werd gekeurd...
...en overhandigd aan de expert.
Met een lege zak in de hand klom de expert naar boven.
Maar wat hangt daar nu in de boom? Vanaf de grond was het voor de leek niet te zien.
Op één van die bewolkte dagen was er inderdaad een spectaculaire zonsondergang. Ik was vanaf het strand alweer op weg naar de kamer toen de tuin rood begon te kleuren. Ik ben snel weer terug gegaan naar het strand. Gelukkig had ik de camera bij me.
Wat ik daar zag was adembenemend mooi.
Een dergelijk schouwspel had ik op een strand nog niet eerder gezien.
Zonder woorden neem ik jullie mee.
Ik heb een kort filmpje gemaakt van de kleurenpracht. In het begin van het filmpje heb ik de horizon helaas scheef opgenomen. Omdat het filmpje maar heel kort is heb ik deze een klein beetje vertraagd.
Het werd te donker, tijd om naar de hotelkamer te gaan.
Eind september vertrokken we voor een zonvakantie naar Turkije. Evenals vorig jaar verbleven we op een resort tussen Kuşadası en Selçuk. Zie Google Maps. Er zijn meerdere positieve punten te noemen over dit gedeelte van Turkije. De kustlijn is niet volgebouwd met hotels. Er is een breed zandstrand die glooiend afloopt in de zee. Vanaf deze locatie heb je vrij uitzicht op de zonsondergang. Het ligt dichtbij Efeze, een stad die behoort tot de best bewaarde steden met antieke waarde.
Voor de eerste dagen van onze vakantie was er een zware storm (medicane) boven Griekenland voorspeld. Nadat de storm het eiland Kreta was gepasseerd trok het systeem verder naar Turkije. Vooral de zuidelijke kustlijn van Turkije heeft last gehad van de naweeën de medicane. Zie ook deze site. Vanaf balkon hadden we zicht op de zee en op het Griekse eiland, Samos.
Deze tijdelijke weersverslechtering was tijdens onze tweede en derde vakantiedag. Er stond een stevige wind en van tijd tot tijd was er een fikse bui.
Voor dat gebied was het extreem weer, ze hadden dit in jaren niet zo meegemaakt.
Ook al was het bewolkt en stond er een stevige wind, de temperatuur was nog steeds aangenaam. Op een van die bewolkte dagen brachten we een bezoek aan Kuşadası. Op de foto worden er granaatappels geperst. Granaatappel is een supergezond fruit
Toen het ging regenen lieten we ons door een taxi terugbrengen naar ons resort. Vanuit de taxi maakte ik een foto van een modderstroom.
Ook dit jaar hadden we zeezicht. Het voordeel van bewolkt weer was dat we werden getrakteerd op mooie zonsondergangen.
Vanochtend belde mijn zus of ik meeging voetbal kijken bij hun beide zoons. Toevallig moesten ze allebei thuis spelen en ongeveer rond dezelfde tijd. En zo stond ik om half elf met camera bij een temperatuur van 24 graden aan de zijlijn van het voetbalveld. Het was alweer vier jaar geleden dat ik een fotoserie maakte van de voetballende broers. Ik heb toen een logje gemaakt van de oudste. Dat logje is hier te lezen. Nu vier jaar later plaatste ik een logje van de jongste.
Joris moest nummer 14 dekken. Deze tegenstander was bijna een kop groter.
Joris is niet bang en ging vol vuur het duel aan.
De ploeg van Joris heeft uiteindelijk met 1 - 0 gewonnen.
We zijn weer terug van een heerlijke vakantie in zonnige oorden. We hebben nu nog een aantal dagen vakantie en we treffen het ook nu met het prachtige herfstweer. Na een periode van afwezigheid moet er hard gewerkt worden in en rond het huis om alles weer op orde te krijgen. Die klussen zijn inmiddels gedaan. De volgende stap was het sorteren en archiveren van de vele vakantiefoto's. Ook die klus is geklaard. Terwijl ik me nog aan het bezinnen was welk onderwerp van de vakantie ik als eerste op het weblog zou plaatsen werd ik ingehaald door de actualiteit...
Onze appel- en perenbomen hangen nog steeds vol met mooi fruit. Gelukkig kunnen we vele mensen blij maken met deze appels en peren. De spreeuwen hebben hun weg naar onze rijke oogst ook gevonden. Van tijd tot tijd worden de bomen bezocht door tientallen spreeuwen. Ze doen zich tegoed aan het fruit wat aan het rotten is. In onze voortuin staat een grote perenboom. Vanmiddag heb ik een tijdje daarbij gestaan om de smikkelende spreeuwen vast te leggen.
Het viel nog niet mee om de spreeuwen los van een wirwar aan takken mooi in beeld te krijgen. Op onderstaande foto komt wel enigszins de kleuren van het verenkleed naar voren. Ook het lichtpuntje in het oog is hier te zien.
Op onderstaande foto zat de spreeuw op de hoogste tak van de boom. Zo tegen de blauwe lucht wordt het beeld al wat rustiger.
Maar waar het mij om ging was om een spreeuw vast te leggen die aan het smikkelen was van een peer. Helaas zat de rotte kant van de peer voor mijn camera aan de verkeerde kant.
Er was veel concurrentie. Ook hier gold het recht van de sterkste, de zwakkere moest het veld ruimen.
En als je het gewonnen hebt dan is het smikkelen geblazen.
De komende tijd zal ik een aantal logjes wijden aan de vakantie. Tevens kom ik op het weblog weer bij jullie langs.