Toen ik bij het schrijven van de logjes over de vogelkijkhut Diependal internet raadpleegde kwam ik meerdere keren tegen dat de hut uitkijkt over de vloeivelden van de voormalige aardappelmeelfabriek. Dat was voor mij de aanleiding om me te verdiepen in het begrip 'vloeivelden'. Al snel kwam ik uit bij de geschiedenis van de aardappelmeelfabrieken en het dorpje Oranje.
Een vloeiveld is een groot waterbassin om het in het proceswater (bijvoorbeeld spoelwater) opgeloste sediment te laten bezinken. Vloeivelden werden vaak aangelegd in de buurt van aardappelzetmeel-, strokarton- of suikerfabrieken.
Coöperatieve Aardappelmeelfabriek 'Oranje' werd opgericht in 1913 aan het Oranjekanaal nabij Smilde. De fabriek en bijbehorende huizen kregen de naam Oranje. In 1945 bij de bevrijding door de Canadezen werd de fabriek zwaar beschadigd. In 1949 werd de fabriek heropend met ca. 135 werknemers. De fabriek was vaak koploper bij technische ontwikkelingen. Begin jaren '90 werd de fabriek overgenomen door de handelsfirma in oud-ijzer en sloopmaterialen Van der Most B.V. en getransformeerd tot de overdekte Speelstad Oranje. Van eind 2015 tot aan oktober 2017 was het complex in gebruik bij het COA voor de opvang van asielzoekers. Zie ook deze site.
Doordat de meeste van deze fabrieken door schaalvergroting verdwenen zijn, zijn vloeivelden vaak veranderd in natuurgebieden. Het waterniveau bij de bedijkte bezinkbassins nabij Oranje wordt op peil gehouden vanuit uit het Oranjekanaal. In het water stonden maar liefst 30 lepelaars en op de tegenoverliggende oever stonden er nog eens 40.
Sommige lepelaars waren aan het poetsen en anderen waren aan het rusten. Een paar zaten zelfs op hun 'knieën'. Naast de lepelaars waren nog vele andere vogels te zien.
Toch prachtig dat wij als natuurliefhebbers kunnen genieten van hetgeen wat de voormalige vloeivelden ons nu brengt.
Vorig jaar had een zanglijster zijn zangpost boven in een boom vlak bij onze caravan. Dagelijks zong de zanglijster het hoogste lied. Prachtig! Dit jaar waren we op dezelfde camping, maar de zanglijster kwam in die periode maar een paar keer langs. Op een avond zat de zanglijster in de avondzon op een mooie plaats in de hoge boom. Terwijl de vogel zijn riedeltje afwerkte maakte ik een fotoserie met de Nikon.
Terwijl ik bezig was met het klaarmaken van deze fotoserie voor mijn weblog bedacht ik me dat ik vorig jaar ook enkele foto's en een video had gemaakt. Vorig jaar heb ik daar toen niets meegedaan. Ik zocht nu de serie weer op en kwam tot de conclusie dat de foto's die ik toen maakte met de Sony niet door de ballotage konden. Het gezang van de lijster op het filmpje was prachtig, maar het beeld wat daarbij hoorde was saai. Ik had namelijk ingezoomd op de boom, waarbij de lijster niet te zien was. Nu heb ik het geluid van de zang van vorig jaar gecombineerd met een foto van dit jaar. Het was voor mij de eerste keer dat ik een dergelijke montage maakte. Ik word altijd heel blij als ik de zanglijster hoor. Hebben jullie dat ook?
In de vogelkijkhut Diependal zitten meerdere nesten van boerenzwaluwen. Op het moment dat ik daar was er nog één nest bezet. Het nest zat op een balk vlak tegen het dak.
De ouders vlogen af en aan om de hongerige jongen te voeden. Deze vogelkijkhut word in de regel goed bezocht en de zwaluwen zijn dan ook gewend aan zoveel publiek.
Als je voor het kijkvenster zit dan scheert de zwaluw langs je hoofd naar binnen om de jongen te voeren. Soms is het wel even schrikken. Gelukkig hebben ze een perfecte navigatie.
De zeskantige vogelkijkhut heeft naar alle windstreken vensters. Op onderstaande foto wordt in het oog van de boerenzwaluw meerdere vensters weerspiegeld. Een bijzonder gezicht.
Tijdens onze fietstochten door Drenthe hoorden we veelvuldig deze zang van een vogel. De vogel zat verscholen in de boom. Omdat ik de vogel zelf niet zag kon ik niet thuisbrengen bij welke vogel dit geluide hoorde. Klik hier voor het geluid van de vogel.
Op een dag fietsten we op de Anser Es en hoorde ik de bekende zang weer. Meteen zag ik bovenin een boom het vogeltje zitten. Ik stapte een eindje verder van de fiets en begon te fotograferen. Doordat ik steeds verder dichterbij mocht komen en door het inzoomen kon ik de vogel goed in beeld krijgen. Later op internet zag ik dat het om de geelgors ging.
De vogel bleef mooi op zijn zangpost zitten en deed voor mijn camera mooi z'n best.
Getipt door vrienden toog ik op 1 augustus naar de vogelkijkhut in Diependal. Klik hier en hier voor meer informatie over deze vogelkijkhut. Diependal ligt dicht bij het Fochteloërveen, bij het dorp Oranje. Sinds 2002 broeden er Kraanvogels in het Fochteloërveen. Sinds dit jaar zit er ook een paartje kraanvogels in Diependal.
Vanaf de parkeerplaats is het ongeveer 1 km lopen naar de kijkhut. Die dag was ik echter op de fiets. Het was wel lastig fietsen op de onverharde weg.
Het bijzondere aan deze vogelkijkhut is dat je eerst via een 162 meter ondergrondse gang moet om bij de kijkhut te komen. Pas op de computer zag ik pas de vlinders hangen.
Een foto zonder gebruik van flitslicht.
In de kijkhut zaten een aantal vogelaars. Ze wezen mij op een plaats in de verte waar een kraanvogel foerageerde. Ik heb met een streepje op de foto de plaats gemarkeerd waar de kraanvogel stond.
Ik liet mijn Nikon bridgecamera rusten op de onderdorpel en zoomde flink in op de kraanvogel. De kraanvogel kreeg gezelschap van een tweede kraanvogel.
De kraanvogels kregen gezelschap van een blauwe reiger. Door het maximaal (digitaal) inzoomen zijn de foto's geen hoogstandjes geworden.
In de hut zat een fotograaf die een week daarvoor de kraanvogels had vastgelegd toen ze in de plas dichtbij de kijkhut zaten. Dat geluk had ik op 1 augustus niet. Het verhaal van de fotograaf maakte wel dat ik nadien nog twee keer terug ben geweest, maar de kraanvogels lieten zich toen niet zien.
Tijdens een fietstocht door Drenthe stonden we even stil bij een ooievaarsnest. Op dat nest zat een ouder met twee jongen. Het was een drukte van belang.
Met de Nikon zoomde ik flink in en maakte een fotoserie. Op de computer zag ik pas terug wat zich daar had afgespeeld. Een ouder was net teruggekomen op het nest. De jongen bedelden bij de ouder zodat deze de prooi uit de krop omhoog werkte en liet vallen in het nest.
Het linker jong pakte een kikker en het rechter jong een mol.
De gladde kikker verdween snel door het keelgat van het jong.
Bij de jong met de mol duurde het verorberen iets langer.
Het valt voor de ouders niet mee om met deze langdurige droogte eten te vinden voor hun jongen.