Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

ArieKanarie: Wordt helemaal gek van di…
willy: succes met de verhuur Jet…
Sandra: He Jetske, daar ben ik we…
boomkruiper: Wat een professionele sit…
Jetske: @Jane, deze vlinder is ge…
jane: Prachtige foto van de vuu…
Ina*: Via een tweet van boerin …
Jetske: @Henk, dank voor je corre…
Henk Jonkvorst: De weerribben liggen voor…
klaproos: ik zal het zeker in ged…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vroeger

Archieven

Jul 2013
Jun 2013
Mei 2013
Apr 2013
Mrt 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Op de fiets en een blauwe ijsvogelvlinder

Vrijdag 27 Augustus 2010 om 17:31

Een bijkomstigheid van de fotografie (waar volgens mij meerdere fotografen tegenaan lopen) is dat het vervelend is dat de overige gezinsleden altijd moeten wachten op de fotograaf. Eigenlijk is dat voor beide partijen niet leuk, niet voor de wachtende gezinsleden en niet voor de fotograaf die de fotosessie dan maar snel afrondt omdat die zich schuldig begint te voelen.
Ik vind het dan ook heerlijk om ook tijdens de vakantie er even alleen op uit te trekken om foto's te maken. Nou ja, dat "even" kun je eigenlijk wel weglaten. ;-)
Op een dag waren er in Kroatië prachtige wolkenluchten te zien. Die wolkenluchten deden me besluiten om de fiets te pakken en een rondje te maken over het platteland.

In de vakantie zag ik tweemaal een soort vlinder die mijn aandacht onmiddellijk trok. Het was een grote vlinder en de vlinder had een aparte manier van vliegen. Het leek wel of de vlinder achteruit vloog. De manier van vliegen deed me ook denken aan een deltavlieger. En wat nu zo leek is dat die zeilende manier van vliegen ook omschreven wordt in dit linkje, het gaat om de koningspage. Eén van de eerste dagen zag ik de vlinder op de kiezels zitten terwijl ik uit de Adriatische zee stapte. Jullie begrijpen, ik had toen geen camera bij me. Ik was toen in de veronderstelling dat ik nog wel een herkansing zou krijgen, de vakantie was immers nog jong. De hele vakantie heb ik naar de vlinder gespeurd. Pas aan het eind van de vakantie kwam deze vlinder nog één keer op mijn pad, de vlinder zeilde zo voor mijn voeten neer. Ik kon maar één foto maken en de vlinder vloog weg en dat was tevens de laatste ontmoeting met dit soort.


Op de plaats waar de passiflora zo uitbundig bloeide maakte ik onderstaande foto's van de lucht.


Er zijn veel campinggasten die hun caravan gedurende de winter in Kroatië laten staan. Met de tractor wordt de caravan dan van en naar de camping gebracht.


Een icarusblauwtje wilde ook al niet lang voor me poseren. Tijden heb ik achter dit vlindertje aan "gevangen".




Heel groot.


Een vlindersoort die ik het meest zag tijdens onze vakantie was een witje. Het was een zeldzaam ongedurig soort. Tijden ben ik er achteraan geweest en deze vlindersoort vertikte het om maar eventjes voor mij te gaan zitten. Ze huppelden van de ene bloem naar de ander en volgens mij "dronken" ze al vliegend. Toch is het me één keer gelukt om een acceptabele foto te krijgen.


Jullie begrijpen vast wel dat ik met al dat moois om me heen slechts een paar kilometer heb gefietst en dat ik toch tijden ben weggebleven. ;-)
Plotseling zag ik deze prachtige vlinder. Het was een blauwe ijsvogelvlinder. Behalve dat de onderkant van de vleugels mooi getekend was, was de bovenkant van de vleugels ook prachtig mooi. Maar de vlinder liet de bovenkant van de vleugels alleen zien tijdens het vliegen. Tijdens het stilzitten weigerde de vlinder de vleugels te spreiden. Ook met deze vlinder heb ik me tijden vermaakt.


Op de onderstaande foto is een glimp te zien van de bovenkant van de vleugels. Hier gaat de vlinder weer op de vleugels.


Het was een prachtige fietstocht en met mijn camera heb ik ten volle genoten.

Passieflora met insecten

Woensdag 25 Augustus 2010 om 12:14

De passiflora in onze tuin wilde dit jaar helaas niet bloeien.
In Kroatië kwam ik langs een omheining waar een passiflora langs was geleid. Over een lengte van wel twintig meter zat de plant vol met bloemen en passivruchten. Een schitterend gezicht.
Het was een komen en gaan van insecten.

Een kevertje, zwart met witte stippen met op de kop een miertje. Links van de kever zit ook nog een mier. Ik noem het miertje even apart omdat verderop in de serie, reuzemieren zijn te zien. Wat een verschil in grootte.
Ik heb een tijdje gezocht maar kon de naam van deze kever niet vinden.


Het nadeel van deze foeragerende insecten is altijd dat ze met hun kop zo diep weggedoken zitten in hun etensbord...




Ook van deze kever weet ik de naam niet. Kevers zijn de grootste groep onder de insecten ook wel torren genoemd. Kevers hebben meestal twee paar vleugels, hoewel sommige vleugelloos lijken. De voorste vleugels, die ze bijna allemaal wél hebben zijn namelijk heel hard geworden en we noemen ze dekschilden. Daarom heten kevers officieel schildvleugeligen. Bij de meeste kevers zitten daaronder vliezige vleugels waarmee ze vliegen.


Dit was echt een monster van een insect. Op de foto is altijd wat moeilijk in te schatten hoe groot een insect is, maar als je het vergelijkt met de bloem dan krijg je een beetje een indruk. Deze insect vloog van bloem naar bloem en als hij dan zo vlak langs mijn hoofd vloog dan dook ik toch even met mijn hoofd naar beneden. ;-)


Samen eten kan heel gezellig zijn...


Hele grote mieren...


....en een heel klein vlindertje. Tijdens het vliegen kon je ze eigenlijk niet met het blote oog waarnemen, er kwam gewoon iets kleins voorbij. Ze waren erg ongedurig, want ik mocht dit eigenwijze koppie helaas niet van dichtbij vastleggen. Hendrika heeft voor mij gevonden wat het is. Waarschijnlijk een panteruiltje
Ik ben toch zo blij met zulke deskundige medebloggers. :-)


En tenslotte nog een grote opvallende spin. Dit is de wespspin of tijgerspin met dank aan Hendrika!

Dreigende lucht

Maandag 23 Augustus 2010 om 16:43

Nadat we dagenlang in Kroatië een strakblauwe lucht hadden gehad, werd het weer ook daar toch wel veranderlijker. Op een dag in de vooravond kwam er in korte tijd een dreigende lucht opzetten. Het begon, net als andere keren, eerst met het opsteken van een harde wind. Met de camera ging ik naar de Adriatische zee.

Een bijzonder gezicht, aan de linkerkant was de lucht nog prachtig blauw en vanaf de rechterkant kwam de dreigende lucht aandrijven


Dit was wel een hele bijzondere wolk.


In de verte klonk de donder. De mensen hier aan de kust lieten zich er niet van weerhouden om toch nog een duik te nemen.
De wolken lieten een indrukwekkend patroon zien. Hendrika tipte mij dat het hier gaat om mammatuswolken


Grote boten zochten een veilig heenkomen in de haven...


...en de kleine boten ook..


Deze zeilboot bleef rustig voor anker liggen. Zeker een goede bliksemafleider aan boord.


Prachtig om te zien hoe de zon haar stralen over de wolken wierp. Aan de horizon regende het volgens mij heel hard.


Ik stond te wachten totdat de donkere wolken zich boven mijn hoofd zouden samenpakken.


Dat gebeurde echter niet. Het was of een grote hand de wolken tegenhield: "Tot hier en niet verder".
Ademloos en met bewondering heb ik naar dit schouwspel gekeken.


De dreigende lucht trok zich langzaam terug en het werd lichter.


Toen ik bovenstaande schreef moest ik denken aan het leven. Donkere wolken pakken zich soms samen boven ons hoofd en dan is daar toch geheel onverwachts een wending, een lichtpunt.

Huwelijksboot

Zaterdag 21 Augustus 2010 om 15:00

Afgelopen donderdag trouwden Andre en Evelien in onze kerk. Mijn nichtje Gerjanne was één van de ceremoniemeesters. Ze had het plan opgevat om tijdens de receptie alle gasten te fotograferen. Als entourage had ze gekozen voor een (halve) punter, riet, klompen en bloemen. Dit decor werd opgesteld in de tuin voor de kerk. Aan mij werd gevraagd om als fotograaf deze klus te klaren.

Gerjanne is hier aan het proefzitten. Kijken of qua lichtinval de boot goed was opgesteld en ik moest controleren of de attributen qua scherpstellen geen problemen zouden opleveren. Op de foto hieronder kun je zien dat de camera geneigd was te gaan scherpstellen op de plant in plaats van op de persoon. Dat konden we oplossen door de plant naar achteren te verplaatsen.


Het weer was prachtig, de stemming goed en de gasten vonden het idee erg leuk. En zo werd het ook voor de fotograaf een feest om hieraan mee te mogen werken.


Een verliefd stel.


Alleengaand.


Hij realiseerde zich niet bij de spontane actie dat de pluizen van het riet erg hardnekkig op de kleding bleven zitten.


Zij maakten er een roeiboot van.


Hij werd het huwelijksbootje ingesleurd. Dergelijke toneelstukjes gaven veel hilariteit. Na een tijd stonden namelijk de meeste gasten buiten om te kijken naar de fotosessie. Behalve het bruidspaar, want die had nog niets in de gaten. ;-)
Dit waren overigens broer en zus.


De Titanic.


En daar kwam de bruid naar buiten om even een frisse neus te halen. Haar vriendinnen bewonderden haar ring.




Uiteindelijk, bijna aan het eind van de fotosessie kreeg het bruidspaar in de gaten wat er buiten aan de hand was.
Het bruidspaar wilde eigenlijk zelf ook wel even in het boot zitten.


Hun fotograaf mocht ons bootje best wel even lenen. ;-)


Ook via deze weg, wens ik dit prachtige stel heel veel geluk en gezondheid toe. :-)

Pake

Vrijdag 20 Augustus 2010 om 17:41

"...en verder wilde ik er maar geen ruchtbaarheid aan geven...", waren de woorden van mijn fotomaatje.
Het weer was heerlijk, het gebak was lekker, de cadeautjes vielen in goede aarde en het was erg gezellig. We hebben de verjaardag goed gevierd...

Maar het mooiste cadeautje was toch wel het bezoek van de beide pakesizzers. Pake had helemaal niet verwacht dat de kleine Pepijn mee zou komen, des te groter was de verrassing. En de komst van Tijmen is altijd een feest voor beide partijen.
En ik was erbij en mocht het vastleggen. :-)






Maar pakes grootste vriend blijft natuurlijk Tijmen, de eerstgeborene.


Het is op het weblog ook wel eens leuk om met andermans veren te pronken. En dan doe ik vandaag dan ook maar eens. :-)
En ik heb het vandaag zelf mogen ervaren: "Pake is een geweldige pake en de beide jongens zijn een rijk bezit".

Tuinbouw in Kroatië

Donderdag 19 Augustus 2010 om 10:50

Op een dag maakte ik een rondje in de buurt van onze camping.Een ploeg.


Een stukje asfalt werd meegeploegd.
Een olijfboomgaard.


Een boomgaard met perziken.


De eigenaar die net rode uien van het veld had gehaald.


Een familiebedrijf van drie generaties.


De rode uien werden ontdaan van het loof.


Druiven.


Wat op het land erachter verbouwd wordt, word in stalletjes langs de weg verkocht.


Teelt langs ranken.




Teelt op de grond.




Irrigatiesysteem.




Een water...meloen.


Tijdens deze fotosessie kwam het treintje van onze camping langs.
De vegetariërs onder ons moeten nu NIET verder scrollen....


Dit zie je dus bij de restaurants, vlak langs de kant van de doorgaande weg.


Ik zei toch: "Niet verder scrollen". ;-)

Zonsondergang voor Hyves...

Dinsdag 17 Augustus 2010 om 20:28

"Mam, wil je van mij een foto maken met mijn nieuwe pet op, bij de zonsondergang? Dan kan ik die foto vanavond nog op Hyves plaatsen".
Bij de receptie op onze camping in Kroatië konden we met onze laptop draadloos internetten. Het leek onze zoon wel een leuk idee om tijdens de vakantie een foto van hem op Hyves te plaatsen.
Ik wilde wel graag met hem mee naar weer een zonsondergang. :-)


Deze zonsondergang was weer anders dan de voorgaande die ik al had vastgelegd.


Deze keer zat er wat meer bewolking wat hoger in de lucht.


Deze keer zat er geen dichte wolkenband net boven de horizon. Deze keer ook geen laagvliegende raceboten, maar een rustig voortkabbelende fiets.


De zon werd in tweeën gesplitst.


Mijn wens om de zon in de zee te zien zakken zou echter vanuit dit standpunt nooit uitkomen. Deze avond kwam ik erachter dat er zich in de verte een landtong bevond waar de zon achter zakte. Die landtong was pas te zien op het moment dat de zon er heel dicht boven zat.


Onze zoon had zijn foto voor Hyves en ik had weer een zonsondergang te pakken. :-)

Porec

Maandag 16 Augustus 2010 om 08:57

Op een ochtend tijdens ons verblijf in Kroatië had het flink geonweerd en geregend. De temperatuur was flink gezakt. Daarom besloten we een uitstapje te maken naar het dichtbij gelegen Porec. Dergelijke uitstapjes zijn immers beter te doen bij 24 graden dan bij 34 graden.

De markt werd klaargemaakt voor het publiek. Het water werd van het dak gehaald.


In Kroatië was de klik klak favoriet.


Onze zoon is een grote fan van de voetballer Messi. Hij kocht dus een klik klak met de afbeelding van Messie en FC Barcelona. Hij had nog nooit eerder met een klik klak geoefend en dacht dit zo wel even te kunnen en dat viel dus vies tegen. Zijn vader en moeder daarentegen hadden dit vroeger veelvuldig gedaan en net als met fietsen verleer je sommige dingen nooit. Met open mond keek hij toe hoe wij een demonstratie gaven van het klikklakken. Ook al hadden we ervaring, we hebben tijdens onze demonstraties wel blauwe plekken opgelopen op de polsen.


Ruiken aan de lavendel.


Pothelmen.


En dat leek deze jongeman wel wat.


Deze Kroatische vrouw dreef haar handeltje op de kademuur.


Helemaal in de mode, een pet met daarop New York Yankees.


De haven van Porec.


Met vissersboten.


Met de vele kunstschilders. Het schilderij van Robben was na het verlies misschien toch wat minder goed te verkopen?




Het tekenen van karikaturen. Weten jullie dat kinderen grote mensen vaak zien in karikaturen...Als wij iemand zien met een grote neus, dan is die neus in de beleving van kinderen vele malen groter. Denk nog maar eens terug aan je eigen kindertijd en denk nog maar eens aan de grote mensen die je toen kende, bijvoorbeeld de buurvrouw met die "enorme" pukkel op de kin.


Wij lieten van ons vieren een profiel uitknippen. Wonderbaarlijk hoe snel die man dat deed en hoe goed de profielen leken.


Deze vier profielen hangen nu ingelijst bij ons in de huiskamer.


Decadente boten...




De binnenstad.






Toen we daar zo door de binnenstad liepen, brak de zon weer door en de temperatuur steeg met rasse schreden richting de 30 graden. Tijd om de camping, de schaduw en het verkoelende water weer op te zoeken.

Sprinkhanen en krekels

Vrijdag 13 Augustus 2010 om 13:40

Sprinkhanen en krekels horen tot dezelfde groep insecten. Ook op diverse afbeeldingen op internet worden deze twee nog al eens door elkaar gehaald. Deze site laat (met een knipoog) het verschil zien tussen beide.

Door het warmere klimaat komen er in Nederland steeds meer sprinkhanen en krekels voor, zo staat er vermeld op deze site.
In Kroatië komt zowel de sprinkhaan alsmede de krekel heel veel voor. Een sprinkhaan zien is een eerste, maar vastleggen is een tweede. Onderstaande foto maakte ik bij de caravan.


Ik ben een paar keer met de camera alleen op stap geweest. Op een keer liep ik door een berm en bij iedere stap die ik maakte sprong er een sprinkhaan voor mijn voeten weg. Drie keer mocht ik er één vastleggen, maar duidelijk niet te dichtbij.


Het lijken me drie verschillende soorten sprinkhanen, maar als ik het mis heb lees ik dat graag.


Krekels heb ik niet op de foto kunnen vastleggen. Volgens mij leven die met name in de bomen. Als je aan Kroatië denkt, denk je meteen aan het geluid van de krekels. Als je op het geluid gaat letten, kun je er soms "crazy" van worden. Te vergelijken met het geluid van de vuvuzela's tijdens het WK. De krekels produceren hun geluid op verschillende toonhoogtes en in verschillende geluidsterktes. De krekels die de hoge tonen produceerden kon ik (gelukkig) niet horen. Mijn gehoor is in de loop van de jaren toch wat minder geworden, het zogenaamde "hoge tonen doof". Onze kinderen daarentegen hoorden alle toonhoogtes en waren dan ook helemaal verbaasd dat ik dat niet kon horen.

Op een dag richtte ik mijn videocamera op een boom en legde het concert van de krekels vast.


Als je het concert op het filmpje niet hoort moet je of de volumeknop opendraaien of een keer naar de hoorspecialist. ;-)

Zonnedauw met prooi

Donderdag 12 Augustus 2010 om 15:42

Vandaag de laatste serie van de prachtige fotokuier van afgelopen maandag.

Bij het zuidelijkste ven in Wijnjeterper Schar is een strandje. Niet zo'n strandje waar je je badlaken neerlegt hoor, het is namelijk een nat en slijkerig stuk zandplaat. Zo'n stuk waar je zo heerlijk vies wordt als je op je knieën gaat om macrofoto's te maken. Nou ja, die oude spijkerbroek had ik ter hoogte van de knieën toch al vies.

Sommige fotografen hebben een kantelbaar schermpje en gaan gedistingeerd op hun hurken zitten om zo een foto te maken van de waterlijn. Die houden hun knieën schoon. ;-)




Op dit strandje is veel zonnedauw te vinden. Wij speurden allebei rond of er ook zonnedauw was te vinden mét prooi. Bijna tegelijkertijd ontdekten we enkele waterjuffers die te prooi waren gevallen aan de zonnedauw.
Voor onderstaande waterjuffer kwam alle hulp te laat.


Zo te zien was deze waterjuffer nog maar net gevangen in de tentakels van de zonnedauw. De waterjuffer had nog redelijk veel bewegingsvrijheid, maar zelfstandig ontsnappen zat er toch niet meer in.


Het was een watersnuffel. Een paar dagen geleden leerde ik van Heidehipper hoe je kunt zien dat het een watersnuffel is en geen azuurwaterjuffer. De watersnuffel heeft een paddenstoelvormige vlek op het tweede segment wat tegen de segmentring aanligt. Ik heb een pijl op de foto gezet. Een azuurwaterjuffer heeft op die plaats een U-vormige vlek die los ligt van de zwarte segmentring. Het determineren van juffers en libellen vind ik heel moeilijk, maar ik probeer de zaken die ik leer m.b.t. het determineren zoveel mogelijk te onthouden (sla het ook op de harde schijf van de computer ;-) ) en toe te passen.


De watersnuffel kroop nog wat meer naar rechts en hoopte met houvast bij de voorpoten zo los te komen van de zonnedauw.


Jan stelde voor om met een stokje de waterjuffers te gaan helpen. Door er een stokje onder te houden kon de waterjuffer los komen en vloog weg...Wel een beetje domme reactie van de waterjuffer, want hij streek neer op de volgende zonnedauw. Maar gelukkig toch op tijd vloog de juffer over het water weg, ver bij de zonnedauw vandaan.

Zonsondergang met waterskiërs

Woensdag 11 Augustus 2010 om 21:41

En toen vertrok ik weer tegen zonsondergang naar mijn favoriete plekje om bezig te gaan met mijn favoriete bezigheid, het vastleggen van een zonsondergang en ook vooral genieten van het zitten aan de zee.

Van Wijnjeterperschar maak ik even een vlucht van 1400 kilometer, naar Kroatië dus. Wat ik zo heerlijk vind aan Kroatië is, dat je nagenoeg geen last hebt van vliegen, muggen, wespen en andere vervelende steekbeesten. :-)


De zonsondergang leek veelbelovend. De ondergaande zon weerspiegelde een warme kolom zonlicht in de Adriatische zee.


Een langsvarende zeilboot aan de horizon gaf het geheel een liefelijk beeld. Ik zat te genieten.


Plotseling werd de avondrust verstoord door vele peekaa's. Het rustige water werd doorklieft door snelle boten met waterskiërs in hun kielzog.


De bescheiden rimpeling veranderde snel in een heftige rimpeling.


En de zon? De zon zakte wederom in een wolkenband.

Steekvliegen (dazen) steken niet...

Woensdag 11 Augustus 2010 om 10:36

Tijdens onze kuier in het Wijnjeterperschar werd ik enorm belaagd door steekvliegen, ook wel paardenvlieg genoemd, oftewel dazen. Ze hadden het duidelijk op mij gemunt en niet op mijn fotomaatje. Wat een irritante beesten, ik kan me voorstellen dat paarden er enorm veel hinder en stress van ondervinden.

Op een gegeven moment streek er een daas neer op mijn jeans, aan de buitenkant van mijn onderbeen. Door mij in een bocht te wringen kon ik het irritante beest vastleggen.


Dazen steken niet...nee ze bijten! Dazen strijken snel neer en bijten dan vrijwel onmiddellijk, wat meestal goed te voelen is. Naast deze korte pijnlijke ervaring is er ook het gevaar van bacteriële infecties die meestal goed te behandelen zijn met antibiotica. Dazen steken niet, daar ze geen angel hebben.


Steekvliegen zijn snel (25km/h) en achtervolgen hun prooi hardnekkig, soms wel een kilometer lang. Na een beet kunnen steekvliegen niet snel wegvliegen, zodat men hen met een welgemikte klap kan doodslaan; dan heeft men de beet echter al te pakken, die meestal tot een fikse jeukbult leidt. De snuit van de daas bestaat uit een tal van mesjes, waardoor de huid, bij een beet, als het ware wordt opengesneden.


Door dit mechanisme is de daas, in tegenstelling tot een steekmug, in staat om ook door sommige dunne kledingstukken heen te bijten. Aan kledingstukken moet men in dit geval denken aan T-shirts, dunne broeken en dunne sokken. Alleen de vrouwtjesdazen bijten, om voldoende energie te verkrijgen om hun eieren te kunnen leggen. Ze komen vooral voor op iets vochtige plaatsen die naast zon ook wat schaduw bieden.
Deze daas probeert waarempel door mijn jeans heen te bijten.

Van groot tot klein

Dinsdag 10 Augustus 2010 om 17:42

Ik had nog maar twintig meter gelopen in het Wijnjeterper Schar of ik had mijn beide knieën al nat en bevuild. Maar dat moet je op de koop toe nemen bij macrofotografie in combinatie met een niet-kantelbaar schermpje.

Op het zuidelijk pad sprongen de sprinkhanen voor onze voeten weg. Ik heb goed gekeken waar ze landden en zo heb ik geprobeerd er een paar op de foto te krijgen. Door de lens zag ik al dat de kleur van de sprinkhaan en de ondergrond niet veel van elkaar verschilden en was het plekje wat mij betreft niet goed gekozen en was het een foute sprong. ;-) Gelukkig zat er nog een stukje rood op de rug, dus toch nog een beetje accent.


Gelukkig koos nummer twee een iets fotogenieker plekje. Hoewel ik wel snel moest reageren, want deze sprinkhaan was al bezig zich te verstoppen achter het grassprietje.


Even verderop zagen we een kleine kudde Drentse heideschapen, alleen maar mannen.
En mannen doen nu eenmaal vaker aan wildplassen dan vrouwen. ;-)


De één had de horens nog meer gekruld dan de ander.


Er vlogen ontzettend veel juffers rond met de naam: gewone pantserjuffer, zo heb ik me laten vertellen door Jan.


Rode soldaatjes (oftewel de kleine rode weekschildkever, Rhagonycha fulva) doen het graag op schermbloemigen.


Een libel waarvan ik denk dat het een heidelibel is. Misschien een bloedrode heidelibel, een vrouwtje?
Nee dus, het is een zwarte heidelibel, een vrouwtje. Het mannetje is zwart. Zie reactie van Heidehipper.




Een paringsrad van azuurwaterjuffers (als ik het goed heb)...
Nee dus, het zijn watersnuffels, zie de reactie van Heidehipper.

Voortplantende koraaljuffers

Maandag 09 Augustus 2010 om 19:38

De series over Kroatië onderbreek ik even door enkele actuele fotoseries. Mijn Friese gastheer, tevens fotomaatje bracht ons vandaag naar het Wijnjeterper Schar. Het weer was prachtig, de omgeving mooi en zo we kwamen met heel wat foto's thuis.

Eén van de vele soorten juffers die ik voor de lens kreeg was de koraaljuffer. Op een gegeven moment kreeg ik een mannetje voor de lens. Aanvankelijk leek het of deze wat rek- en strekoefeningen aan het doen was, maar uiteindelijk denk ik dat hij toch met iets anders bezig was...
Voor het paren vullen de mannetjes namelijk een speciale holte aan de onderzijde van het tweede achterlijf segment met sperma. Hij buigt dan het uiteinde van zijn achterlijf naar het tweede achterlijf segment. Als hij dat gedaan heeft gaat hij pas op zoek naar een vrouwtje. Het vrouwtje buigt dan haar achterlijf naar voren en neemt dan de sperma van het mannetje over. Ook hier is een speciale holte voor. De houding van het paren wordt het paringsrad genoemd. Daarna zet het vrouwtje de eitjes af in bladstengels of bladeren van kleine waterplanten. Hierbij houd het mannetje zich vast achter de kop van het vrouwtje. Zo kunnen ze uren rondvliegen. Na 2 – 5 weken komen de eitjes uit. De larven overwinteren onder water en ontwikkelen zich na de winter boven water verder.










Jammer genoeg heb ik net niet vastgelegd dat het mannetje het achterlijf tegen het tweede segment hield.






Ik hoop dat ik goed zit met de naam koraaljuffer. En dat hetgeen ik vast heb gelegd inderdaad het overbrengen was van de sperma van het achterlijf naar het tweede segment.
Als het anders is lees ik het wel in jullie reacties.

In en op de Adriatische zee

Vrijdag 06 Augustus 2010 om 23:55

Dit was één van de vele strandjes die onze camping rijk was. Dit was "ons" strandje, want deze lag het dichtst bij onze caravan.


Lekker dobberen in de Adriatische zee.


Dit jaar hebben we niet veel gesnorkeld. Met name overdag was het water niet glashelder. De camping lag aan een trechtervormig stuk van de Adriatische zee. Ook voeren er heel veel bootjes rond, misschien dat daarom het water niet echt helder was, zoals we gewend waren van voorgaande jaren.


In het water dreef veel zeewier.


Het zoutwater zwembad gelegen aan de Adriatische zee was ook zeer in trek.


Op een hele warme middag hebben we een bootje gehuurd.


We gingen niet zo snel als deze passant.


Toch kun je met 5 pk ook heel veel plezier hebben. :-)

Hagedis

Woensdag 04 Augustus 2010 om 21:59

Als je op vakantie bent in Kroatië heb je echt het idee dat je er een paar huisdieren hebt bijgekregen...
Evenals voorgaande jaren scharrelden er ook nu hagedissen rond onze caravan. Wij vonden het altijd een grappig gezicht.



Na lang speurwerk heb ik het idee dat het niét gaat om de Kroatische berghagedis, de muurhagedis of ruïnehagedis, maar dat het gaat om de Podarcis melisellensis oftewel de karsthagedis. Van dit soort zijn er 20 ondersoorten. Welke van de 20 ik heb vastgelegd, weet ik echt niet. Op deze site met afbeeldingen zie je heel wat varianten, vooropgesteld natuurlijk dat de fotograaf er de goede naam bij heeft geplaatst.


Door een macrolens lijkt het een enorm dier...


...maar zo naast een dennenappel valt het best nog mee.


Over het algemeen waren ze razensnel verdwenen als je in de buurt kwam. Soms wilde er echter wel eens eentje blijven poseren, onder het motto: "Wie kijkt wie nu aan".

Verkoeling en zonsondergang

Dinsdag 03 Augustus 2010 om 18:22

De eerste week hadden we dag in, dag uit een strakblauwe lucht. Het was zelfs voor Kroatische begrippen warm. Maar een temperatuur van 36 graden in Kroatië is nog altijd beter te harden dan 30 graden in Nederland. Het is een hele andere warmte.

Zoals ik al eerder schreef stond onze caravan met "terras" onder de bomen, dus we zaten daar heerlijk in de schaduw. En van tijd tot tijd zochten we verkoeling in het water en daarbij konden we kiezen uit de Adriatische zee, het zoetwater zwembad en het zoutwater zwembad.

En wat doe je als je eerst je boek uit wilt lezen en je wilt in tussentijd toch wat verkoeling...


...precies, je stopt je voeten in een emmer met koud water. Het idee had ze "gestolen". ;-)


Mens en dier zocht ook 's avonds nog verkoeling in de Adriatische zee.


Terwijl er de hele dag geen wolkje aan de lucht stond zakte juist 's avonds de zon in een wolkenband. Wel jammer want ik wilde zo graag de zon in de zee zien zakken...




Dat betekende gewoon dat ik op herhaling zou moeten.

Dwergooruil in Kroatië

Maandag 02 Augustus 2010 om 10:07

Iedere avond als het donker werd begon de dwergooruil (Otus scops) met zijn roep. Heel vaak hoorde je meerdere uilen tegelijk.
Op een avond hadden we geluk dat er een uil in de boom boven onze caravan ging zitten. En een bijkomend voordeel was dat het nog niet volledig donker was. Omdat mijn camera maar een beperkte zoomfunctie heeft kon ik niet dichterbij de uil komen. En ook de flits moest gebruikt worden. De rode ogen heb ik bewust laten staan zo kun je de uil beter onderscheiden. De onderstaande foto's heb ik flink moeten kroppen om de uil te kunnen onderscheiden. Dat is wel ten koste gegaan van de scherpte.





Een paar avonden eerder had ik het geluid van de dwergoooruil opgenomen op video. Ik richtte daarbij mijn camera op een boom in de schemering waar het geluid vandaan kwam. Het uiteindelijke resultaat was echter dat het beeld pikzwart was geworden. Daarom hebben we bij het monteren van het filmpje de originele foto boven het geluid geplaatst. Op die foto kun je de uil, die hoog in de boom zat, nauwelijks onderscheiden, dus het kroppen was wel noodzakelijk.



Dit jaar heb ik dus buiten de fotoseries ook enkele geluiden opgenomen. Bij gebrek aan een richtmicrofoon hoor je natuurlijk ook de campinggeluiden er tussendoor. Op de doorgaande weg op deze immens grote camping reden de auto's af en aan. En dat ze daarbij de maximum snelheid van 20 kilometer per uur vaak overschreden werd is jullie vast wel duidelijk.

Het enige wat niet gelukt is om mee naar huis te nemen is de geur...Toen we net in Kroatië waren zei onze dochter al: "Oh heerlijk, de geur van Kroatië. :-)