Allen een gezegend en gezond 2010 gewenst!
Donderdag 31 December 2009 om 23:32
Klik op de foto voor meer informatie.
Klik hier om een mail te versturen.
Op 15 oktober bracht ik mijn defecte spiegelreflex camera naar de fotograaf voor reparatie. Het is maar goed dat ik toen niet kon bevroeden dat de reparatieperiode zo lang zou duren.
Vele telefoontjes hebben we gepleegd: naar de fotograaf, de reparateur en naar Canon. Het had allemaal geen effect. De service en mooie woorden...allemaal gebakken lucht.
Vanochtend kregen we dan eindelijk het telefoontje van de fotograaf dat de gerepareerde camera binnen was gekomen. Na 11 weken, nog op de valreep in 2009, kon ik dan eindelijk de camera weer ter hand nemen.
Onze kinderen maakten vandaag letterlijk gebakken lucht. In plaats van oliebollen of knieperties bakten zij vandaag suikerspinnen.
De suiker wordt in midden van de "draaitol" gestrooid. Daaronder zit een verwarmingselement die het draaiende gedeelte en zo de suiker verwarmd.
De verwarmde suiker wordt als draden naar buiten geslingerd. Deze draden worden met een stokje met een draaiende beweging opgevangen.
En als je dan zo'n grote suikerspin ziet en denkt heel wat in de mond te krijgen dan blijkt dat je gewoon gebakken lucht zit te eten. Maar dan wel heerlijke, zoete....
Allemaal een goed uiteinde gewenst en wees vooral voorzichtig met vuurwerk.
Vanochtend reed ik al vroeg door de vallende sneeuw door het dorpje De Blesse in Zuid Friesland. In dit dorp is een inwoner bezig met een heel bijzonder project, er wordt daar namelijk een kasteel gebouwd.
Tussen de Blesse en Blesdijke verrijst een pseudo-middeleeuws kasteel van het model Fulco de Minstreel. Bouwheer Gregorius Halman, die van beroep kostuums, en dus ook nagemaakte historische kleding verhuurt, leek zo'n kasteel wel een aardige 'setting'. Hij heeft een passende naam gevonden: Olt Stoutenburght. Stout betekent niet alleen ondeugend; in oude teksten wordt vaker kloek of driest bedoeld. Het bouwen in de terugwerkende krachtstijl deugt van geen kanten maar gebeurt wel legaal; de gemeente zag er de lol van in en heeft ex artikel 19 een bijzondere bouwvergunning verleend. Terecht, want al klopt het niet, van het geestige bouwsel spat wel bijzondere verbeelding - een tot werkelijkheid groeiende stereotypische burcht als van de Kruisridders - en heerlijke gedrevenheid. Gregorius Halman doet alles zelf en ontwikkelt zich tot een goed ambachtsman.
Het is een vierkant bouwsel met flinke ronde hoektorens en nu al van een behoorlijke hoogte. Er komt nog een hele verdieping bij ook. Het wordt een complete burcht met ridderzaal, kapel, kelders en dus kerkers en andere passende functies, zoals dat bij middeleeuwse burchten hoort in ons collectief geheugen. Het kasteel is opgetrokken van oud baksteenmateriaal en heeft dus al patina. Er klopt natuurlijk geen barst van, want toen burchten van dit type werden gebouwd, waren er geen stenen in waalformaat. Het sleetse materiaal en het hele gebouw prikkelt wel degelijk het zintuig voor de tijd. De binnenmuren zijn al flink gevorderd. Van de buitenmuur zijn alleen de contouren van het basement zichtbaar. Dankzij het spontane metselwerk van de binnenschil oogt de burcht prachtig, als een omgekeerde ruïne. De bouwridder, zou er nu eigenlijk mee moeten stoppen. Gevreesd moet worden dat het huidige romantische beeld straks bij de afbouw door te keurig metselwerk om zeep wordt gebracht. Olt Stoutenburght is nu op z'n mooist.
Halman weet dat zijn kasteel weinig met de historische werkelijkheid te maken heeft, maar alles met een sterke verbeelding, een droom van het middeleeuwse kasteel. Het kan de bezoeker plezierige kriebels bezorgen. De ligging in het dichte bosschage deugt evenmin, want een kasteel, zeker een burcht, moet vrij schootsveld hebben. De verrassing is wel des te groter. Zo'n theatrale setting verdient Olt Stoutenburght, zo staat er geschreven op deze site.
In de zomer rijdt men het bouwwerk al snel voorbij, het ligt dan verscholen tussen de bladeren van de bomen. Nu in de winter, als je in een rustig tempo rijdt van Oldemarkt richting De Blesse, is tussen de kale bomen door een glimp van het bouwwerk te zien.
Ik parkeerde mijn auto en gewapend met een paraplu boven de camera ging ik op verkenning uit.
In dit filmpje op YouTube doet Halman zijn verhaal: "Ik ben ook een gek, maar ik ben een gelukkige gek....".
Het zal wellicht niet voor iedereen goed te volgen zijn, want Halman spreekt de Nedersaksichse taal.
Halman is met dit prestigieuze project al meerder malen op de televisie geweest. Vorige maand was hij nog te zien in het televisieprogramma: "Man bijt hond".
(Het filmpje is te bekijken als je Microsoft Silverlight hebt geïnstalleerd op de computer.)
De foto's maakte ik vanaf het begin van de oprit. Verderop op de oprit was een groen bordje tegen een boom gespijkerd met daarop de tekst: "Geen toegang, privé terrein" en daarbij een telefoonnummer voor meer informatie. Wie weet maak ik er nog wel een keer gebruik van, voor een fotosessie...
De overburen aan de andere kant van de weg vinden misschien het nieuwe uitzicht niet geweldig, ze hebben in ieder geval een bordje met "Te koop" op hun woning.
Gisteren schreef ik nog dat het wak in onze vijver steeds groter werd. Vannacht is het wak weer een stuk verder dichtgevroren. Mooie ijspatronen tekenen zich af op het nieuwe stuk ijs.
Onder het bomijs van gisteren is vannacht een nieuw ijsvloertje ontstaan. De spiegeling van het bomijs ziet er nu anders uit. De foto krijgt zo een abstracte uitstraling.
Een bevroren druppel aan het snoer van de luchtpomp.
Toen ik vanochtend zo gebogen boven de vijver aan het fotograferen was, zag ik ineens onze schildpad liggen. Hij zat ongeveer 30 centimeter onder het wateroppervlakte vlak tegen de rand. De schildpad is in winterslaap.
Ik had verwacht dat de schildpad veel dieper in de vijver zijn winterslaap zou houden.
Rijp op de lampionnetjes.
Tijdens mijn fotosessie waren er nog vele blauwe plekken te zien aan de lucht en het zonnetje was er nog even bij. Op dit moment trekt de lucht al wat meer dicht. En volgens de weersverwachting staat ons nog wel wat te wachten. Heel vervelend omdat mijn eega in één van de noordelijke provincies werkt en honderd kilometer moet rijden voordat hij thuis is.
En dan zijn de kerstdagen voorbij. Drie "zondagen" achter elkaar vind ik ook wel weer genoeg. Vandaag ben ik aan de slag gegaan binnenshuis. De kerstboom werd uit huis geplaatst en de top kreeg een plekje in de glijbaan
De planten gingen onder de douche en de ramen werden ontdaan van een waas veroorzaakt door de kaarsen en de houtkachel.
En tussendoor maakte ik enkele fotorondjes door de tuin. Je kunt tenslotte niet achter elkaar 24 vensters (bij elkaar opgeteld binnen en buiten) wassen toch? Dan moet je tussendoor wel even wat anders doen.
Tegenlicht over het ijs op de vijver.
Bomijs boven de vijver.
Het wak wordt steeds groter.
Tenslotte heb ik nog even gespeeld met de luchtbellen.
Vader en zoon kunnen uren samen in de keuken bezig zijn. Vandaag gebruikten ze de crispplaat. En ideeën doen ze op via deze site
Voor vandaag had onze zoon dit ovengerecht zelf bedacht en met een heel klein beetje hulp van zijn vader uitgevoerd. Het was heerlijk, luchtig en gezond.
Hij heeft nog lang niet de leeftijd om op kamers te gaan, maar wat het eten koken betreft zou het al binnenkort kunnen. Wat de was betreft, die zal hij voorlopig nog wel mee moeten nemen naar zijn moeder....
De eerste kerstdag stond in het teken van kerstviering en het samenzijn met familie.
De kleinste spruit in de familie scharrelde overal wat tussendoor en had niet te klagen over gebrek aan belangstelling.
Vandaag is het duidelijk dooi. We hebben het luchtpompje weer aan kunnen zetten en daardoor is er inmiddels weer een wak ontstaan.
Het zal wat langer duren voordat de glijbaan - waar zo hard aangewerkt is - is weggesmolten.
De keepershandschoenen die de jongens "kwijt" waren, kwamen weer tevoorschijn.
De lucht kleurde in de namiddag zelfs nog wat rood.
Hoe zal het komen dat sneeuw op grasland sneller smelt dan op akkerbouwgrond?
Of heeft het iets te maken met de Overijsselse/Friese grens? Het land waar nog veel sneeuw ligt is Overijssel, het grasland ligt in Friesland.
Kerstmusical van school, Maria en Jozef en het kindje Jezus.
Maria en Jozef zijn is een serieuze zaak.....
We wensen een ieder fijne kerstdagen toe. De mensen die het juist tijdens deze dagen moeilijk hebben om wat voor reden ook, wensen we veel sterkte toe.
Gisteravond werkte onze zoon weer aan zijn glijbaan. Hij wilde graag dat zijn moeder daar enkele foto's en een filmpje van maakte. Aangezien ik vandaag moest werken heeft onze zoon de filmpjes vandaag zelf op zijn computer verwerkt tot een YouTube filmpje. Ik moet eerlijk zeggen het resultaat vind ik heel leuk. Ik doe het hem niet na.
(Even drukken rechtsonder op "HD" voor een betere kwaliteit.)
Vandaag heeft hij samen met zijn vriend opnames gemaakt en het geheel met behulp van Windows Live Movie Maker bewerkt.
Wij zijn trots op onze 11 jarige zoon dat hij dit in elkaar heeft gezet.
Vandaag het tweede deel van de fotokuier in de Weerribben. Wat was het maandag genieten, een uitgelezen dag. En vandaag, vandaag staat wat het weer betreft in schril contrast met gisteren.
Vanaf de Hogeweg in De Weerribben reden we via de Wetering naar het rietland van mijn zwager. Mijn zwager was er uiteraard niet aan het werk, met rijp en sneeuw op het riet kan de rietteler namelijk niets beginnen. In het rietland zelf konden we ook geen foto's maken. Het was niet verantwoord om daar met een gewone auto met achterwiel aandrijving in te rijden. Er lag teveel sneeuw. We vervolgden onze reis naar Nederland, in de volksmond Klein Nederland genoemd.
De schapen zijn er gelukkig op gekleed op deze kou en sneeuw.
"De Schapenfluisteraar" aan het werk...
...en het werkte, ze stonden er heel rustig bij.
Na de diefstal op 4 februari konden we nu verheugd constateren dat de borden aan beide kanten van dit dorp nog compleet waren.
Bossen gesneden riet bedekt met sneeuw.
Een zwemtrapje?
Gesneden riet wat nog ontdaan moet worden van ruigte (afval) en samengebonden moet worden aan dikke bossen.
Op de achtergrond de toren van Blokzijl
Ik heb op mijn S2 lang niet zo'n grote zoomfunctie dan Jan op zijn camera heeft, maar door het croppen van de foto kon ik deze reeën toch wat dichterbij halen.
En zo begon deze prachtige dag.
Vandaag was het tussen alle sneeuwdagen door een uitgelezen dag om samen met mijn fotomaatje een fotokuier te maken.
In navolging van vrijdag j.l. stelde ik Jan voor om naar De Weerribben te gaan.
In dit weiland lopen vaak reeën.
Terwijl ik dit huisje fotografeerde, liep Jan richting de Tjasker. Dat hij hier behalve een wit voetje ook een nat voetje haalde kun je hier lezen.
En zo hingen zijn gebreide sokken na afloop te drogen boven de houtkachel.
Aan het rietendak hingen prachtige ijspegels.
Jan fotografeerde ijspegels aan de andere kant van het huisje.
Maar die waren mij te vies.
Ik dacht dat het een boomkruiper was, maar volgens Trees is het een winterkoning en aangezien Trees en haar eega er veel meer verstand van hebben, geloof ik dat graag.
Friese paarden in de sneeuw.
Wordt vervolgd.
Vrijdag j.l. scheen de zon op de sneeuw. In de tuin maakte ik een rondje met de camera.
Het luchtpompje hield de vijver toen nog mooi open. Sinds gisteren lukte dat niet meer.
De reiger boog voorover door de zware vracht op zijn kop en zijn rug.
Tegenlichtopname door de vlinderstruik.
Lampionplantjes met een sneeuwhoedje.
Sneeuwkristallen.
Vandaag was het een hele andere dag. Toen we vanochtend ontwaakten sneeuwde het al. We besloten om vandaag maar thuis te blijven. Na een heerlijke brunch gingen alle gezinsleden bezig met hun eigen dingen b.v. enkele partijtjes dammen.
We hebben genoten van de foeragerende vogels voor het raam. Vanwege de voortdurende sneeuwval maakte ik om de paar uur de voederplaats sneeuwvrij en strooide nieuw voer. De wind waaide door het verenkleed van het roodborstje.
En toen brak plotseling om half vier het zonnetje door.
"Het weermannetje" kwam naar buiten en ging een sneeuwhelling bouwen.
Sneeuw, een prachtig landschap en een opkomende zon. Wat wil een fotograaf nog meer?
Iedereen een fijn weekend toegewenst.
Het was een prachtig ochtend en zo was ik al op tijd op weg naar De Weerribben. De reis er naar toe duurde lang, de binnenwegen waren nog spiegelglad.
Wordt vervolgd.
Ons voederplankje, de vetbollen en pinda's werden vandaag druk bezocht.
Musjes
Speciaal voor de roodborstjes strooien we altijd wat voer op de grond. Dit roodborstje keek eerst vanaf een tak of de kust veilig was.
Bij de kringloopwinkel kocht ik deze oude roestige lantaarn voor 2 euro. Ik heb er wat kerstslingers in gehangen en verder hangt deze vol met vogelvoer. De koolmezen en pimpelmezen maken er dankbaar gebruik van. Het geheel hangt aan een tak voor het raam en zo kunnen wij weer genieten van de etende mezen.
Er kwamen vandaag ook groenlingen langs. Eerst waren er twee...
....en toen waren er drie. Groenlingen zijn rustige eters.
Een koolmees kwam even om het hoekje kijken wat er te halen viel.
En de sneeuwvlokken dwarrelden onverstoorbaar door.
Dit roodborstje pikte deze keer wat voer vanaf het voederplankje.
Op een paar moeilijke plaatsen in de boom hingen nog enkele appeltjes. Aangezien met dit weer de nood hoog is, moesten vandaag ook deze appeltjes eraan geloven. In tegenstelling tot de mezen zijn de merels absoluut geen acrobaten. Waarschijnlijk door hun omvang zijn ze niet in staat aan de tak of appel te gaan hangen en tegelijkertijd van de appel te eten.
De merel moest vanaf een nabijgelegen tak, al fladderend omhoog springen en snel een hapje van de appel nemen.
Bijvoorbeeld mezen en groenlingen kunnen prima in een groepje dicht bij elkaar eten. Merels daarentegen dulden elkaar nog niet binnen één meter. Zo rond het voer is het dan ook een voortdurend gekrakeel door merels.
Deze koolmees heeft het goed bekeken. Die zit mooi beschermd tegen de vallende sneeuwvlokken.
Rond twee uur had ik dit logje klaar. Voordat ik het echter op publiceren zette, liep ik voor de zoveelste keer naar het raam om te genieten van de tuinvogels. Ik had toevallig mijn camera in de hand en toen zag ik plotseling deze bijzondere gast. Althans voor mij is het een bijzondere vogel, want deze had ik nog nooit eerder gezien. Ik heb gezocht op verschillende vogelsites, ik kan echter niet vinden wat dit voor vogel is. Aangezien er onder jullie grote kenners zitten en / of geweldige internetzoekers kunnen jullie mij vast wel helpen aan de naam van dit vogeltje.
P.s. het is dus een mannetje goudvink , met dank aan Wieneke en Jan Holtrust.
Er ligt hier niet zoveel dan aan de andere kant van de Overijsselse / Friese grens, maar toch zeker de moeite waard om een aantal winterse plaatjes te laten zien.
Gisteren fotografeerde ik rijp toen de zon er niet bij was. Vanochtend kon ik op herhaling. In de ochtendzon legde ik onderstaande foto's vast. Wat vind ik dit mooi weer en de natuur prachtig zo.
Dit weekend was het weekend van de vallende sterren. Dat kwam doordat de aarde door de baan van de uitgedoofde komeet Phaeton trok. Vannacht was het boven ons huis kraakhelder en zo stond ik om half twee in de achtertuin. Tussen half twee en twee uur telde ik zes vallende sterren. Het was een prachtig gezicht. Later vanuit mijn warme bed zag ik door de grote ramen van de tuindeuren nogmaals drie vallende sterren. Jammer dat het op de foto niet is vast te leggen.
P.s. Blij dat ik niet in Katwijk stond.
Op 12 augustus 2007 hadden ze ook een sterrenregen voorspeld. Wij waren toen op vakantie in Kroatië. De bewuste nacht hebben we ons met ligstoelen en stretchers genesteld aan de Adriatische zee. Ik mag wel verklappen dat de temperatuur toen wat aangenamer was dan afgelopen nacht.
Vanochtend was ik in verband met de nachtvorst weer vroeg wakker, ik wilde graag rijp vastleggen. Terwijl het vannacht ontzettend helder was, was het vanochtend bewolkt. Dat had dan ook meteen gevolgen voor de macro-opnames van de rijp. De scherpte / diepte is dan kleiner.
Een paar winters geleden legde ik ook een keer rijp vast. Het mooiste om te fotograferen is het moment waarbij net het ochtendzonnetje gaat schijnen over de rijp. Dan lukken de macrofoto's ook beter en de rijp ziet er dan echt uit als kristal.
Het is in ieder geval heel mooi weer voor een klusje wat ik nu ga doen, namelijk de diepvries ontdooien. De inhoud gaat in plastic zakken op het balkon en bij - 1,7 graden blijft het daar mooi bevroren.
Allemaal een fijne dag.
Vanochtend was ik er als de kippen bij....ik kon het niet laten om de kippendrukte even vast te leggen.
De mannetjes kalkoen blies zich helemaal op, vergrootte zijn lel en begon te blozen. Als ik kalkoen was dan zou ik me zo vlak voor de kerst juist een beetje gedeisd houden...
Bij de kippen in de ren ligt een grote stapel snoeihout. Daar kunnen veel dieren in de winter onder schuilen.
Op dat snoeihout groeien allerlei zwammen en schimmels. Op een halve vierkante meter maakte ik vandaag deze serie. Het zonnetje was er zelfs nog bij.
Op de computer zag ik pas de minuscule kleine beestjes, zie de onderstaande 4 foto's.
Mijn eigen fotocamera, de Canon EOS 20D, verwacht ik één dezer dagen terug. Hij kon gerepareerd worden. De kosten vielen niet mee, maar de camera is het wel waard. De afgelopen twee maanden mocht ik fotograferen met de camera van Jan. Dit is een Canon PowerShot S2. Ik ben zo enthousiast geraakt over dit toestel dat ik deze er graag bij wilde hebben. Jan wilde (terecht) zijn S2 niet kwijt, daarom ben ik gaan speuren op Marktplaats. En sinds een uur ben ik in het bezit van een spiksplinternieuw uitziende PowerShot S2. De voormalige eigenaar van deze camera vond deze S2 te groot om iedere keer mee te slepen. Hij ging nu een camera kopen die past in zijn broekzak. Ik heb hem verteld wat ik iedere keer "meezeul" om mijn nek en op mijn rug.
Die enkele keren dat hij fotografeerde, deed hij dat in de automatische stand. Dat was ook wel te zien toen ik nadien de instellingen bekeek. In de "P"stand stond bijvoorbeeld de belichting op +1 1/3. Ach, ieder zijn hobby.
Een spiegelreflex en een compact camera zijn eigenlijk niet met elkaar te vergelijken. Ze hebben allebei hun eigen voordelen en nadelen. Nu ik in het bezit ben van beide soorten camera's, hoop ik te kunnen profiteren van alle voordelen.
Op weg naar de verkoper maakte ik in De Lendevallei onderstaande foto. Een mooie afsluiting van een mooie dag.
Een vlieg viel vandaag ten prooi aan een spin. De vlieg werd vakkundig ingepakt. Ontsnappen was niet meer mogelijk.
Gestoord door de fotograaf, zocht de spin een veilig heenkomen en liet zijn weerloze prooi hangen.
Deze vlieg zat vanmiddag heerlijk in het zonnetje. Een eindje verderop zat een andere spin...te wachten.
In grijstinten.
In onze kerk hebben wij het plan opgevat om een "Smoelenboek" te gaan maken. Zo kunnen de nieuwkomers de overige gemeenteleden wat makkelijker leren kennen. En de mensen die om gezondheidsredenen niet meer in de kerk kunnen komen, kunnen op deze manier toch een gezicht zien bij de namen die vermeld staan in de gids.
Als één van de "Hoffotografen" binnen onze kerk, heb ik tijdens de afgelopen jaren al heel wat foto's gemaakt van gemeenteleden. Daarvan kunnen er een aantal gebruikt worden voor het smoelenboek.
Van mijzelf wilde ik deze foto maar plaatsen. Tenslotte zit ik liever achter de camera.
Foto is gemaakt door Jan K.
Vorige week haalde ik het net van de vijver. En een paar dagen later vertoonde dit "smoelwerk" zich alweer.
Toen ik zo aan het bladeren was in het archief kwam ik onderstaande foto's tegen. Onze dochter was net uit school gekomen, moeder en dochter moesten eerst even bijpraten aan de rand van de vijver.
En Jan K. legde het vast. Ik kijk er nu alweer naar uit om in het zonnetje aan de rand van de vijver te kunnen zitten.
Het licht en de warmte van lieve mensen om mij heen....
Zaterdag, op weg naar het sinterklaasfeest.
Dikkie Dik was ook het sinterklaasfeest.
En vandaag de kaarsjes en de houtkachel aan.
Wij kregen vandaag een cadeautje van Sinterklaas (red. KPN), we hebben weer internet en telefoon.
We zijn weer in de lucht!
Vandaag vieren we Sinterklaas met de hele familie. Ik vond nog een foto van drie jaar geleden. Onze eerste digitale sinterklaasfeest foto. Onze zoon (met zwarte trui) is in die jaren weer wat groter geworden...
....gisteren vierde hij voor het laatst sinterklaasfeest op de basisschool. De surprise die hij hier neerzette heeft hij helemaal zelf ontworpen en gemaakt (deze keer maar een klein beetje hulp nodig bij het maken).
Amerigo had een dagje rust vandaar deze originele aankomst van Sinterklaas op school.
Vandaag of morgen hoop ik weer bij jullie langs te komen. Maar het potje Mens erger je niet en Scrabble op zondagmiddag houden we er eerst in.
Sinds zaterdagochtend hebben we geen internet en geen telefoon. Lang leve de KPN.
Ongeveer twee maanden geleden belde mijn eega met de KPN met de vraag of de KPN ons Interactieve TV zou kunnen leveren. De dame van de KPN vertelde hem dat in onze woonplaats Interactieve TV niet mogelijk is. Wel bood ze hem een snellere internetverbinding aan. Onze verbindingssnelheid zou dan gaan 54 MB per seconde naar 100 MB per seconde voor hetzelfde geld. Dat leek ons een aantrekkelijk aanbod en we namen het aan. Een maand later bleek dat de snellere verbinding nog niet was gerealiseerd. De KPN bedacht dat onze "oude" grijze experiabox de snellere verbinding niet aan zou kunnen en ze stuurden ons een nieuwe zwarte experiabox. We hebben een paar weken met deze nieuwe box kunnen internetten, maar waarschijnlijk nog op de oude snelheid. Afgelopen zaterdag hadden we plotseling geen internet meer én geen telefoon.
Dinsdag j.l. ontvingen we een nieuwe experiabox. Vol verwachting sloten we deze aan, echter nog steeds geen internet en telefoon. Weer gebeld met KPN. Jullie begrijpen dat de toonzetting tijdens deze gesprekken wel steeds grimmiger wordt. Dinsdagavond was de laatste zin de we meekregen: "Er wordt aangewerkt, binnen nu en vijf dagen wordt u teruggebeld". Vanochtend heb ik weer met de helpdesk van KPN gebeld. En nu kwam de "Aap uit de mouw", KPN had ons die snellere internetverbinding nooit mogen aanbieden. Wij zitten te ver van de centrale om de snelheid van 100 MB per seconde te kunnen realiseren. Ik zei toen (met mijn blonde haren ) : "Dan zet je in de centrale maar gewoon weer het knopje terug naar de oude internetsnelheid". Jullie begrijpen het al, dat was te simpel gedacht. Inmiddels is onze storing gekenmerkt als een grote technische storing die inmiddels ál bij de derde lijn ligt (even voor alle duidelijkheid, een helpdesk is eerste lijn). Vanochtend hebben ze aan de melding naar de derde lijn weer een ticket geplakt met urgent! Wordt dus vervolgd.
En wat speelden we op zondagmiddag? Inderdaad "Mens erger je niet". Zo toepasselijk...
En nog een potje "Scrabble".
Vandaar dat ik nu al lange tijd niet bij jullie langskom. Het bovenstaande logje heb ik gemaakt in het huis van mijn zus.
Ik mis jullie. Hopelijk tot gauw.