Vrijdag 26 Februari 2010 om 15:47
De afgelopen 15 jaar hebben we de schoorsteen altijd van onderaf laten vegen. Dit jaar besloten we het eens anders aan te pakken. Via internet vonden we een bedrijf die de schoorsteen van bovenaf veegt.
Omdat een schoorsteenveger niet meer met een ladder mag werken, kwam onze schoorsteenveger met een hoogwerker.
De stofzuiger (oranje) bleef buiten staan en werd met een lange slang verbonden met onze kachel.
Het geheel werd met behulp van tape hermetisch afgesloten.
Ik bleef lekker met beide benen op de grond en legde het gehele proces op de gevoelige plaat vast. Bij thuiskomst van mijn eega kon ik zo laten zien hoe het één en ander was verlopen.
(Tip: klik op F11 voor volledig scherm)
En deze hoop as was het resultaat.
Als een tandarts controleerde hij met een spiegel van onderaf het rookkkanaal.
Er uitziend als een KI man stak hij zijn arm diep in de kachel om ook de laatste as weg te zuigen.
Het van bovenaf vegen geeft een veel beter resultaat dan het vegen van onderaf. Deze man werkte heel netjes en efficiënt. Hij had heel veel verstand van houtkachels en schoorstenen, ongevraagd gaf hij mij waardevolle adviezen en daarnaast vroeg ik hem "Het hemd van het lijf".
En wij kunnen vanaf nu weer veilig stoken.
Allemaal een goed en warm weekend gewenst.
Donderdag 25 Februari 2010 om 13:08
Afgelopen week zaten de kinderen en ik op een ochtend rond de tafel, toen onze zoon met een aantal vragen kwam. Door deze vragen mondde het gesprek uit in seksuele voorlichting en voortplanting. Zijn grote zus wist natuurlijk alles al...zij behandelden dit onderwerp uitgebreid tijdens de lessen biologie. Tijdens deze lessen maakten ze o.a. gebruik van schooltv.nl/beeldbank.
En hoe lichtte ik mijzelf vroeger voor?
Mijn moeder is haar hele werkzame leven actief lid geweest van de EHBO. Haar belangstelling voor de anatomie van het menselijk lichaam was groot. We hadden thuis een aantal prachtige boeken met alle informatie over het menselijk lichaam. Als klein kind bladerde ik veelvuldig in het boek met o.a. onderstaande plaatjes. En zo kwam het ook dat ik tijdens de latere biologielessen een flinke voorsprong had. En later nog werd ik verpleegkundige.
Tijdens ons gesprek over seksuele voorlichting en voortplanting vertelde onze dochter aan onze zoon dat op schooltv/beeldbank hele leerzame filmpjes zijn te zien over dit onderwerp. Ze stapten tegelijk in de benen en schoven twee stoelen bij onze computer. De actie was naar mij toe een duidelijk "Einde gesprek, taak eerst weer volbracht". Ik was helemaal in de veronderstelling dat er vanaf dat moment een filmpje opgezocht zou worden over dit onderwerp.
Maar niets was minder waar... Ze gingen naar de Tweede Wereldoorlog. Op de filmpjes zagen ze hoe het toch kwam dat Hitler zoveel macht kreeg en de Tweede Wereldoorlog is uitgebroken. Ook dit onderwerp hebben ze uitgebreid behandeld op school.
En nadat ze het eerste filmpje over Hitler hadden bekeken volgden er nog vijf filmpjes: over de inval in Nederland, de capitulatie, het bombardement van Rotterdam etc.
En zo blijkt maar weer, de geest van een tiener maakt rare sprongen.
Wat hebben een baby in de buik en Adolf Hitler gemeen? Inderdaad Hitler is ook zo begonnen, bij zijn moeder in de buik....
Maar waarom ik dit logje eigenlijk had gemaakt....de filmpjes op schooltv.nl/beeldbank zijn ook voor mensen die niet meer op school zitten erg leerzaam.
Woensdag 24 Februari 2010 om 13:07
Ik ga vandaag een klein stukje terug in de tijd.
Na mijn operatie op 2 februari mocht ik op de derde dag al naar huis. Vroeger lag men na een dergelijke operatie minimaal twee weken op een ziekenhuisbed. En dan bedoel ik ook echt liggen. Je kunt je wel voorstellen hoe het dan na die twee weken met de algehele conditie was gesteld. Ik stond de tweede dag na de operatie al onder de douche, wel met bibberende knieën, maar toch. Tegenwoordig is het zo, als er zich verder geen complicaties voordoen en het verpleegplan loopt volgens plan, dan mag je ook wel een dag eerder naar huis. En zeg nu eerlijk, het is nergens beter dan thuis bij je gezin en in je eigen bed.
Eenmaal thuis bleek dat ik nog niets te vertellen had, de eerste week was mijn bed dan ook mijn grote vriend. Ik lag daar overigens als een vorstin. Dankzij de nieuwe tuindeuren had ik een mooi uitzicht over de tuin. Mijn eega had een aantal vetbollen opgehangen, een nestkastje in het zicht geplaatst en vogelvoer gestrooid. Het was een komen en gaan van vogels. En onze "Uitbreekkip" pikte haar graantje mee.
Het herstel verliep voorspoedig en iedere dag werd ik sterker en bleef ik langer uit bed. Op de twaalfde dag na de operatie pakte ik zelfs mijn camera, de S2, die is namelijk lekker licht. "Nu gaat het echt de goede kant op", zei mijn eega.
"Vanachter de geraniums" in de woonkamer maakte ik de onderstaande foto's.
Inmiddels kan ik mijn Canon 20D ook al weer tillen. Getuige deze serie en deze serie. De herstelfase verloop nog steeds heel voorspoedig. Ik hoef nu niet meer achter de geraniums te blijven zitten, maar moet het nog wel steeds verplicht rustig aandoen. Als ik dat niet doe, dan moet ik dat nog heel lang bezuren, zo wordt mij op het hart gedrukt door ervaringsdeskundigen.
Ik wil jullie allemaal ontzettend bedanken voor jullie beterschapswensen en lieve woorden. Het is hartverwarmend.
Zondag 21 Februari 2010 om 10:05
Ik weet dat de sneeuw voor veel mensen veel overlast geeft. Vanochtend lag de wereld in de Kop van Overijssel er echter door deze sneeuw in combinatie met het ochtendzonnetje er prachtig bij.
Met twee verschillende camera's ging ik naar buiten om de toverhazelaar met een witte hoed vast te leggen.
Zaterdag 20 Februari 2010 om 20:01
Fruitbomen moet je iedere winter snoeien. Afgelopen jaren hebben wij dat zelf gedaan, het echte handwerk.
Dit jaar hebben we ervoor gekozen om dit werk eens snel en grondig te laten verrichten door een hoveniersbedrijf.
Vanochtend werd er tijdens de sneeuwbuien...
...met man...
...en macht gewerkt om de klus te klaren.
Sommige bomen konden niet volstaan met een snoeibeurt maar moesten rigoureus gekapt worden.
Dat was ook het geval met "mijn bomen". Ze legden een te grote schaduw over mijn leven...
Deze aandoening komt heel veel voor, zelfs een topschaatster ontkwam er niet aan.
Begin februari onderging ik een pittige operatie. Het "kappen" veroorzaakte tijdelijk veel pijn.
De herstelfase na de operatie verloopt voorspoedig. De eerste zes weken na de operatie mag ik echter geen zwaar lichamelijk werk verrichten.
Vanochtend restte mij dus niets anders dan toe te kijken en te fotograferen. Het fotograferen deed ik met veel plezier, maar het alleen maar toekijken en niet mee mogen helpen dat viel voor "De bezige bij" niet mee...
De afgelopen weken ben ik enorm goed verzorgd door mijn gezinsleden. Binnenshuis en buitenshuis liep alles op rolletjes.
Ik werd overstelpt met telefoontjes, bloemen...
...en kaarten.
Voorlopig doe ik nog even rustig aan met het plaatsen van nieuwe logjes. Jullie logjes bezoek ik al wel weer, reacties plaats ik nog niet, maar ook dat zal ik binnenkort weer gaan doen.
Ik ben heel blij dat het herstel zo voorspoedig verloopt en kan me er ook wonderwel goed bij neerleggen dat ik het nu even rustig aan moet doen. Mede dankzij mijn vrienden hoef ik mij niet te vervelen.
Maandag 01 Februari 2010 om 10:11
Vanwege gezondheidsredenen neem ik voor onbepaalde tijd een weblogpauze. Ik kom dus ook een tijdje niet bij jullie langs.
Hoe lang de weblogpauze gaat duren weet ik niet. Maar tegen de tijd dat ik weer terug hoop te zijn schiet het al lekker op naar de lente. En daar kijk ik al reikhalzend naar uit.
Uit het archief haalde ik onderstaande serie. De bloemen in onze tuin werden op tweede paasdag (24 maart) in 2008 bedekt door een laagje sneeuw.
Ik wens jullie voor de komende tijd alle goeds toe!