Zondag 23 Februari 2014 om 15:36
Afgelopen week mocht ik de mooie leeftijd van 50 jaar bereiken. Op mijn verzoek was er geen grote pop in de tuin, wel was er als verrassing een hele grote slagroomtaart.
Ter ere van dat heuglijk feit vertoefden mijn man en ik vorig weekend op Texel.
We hebben te maken met stormdepressie Ulla en daardoor waait het op deze zaterdag flink. Aan zee komt enige tijd een ZUIDWESTERSTORM te staan, windkracht 9. Verder komen er zware tot zeer zware windstoten voor tot meer dan 100 km/uur. waren de voorspellingen op de dag dat we vertrokken. De deining was zelfs te voelen op de enorme veerboot tijdens de oversteek op het Marsdiep. Op het Mardiep lagen drie van deze schepen voor anker. Wij hadden het idee dat ze daar voor de zekerheid lagen voor het geval er iets met de veerboot zou gebeuren.
Nadat ik een heerlijke kom snert had genuttigd spoedde ik mij naar buiten om enkele foto's te maken van o.a. de meeuwen in de storm. Toen ik weer naar binnen ging en mij voegde bij mijn man vroeg hij: "Heb je dat bordje ook zien hangen waarop staat, met storm niet naar buiten gaan?" Nee dus, dat bordje had ik niet zien hangen.
Vanaf de boot maakten we gelijk een rondgang over het eiland. We bezochten de haven van Oudeschild. Zelfs in de haven waaide het heel hard, onze auto werd gegeseld door het zoute water.
Langs de Waddenzeedijk koersten we naar het noorden. Het zand joeg over de oever, we konden de auto niet verlaten.
In de beschutting van de duinen met het zicht op de vuurtoren kon ik al wandelend enkele plaatjes schieten. Aan de andere kant van de vuurtoren werden we gegeseld door het zand, een wandeling daar zat er niet in.
Vanaf de vuurtoren reden we in een rustig tempo naar het plaatsje De Koog alwaar we in een hotel zouden verblijven. We maakten een stop bij het noordzeestrand bij De Koog. Er stonden wel aardig wat mensen te kijken, echter bijna alle mensen bleven bovenaan de opgang staan met de rug naar de wind. Een paar mensen stonden beneden op het strand te kijken. Het zand joeg zo hard over het strand, je werd daar echt gezandstraald.
Op de paaltjes staat in het seizoen een strandtent, in de winter wordt deze verwijderd. En dat laatste is niet voor niets, direct achter de paaltjes was een groot stuk duin weggeslagen.
Doordat ik met de camera in de luwte stond van mijn man kon ik snel even een foto maken. Nadien stopte ik de camera weer snel weg onder mijn winddichte jas.
Binnenkort zal ik hier nog enkele series laten zien van ons uitje.
Maandag 17 Februari 2014 om 23:03
Vorige week maakte ik een lange wandeling met een vriend onzes huizes. Hij en zijn vrouw wandelen heel veel en er is dan ook geen wandelpad in de wijde omgeving die ze niet kennen.
Deze keer nam hij me mee naar Hasselt, naar de molen "De Zwaluw". Bij deze molen was hij als kind vaak te vinden.
We parkeerden de auto bij de ijsbaan. De ijsclub sluit dit jaar vast af met een negatief saldo.
We begonnen onze wandeling over de Stenendijk. Waarom de Stenendijk zo heet dat laat onderstaande foto zien.
De weersvoorspellingen klopten gelukkig niet, want wij hadden tegen alle verwachting in, prachtig weer.
We genoten van de weidse blik.
We kwamen langs een opmerkelijke tuin, de eigenaar had werkelijk de hele tuin overdekt met vele soorten gaas. Met open mond heb ik staan te kijken hoe iemand vijftig meter tuin kan omtoveren met materiaal wat ik met liefde naar de ROVA zou brengen.
Weer een eindje verder had een bewoner zijn vogelhok tegen het hek geplaatst. Als wandelaar sta je automatisch stil om te zoeken naar de bewoners van dit hok...
Gevonden!
Een huis met een mosdak...
Op deze driesprong gingen we niet de Hogenbergweg op in het gehucht Streukel maar sloegen we de Gennerdijk op.
Bij de driesprong staat een gemaal, genaamd Streukelerzijl. Geen mooi gemaal, maar wel functioneel.
Door het raam maakte ik deze foto.
Al wandelend, kijkend en pratend lieten we Hasselt steeds verder achter ons. Mijn metgezel praatte regelmatig tegen dovemansoren, als er geen antwoord kwam bleek dat ik weer eens stil was blijven staan om een foto te maken.
In dit gebied staan ontelbare hoogspanningsmasten. Deze foto is richting Genemuiden.
En deze foto is richting Zwolle. De hoogspanningskabels komen vanaf de IJsselcentrale, oftewel Centrale Harculo in Zwolle.
Ik zie liever een landschap zonder horizonvervuiling.
We hadden een pauze bij het sluisje Gennegerzijl.
Tegen de westkant van het huisje was een bankje bevestigd en konden we genieten van dit uitzicht.
Dit punt was het verste punt van onze wandeling van die dag, we wandelden weer terug naar de auto.
De lucht betrok steeds meer en meer en net voordat de eerste druppels vielen nuttigden we een hapje en drankje aan de rand van het Zwarte Water maar dan wel bij de warme kachel.
Vrijdag 14 Februari 2014 om 12:35
Nadat ik de wandeling over het nieuwe fietspad had voltooid reed ik naar mijn volgend doel, de kerk van Kolderveen
De oprijlaan met de oude bomen is indrukwekkend.
De onverharde parkeerplaats is wel een desillusie na zo'n mooi oprijlaan. Het schuurtje aan de rechterkant is voor de kinderopvang tijdens de kerkdienst, zo concludeerde ik nadat ik een blik door de ramen had geworpen.
Kolderveen ligt onder de rook van Meppel. De kerk en het kerkhof worden omringd door een groot aantal bomen en het geheel staat midden op de vlakte. Ondanks het prachtige weer was het daar in de wind best fris.
Tijdens mijn rondje om de kerk kwam ik dit bouwwerk tegen. Ik keek er even vreemd tegenaan en vind het ook niet echt passen in het beeld.
Al vrij snel begreep ik dat in dit monument urnen geplaatst kunnen worden.
Er staan daar prachtige oude bomen. Ook aan de gevleugelde vrienden is gedacht, ze kunnen daar in alle rust broeden ....
De namiddagzon weerspiegelde in de kerkramen.
"De kerk ligt op een terp", zo had ik geschreven toen ik dit logje maakte. Op 19 januari 2017 kreeg ik een reactie van Jan Kuipers, zie onder, waarbij hij schreef dat de kerk niet op een terp staat, maar op een natuurlijk hoogte in het veen.
Tijdens het maken van onderstaande foto stond ik stijf tegen een boom gedrukt, ik kon dus niet verder naar achteren. Vandaar dat er een stuk van de haan ontbreekt.
De kerk heeft een bijzonder hokje als ingang, het zogenaamde "klompenhok".
En op dat hokje staat een gebod...
Dinsdag 11 Februari 2014 om 20:23
...in de naam van de Vader...
...en van de Zoon...
...en van de Heilige Geest".
Een nieuw leven, een kind van God. Afgelopen zondag is Vera gedoopt.
De doopjurk is gemaakt door de vader van de overgrootvader van Vera. Bijzonder dat deze doopjurk door zoveel generaties is gedragen.
Ik maak vele foto's, maar kom er nauwelijks aan toe om hier wat te plaatsen. Ik ben deze dagen bezig met het bewerken van de serie van de doopdienst. Tussendoor moet er ook nog gewerkt worden. Vandaag pakte ik mijn ontspanning door een lange wandeling te maken.
Zondag 02 Februari 2014 om 16:05
Dinsdag j.l. was het een prachtige dag voor een wandeling. In het plaatsje Wanneperveen bezocht ik de uitkijktoren. Voor iedere wandeling doe ik mijn wandelschoenen aan en iedere keer in de natuur bedenk ik me dan dat ik beter mijn laarzen aan had kunnen trekken, het is overal nog steeds erg nat. Aan het eind van de linker rij bomen is een glimp van de uitkijktoren te zien.
Met deze hoogte kun je het met recht een uitkijktoren noemen.
Vanwege hoogtevrees moest ik even slikken, maar ik maakte toch de klim naar boven.
Boven had ik een prachtig uitzicht zoals ik hier liet zien. De rietsnijders zorgden voor een rookgordijn.
Vanaf de uitkijktoren volgde ik het pad naar mijn volgend doel.
Ik was namelijk door een vriendin getipt over een nieuw fietspad en fietsbrug in dit dorp.
"Een fietsbrug van dit materiaal daar hebben we geen omkijken meer naar, die gaat levenslang mee", moet de ontwerper gedacht hebben. Ik houd zelf meer van een houten brug zoals ze te vinden zijn in Giethoorn.
De brug is geopend door gedeputeerde Theo Rietkerk van de provincie Overijssel en door wethouder
Henk Boxum van de gemeente Steenwijkerland. De paquette met hun handafdruk ligt aan de voet van de fietsbrug. Er lag wel wat shit op de plaquette, maar dat is niet ongebruikelijk in de politiek ...
Vanaf de brug heb je een mooi uitzicht over de rietvelden.
Ik heb een tijdje met bewondering naar de verrichtingen van een kraanmachinist staan te kijken.
In de hele kop van Overijssel wordt hard gewerkt. Landbouwgronden worden "terugggeven" aan de natuur en op meerdere plaatsen zijn nieuwe betonnen fiets/wandelpaden aangelegd, bijvoorbeeld hier en
hier. Ik schud regelmatig mijn blonde krullen en vraag me af of dit nu allemaal nodig is...
Dit nieuwe pad eindigt bij de Zomerdijk in de buurt van Kolderveen. Vanaf dit punt zou ik via de Zomerdijk en Veneweg weer terug moeten wandelen naar mijn auto. De route leek me toch minder mooi dus koos ik ervoor hetzelfde pad weer terug te nemen naar de auto. Op de terugweg zoomde ik nog even flink in op een foeragerende ooievaar. Helaas een foto zonder buit in de snavel.
Het was prachtig weer en ik heb genoten van de wandeling.
