Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

Jetske: @Willy, we komen ook wel …
willy: ik had je niet meteen in …
klaproos: prachtig Jetske, en wa…
leo: Zeer indrukwekkend...met …
Joke: Heel knap gefotografeerd …
Joke: Oh jij was in Ieper, wat …
Bram: mooi close-up foto's van …
Willie Doorn-Meij…: Och wat een fijne serie z…
Willie Doorn-Meij…: Het ziet er schitterend u…
Willie Doorn-Meij…: Helemaal geweldig deze li…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vogels
Vroeger

Archieven

Jul 2019
Jun 2019
Mei 2019
Apr 2019
Mrt 2019
Feb 2019
Jan 2019
Dec 2018
Nov 2018
Okt 2018
Sep 2018
Aug 2018
Jul 2018
Jun 2018
Mei 2018
Apr 2018
Mrt 2018
Feb 2018
Jan 2018
Dec 2017
Nov 2017
Okt 2017
Sep 2017
Aug 2017
Jul 2017
Jun 2017
Mei 2017
Apr 2017
Mrt 2017
Feb 2017
Jan 2017
Dec 2016
Nov 2016
Okt 2016
Sep 2016
Aug 2016
Jul 2016
Jun 2016
Mei 2016
Apr 2016
Mrt 2016
Feb 2016
Jan 2016
Dec 2015
Nov 2015
Okt 2015
Sep 2015
Aug 2015
Jul 2015
Jun 2015
Mei 2015
Apr 2015
Mrt 2015
Feb 2015
Jan 2015
Dec 2014
Nov 2014
Okt 2014
Sep 2014
Aug 2014
Jul 2014
Jun 2014
Mei 2014
Apr 2014
Mrt 2014
Feb 2014
Jan 2014
Dec 2013
Nov 2013
Okt 2013
Sep 2013
Aug 2013
Jul 2013
Jun 2013
Mei 2013
Apr 2013
Mrt 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Vossenjacht

Dinsdag 29 September 2009 om 23:11

Zaterdag was er voor de kinderen een gezellige middag vanwege de start van het clubseizoen van onze kerk. Vele kinderen hadden hun vriendjes en vriendinnetjes meegenomen, immers "Hoe meer zielen hoe meer vreugd". De kinderen moesten op zoek naar "vossen" in het park Rams Woerthe. Deze "vossen" beeldden een Bijbels figuur uit. Als de kinderen een "vos" hadden gevonden kregen ze van die persoon een leuke opdracht die ze met elkaar moesten uitvoeren.
Het weer was fantastisch en mede daardoor was het een zeer geslaagde dag.

De kinderen moesten hier samen een zo hoog mogelijke Toren van Babel bouwen.


De kinderen vonden hier Jozef en Maria met het kindje Jezus


Mozes en de brandende braamstruik.


Op vossen jagen maakt heel dorstig.


Martha had nog zoveel te doen. De kinderen hielpen haar een handje met het ophangen van de was.


De Wijzen uit het Oosten waren ook in het park aanwezig.


Deze Wijzen waar wel heel wijs. Ze namen op hun kamelen (red. in hun fietstas) een flesje bier mee voor de dorst. ;-)


Zacheüs zat uren in de boom, voordat alle kinderen hem (haar) hadden gevonden.


En na afloop van de jacht was er pannenkoeken eten. En dat dat er wel inging dat bewijst onderstaande foto's.





Maïs in macro

Vrijdag 25 September 2009 om 21:30

In de verte hoorde ik vanmiddag het geluid van een maïshakselaar. Op een perceel nog ver van onze tuin verwijderd zag ik dat de hakselaar druk bezig was. "Onze maïs" was helaas vandaag nog niet aan de beurt.
Dit was ons uitzicht vanuit de achtertuin vanmiddag.



Vanmiddag ben ik even het maïsveld ingelopen. Op de hurken fotografeerde ik dit...


Omhoog kijkend zag ik de toppen van de maïs afsteken tegen de dreigende lucht.


"Nog niet alle maïs is rijp genoeg om geoogst te worden", zeggen de deskundigen.


Hier is al wel het vorderen van het seizoen terug te vinden in het blad.


Als de maïs eraf is kunnen we onze achterburen ook weer zien.


De haagwinde zoekt via een maïsstengel een weg naar boven.


Een pluimpje bovenop een maïskolf.


Deze kolf is er helemaal klaar voor..


Hier is al van gesnoept door onze gevleugelde vrienden.


Het maïsveld zat vol met slakjes in verschillende stadia. Dit slakje was slecht een halve centimeter groot. Het huisje was nog zacht en moest zich nog helemaal ontwikkelen.


Deze slakjes waren al iets verder in de ontwikkeling.



Een blad van een maïsplant.


En aan het eind van de dag heeft dit ook wel zijn charme.


Aardappelen rooien

Donderdag 24 September 2009 om 21:15

Het is weer volop tijd voor het aardappelen rooien. Op het bedrijf van onze zwager wordt er tijdens de oogst met man en macht gewerkt van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat.



Het prachtige weer doet veel stof opwaaien.







En tussendoor probeerde ik nog een bescheiden "Jacobsladder" te vangen.

Karmozijnbes

Woensdag 23 September 2009 om 21:55

Deze foto toonde ik een tijdje terug, een atalanta op een blad van de karmozijnbes



Dat was aanleiding om de karmozijnbes nogmaal met de camera te belichten.


Een karmozijnbes is nu niet direct een plant waar veel insecten op afkomen. Dus als er een keer eentje langs komt dan mag je blij zijn dat je dan ook met de camera klaarstaat.
De naam van deze vlieg met gouden vleugels ken ik niet.


De karmozijnbes is ook een overblijfsel van de vorige eigenaar. Omdat wij hadden gelezen dat de besjes giftig zijn hebben we de karmozijnbes steeds, toen onze kinderen nog klein waren, uit de grond getrokken. Nu onze kinderen groot zijn hoeft dat niet meer. De karmozijnbes komt op meerdere plaatsen in de tuin spontaan op.


Wat die giftigheid betreft ligt het iets genuanceerder. De bessen worden gebruikt als (natuurlijke) kleurstof voor o.a limonades en conserven. Zowel de pit in de vrucht als de wortels zijn giftig.
Als de besjes net verschijnen snoepen de vogels graag van de besjes.


Omdat de besjes en de takjes lange tijd op kleur blijven geeft het in deze tijd van het jaar nog fleur aan de tuin.


Ook hier kun je de herfst niet tegenhouden en zal ook deze plant zich moeten overgeven aan de natuur...

De tweede verjaardag van Joris

Woensdag 23 September 2009 om 10:24

Twee jaar geleden werd dit kleine mannetje geboren. Een groot wonder. Op de foto een supertrotse tante, die helemaal verliefd kijkt naar de kleine Joris.


Dit is Joris een jaar geleden.


Gisteren mochten wij zijn tweede verjaardag vieren. Het was groot feest.
Hier zat hij op de skelter als bijrijder van zijn grote neef. Joris zat daar veilig tussen armleuningen en in de gordel


Het mooiste wat er is, met zijn neefjes en nichtjes ravotten op de trampoline.




En dan met elkaar patat eten.


Aan het einde van de dag nog even "bijtanken".

Walnotenboom

Dinsdag 22 September 2009 om 10:40

In onze tuin staat een walnotenboom Wie een walnoot eenmaal heeft geplant, moet engelengeduld hebben om de boom te zien bloeien en vruchten te oogsten. Onze boom is tientallen jaren geleden geplant door de vorige eigenaar, tevens de bouwer van ons huis. En daar plukken wij dus nu de vruchten van. :-)

Een walnoot kan wel 15 meter of meer hoog worden en zeker 10 meter breed. Ik schat dat onze boom ongeveer 10 meter hoog is. Wij hebben al een aantal keren de kop eruit gesnoeid, omdat de te hoge boom de namiddagzon tegenhield.


De boom hangt vol met walnoten in hun bolsters.


Bij boerderijen heeft de walnoot een functie om muggen bij de koeienstal weg te houden. De bladeren bevatten juglandine, een stof die muggen op afstand houdt. Ben benieuwd of Hendrika en Sandra een walnotenboom in hun tuin hebben staan.


Als de walnoot rijp is barst de bolster open en valt de walnoot op de grond.



Soms valt de walnoot met bolster en al op de grond. Bij het openpellen van de bolster is het belangrijk dat men handschoenen draagt. De bolster bevat een okergele kleurstof die moeilijk van de vingers is te verwijderen. Prachtig om te zien hoe de draadjes om de noot heen lopen en zo de groeven veroorzaken in de noot. De navelstreng van de noot.


Als de walnoot een paar dagen heeft liggen drogen, worden de draadjes bruin en vallen af.


Geraapte noten moeten enkele weken worden gedroogd in een goed geventileerde ruimte. Hierna is de eigenlijke vrucht tenminste twee jaar te bewaren.


Deze noot was nog maar net gevallen. Ik heb deze noot opengemaakt voor de foto.


Je kunt op de foto goed zien dat de noot nog vers en vochtig is.

Sedum spectabile blijft in trek

Zondag 20 September 2009 om 10:55

In het vorig logje liet ik de kleine vuurvlinder zien die een plekje had gezocht op Sedum. Deze plant blijft in trek bij vele insecten.


Gisteren fotografeerde ik in de namiddagzon een dagpauwoog die uiteindelijk het hazenpad moest kiezen vanwege deze dikke hommel.



De hommel verdween na een tijdje met zijn "gouden" vleugels in een stokroos. Helaas voor de fotograaf kon de hommel juist in deze half geopende bloem niet goed gefotografeerd worden. Voor de hommel wel een logische keuze, want juist in deze bloem viel nog genoeg te halen.


In het vorig logje schreef ik al over onze zoon die dacht dat de kleine vuurvlinders jonkies waren omdat ze zo klein waren. Nu had ik het geluk dat ik de kleine vuurvlinder naast de dagpauwoog aantrof. Zo kon je goed het verschil in grootte zien tussen de beide vlinders.



Een dagpauwoog Inachis io genietend in de zon.

Kleine vuurvlinder (Lycaena phlaeas)

Vrijdag 18 September 2009 om 21:42

Eergisteren kwam onze zoon naar binnen gesneld. Hij had twee hele kleine ("Jonkies", noemde hij ze) vlinders zien zitten op de bloemen naast zijn voetbaltrapveldje. "Oranje met bruin, mam heb je die al op de foto staan?", vroeg hij. Ik ging direct mee naar buiten, observeerde de minivlinders en liep evenzo snel weer naar binnen om de camera met macrolens te halen.

Twee kleine vuurvlinders in eigen tuin gefotografeerd, die ik aan mijn collectie kon toevoegen. Twee vlinders die langdurig bleven zitten in de namiddagzon op Sedum spectabile






Aluminium boot

Woensdag 16 September 2009 om 21:44

Afgelopen zondag waren we op bezoek bij vrienden in Giethoorn. De buienradar vertelde ons dat de laatste bui boven Giethoorn zou vallen rond 15 uur. Het leek onze vrienden dan ook een prima idee om na drieën een stukje te gaan varen. Onze vrienden zijn de eigenaar van een prachtig bedrijf, Smit Watersport. De boot waarmee wij zouden gaan varen stond in de showroom.


En zo werd de boot heel creatief en met minimale inspanning te water gelaten.


Deze aluminiumboot is door Thomas, de eigenaar van dit bedrijf, zelf ontworpen en gebouwd. Deze boot is een prototype in de serie Piaccio. Dit model gaat de Piaccio 390 heten. De boot wordt nog verder afgewerkt met kleuren. Op de banken komen nog kussens. Ik vind de boot een waar kunstwerk en heel knap dat iemand dat zo kan ontwerpen en bouwen.


De boot ligt heel stabiel op het water. En ook is het door het lichte gewicht een snelle boot. De aanhangmotor resoneert nauwelijks door in de boot. Dat maakt het varen met deze boot heel prettig.
Op de achtergrond ligt de jachthaven van Smit Watersport. Deze jachthaven heeft Thomas zelf met een kraan uitgegraven. Een man met twee rechterhanden die alles zelf kan bouwen, vele machines kan bedienen en alles kan repareren. :-)


Thomas levert zijn bijdrage aan de bouw van brandweerboten. Hij zorgt voor de motorisering en installatie op deze boten. De recentste boot van zijn hand is de brandweerboot in Lelystad. Het voordeel van een aluminiumboot is dat je deze helemaal kunt aanpassen aan het doel waar deze voor wordt gebruikt. De brandweerboot in Lelystad heeft bijvoorbeeld een multideur met zwemtrap waardoor slachtoffers/drenkeling en duiker eenvoudig (en horizontaal) in de boot kunnen komen.

Een andere prototype uit de serie Piaccio door Thomas ontworpen en gebouwd staat op onderstaande foto. Op deze boot zit al wel kleur, maar ook deze boot behoeft nog een finishing touch.


Vorig jaar in november maakte ik samen met mijn fotomaatje een wandeling door Giethoorn. Daarvan maakte ik deze serie en deze serie. Nu voeren we o.a. langs dezelfde plekjes. Deze keer kwamen we ook langs Smith's paviljoen. Op het terras in het zonnetje leek het goed toeven.


Een zeilpunter op het Bovenwijde.


Het was schitterend om op het Bovenwijde te varen.



Ook voeren we langs een kampeerboerderij die op een eiland staat en waar we drie jaar geleden een hele gezellige reünie hebben gehad.


In het archief vond ik deze foto. We hebben in dat bewuste weekend ook veel gezeild met zeilpunters.


En toen fotografeerde ik ook deze zonsondergang.

Vissen en schildpadden aan het diner

Dinsdag 15 September 2009 om 21:44

Ik heb een serie gemaakt van de vissen en de schildpadden die gevoerd werden. Ik heb er meerdere fotosessies aan gewijd. Het was niet eenvoudig om het voeren vast te leggen. Het fotograferen van een donker wateroppervlakte maakte noodzakelijk dat ik voor een hoge ISO waarde (800) moest kiezen. Alle foto's zijn gemaakt met de 100 mm macrolens. De sluitertijd moest kort zijn om de razendsnelle beweging van de vissen en schildpadden vast te leggen. Ze kwamen aanvankelijk rustig aanzwemmen en dan in een fractie van een seconde hapten ze het voer van het wateroppervlak en doken onder water weg.

Op onderstaande foto kwamen een schildpad en een koikarper kijken bij de gedekte tafel.


En zo ziet het water eruit als ze allemaal tegelijk aan tafel gaan. Het water kolkt erover.



Door de kolkende bewegingen van de eters ontstonden er heel kort luchtbellen aan de oppervlakte. Daarin zag je mooie weerspiegelingen. In dit geval zie je de wolken en zelfs de fotograaf werd erin weerspiegeld.


Onze grootste koikarper kwam aan tafel.


Als deze koikarper komt eten, hoor je echt: "Smak, smak, smak".


Als dank voor het voer, werd er hier nog even een aria voor mij gezongen. :-)


We hebben een schildpad die zelfs met zijn handen eet....



"Ik neem de gele, nee de groene, nee de rode...."


Een rood bekkie door het rode voer.


Oranje én oranje.


En jullie mochten alleen maar toekijken tijdens dit heerlijke diner.

Vijver en schildpadden

Zondag 13 September 2009 om 22:36

We genieten enorm van de vijver in onze tuin. Toen de vijver net was aangelegd heb ik een "schildpaddenhelling" gemaakt aan één kant van de vijver. Ze zitten daar graag te zonnebaden. Echter als de zon in de loop van de dag wat verder draait komt dat plekje in de schaduw. Daarom heb ik aan een andere kant van de vijver nog een helling erbij gemaakt. Op deze nieuwe helling kunnen ze nog langer genieten van de middagzon.






Lampionnetjes in verschillende kleuren.


Terwijl ik deze aan het fotograferen was, kwam er een schildpad even kijken wat ik daar aan het doen was. De schildpadden hebben we al een paar jaar en ze zijn al een beetje tammer geworden. En ze zijn ook erg nieuwsgierig.


Een roze waterlelie met tegenlicht.


Ook hier stak een schildpad zijn nieuwsgierige neusje tussen de bladeren in de lucht.




Ook onze kinderen genieten van de vijver. Even ontspannen aan eind van de dag door rustig aan de waterkant te zitten.


Een lelie in de avondzon.

De Woldberg

Vrijdag 11 September 2009 om 21:10

Vandaag was er feest voor alle kinderen van de basisschool van onze zoon. De school is verbouwd en gerenoveerd en als afsluiting was dit feest georganiseerd. Met huifkarren werden ze bij de school afgehaald.


De tocht voerde naar Tuk's Theehuis op De Woldberg.


Daar aangkomen mochten de kinderen eerst naar hartelust ronddollen in de grote tuin en kennismaken met alle dieren die daar aanwezig waren. En toen was het tijd voor wat drinken en een kleine versnapering.


Het was heerlijk, om je vingers bij op te eten...


De kinderen gingen in kleine groepjes onder begeleiding van een gids van Staatsbosbeheer de natuur in. Daar moesten ze verschillende opdrachten uitvoeren. Deze groep moest paddenstoelen zoeken en vervolgens deze determineren met behulp van een zoekkaart.


Hier vonden ze een aardappelbovist. Met een spiegeltje konden ze de onderkant van de paddenstoel goed bekijken.


Een grote stinkzwam.


Een koraalzwam.


De oudste groepen deden een speurtocht met behulp van GPS.


De jongste groep volgden het kabouterpad en voerden daar allerlei opdrachten uit.


Toevallig was er ook nog een bruidspaar op De Woldberg, waarvan een bruidsreportage werd gemaakt. Hun fotograaf wilde wel graag dat het bruidspaar met onze kabouters op de foto ging. En dat vond de fotograaf (red. ondergetekende) van de school ook wel een goed idee.


Nadat alle opdrachten waren uitgevoerd was er een vrij speelmoment. Met elkaar gingen ze druk aan het bouwen met deze grote takken.


Een kleine "holbewoner" probeerde zelfs een vuurtje aan te krijgen.

Fluisterboot

Donderdag 10 September 2009 om 21:30

Vandaag heb ik samen met Jan, mijn fotomaatje een tocht gemaakt met een fluisterboot door De Weerribben. Het weer werkte perfect mee, het was een prachtige dag.


Zo nu en dan dreven er donkere wolken over, maar we hebben geen spatje regen gehad.


Deze borden wezen ons de weg. En wij kregen lekker geen vermoeide armen. ;-)


Even bukken voor het lage bruggetje.


Een statige haan met op de achtergrond de rondvaartboot van Pieter Jongschaap


Marjan Berk, woonachtig in Kalenberg schreef het boek "Rook in de ribben". Dat er ook daadwerkelijk rook in de ribben kan zijn dat bewijzen onderstaande foto's.



Water, zon, weidse blikken en wolken wat wil een fotograaf nog meer.



Een molen waarbij de wieken zijn gesneuveld.


Oude tractors worden in het rietland gebruikt om water te pompen vanuit de vaart naar het achterliggende rietland.


Schitteringen in het water.


Een gele plomp.


En zo kun je wel honderd jaar worden. Op het bordje op het huis staat: "Ut Oldeluk Uus", vertaald is dat het: "Het ouderlijk huis"


De ophaalbrug in Kalenberg.

Solextoer

Woensdag 09 September 2009 om 22:32

De basisschool organiseerde een avondje gezellig uit voor alle teamleden en commissieleden. Omdat ik in de medezeggenschapsraad zit werd ik ook uitgenodigd.
Gisteravond was het dan zover. Op deze prachtige nazomeravond werden we rond 18 uur verwacht bij Retro toer in Blesdijke. De solexen stonden keurig in het gelid op ons te wachten.


Na een kopje koffie werden we ingewijd in de geheimen van een solex.



"De koude start": palletje naar links, hendeltje met de duim naar rechts duwen, de solex vooruit duwen, bij voldoende vaart hendeltje loslaten, als de solex loopt palletje weer terugzetten naar het midden. Rechter handvat inknijpen is gas minderen, rechter hendel inknijpen is remmen. Als je stilstaat direct de solex uitzetten door het kleine hendeltje naar rechts te duwen.....het duizelde vele aanwezigen bij zoveel aanwijzingen in één keer.
Die vriendelijke mijnheer wilde het allemaal wel voor ons herhalen en herhalen. En hij was zelfs bereid om de solex van deze dame aan te duwen.


En ook de solex van deze dame aan aan te duwen en nog één en nog één en nog één en nog één en nog één en nog één...
Die man had ook geen grammetje vet teveel. ;-)


De maximum behaalde snelheden van de solexen verschilden. De ene kon maar 25 kilometer per uur en een ander 35 kilometer per uur. Dat betekende dat we als een lang lint van elkaar afdwaalden. Van tijd tot tijd was er een tussenstop om de hele groep weer bij elkaar te krijgen en om te kijken of het goed ging met alle bestuurders.



De prachtige tocht voer o.a. door De Weerribben. De avondzon legde een gouden glans over het riet.
Van tevoren was ons op het hart gedrukt dat ieder afzonderlijk zich goed aan de verkeersregels moest houden en dat men zich niet zonder meer moest laten meevoeren door de voorgangers in de groep. Hier moesten we wachten voor een open brug over Het kanaal wat loopt tussen Steenwijk en Ossenzijl.


De bezemwagen.


Onderweg maakten we een tussenstop bij café De Karre. Dit café is beroemd geworden door het mannenkoor "Het karrespoor"


Daar werden we getrakteerd op een consumptie met een warme bal erbij.


Voordat het donker was brachten we onze solexen weer veilig in de stal. En als afsluiting van deze fantastische avond genoten we van een barbecue bij een houtvuur.


Deze solextoer is van harte aan te bevelen, bijvoorbeeld voor een reünie, een familiefeest of personeelsfeest. Het was prachtig om te doen. En je wordt er niet moe van. ;-)

Gehakkelde aurelia (Polygonia c-album)

Maandag 07 September 2009 om 22:28

Het was vandaag prachtig weer en daar heb ik op deze vrije dag dan ook ten volle van geprofiteerd. Ik heb de hele dag in de tuin gewerkt. Ondertussen genietend van de fladderende vlinders, het geluid van de vogels en de kakelende kipjes.

Toen ik voor de zoveelste keer langs de vlinderstruik liep zag ik plotseling een vlinder zitten die ik in onze tuin nog niet eerder had gezien en alleen kende van de foto's van andere bloggers. Een gehakkelde aurelia verraste mij, of liever gezegd twee gehakkelde aurelia's. Snel pakte ik mijn camera met macrolens en begon te fotograferen. Het verbaasde mij dat ze nog wat konden vinden op de vlinderstruik, want bijna alle bloemen zijn uitgebloeid.


De gehakkelde aurelia is te herkennen aan de gehakkelde vleugelrand en een kleine witte "c" op de onderkant van de achtervleugel.


De gehakkelde aurelia is een algemene vlinder die veel in tuinen wordt gezien. De vlinder vliegt al vroeg in het voorjaar tot laat in de herfst. Behalve op de brandnetel legt het vrouwtje ook haar eieren op verschillende soorten bomen en struiken, zoals bijvoorbeeld op hop. We laten bewust altijd brandnetels staan aan de rand van onze tuin. Ook hebben wij hop in onze tuin. De rups heeft een witte vlek over de achterste helft van zijn rug en is bedekt met doorns. De rups lijkt hierdoor op een vogelpoepje. De rups leeft solitair en verpopt zich vrij hangend aan een steeltje van de waardplant.


Opvallend bij de Gehakkelde Aurelia is het extreme verschil tussen de boven en onderkant. Van bovenaf gezien is het een heel gewone vlinder maar van de zijkant lijkt hij wel afkomstig van Mars. De vlinder beschikt op deze manier over een geweldige camouflage. De diepe spleten tussen de vleugels wekken de indruk dat het om een dood blad of een stuk schors gaat en niet om een vlinder.



De aurelia op de eerste foto's was wat meer oranje gekleurd. De aurelia hieronder had meer bruin in zijn tekening. Tijdens het fotograferen dacht ik dat misschien de één een vrouwtje was en de ander een mannetje, maar dat verschil kan ik op internet niet terugvinden.
De gehakkelde aurelia is een rustige "nektarsnoeper". Meerdere malen fotografeerde ik vlinders die met hun roltong de bloemetjes bestookten alsof ze met een wedloop bezig waren. Deze aurelia's aten hun eten bedaard. Dat gaf mij volop gelegenheid om in alle rust te fotograferen. Het "nadeel" was wel dat het mij tientallen geschikte foto's opleverde. :-)


Onderstaande foto laat zien dat ze met z'n tweeën waren. Omdat ze allebei op verschillende afstand van de macrolens zaten, was er maar eentje scherp te krijgen.



De tong ging er diep in.


En als er dan niet zoveel bloemetje meer zijn dan wil het nog wel eens gebeuren dat je per ongeluk wel heel dicht bij elkaar komt. Die tolerantie duurde overigens niet langer dan een halve minuut.


Nog een laatste keer het zachtstrijkende zonlicht over de vleugels en de ontelbare haartjes.

Grote vuurvlinder (Lycaena dispar)

Zondag 06 September 2009 om 21:42

Het vorig logje gaf aanleiding om aandacht te besteden aan de grote vuurvlinder die ik vorig jaar juli fotografeerde. Ik had toen nog geen eigen weblog en vind het daarom wel leuk om die ervaring alsnog vandaag met jullie te delen.

Vorig jaar juli ging ik samen met Hanny en Annemarie varen met een fluisterboot in De Weerribben. Het was erg gezellig om samen met Hanny en Annemarie de dag door te brengen en te fotograferen.


We voeren door en rondom het dorp Kalenberg. De voorspellingen waren voor die dag niet goed. We hebben wel veel dreigende luchten gezien, echter maar één korte bui gehad.




Hier waren we even "aan lager wal geraakt". ;-)



Alle werktuigen moeten over water vervoerd worden.


Op een gegeven moment ontdekten we in de vegetatie naast de vaart een mooi gekleurde vlinder. We brachten onze fluisterboot naar de oever en fotografeerden alle drie driftig de vlinder.
Pas na het publiceren van de foto's via internet, o.a. op Afanja's weblog hoorden we dat het om een hele zeldzame vlinder ging, een vlinder van de rode lijst. We hadden namelijk de grote vuurvlinder vastgelegd.
Hanny maakte onderstaande foto van mij.





Educatieve ochtend in De Weerribben (2)

Vrijdag 04 September 2009 om 21:55

De weersvoorspellingen waren voor deze vrijdag erg slecht. Wij hebben het echter nog prima getroffen met het weer. Wel een paar buitjes gehad. En er waren vooral ook dreigende luchten.


Zoals boven deze tjasker.


De laatste opdracht was om met een schepnetje door het water te gaan en dan de inhoud daarvan in een bakje te deponeren. Daarna moesten ze met behulp van een kaart de waterdiertjes determineren. Dit was een prachtige opdracht waar de kinderen niet genoeg van konden krijgen. Er ging een wereld voor hen open.









De mannen van Staatsbosbeheer gingen onverstoorbaar door met het onderhoud van het gebied.



Deze stukken land waren gemarkeerd met stokken met een rode punt. Op deze plaatsen groeit waterzuring. Daar mag niet gemaaid worden. Waterzuring (Rumex hydrolapathum) is de enige waardplant voor de grote vuurvlinder.
De grote vuurvlinder (Lycaena dispar) is een zeldzame vlinder. Om de soort voor uitsterven te behoeden is een goed beheer van het grootste belang. Hierin speelt maaien een belangrijke rol, net als het creëren van een goede waterkwaliteit. Maaien in de zomer, wanneer de eitjes en rupsjes zich nog op de waardplant bevinden, leidt tot grote sterfte onder deze eitjes en rupsen. Dit kan voorkomen worden door later te maaien, vanaf eind september wanneer alle rupsjes zich al in de strooisellaag onderaan de plant hebben laten zakken om te overwinteren.


Vorig jaar juli heb ik een grote vuurvlinder mogen fotograferen in De Weerribben. Op dat moment had ik nog geen eigen weblog. In het eerstvolgende logje laat ik de foto's zien van deze zeldzame vlinder.

Educatieve ochtend in De Weerribben (1)

Donderdag 03 September 2009 om 23:11

In het kader van een project op de basisschool van onze zoon: "Groeien in het groen" hadden de kinderen van groep 7 en 8 op vrijdag een educatieve ochtend in De Weerribben. Deze ochtend werd verzorgd door Staatsbosbeheer en vond plaats nabij het bezoekerscentrum De Weerribben. Op de voorgrond ligt een stapel turf.


“Kinderen zijn de natuurbeheerders van de toekomst. Onderzoek echter leert dat kinderen van de natuur vervreemden. Zo blijkt dat meer dan zeventig procent van de kinderen nooit in een echt natuurgebied komen. Terwijl ook is aangetoond dat natuur een aanzienlijke bijdrage levert aan de lichamelijke en geestelijke gezondheid van kinderen. Daarom gaan de kinderen ook naar buiten met een boswachter om natuurervaringen op te doen. Dit draagt bij aan een groter bewustzijn van de relatie tussen mens en natuur via kennis, beleving en bezieling. Daarbij sluit het programma zoveel mogelijk aan bij voor de school relevante thema’s zoals biodiversiteit en voedselketen.” Zo staat er geschreven op deze website.

Op school kregen ze van tevoren les over de voedselketen en voedselpiramide


Op weg naar de eerste opdracht van de voedselpiramide kwamen we over een pad waarlangs enkele "Beestenflats" stonden opgesteld. Op het bord stond vermeld: "Kleine dieren en veel insecten kunnen in deze bouwwerken wonen. Vooral de kleine gaatjes en buisjes zijn geschikt voor de wilde bij. Spinnen, muizen en misschien een vogel kunnen ook hier een schuilplaats vinden of zelfs broeden".


De eerste opdracht, enkele vragen over de snoek.


Hier moesten de jongens een zwart/wit vlak in het water laten zakken. Dit vlak moesten ze net zover laten zakken dat het nog zichtbaar was voor hen. Door nadien de natte kraaltjes te tellen aan het touw konden ze meten hoe helder het water was en hoe ver een snoek zou kunnen kijken.
Een snoek heeft een blikveld van 80 centimeter. Hij wacht af in de beschutting tot er een prooidier in de buurt komt en schiet dan met een enorme vaart erop af.


De bordjes die horen bij een andere ontdekkingstocht zijn speciaal voor kleinere kinderen. Deze tocht hebben onze kinderen in het verleden wel gedaan samen met hun oma. Daar hebben ze het nu nog steeds over. :-)
Ik laat speciaal onderstaand bordje zien, omdat vanochtend een groepje kinderen een jonge ringslang zag.


De volgende opdracht was om een nest te bouwen net zoals een stekelbaarsje doet.
Over het stekelbaarsje staat het volgende geschreven: "Stekelbaarsjes zijn nestbouwende vissen. Als het voortplantingsseizoen nadert krijgt het mannetje fellere kleuren en krijgt hij een rood buikje. Hij neemt een territorium in bezit waar hij al zijn soortgenoten uit verjaagt. In het centrum van zijn gebied bouwt hij een nest van plantendelen, die hij met een kleverige afscheiding van zijn nieren aan elkaar plakt. Hangt het nest naar behoren in de waterplanten, dan probeert het mannetje een of meer wijfjes ertoe te bewegen om haar eitjes in zijn bouwsel af te zetten. Is dit gelukt dan volgt het mannetje haar op, om met zijn homvocht de eitjes - 2mm in doorsnee - te bevruchten. Tijdens de 5 - 12 dagen die de ontwikkeling in beslag nemen, bewaaiert het mannetje zijn broed door het nest heen. De baby-visjes zijn bij het verlaten van de eischaal 4 mm groot. Ze blijven onder bewaking van hun vader tot ze oud genoeg zijn om ook het nest te verlaten. In een jaar tijd groeien ze tot 2,5 - 5 cm".



Daar waar volwassenen de diertjes in het wild laten lopen, hebben kinderen altijd de neiging om ze op te pakken.


De Weerribben is ook een waterwingebied voor drinkwater. De eerste belangrijke stap in dat proces is het filteren van het water.
Bij de volgende opdracht moesten de kinderen zelf het water gaan filteren.




Morgen het tweede deel van deze prachtige ochtend.

Rottend fruit, een delicatesse

Woensdag 02 September 2009 om 21:50

In onze tuin vallen de appels en peren alweer volop. Het meeste rapen we op en geven we weg aan iemand met veel pluimvee. Dit vitaminerijk voedsel voert hij aan zijn beesten.
Ook wij voeren onze kippen en kalkoenen deze valappels en peren. Daarnaast laten we ook nog wat liggen voor andere gasten in onze tuin.

Bijvoorbeeld de atalanta. Deze vlinders heeft veel nectar nodig. De atalanta bezoekt hiervoor niet alleen bloemen, maar ook rottend fruit.
Als ik een atalanta was had ik toch wel een verser exemplaar uitgezocht dan deze bruine peer. Ik denk echter dat deze vlinder de poiré (peer cider) lekkerder vindt dan ordinair perensap en daarom kiest voor een lekker gistende peer. ;-)


Een dambordvlieg (Sarcophaga carnaria) op een sappige peer.



Een wesp (Vespula vulgaris) samen met een groene keizersvlieg (Lucilia caesar) op een peer. De oudere exemplaren van de groene keizersvlieg hebben een koperglans. Ik vind dit toch wel een erg mooie glans. Ook sommige mensen worden mooier als ze ouder worden, dat geldt dus ook voor de groene keizersvlieg. De vleugels laten al heel wat vlieguren zien.


Erg gezellig zo met z'n allen.


Als fotograaf hoefde ik niet bang te zijn terwijl ik met mijn neus (macrolens) bovenop de wespen zat. Ze waren namelijk zo traag door dat rottende fruit. Van tijd tot tijd rolde een wesp van de peer af in het gras en kon maar met moeite weer "in de benen komen".


Deze atalanta stak zijn roltong langdurig diep in de appel. De vlinder en de vele vliegen zaten elkaar niet in de weg.


Een atalanta in het avondzonnetje, een tegenlichtopname.


Deze atalanta leek wel in de peer te willen kruipen.


En na het drinken van al dat nectar waren de atalanta's "handtam" geworden. Langdurig bleven ze op één plek zitten, zonder de vleugels te bewegen. Wellicht toch wat aangeschoten door het gistende fruit?


In het zonnetje op een boomstam.


De atalanta zat hier lange tijd op de rand van een klein wijnvat. Wij hebben onder dit voormalig wijnvat wieltjes geplaatst en gebruiken deze als bijzettafeltje op het terras.


Zelfs mijn spijkerbroek werd benut als rustplaats.


Een tegenlichtopname van een atalanta op de karmozijnbes.

Blauwe glazenmaker (Aeshna cyanea) en een kikker

Dinsdag 01 September 2009 om 20:55

Terwijl ik rond zeven uur de stokroos aan het fotograferen was en daarbij een stap in de border moest zetten, wipte er een kikker uit de beplanting op het pad. De kikker bleef rustig zitten, het moest haast wel een prins zijn geweest die zat te wachten op een kus. ;-)
Omdat de kikker in de schaduw van de beplanting zat was ik wel aangewezen op mijn flitser. Een kikker glimt natuurlijk aan alle kanten en dat in combinatie met het flitsen geeft dat wat een bijzonder beeld.




Toen ik klaar was met het fotograferen van de kikker zag ik een libel rondvliegen in de tuin. Ik volgde de libel goed om te zien of deze ergens zou neerstrijken. En inderdaad in een donker hoekje in de tuin, in de kamperfoelie ging de libel aan een takje hangen. Ook nu was ik aangewezen op de flitser.
Om de libel te determineren ging ik zoeken op libellennet. Ik kwam uiteindelijk uit bij een vrouwtje van de grote keizerlibel. De tekening op de segmenten was echter toch net wat anders. Omdat ik er zelf niet uitkwam schakelde ik de hulplijn in. Geert hielp mij aan de naam van deze libel, daarvoor dank! Het is een vrouwtje van de blauwe glazenmaker. Vanwege de groene kleur had ik niet zelf bedacht dat ik moest zoeken bij de blauwe glazenmaker.