Tussen de buien door

Het beeld tijdens deze dagen. De eerste foto maakte ik gisterochtend. De overige foto's maakte ik vandaag in eigen tuin.

Jacobsladder

Vanochtend fotografeerde ik een "Jacobsladder" boven Steenwijk.

Het was wel even improviseren om dit logje te maken. Onze hoofdcomputer is namelijk gistermiddag gecrashed. De foto's van vanochtend had ik vanaf de camera gedownload naar de laptop van onze dochter. Echter toen kwam ik erachter dat zij geen Photoshop op haar laptop heeft geïnstalleerd. Onze zoon boven heeft wel Photoshop op zijn computer (onze oude computer). Daar heb ik de foto's in Photoshop klaargemaakt en geladen in Photobucket. Nadien ben ik beneden lekker bij de houtkachel verder gegaan op de laptop met het schrijven van de tekst. Met de laptop op schoot voel ik me net een tiener. Verder kwam ik erachter dat het beeldscherm van onze zoon donker staat afgesteld en de laptop van dochterlief, aan de lichte kant. Dus moeilijk om de foto's goed te beoordelen.
Ons is beloofd dat de reparatie van de computer maximaal twee werkdagen in beslag gaat nemen.

Een heel ander verhaal is onze fotocamera de Canon EOS 20D. Ik schreef er al eerder over, wellicht omdat ik veelvuldig fotografeer en gehecht ben aan deze camera. Op 14 oktober bracht ik de defecte camera naar een fotozaak in Steenwijk. Ze zeiden dat de vorige reparateur van Canon failliet was en dat de reparatie ongeveer 2 tot 3 weken zou duren. Ik verlangde eerst een prijsopgave en dus op kortere termijn een telefoontje daarover. Ik wachtte geduldig enkele weken en belde naar de fotograaf. Deze kon mij niets nieuws vertellen. Ik wachtte weWer enkele weken en belde weer naar de fotograaf, nog steeds geen nieuws. Op mijn uitdrukkelijk verzoek wilden ze mij de naam van de reparateur niet geven....Ik wachtte weer twee weken. We schrijven woensdag 25 november, zes weken na het inleveren van de defecte camera! Op aanraden van mijn eega belde ik die dag rechtstreeks met Canon. Zij gaven direct toe dat zes weken veel te lang is voor een reparatieperiode en gaven mij ongevraagd direct de naam en telefoonnummer van de reparateur. Ik belde uiteraard direct met de reparateur. Gelukkig had ik thuis de doos en dus het serienummer van de camera bij de hand. Ook de reparateur vond de periode van zes weken erg lang. Uit hun gegevens bleek dat de camera pas op 13 november bij hun is ingeschreven, dat betekent dat ongeveer rond die datum de camera bij hen is binnengekomen. Een raar verhaal omdat ik een maand eerder de camera al naar de fotozaak had gebracht. Inmiddels toch wel erg balend belde ik met de fotozaak in Steenwijk. Zij ontkennen dat de camera eerst een maand bij hun op de plank heeft gelegen en zeggen dat dus de reparateur zijn administratie niet op orde heeft. Hoe dan ook zij spelen de "Zwarte Piet" naar elkaar. Heel toepasselijk in deze tijd van het jaar... En de gedupeerde consument zit er tussenin. Begin volgende week hoor ik in ieder geval een prijsopgaaf zo is mij beloofd. Wordt vervolgd.
En tot die tijd fotografeer ik mooi door met de geleende Canon PowerShot S2 van Jan K en daar ben ik hem heel dankbaar voor.

Met krullen...

Aanvankelijk wilde ik dit logje noemen: "Met krullen..." Later dacht ik laat ik het toch maar houden bij "Lakenvelders in de Lendevallei". En zo kon het gebeuren dat dit logje een paar uur lang als titel met zich meedroeg: "Lakenvelders in de Lendevallei. Ik dacht namelijk dat de natuurbegrazers die ik had gefotografeerd Lakenvelders heetten. Ik had zelf nog nooit Lakenvelders gezien met krullen, maar dat zegt natuurlijk niets. Toen ik op de site las dat ze steeds populairder worden bij natuurbegrazingsprojecten toen was ik er wel van overtuigd dat het Lakenvelders moesten zijn. Fout, fout, fout. Dat heb je als een verpleegkundige zich gaat bezighouden met veeteelt. Ze zeggen niet voor niets: "Schoenmaker blijf bij je leest".

Vorige week donderdag fotografeerde ik in de Lendevallei dus geen Lakenvelders, maar Belted Galloways. Met dank aan onze kenner bij uitstek, Hendrika. Zei gaf mij de juiste naam. Hendrika, dank daarvoor!

De camera had wellicht wat moeite met het zonlicht, de kleurcombinatie van deze begrazers met het groene gras. Ik vind zelf dat de kleur van het gras op de foto's niet natuurlijk is.

Een zonnige novemberdag

We begonnen de zaterdag met mist. De mist trok gelukkig op en aan het eind van de ochtend verscheen heel voorzichtig de zon. In de loop van de middag werd de zon steeds krachtiger en de lucht steeds blauwer. Ik maakte vandaag verschillende fotosessies in de tuin.

Verbazend hoe fel oranje sommige lampionnetjes nog zijn.

Terwijl andere er als een landkaart uitzien.

Er lijkt geen eind aan te komen...de Passiflora, vandaag weer twee bloemen in bloei.

De "tentakels" van de Passiflora, al zoekend in de lucht.

En vanuit een ander perspectief lijkt het net de staf van Sinterklaas.

En zodra ze houvast vinden, grijpen ze hun kans.

De krulhazelaar.

En in de namiddag nogmaals de lampionnetjes.

Bij de ondergaande zon.

Wederom een dag met een gouden randje.

It Eilân

Donderdag nam mijn Friese gastheer mij mee naar It Eilân. Jan liet op zijn weblog al prachtige foto's ervan zien.

Voordat de winter invalt wordt er ieder jaar een voetbrug geplaatst tussen het vaste land en het eiland. Zodat ook in geval van ijs de bewoners toch van en naar het eiland kunnen komen.

De bewoners en gasten kunnen ook gebruik maken van deze veerpont.

De paden waren erg nat en modderig, dat betekende dat we door de rulle bermen moesten lopen. Hier waaiden we nog "als vanzelf" met de wind mee. Maar met name de terugreis was voor mijn fotomaatje erg zwaar.

En op foto 9 was ik dit aan het fotograferen. "Dat zeg ik, Gamma".
Ik heb nog gekeken naar een adreskaartje, maar die zat er niet aan.

De zon deed erg haar best om door de bewolking heen te komen. Wat op dat moment nog niet lukte.

Wat de functie is van een retentiepolder heeft Jan heel duidelijk omschreven in dit log

Er werd nog druk gewerkt.

De harde wind veroorzaakte zelf kopjes op de golven.
De functie van de rode lichten was ons eerst niet duidelijk. Er kan namelijk (nog) geen scheepvaartverkeer langs. Na een tijdje concludeerden we dat er t.z.t. na alle werkzaamheden waarschijnlijk nog een dam weggehaald wordt zodat er wel boten langs kunnen varen.

Het waaide hard en de wind maakte het flink koud, toch heb ik enorm genoten van deze prachtige fotokuier. Op een mooie dag in het voorjaar of in de zomer wil ik hier graag nog eens een gezamenlijke fotokuier maken.

Zonsondergang in de Lendevallei

Vandaag maakten Jan en ik een fotokuier in It Eilân. Jan plaatste daarvan een prachtige serie op zijn weblog. Het waaide heel hard en de wind maakte het koud. In de loop van de middag werd het zonniger en de wind werd kalmer. Op de terugreis maakte ik daarom nog een fotoserie. Echter ik plaats de logjes in omgekeerde volgorde. Ik begin namelijk met de derde fotoserie die ik maakte vandaag, namelijk van een zonsondergang in de Lendevallei.

Vooral in deze tijd van het jaar dan kan ik zo genieten van de zon, als deze zich laat zien.

Een gluurder

Ik zit nu in de fase van afwerking na het plaatsen van de tuindeuren. Dat dit veel werk is hoeft vast geen betoog.

In deze tijd van het jaar wordt het wat moeilijker om de tuindeuren aan de buitenkant te verven. Zoals vandaag, waarbij van tijd tot tijd de regen tegen de ramen striemde en de vlinderstruik driftig heen en weer waaide.

Dus besloot ik me ook vandaag weer te richten op de binnenzijde.

Zolang ik nog bezig ben met de afwerking van de slaapkamer hangen er nog geen gordijnen voor de tuindeuren. Sterker nog we moeten nog op stap om iets uit te zoeken.
We vinden het helemaal niet erg dat er nog niets voor de tuindeuren hangt. Bij helder weer 's nachts hebben we zo prachtig zicht op de sterren en bijvoorbeeld de maan.

Er is echter één nadeel bij het ontbreken van gordijnen. Voordat je het weet staat er 's ochtends een kerel naar binnen te gluren...

Afval

Sinds een aantal maanden is er in onze gemeente een verdere scheiding ingevoerd voor het verzamelen van afval. Het plastic afval wordt nu apart verzameld en wordt gratis opgehaald.

In de brief van de gemeente Steenwijkerland op 14 augustus 2009 werd het volgende geschreven.
Positieve gevolgen voor het milieu én voor uw portemonnee.
De gescheiden inzameling van kunststof verpakkingen betekent een forse besparing voor het milieu. Het ingezamelde kunststof wordt gerecycled tot grondstof voor nieuw verpakkingsmateriaal. Recycling zorgt er daarnaast voor dat er minder kunststof in afvalverbrandingsovens verdwijnt, waardoor een CO2-reductie wordt behaald. De kosten voor de gescheiden inzameling worden gedragen door de verpakkingsindustrie. U betaalt niet extra voor de inzameling. Sterker nog, omdat er straks minder verpakkingsafval in de restafvalcontainer zit, zet u deze waarschijnlijk minder vaak aan de weg. En minder ledigingen betekent een lagere afvalstoffenheffing.

In een gezin met een paar kinderen is plastic afval toch al snel de grootste berg afval. Ook wij doen driftig mee aan het apart verzamelen van ons plastic afval. We voelen ons best wel trots dat we op deze manier een steentje kunnen bijdragen aan het milieu. Om alle gezinsleden te helpen herinneren dat plastic apart wordt verzameld hebben we deze flyer op de afvalemmer geplakt.

En met een vier huizen kun je in een aantal weken een beste bult verzamelen.

Toen bovenstaande werd ingevoerd heb ik wel mijn achterdocht uitgesproken. Namelijk het woord: "Gratis" kent onze gemeente eigenlijk niet. En zie daar, gisteren werd ik geattendeerd op dit krantenartikel

De Rova is voornemens om de tarieven voor het aanbieden van afval per 1 januari aan te passen. Het aanbieden van een grijze container wordt duurder, aldus wethouder Luc Greven. Als het aan de Rova ligt gaat een lediging van een grijze container van 240 liter 9,21 euro (mijn eega zou zeggen dat is ruim twintig gulden, hij rekent namelijk nog steeds om) kosten, dat was 6,90. Greven zegt dat de kwestie begin december in de raad wordt besproken, maar dat de burger er op zijn vroegst in juli mee te maken krijgt. Greven: 'De ambitie van de Rova om meer duurzaam met afval om te gaan delen we, maar we willen niet dat mensen er financieel het slachtoffer van worden. Door de steeds verdergaande gescheiden inzameling van afval, kan het aantal aanbiedingen van de grijze container op jaarbasis naar beneden. We willen echter voorkomen dat mensen een grijze container slechts eens per zes weken gaan aanbieden. Omdat je dan mogelijk te maken krijgt met stankoverlast. Daarom zitten we er aan te denken om grijze containers voor 140 liter grijs afval te vervaardigen. Dan kunnen de kosten per lediging naar beneden van 6,90 naar 5, 61.

Het was dus te mooi om waar te zijn. Niets gratis. Het moet uit de lengte of uit de breedte komen. Het vervaardigen van de kleinere grijze containers kost de gemeente natuurlijk ook wel het nodige. Ook dat zullen wij als burgers wel in de portemonne gaan voelen.

Onze gemeente is bijvoorbeeld ook erg duur wat betreft het grof vuil. Als je zelf een kar met afval naar de Rovawerf brengt, betaalt je al gauw een euro of 50. Wij hebben naast ons huis na het plaatsen van de tuindeuren ook nog zo'n bultje liggen...

Aan ander punt waar ik mijn vraagtekens bij zet is onze fotocamera. Op onderstaande foto staan de Canon EOS 20D en de fotograaf nog onafscheidelijk op de foto. Of dat nog weer zal gebeuren is nog maar de vraag. Vijf weken geleden bracht ik de defecte camera naar de fotograaf. De camera is opgestuurd naar een reparateur van Canon. De vorige reparateur van Canon is failliet gegaan. De nieuwe reparateur heeft dus een enorme achterstand, zo werd mij verteld. Normaal duurt de periode van reparatie ongeveer vier weken. Nu zijn we vijf weken en verder en heb ik (zoals ik uitdrukkelijk heb verzocht) nog niet eens een prijsopgaaf van de reparatiekosten. Met de fotograaf heb ik al een aantal malen overleg gehad en zij zeggen geen enkele invloed te kunnen uitoefenen. Zij krijgen gewoon nul op het request.
Zo langzamerhand wil ik toch wel weten waar ik aan toe ben, is de camera nog wel te repareren en wat gaat het kosten. Ik ben gehecht aan deze camera en ik hoop toch niet dat deze bij het afval moet verdwijnen....

Uitzonderlijk vervoer

Vanmiddag maakte ik een ommetje in de buurt. Ik bracht een bezoek aan mijn oudste zus, moeder en jongste zus. Nu heb ik de luxe dat ik dat allemaal binnen een straal van 10 kilometer kan doen. Ik nam de zeer handzame geleende fotocamera mee. De camera lag in de aanslag naast me op de passagiersstoel.

Een kilometer verwijderd van het huis van mijn zus staat een boerderij waar deze hond woont. Als je met je auto nietsvermoedend over de polderweg rijdt komt deze hond plotseling met een noodgang al blaffend het erf afrennen en stopt dan vlak voor de rijdende auto en rent dan een eind met de auto mee. Terwijl ik dit al meerdere malen heb meegemaakt, schrik ik me iedere keer weer het apenzuur.

Omdat de geleende camera meer zoomfunctie heeft dan mijn eigen camera kon ik vandaag een keer wat dichter bij de ganzen komen.

Toen ik op de Blokzijlseweg reed kwam ik achter dit uitzonderlijk vervoer te rijden. Omdat de personenauto die achter deze tractor reed er rustig achter bleef rijden, ging ik er van uit dat deze auto bij deze gevaarlijk uitziende combinatie hoorde. Omdat er in de verte een bocht aankwam en ik wist dat de streep daar doorgetrokken was, bleef ook ik er rustig achter rijden. Ik pakte tijdens dat slakkengangetje de fotocamera en maakte een foto. Ik dacht nog bij mijzelf: "Als er nu politie in de buurt zou zijn, dan weet ik niet of dit vervoer wel door de beugel kan....".

Na de bocht ging de auto deze tractor toch voorbij en zo kon ik nog een tweede foto maken, waarbij ik nog meer zicht had op deze gevaarlijk uitziende vracht.

Honderd meter verderop stond de zwarte opel, die een tijdje achter de tractor had gereden, aan de kant van de weg. De bestuurder gebaarde dat de tractor naar de kant moest. Wat bleek...het was de politie. Ik weet dat al rijdend telefoneren strafbaar is. Hoe zit het eigenlijk met het al rijdend fotograferen....?
Zoals jullie vast wel begrijpen, durfde ik van de aanhouding geen foto meer te maken.

Herfst en zon

Gisteren was het een groot gedeelte van de dag grijs, nat en koud. Maar tot mijn verbazing begon het rond twee uur een beetje te waaien, de bewolking brak open en er verscheen een waterig zonnetje. De lucht werd steeds blauwer en het zonlicht werd sterker.

Rond half drie ging ik met "mijn" camera de tuin in en legde een aantal herfstplaatjes in de zon vast.

Op twee meter hoogte hebben we over de vijver visdraad gespannen om zo het aanvliegen van de reigers te belemmeren. Het visdraad is een mooie druppelvanger.

Ook vandaag was het weer grijs, koud en nat. De buienradar gaf aan dat het vanmiddag hier droog zou worden. Dat moest ook wel, want wij hadden nog een buitenklusje te doen....

Toch nog zon

Vandaag kwamen er twee onderwerpen op mijn pad waar ik wel een log over wilde maken.
Uiteindelijk koos ik voor onderwerp drie. Halverwege de middag brak namelijk het zonnetje door. Ik besloot naar De Weerribben te rijden om daar enkele foto's te maken van de ondergaande zon.

Druppels en vijgen

Het bleef vandaag lang grijs. De houtkachel brandde. Onze logee (zus van mijn eega) speelde met onze zoon scrabble. Dochter was bezig met haar huiswerk, heerlijk voor de houtkachel. Eega maakte wat lekkers klaar in de keuken. En ondergetekende fotografeerde tijdens een rondje door de tuin en plaatste een logje...

Mussen tegen een grijze lucht.

Uitgebloeide stokrozen met druppels.

En andere druppels.

Vijgen aan de vijgenboom in onze tuin.

En zo gingen de gevulde vijgen de oven in.

Naar aanleiding van het antwoord aan Jan K, laat ik alsnog in deze serie het blikje met de "Pure Maple syrup" zien. Meegenomen uit Canada door een collega van mijn eega.

Volendam

Tijdens onze vakantie aan de Loosdrechtste plassen maakten we ook een uitstapje naar Volendam.

De eerste fotostop was bij het monument ter nagedachtenis aan de ramp op 1 januari 2001.

De tekst op de tegel luidt:

Water het begin, het leven
Water als eerste hulp
Jonge mensen hebben
hier veel moeten prijsgeven
Voor en door Getroffenen

Een standbeeld in de haven.

Onze zoon wilde zich niet in klederdracht hullen in deze fotozaak voor een foto. Voor de etalage wilde hij wel even poseren.

Allemaal souvenirwinkels op een rij.

En waar souvenirs zijn, zijn ook Japanners inclusief een muts met Delfts blauw.

Een beroemd hotel.

Bij Volendam is ook een strand. Het viel ons op dat het water daar zo zwart was. Waarschijnlijk door zwart zand wat er met de golven meespoelde.

Een postbode in opleiding moet je geen stage laten lopen in Volendam. O.a. Volendam kent namelijk een bijzonder systeem van huisnummering die is onstaan in de 19e eeuw. Het toekennen van een huisnummer gebeurde per gehele wijk in ononderbroken volgorde. Wanneer een heel stadsdeel b.v. 300 woningen, stallen en werkplaatsen bevatte, dan begon men met nummer één in die wijk en eindigde met 300, al zou nummer 300 in een steeg staan waar verder geen gebouwen meer stonden. Zie ook deze site. En zo kan het gebeuren zoals op deze foto dat nummer 14 en 17 naast elkaar staan.

Als je geen tuin hebt dan zet je het konijnenhok gewoon op straat. Om het geheel te complementeren hang je er nog een waslijn boven.

Moeders mooiste

Jullie zullen het wellicht bestrijden, maar onze mannetjes kalkoen is toch echt moeders mooiste.

Eerst nog een ontspannen roze kleur.

Maar toen hij in de gaten kreeg dat hij op de foto kwam, zette hij zijn beste beentje (red. kleur) voor.

Iedere moeder vindt toch haar zoon de mooiste...

In het herfstzonnetje

Tot mijn verbazing waaide en regende het vanochtend niet. Er brak zelfs nog een herfstzonnetje door.
Ik maakte een rondje door de tuin.

Hier en daar hangt aan de takken nog een verdwaalde appel...

...en peer.

De klimhortensia, een blaadje in herfsttooi...

...en een nieuwe knop.

Een doorkijkje door het enorme blad van de Gunnera tinctoria naar het huis van de achterburen.

Ook het blad van de Gunnera gaat in herfsttooi.

Onderstaande bloem is speciaal als kleurrijke groet en dikke knuffel voor onze vrienden. Zij zijn na 28 jaar samenwonen alsnog "stiekem" getrouwd.
Teb en Riek, Van Harte Gefeliciteerd en nog heel veel goede en gezonde jaren samen gewenst.