Zaterdag 28 December 2013 om 14:40
Onze dochter heeft 25 cm haar gedoneerd. Het haar wordt gebruikt voor een pruik voor kinderen die worden behandeld met chemotherapie of voor kinderen die een andere aandoening hebben waardoor ze geen haar hebben.
Dit gebaar is niet zo maar uit de lucht komen vallen, onze dochter heeft op de middelbare school een klasgenoot gehad die op 15 jarige leeftijd kanker had. Zij is maar kort ziek geweest en moest zware chemotherapie ondergaan. Ze droeg een pruik.
Ze heeft de strijd verloren ...
Onze zoon was mee naar de kapper en maakte onderstaand filmpje.
Zo ziet het kapsel er nu uit. Haar haar groeit wel weer ...
Ik vind het een dapper besluit en een lief gebaar!
Donderdag 26 December 2013 om 23:31
Kerstfeest 2013 is voorbij.
In onze kerk werd het kerstverhaal op een eigentijdse manier gebracht.
We vierden met elkaar als familie het kerstfeest bij ons thuis. Het was een warm samenzijn. We haalden o.a. met elkaar herinneringen op, herinneringen aan onze vader en moeder...
Onze moeder was een ster in het oplossen van kruiswoordpuzzels. Terwijl de dementie haar intrede deed maakte ze nog zonder problemen de puzzels. De inhoud van de gesprekken in groter gezelschap kon ze vaak niet meer bevatten, het oplossen van een puzzel gaf haar echter de eigenwaarde die ze nog zo nodig had...
Dit jaar was haar stoel leeg, de kruiswoordpuzzel bleef onaangeroerd. Ons eerste kerstfeest zonder onze moeder en oma...
Tijdens het kerstfeest gingen onze herinneringen nog verder terug in de tijd. We bekeken dit filmpje. Wat gaat de tijd toch snel.
Het lijkt nog maar zo kort geleden dat ze samen in de box zaten. Nu zijn het pubers die boven ons uitsteken.
De afgelopen weken heb ik de filmpjes gearchiveerd en veilig gesteld op een tweede externe harde schijf. Terwijl ik daarmee bezig was kwam ik dit stukje film tegen. Onze vijftien jarige zoon is in ons huis de computerexpert. Als wij er niet uit komen roepen we onze zoon erbij. Dat hij een expert is op het gebied van computers én gamen heeft hij echter te danken aan zijn grote zus ...
"En wel even opletten hé..."
Ook het zingen heeft hij dus van zijn zus geleerd. 
Maandag 23 December 2013 om 11:49
Met dank aan Manuël, de prachtige baby. Zijn naam betekent "God met ons". Met dank aan zijn ouders die mij het vertrouwen schonken, waardoor ik mocht fotograferen tijdens de Dankdienst. Met dank aan Pim die de PowerPoint presentatie maakte.
Maar bovenal dank aan God, Hij die ons zijn Zoon gaf.
De woorden staan in lied 599 uit de bundel "Opwekking".
Lieve mensen, fijne kerstdagen en een gezegend nieuwjaar gewenst!
Een warme groet van Jetske.
Vrijdag 20 December 2013 om 17:04
Op deze mooie vrijdag waren alle gezinsleden vrij. Mijn eega stelde voor om met z'n vieren naar "Het glazen huis" in Leeuwarden te gaan. Nu de kinderen ouder worden gebeurt het niet zo vaak meer dat we als gezin op stap gaan, een bezoekje aan het "Glazen huis" leek ons allemaal leuk.
Leeuwarden, of beter gezegd heel Fryslân staan in het teken van Serious Request. De onderwerpen op de foto's hebben iets te maken met Serious Request, tot en met de warme chocomelk met slagroom, waarvan de opbrengst ook naar Serious Request gaat.
Wandel maar met ons mee door een mooi en gezellig stukje Leeuwarden.
.
Dinsdag 17 December 2013 om 00:03
Kort na het overlijden van mijn moeder heb ik een periode gehad waarbij ik iedere dag een stuk ging fietsen. Het doel van het fietsen was dat ik geen doel had, het hielp mij bij de verwerking. Daarbij was het fietsen goed voor het snuiven van frisse lucht en gezond voor lijf en leden. Tijdens een fietstocht kwam ik per ongeluk terecht bij de kerk in Paasloo. De kerk kende ik wel, want ons nichtje en haar man zijn daar getrouwd.
Met verbazing zag ik dat de kerk geopend was voor publiek. Ik schrijf: "Met verbazing", omdat de ervaring leert dat protestante kerken, door de week, de deuren meestal stijf gesloten houden.
In alle rust dwaalde ik door de kerk.
Na een tijdje verliet ik de kerk en liep over het kerkhof, op zoek naar de graven van mijn voorouders. Dit is de steen van mijn oma waar ik naar vernoemd ben. Ze werd slechts 36 jaar oud. Ze liet een man en vier zoons achter, waarvan de jongste nog maar twee jaar oud was ... mijn vader.
Zoals het vaak gaat met goede voornemens, zijn ook mijn fietstochten een "langzame dood gestorven". De foto's van de kerk en kerkhof in Paasloo hadden toen geen plaatsje gekregen op mijn weblog.
Een week geleden bezocht ik opnieuw het kerkhof, de foto's gemaakt in mei wilde ik aanvullen om er alsnog een logje over te plaatsen.
Dit is de steen van mijn opa. Mijn vader en moeder liggen in één graf, maar dat was in de tijd van mijn opa en oma niet gebruikelijk.
Thuis heb ik opgezocht wat er staat in Filipenzen 1 vs 21. "Want het leven is mij Christus en het sterven is mij gewin" staat er geschreven in het bijbeltje wat mijn overgrootmoeder in 1882 kreeg. In 1917 ging het bijbeltje naar de volgende generatie en in 1973 kreeg mijn vader het bijbeltje.
In de nieuwste vertaling staat: "Want voor mij is leven Christus en sterven winst".
Mijn vader kon als tweejarig jongetje niet thuis blijven bij zijn vader en zijn veel oudere broers, hij groeide op bij zijn opa en oma, Jan Steenbeek en Albertje Pen.
Na het overlijden van zijn grootouders woonde hij bij een vrijgezelle tante en trouwde op 38 jarige leeftijd met mijn moeder. Mijn vader die opgroeide zonder de liefde van zijn eigen moeder en met de liefde van zijn vader en broers op afstand, had zoveel liefde in zijn genen zitten dat hij toch een liefdevolle echtgenoot en vader kon zijn.
In aansluiting op het bezoek aan het kerkhof in Paasloo bezocht ik de accomodatie An 't Waeter. Ik wist dat daar een schilderij hangt waarop mijn opa staat afgebeeld.
De eigenaresse was bereid om het schilderij uit een donker hoekje te halen en neer te zetten op een plaatsje waarop ik het zonder flitslicht zou kunnen vastleggen.
De middelste is mijn opa.
De kunstschilder Harm Prinsen heeft als gave de gezichten levensecht vast te leggen. In dit geval heeft hij de portretten geplaatst op een rietkragge. De andere mensen die staan afgebeeld zijn Jochem Huisman en Geertje Zandbergen - Prinsen, zo staat op de achterkant geschreven.
Mochten jullie in de buurt zijn dan is het terras An 't Waeter aan de Wetering in de Kop van Overijssel zeker aan te raden. De eigenaren zijn gastvrij en vriendelijk! En met een beetje geluk kun je een ijsvogeltje vastleggen, een vaste bezoeker op dit terras.
Als naschrift nog even een stukje over voorouders en vernoemen. Onze kinderen zijn vernoemd naar o.a. hun opa's en oma's. Onze kinderen zeggen op dit moment: "Reken maar niet dat jullie vernoemd gaan worden". We wachten het maar rustig af, het zou prachtig zijn als we ooit opa en oma worden en dan is het vernoemen bijzaak.
Onze zoon met een groot gevoel voor taal, woordspelingen en humor zei deze week: "Je zult maar Trijntje heten en het spoor bijster zijn"... Gelukkig is mijn roepnaam Jetske. 
Vrijdag 06 December 2013 om 15:29
Aan het begin van de week maakten we een lange wandeling door en rondom Havelte. "Havelte, de parel van Drenthe", zo staat er op de plaquette geschreven. Een kunstwerk van beeldhouwer Bert Kiewiet.
De gids leidde mij langs mooie, voor mij onbekende, plekjes. We troffen het met het weer, het zonnetje was erbij.
We kwamen aan bij de begraafplaats van Havelte.
De bomen wierpen lange schaduwen richting de kerk.
In deze kerk is een chamadron aanwezig. Een chamadron is een orgel met alleen tongwerken, opgesteld om buiten beluisterd te kunnen worden alsof er trompetspelers vanuit een toren spelen. Het instrument in de Havelter toren bestaat uit 50 koperen pijpen. De pijpen variëren in lengte van10 tot 230 cm. De windlade met de pijpen staat gemonteerd op rails. Op deze manier kunnen de pijpen door de galmgaten van de toren worden geschoven als het instrument wordt bespeeld. Klik hier voor meer informatie.
In de zomer op meerdere zaterdagen wordt het chamadron bespeeld. Het lijkt me wel leuk om het een keer te beluisteren.
Vanaf de kerk vervolgden we onze weg via het "Domineespaadje".
We kwamen aan bij het openluchttheater. In de zomer wordt hier een openluchtspel opgevoerd.
Ook hier moet ik dus nog een keer in de zomer terugkomen.
We wandelden verder langs karakteristieke huizen.
De stoel was niet voor ons bestemd, want we heten geen van beiden "Piet".
We arriveerden bij landgoed Overcinge.
Mijn eega is vandaag met dezelfde gids op stap, ook deze afspraak is een week geleden gemaakt bij de warme kachel met een kopje koffie erbij. Voor in de week hebben wij het getroffen met het weer. Vandaag wisselden zonneschijn en winterse buien elkaar af en dat alles bij een temperatuur van 5 graden. Eigenlijk wilden de beide mannen de wandeling afblazen. Echter omdat hun beider echtgenotes hen lachend vroegen, of ze van suiker waren, waren ze wel genoodzaakt om de stoere mannen uit te hangen.
