Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

Jetske: @Willy, we komen ook wel …
willy: ik had je niet meteen in …
klaproos: prachtig Jetske, en wa…
leo: Zeer indrukwekkend...met …
Joke: Heel knap gefotografeerd …
Joke: Oh jij was in Ieper, wat …
Bram: mooi close-up foto's van …
Willie Doorn-Meij…: Och wat een fijne serie z…
Willie Doorn-Meij…: Het ziet er schitterend u…
Willie Doorn-Meij…: Helemaal geweldig deze li…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vogels
Vroeger

Archieven

Jul 2019
Jun 2019
Mei 2019
Apr 2019
Mrt 2019
Feb 2019
Jan 2019
Dec 2018
Nov 2018
Okt 2018
Sep 2018
Aug 2018
Jul 2018
Jun 2018
Mei 2018
Apr 2018
Mrt 2018
Feb 2018
Jan 2018
Dec 2017
Nov 2017
Okt 2017
Sep 2017
Aug 2017
Jul 2017
Jun 2017
Mei 2017
Apr 2017
Mrt 2017
Feb 2017
Jan 2017
Dec 2016
Nov 2016
Okt 2016
Sep 2016
Aug 2016
Jul 2016
Jun 2016
Mei 2016
Apr 2016
Mrt 2016
Feb 2016
Jan 2016
Dec 2015
Nov 2015
Okt 2015
Sep 2015
Aug 2015
Jul 2015
Jun 2015
Mei 2015
Apr 2015
Mrt 2015
Feb 2015
Jan 2015
Dec 2014
Nov 2014
Okt 2014
Sep 2014
Aug 2014
Jul 2014
Jun 2014
Mei 2014
Apr 2014
Mrt 2014
Feb 2014
Jan 2014
Dec 2013
Nov 2013
Okt 2013
Sep 2013
Aug 2013
Jul 2013
Jun 2013
Mei 2013
Apr 2013
Mrt 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Maasvlakte

Vrijdag 31 Oktober 2008 om 15:29

Heel leerzaam en ook zeker de moeite waard, was het bezoek aan de Maasvlakte en de monding van de Nieuwe Waterweg.

We stonden bovenop de dijk. Richting het zuiden keken we uit over de Maasvlakte.


De lucht op deze foto is niet helder door de uitstoot van afvalstoffen.


Richting het noorden keken we uit op de nieuwe Waterweg.
We waren niet de enige nieuwsgierigen daar aanwezig.


Er vond een ontmoeting plaats tussen een hele grote en hele kleine boot.


Van de grote boot stapte iemand over op de kleine boot.


De grote boot wendde zijn steven en voer weer terug naar de Noordzee om zijn reis te vervolgen.
Daar achterlangs voer een containerschip op weg naar Rotterdam.


De Maasvlakte kan me gestolen worden ..was de reden o.a dat we daar zijn weg gegaan schreef Lenie in haar reactie gisteren op mijn weblog.
Ik vind dat strand bij die foeilelijke Maasvlakte eigenlijk maar niks... schreef Jan in zijn reactie.
Als je inderdaad al die bedrijvigheid ziet en de niet heldere atmosfeer op onderstaande foto, dan ben ik heel blij dat ik in die omgeving niet altijd hoef te verblijven.
De Maasvlakte met de haven van Rotterdam geven natuurlijk wel heel veel werkgelegenheid. En al die activiteiten zullen ongetwijfeld goed zijn voor de economie in ons land.



Er werd druk gewerkt aan de aanleg van Maasvlakte 2

Strand

Donderdag 30 Oktober 2008 om 15:53

Het is heerlijk om op een vrije ochtend onder genot van een kopje koffie een rondje langs alle weblogs te maken. Ook mijn eigen log van vandaag had ik in concept klaar staan en na een laatste hand kon deze zo online. Gisteravond had ik daar, na een lange intensieve late dienst, geen puf meer voor.
Voordat ik achter de computer kroop, ging de telefoon, mijn moeder. We praatten bij over allerlei zaken. Echter halverwege het gesprek, doodse stilte. Niet eens een "tuut tuut tuut", maar gewoon algehele stilte. Verbaasd keek ik naar de telefoon in mijn hand en toen om mij heen.......de stroom was uitgevallen. Mijn moeder belde ik terug met de mobiele telefoon om haar uit te leggen waarom ons gesprek zo abrupt werd beëindigd.
Direct tikte er al een buurman op het raam en nadien nog een buurvrouw. Inderdaad het probleem gold voor de hele wijk en trof niet alleen ons huis. Altijd een geruststellende gedachte. "En die stroom is er natuurlijk zo weer", dacht ik nog in mijn optimisme. Mijn plannen, met een kopje koffie achter de computer, zouden nog even moeten wachten.
Het begon in huis al snel koud te worden. Gelukkig hebben wij nog een houtkachel. Om van de houtkachel meer rendement te hebben om zo de hele kamer met gemak te kunnen verwarmen hebben we een ventilator in de houtkachel. Ik stak vol goede moed de stekker in het stopcontact.....oh ja die heeft ook stroom nodig.
Onze dochter die ziek thuis was en op bed t.v. lag te kijken kwam naar beneden en had een goed alternatief bedacht, namelijk dat ze wel een hete douche kon nemen......echter ook voor een warme douche heb je stroom nodig.
"Als ik dan toch niet achter computer kan, dan ga ik eerst wel de nodige huishoudelijke klusjes doen", dacht ik. Er moest nodig gezogen en gedweild worden......dat goede initiatief werd dus ook gelijk de grond in geboord. Want om nu de hele kamer met een stoffer en blik te vegen en dan te gaan dweilen met koud water, dat leek me ook niets. En ik had zo zin in koffie, ik heb nog nooit zo'n zin in koffie gehad! En dochterlief, die ging spontaan aan het huiswerk maken, daar had ze geen stroom bij nodig.
Urenlang geen stroom, dan rest er nog maar één ding......inderdaad gewoon weer je bed ingaan. Een geboortegolf bij een stroomstoring, ik kan me er nu alles bij voorstellen......

En dan nu echt het onderwerp voor vandaag: "Strand".
De duinen, het strand en de zee vinden wij in alle jaargetijden mooi. Tijdens de herfstvakantie gingen we dan ook heerlijk uitwaaien op het strand bij Ouddorp.


Onze dochter met op de achtergrond de Maasvlakte.





Daar werd het wel heel diep.



Nog even dit, voordat iemand ook maar een klein beetje gaat denken in de richting van........
de stroomstoring duurde maar een paar uur i.p.v. een paar dagen. En in die paar uur was hij er niet. ;-)

Mosselen

Dinsdag 28 Oktober 2008 om 23:09

Nederland is één van de grootste mosselproducenten ter wereld. Nederlandse mosselen worden gekweekt in de westelijke Waddenzee en in de Oosterschelde. Deze gebieden staan in open verbinding met de Noordzee. De grondstof voor mosselkweek is mosselzaad. Mosselzaad wordt verkregen door mosselzaadvisserij.
Het gevangen mosselzaad wordt uitgezaaid op de percelen, de zogenaamde kweekpercelen. Op deze onderwaterakkers groeit het zaad in een jaar uit tot de zogenaamde “halfwasmosselen”. Ze hebben dan een lengte van 2-3 centimeter. Deze halfwasmosselen worden opnieuw opgevist en uitgezet op percelen waar het voedselaanbod, in de vorm van natuurlijk plantaardig plankton, optimaal is. Daar groeien de mosselen op tot een marktwaardig consumptieproduct. Ofschoon er sprake is van een cultuur zijn de mosselkwekers afhankelijk van de grillen van de natuur. Stroomsnelheid, storm en ijsgang kunnen de kweek en uiteindelijk de productie nadelig beïnvloeden. Maar ook de aanwezigheid van zeesterren of pokken zijn van invloed op het kweekproces.

Vroeger waren er alleen mosselen te koop als er een ‘R’ in de maand was. Dat had alles te maken met het transport. De mosselen zijn in juli voor consumptie gereed maar die periode was te warm om de mosselen naar de Randstad of naar België te vervoeren. Tegenwoordig, met de gesloten koelketen van schip tot winkel, kan men de mosselen al in de zomer kopen. Mosselen kan men, net als oesters, rauw eten alhoewel het wel een karwei is om de schelpen stuk voor stuk met een scherp mes open te maken. Eenvoudiger is het om de mosselen kort te koken. Zodra de schelp open gaat is de mossel klaar om opgediend te worden. Zij hebben dan nog de frisse, zilte smaak. Als men mosselen te lang laat koken worden ze taai en donkerbruin. Ondanks - of misschien wel dankzij - het feit dat mosselen steeds duurder worden ziet men ze steeds vaker op de menukaart. Een mossel is vetarm en eitwitrijk, vet 1%; eiwit 13%.


Deze turbomossel is beeldbepalend voor het mosseldorp, Bruinisse.


Naast de bodemcultuurmosselen bestaat er ook de hangcultuurkweek zoals hier bij Bruinisse.


Met op de achtergrond de Philipsdam met de technisch ingewikkelde Krammersluizen. Deze sluizen werken zodanig dat er nauwelijks uitwisseling is van zoet en zout water.


Een net op een mosselkotter.


Ik heb zelf nog nooit mosselen gegeten. De kenners zeggen dat het lekker is. Ik heb het nog niet aangedurfd....


De laatste jaren is er een strijd gaande tussen de mosselkwekers en natuurorganisaties.

,,Als het kan gebeuren dat we moeten verdwijnen, is dat een bewijs dat Nederland geregeerd wordt door een stelletje milieufundamentalisten. De Waddenvereniging is nota bene mede door de mosselkwekers zelf opgericht met de slogan: ‘Wees wijs met de Waddenzee’. Hoe kun je nou als mosselkweker meer dan 100 jaar iets vernielen? Ze vissen op een ‘postzegel grond’ en graven niks af. Onze mannen zijn te lang veel te net geweest en nu helemaal murw gemaakt. De mensen in het land zouden meer van de visserij in de natuur en het Nederlandse erfgoed af moeten weten. De meeste kinderen weten nu al niet eens meer dat de melk uit een koe komt! Ondertussen worden wij aan de beul overgeleverd.’’

Ik had mij tot voor kort nooit verdiept in het mosselverhaal. De laatste week heb ik uren op internet gesurfd en gelezen over de mosselteelt.
Als ik kijk hoe natuurorganisaties soms kunnen doorslaan en hoe de politiek met deze zaken omgaat, heb ik toch de neiging om mij te scharen achter het bovenstaande verhaal van de echtgenotes van mosselvissers.

Op de klei

Maandag 27 Oktober 2008 om 23:46

Rijdend over de Zeeuwse dijken met aan weerszijden oneindig laagland....


Een sterke ploeg voortgetrokken door vele paardenkrachten.


Zware Zeeuwse klei. Het was erg glibberig om daarop te lopen.
Het deed me denken aan de klei op de kleuterschool. Vroeger zag de speelklei er net zo uit. Als je klaar was met het kleien dan drukte de juf met de duim een kuiltje in het blok klei. En dan werd de klei weggezet met een beetje water in dat kuiltje.


Zeeland de provincie van de windmolens. Waar we ook reden en in welke windrichting we ook keken, we zagen heel veel windmolens


Bij het maken van de onderstaande tegenlichtopnames, stond ik op de Grevelingendam met uitzicht richting het zuidoosten, richting de Krammer.
De lichtblauwe lijn op onderstaand kaartje geeft de grens aan tussen Zuid-Holland, Zeeland en Noord-Brabant.


Tip: druk op F11 voor volledig scherm.


Begeleid door de uitbundige zang van de ontelbare vogels. Het was schitterend.

Haven van Rotterdam

Zondag 26 Oktober 2008 om 21:51

Onderaan de Erasmusbrug.....


....is rondvaartbedrijf Spido gevestigd. Op deze prachtige boot maakten we een zeer interessante rondvaart.


Begeleid door een lieftallige stem, klinkend in vier talen door de speakers, werden wij rondgevaren door de indrukwekkende haven van Rotterdam. Tot voor kort de grootste haven ter wereld. Nu ingehaald door Sjanghai is het nog wel de grootste haven van Europa.

Een contrast tussen modern en nostalgie.


Met op de ene oever grote kantoorcomplexen met op de achtergrond de Euromast.


Met uitzicht over de Nieuwe Waterweg, geopend in 1875. Vanaf dit punt van de foto tot aan de Noordzee is het nog 25 kilometer varen. Zover reikte onze bootreis echter niet.


En op de andere oever staan enorm veel containers. Als je al die containers ziet, vraag je je af of ze zich nooit een keer vergissen qua inhoud.


Het ene containerschip is nog groter dan de ander.


De schepen zijn groot, maar de kranen die de containerschepen laden zijn nog veel indrukwekkender.


Het voormalig hoofdkantoor van de Holland Amerika Lijn, nu Hotel New York.


Tot slot een filmpje van de haven in Rotterdam, gemaakt door DJ.

Waterkering

Zaterdag 25 Oktober 2008 om 18:30

Nederland was en is voortdurend in strijd met de zee. De laatste grote overstroming was op 1 februari 1953. Daarbij kwamen 2000 mensen om het leven.
Het Deltaplan bestond al voor de watersnoodramp. Echter op 21 februari 1953 werd de Deltacommissie opgericht. Deze commissie stelde zich met het aangepaste Deltaplan als doel:
1. Het watervrij maken van gebieden die bij hoge vloedstanden nog regelmatig onder water kwamen te staan en de veiligheid van deze, en andere, gebieden tegen het water garanderen.
2. Het beveiligen van het land tegen verzilting.

De Deltawerken in Zeeland zijn indrukwekkend. De stormvloedkering in de Oosterschelde is één van de grootste bouwwerken ter wereld.
Wij hebben in onze vakantie ook aandacht besteed aan de verschillende vormen van waterkering. We zijn met de auto over de Grevelingendam, de Zeelandbrug, de Oosterscheldekering, de Brouwersdam en de Haringvlietdam gereden.
Als je met het hele gezin op stap bent kun je niet om de haverklap foto's maken. De gezinsleden zien me aankomen als ik om de vijf minuten vraag of we even kunnen stoppen om een foto te maken. Het fotograferen gebeurde dan meestal ook op plaatsen waar we even de benen gingen strekken.


Nog onder de indruk van bovenstaand filmpje uit 1953, heb ik besloten om onderstaande foto te laten zien in grijstinten.


Aan de binnenkant van de dijk stond een groot bord met daarop de tekst: "VERBODEN zich op de blokkendam te bevinden". Natuurlijk moesten we wel even aan de zeekant van de dijk kijken wat zich daar bevond, waar wij niet op zouden mogen. Toen we zagen hoe deze blokkendam was opgebouwd kwam dat waarschuwingsbord op ons wat overdreven over....


Zeeland is bekend om zijn kilometerslange dijken. Met de auto moet je vaak onderlangs aan de landzijde van de dijk rijden en heb je zo geen uitzicht op het water. Daarentegen zie je op de fiets veel meer.


Deze tegenlichtopname heb ik bewust donker gelaten, zodat meer de nadruk valt op de silhouetten van vader en zoon.


Broer en zus voerden aan de dijk hun "eigen strijd". Wie het eerst boven is.


Zolang deze strijd nog gevoerd wordt met lachende gezichten, dan is dat prima.:-)


Voor een aantal andere series ben ik alleen op stap geweest, dat werkt voor iedereen het prettigst. :-)

Goeree-Overflakkee

Vrijdag 24 Oktober 2008 om 21:42

Toen het er op leek dat alle gezinsleden weer gezond waren, konden we nog een last-minute vakantie boeken op het Zuid-Hollandse Goeree-Overflakkee.

Veel mensen denken dat Goeree-Overflakkee tot de provincie Zeeland behoort. De plaats Sommelsdijk is de enige plaats op Goeree die tot de provincie Zeeland gehoord heeft tot het jaar 1805. Hoewel het een Zuid-Hollands eiland is, heeft het veel weg van de Zeeuwse eilanden. In de 90'er jaren laaide de discussie op, of Goeree-Overflakkee niet beter bij het Zeeuwse getrokken kan worden. Uiteindelijk is dit niet door gegaan. Een van de redenen was dat het eiland meer gericht is op Rotterdam dan op de Zeeuwse steden. Deze discussie had te maken met de mogelijke vorming van een stadsprovincie Rotterdam. Wanneer de randstadprovincie doorgaat zal het eiland weleens over kunnen gaan naar Zeeland.

We zijn al meerdere malen in Zeeland op vakantie geweest. Goeree-Overflakkee kenden we eigenlijk nog niet. Ook wij vonden het een typisch Zeeuws eiland. Vanaf dit vakantieadres hebben we wat andere uitstapjes gedaan dan andere keren toen we in Zeeland op vakantie waren. De komende week zal ik op het weblog daar in verschillende thema's aandacht aan besteden.

Het dorpje Oude-Tonge met relatief veel nieuwe wijken voor recreatief wonen.


De oude haven met op de achtergrond het dorp. Nog niet alle plannen zijn gerealiseerd. O.a. het stuk grond links van deze haven ligt nog braak.


Ons uitzicht vanuit onze woonkamer vanaf de bovenverdieping. Met over de gehele voorgevel glas én een balkon. En met zulke wolkenluchten is dat volop genieten.


En met een eigen aanlegsteiger. Omdat we deze keer de rubberboot hadden thuisgelaten, hebben we deze steiger maar gebruikt als vissteiger.


We doen als gezin tijdens de vakantie toch andere dingen dan thuis, zoals b.v. dagelijks een partijtje Scrabble.


En op slechts tien minuten loopafstand was er ook veel moois te zien.


Dit is een bloemetje van een gewas wat nog op de akker stond. Volgens mij van een aardappelplant.


We hebben een schitterende herfstvakantie gehad. En voelen ons bevoorrecht dat we als gezin dit hebben kunnen doen!
De serie wordt de komende dagen vervolgd.

Herfstvakantie

Vrijdag 17 Oktober 2008 om 21:38

Alle gezinsleden hebben de komende week herfstvakantie. Even geen vast ritme en geen huiswerk. Lekker chillen, heet dat bij de jeugd.
Met de onderstaande herfstfoto's luid ik daarom een algehele weblogpauze in. Want wij als ouders chillen gewoon lekker met de jeugd mee..... ;-)



Een vijgenblad in herfstkleuren. Met een doorkijkje naar een nog groen vijgenblad.


Allemaal tot na de herfstvakantie! :-)

Paddenstoelen

Donderdag 16 Oktober 2008 om 22:42

Eigenlijk ben ik helemaal niet zo'n liefhebber van paddenstoelen. Zou dat komen door de jaargetijde waarin ze zijn te vinden? Of komt dat misschien omdat ze vaak te vinden zijn in een bos? Ik hou niet zo van (donkere) bossen.

Water en open vlaktes trekken mij veel meer. Zoals donderdag tijdens de fotokuier met mijn fotomaatje bij de Leijen. Een dreigende lucht tekende zich af boven het Friese platteland.


Neem bijvoorbeeld deze stinkzwam. Gaat in het donkerste hoekje van het bos een beetje staan stinken. Door de camera op ISO 400 te zetten kon ik deze nemen zonder te flitsen.


Ik loop in het bos dan ook altijd zo snel mogelijk naar een open vlakte. Zo kan ik ten volle genieten van de eventuele zonnestralen. En als daar dan ook nog een kleurrijk bloemetje van de heide staat te pronken in het zonnetje dan word ik helemaal blij.


Deze paddenstoelen kwamen mooi uit met het strijklicht van de namiddag op hun bolletje. Mogelijk Helmmycena.


In het bos is het altijd zaak om even achter de vermolmde boomstronk te kijken. Dan ontdek je misschien gewone zwavelkopjes.


....en mogelijk dennezwavelkopjes.


Deze vliegenzwam was getooid met zand in plaats van witte stippen.


Net zoals H@@peetje kwam ik ook "een omgevallen exemplaar" tegen....


Geert schreef via de mail het volgende:
Het is soms heel erg moeilijk om op het eerste gezicht paddenstoelen te herkennen. Ja, de bekende, het Eekhoorntjesbrood, de Vliegenzwam, de Trilzwammen, de Sponszwam, dat gaat nog wel. Maar bij heel veel andere moet je letten op de plaats waar hij staat, op dood hout, op bladeren, bij of aan een bepaalde soort boom.
Je mag soms wel een notitieboek meenemen om al die dingen te noteren. Je moet hem onder de hoed kijken om te weten hoe de plaatsjes of buisjes eruit zien. Je moet weten of er verkleuring optreedt als je de onderkant aandrukt. Sommige soorten kun je alleen maar met behulp van een microscoop goed determineren.
Ik durf dan ook niet met zekerheid te zeggen wat je hebt aangetroffen.
Om toch maar een schot voor de boeg te geven:
foto 003: mogelijk eentje uit de mycenafamilie, misschien een Helmmycena, dan moet de onderzijde van de steel donzig behaard zijn. Deze Helmmycena groeit op rottend hout, dat is een aanwijzing.
foto 004: lijkt op het eerste gezicht op een Stobbezwam. Dan moet hij echter een bruine steel met schilfertjes hebben. Op de foto lijkt dat niet zo te zijn. Ik zie een gele steel. Daarom denk ik dat het Gewone zwavelkopjes zijn.
foto 005: mogelijk een Dennezwavelkop, gelet op de bruine bult op z'n kop.
Maar daar is dan ook alles mee gezegd. Misschien of mogelijk ...............
Je kunt een complete studie aan paddenstoelen wijden, er zijn in elk geval meer dan 3500 gevonden in Nederland.

Met heel veel dank aan Geert voor het determineren :-). Het is dus een lastige klus om paddenstoelen te determineren. Ik denk dat ik ze maar niet weer fotografeer, want om nu iedere keer Geert te vragen om in zijn encyclopedie te duiken....

Wat wil de man?

Woensdag 15 Oktober 2008 om 22:21

Een tijdschrift wat ik graag lees vanwege interessante artikelen is Psychologie Magazine.
Met in de maand oktober het thema: "Wat wil de man?"

Een artitel in dat blad luidt: "Oorlogje spelen hoort erbij".
"Verbied jongens niet te vechten", adviseert Martine Delfos in haar boek: "Verschil mag er zijn"
Jongens hebben het nodig om zich aan elkaar te meten en grenzen te ontdekken. Vooral moeders hebben er soms moeite mee als hun zonen oorlogje spelen. Maar oorlogje spelen hoort bij een normale ontwikkeling waarbij jongens leren over competitie en gevaar, zo stelt Martine in haar boek.

Zo was ik als moeder ook niet zo verguld met het idee dat onze zoon voor het kinderfeestje het lasergamen uitzocht. Vorig jaar wilde hij geen kinderfeestje geven en dit jaar mocht hij iets uitzoeken wat hem echt leuk leek...


En wat wil de man? Nou in ieder geval nog wel een partijtje lasergamen.


Ik dat tijdschrift las ik een artikel wat "slecht nieuws" is voor de vrouwen die in de veronderstelling zijn dat.....
Vrouwen hebben de naam beter te zijn in multitasken dan mannen. Maar de werkelijkheid is anders. Vrouwen kunnen even slecht meerdere dingen tegelijk doen dan mannen. Vrouwen, evenals mannen, hebben een beperkt werkgeheugen. Het werkgeheugen kan maar aan een zeer beperkte hoeveelheid informatie aandacht geven.



Beest in bed, fabels of feiten?
Een dag uit het leven van een mannenbrein.
Mannentaal en andere tips voor een goed gesprek.
Man zoekt berg.
De naakte waarheid.
Stille wateren, de Nederlandse man is een vat vol emoties en hij houdt het deksel er stevig op.

.......maar daar ga ik het hier niet over hebben.



Voor slechts € 4.95 kun je alles te weten komen over: "Wat de man wil".
Koopje toch....;-)

Vakmanschap is meesterschap

Dinsdag 14 Oktober 2008 om 21:53

Eigenlijk heb ik gewoon een luxe probleem. Onderwerpen voor het weblog te over. Terwijl de paddenstoelen van zondag j.l. nog in de wacht staan en Geert voor mij druk aan het zoeken is geweest in de encyclopedie om ze te determineren, diende zich vandaag alweer een nieuw onderwerp aan.
In ons dorp wordt een huis voorzien van een nieuw rieten dak. En aangezien ik wat met riet heb moest ik wel even stoppen om een fotoserie te maken.

Mijn vader was vroeger rietteler in De Weerribben. Dat hield in dat hij een stuk rietland pachtte en het riet wat daarop groeide maaide en het bijeen bond in dikke bossen.
Mijn zwager heeft het werk van mijn vader overgenomen.


Het maaien van het riet begint straks in december en loopt zo enkele maanden door. In het verleden heb ik een fotoreportage gemaakt over mijn zwager in het riet. Ook de komende wintermaanden zal ik ongetwijfeld weer te vinden zijn in het rietland met de camera. Dus daar kom ik een keer in die maanden op mijn weblog op terug.

De dikke bossen bond mijn vader in het voorjaar, naast ons huis, op in kleinere handzame bosjes met een omtrek van 46 cm. Dat meten deed hij niet met een centimeter, maar dat mat hij met zijn handen.
Die kleinere bossen zijn speciaal voor de rietdekkers, omdat deze rietbossen beter naar boven zijn te gooien en handzamer zijn bij het neervlijen van het riet op het dak.


Deze rietdekker maakt uitsluitend gebruik van Kalenberger riet.


Toch wel leuk om "een ex" van mij weer te zien. Vroeger namelijk héél vroeger hadden we wat samen....En wel op de kleuterschool. Tijdens een toneelstukje, opgevoerd voor de ouders, was ik Sneeuwwitje en hij de Prins. :-)


Toen hij door had dat "Sneeuwwitje" beneden stond te fotograferen, legde hij zijn rietklopper neer en kwam "de Prins" van het dak af en hebben we een tijdje na zoveel jaar gezellig staan te praten.


De toppen van de laatste rietlaag werden eraf gehaald met een motorkettingzaag.


Dit huis is een twee-onder-één kap woning. Je ziet goed het verschil tussen de beide daken. Het linker huis heeft een aantal jaren geleden al een nieuw rieten dak gekregen.


Het afvalriet werd naar beneden gegooid....


.....en dat is beneden ook wel te zien.


En dan is het tijd om de rietvorsten erop te metselen. Maar eerst lunchen.

Als je kwaliteit levert dan heb je werk genoeg. Deze man vertelde dat hij nog wel werk heeft voor een jaar. Hij hoeft nooit te adverteren. Mond-tot-mond reclame is de béste reclame.
De naam Poepjes kwam in onze regio veel voor. De jongere generatie had toch moeite met deze naam, zeker als je ook nog een bedrijf hebt met bekendheid. Daarom hebben vele families hun naam laten veranderen. In dit geval in Postma.

Op grote hoogte

Maandag 13 Oktober 2008 om 22:49

In het logje: "Tot grote hoogte" schreef ik dat ik het liefst met beide benen op de grond blijf....

Echter in oktober 2006 kreeg ik wel een heel uniek aanbod. De buren hadden een hoogwerker in de tuin staan. Ik kreeg de gelegenheid om mee naar boven te gaan om vanaf daar te fotograferen. Met knikkende knieën en met zweet in de handen verbleef ik op grote hoogte. Met één hand hield ik me angstvallig vast aan de reling en in mijn andere hand de camera op de automatische stand. Zolang ik door de zoeker bleef kijken en in de verte had ik het minste last van hoogtevrees.


Onze dochter en haar vriendin, die absoluut geen last hebben van hoogtevrees, zwaaiden heel enthousiast.


Ons huis.


Uitzicht richting het westen, grenzend aan onze achtertuin.


Dit was een tegenlichtopname. Vanwege de automatische stand was het onderste gedeelte heel erg donker geworden en het bovenste gedeelte heel erg licht. Met curven heb ik dat nog wat kunnen corrigeren. Die correctie is wel terug zien in het onnatuurlijke resultaat.


Uitzicht richting het zuiden, over het dorp.


Uitzicht richting het noorden, Friesland.

Het uitzicht was op die hoogte schitterend, maar wat was ik blij dat ik weer vaste grond onder de voeten voelde. :-)

Voetbal

Maandag 13 Oktober 2008 om 08:00

Zoals in veel gezinnen wordt er ook bij ons op zaterdag door de jeugd gesport.
Het was een uitgelezen dag voor moeder om heerlijk in het zonnetje wat foto's te gaan maken van het voetbalteam van de zoon.

Het was een gevecht van man tegen man.


En van man tegen vrouw.


De wisselspeler....

.....zit in een niet-gebruikt doel. De E-tjes spelen nog overdwars op het veld.


Geblesseerd aan de knie.

Er is duidelijk nog geen toezicht op: shirtjes uit de broek en afgezakte kousen...

Na afloop penalty's nemen. Een tweede Pranjic van Heerenveen?


Een goede gewoonte, na afloop handen schudden en tegen elkaar zeggen: "Goed gespeeld". Voor velen een moeilijk onderdeel van de wedstrijd....

Ik vind dat deze knapen heel hard werken en heel erg hun best doen. 2 x 30 minuten rennen ze aan één stuk door. De ouders langs de kant houden zich over het algemeen netjes sinds de actie van SIRE. Echter de beide leiders (twee vaders van twee meespelende jongens) van dit team zijn niet snel tevreden. De jongens doen het niet snel goed. Mijns inziens werkt juist een positieve reactie in het kwadraat. En zeker als je met 6 - 0 wint, dan is een aai over de bol dubbel en dwars verdiend, lijkt me!
En ik sta rustig aan de kant en moedig ze alleen maar op een positieve manier aan. En als onze zoon naar mij kijkt, geef ik hem een dikke duim en een knipoog. En dan knikt hij even terug.
Onze zoon kwam na de eerste wedstrijden van het seizoen altijd teleurgesteld thuis, omdat hij en zijn makkers het nooit goed deden. Nu heeft hij zich gewapend. Gisteren zei hij: "Het gaat het ene oor in en het andere oor weer uit".
Dit gedrag van de leiders is wel kenmerkend in het leven. Ook later zullen de jongens dit gedrag nog vaak tegenkomen....

Tot grote hoogte

Zaterdag 11 Oktober 2008 om 09:30

Op verzoek van een bevriende Cateraar moest ik een fotoserie maken van een warm en koud buffet.


Het feest was ter gelegenheid van het 25 jarig bestaan van een bedrijf gespecialiseerd in hoogwerksystemen.
Lopend over het feestterrein terug naar de auto kon ik het natuurlijk niet laten om ook wat foto's buiten te nemen.
Heel veel hoogwerksystemen stonden daar opgesteld. En dat op zich maakte het heel lastig fotograferen. Allerlei storende elementen
kwamen steeds in beeld tot en met de afzetting met het rood/witte lint.


Vanuit een ander perspectief en wat meer ingezoomd lukte het toch een paar foto's te maken naar mijn zin.
Deze hoogwerkers stonden keurig in het gelid opgesteld.


Die avond kleurde de lucht prachtig rood. En daar moest ik toch wel gebruik van maken.
Het bedrijf begon 25 jaar geleden met de verkoop van ladders.


In de loop van die 25 jaar groeide het bedrijf tot grote hoogte...


Een heel indrukwekkend gezicht al die hoogwerksystemen tegen de roodgekleurde lucht. Maar ik blijf liever met beide benen op de grond..

Zelf had ik op de laatste twee foto's de onderwerpen graag nog wat centraler op de foto willen hebben, maar dat lukte niet vanwege de storende elementen links van de gefotografeerde onderwerpen.
Als ik bijvoorbeeld een fiets met boekentas moet fotograferen zet ik deze zo neer dat ook de omgeving acceptabel is. Maar het was wat lastig om deze hoogwerksystemen voor de foto te verplaatsen....;-)

Vijg

Vrijdag 10 Oktober 2008 om 07:59

In onze tuin staat een Ficus carica te gloren. Voor de winter halen we de vijg uit de volle grond en plaatsen die in een grote pot om te overwinteren, net als de andere niet winterharde planten, onder de veranda.
Het mooie van de seizoenswisselingen vind ik dat na een periode van afsterven en rust er weer nieuw leven wordt gevormd. Ik kan me nu alweer verheugen op dat nieuwe leven in het voorjaar.


De vruchtencyclus is bijzonder. Er kunnen tegelijkertijd in de bladoksels embryonale vruchten, vruchten van dit jaar en vorig jaar aanwezig zijn. Het eerste rijp zijn de vruchten, die in embryonale vorm hebben overwinterd in de bladoksels. Deze embryo's zijn al gevormd in het voorgaande jaar. Vruchten die zich in het voorjaar op het nieuwe hout vormen, vormen de tweede cyclus.


De bevruchting vindt plaats door de kleine galwesp. Dit kunststukje in de natuur is echt de moeite waard om te lezen op de site.
De kleine galwesp komt echter in Nederland niet voor. De onbevruchte bloem kan hierdoor niet afrijpen en valt af. Om toch ook in ons gematigde klimaat eetbare vruchten te krijgen zijn er parthenocarpe cultivars ontwikkeld. Dit wil zeggen dat de planten vruchten ontwikkelen, zonder dat er een bevruchting aan te pas komt. Een voordeel van deze maagdelijke vruchtzetting is dat deze variëteiten vrij zijn van pitten..


Voor het eerst dit jaar hebben we veel vijgen aan de plant. Vijgen zijn lekker om zo te eten of ze kunnen worden toegepast in de keuken, bijvoorbeeld vijgen in rode wijnsaus met kaneelroom. Wij hebben dit recept in huis, maar nog niet uitgeprobeerd.
In de oudheid werden de vijgen ook gebruikt in de volksgeneeskunde.


Ze kunnen nog tot en met oktober rijpen aan de plant.


Vijgenblad....mét vlieg.

Lieveheersbeestje

Donderdag 09 Oktober 2008 om 08:04

Lieveheersbeestjes komen ook in onze tuin veelvuldig voor. Deze lieveheersbeestje had wel een heel fotogeniek plekje uitgezocht. In de schaduw van de meeldraden en stampers, bleef hij geruime tijd zitten.
Half verscholen in de passiebloem zat ook nog een andere gast en wel een oorworm. Ze schenen zich niets van elkaar aan te trekken.


Het lieveheersbeestje schoof voortdurend zijn dekschild opzij en wapperde met zijn vleugels. Echter wegvliegen deed hij niet. Ik heb via Google gezocht, maar ik kon geen verklaring vinden voor dit gedrag.



Na een tijdje hield hij het voor gezien en wandelde in alle rust verder. Met het dekschild nog op een kier.


Alle lieveheersbeestjes zijn in België beschermd bij Koninklijk Besluit van 22-9-1980. Dit betekent dat het verboden is om ze te doden, te bejagen, te vangen of in gevangenschap te houden, ongeacht het ontwikkelingsstadium; hun woon- of schuilplaats te beschadigen of met opzet te verstoren of ze levend of dood, onder welke vorm ook, te vervoeren, te verhandelen of kosteloos of tegen betaling af te staan.

En ik had er laatst per ongeluk nog twee opgestuurd in een grote envelop samen met honderden zaadjes van stokrozen naar Maha.
Ik had al visioenen dat mijn envelop, met afzender erop vermeld, zou scheuren in de stempelmachine en al die zaadjes de machine zouden verstoppen.
En stel je eens voor dat er dan ook nog twee lieveheersbeestjes over die machine zouden kruipen en de politie zou worden ingeschakeld.....
Maar gelukkig woont Maha niét in België en heeft ze de envelop met inhoud in goede orde ontvangen. (Maha mailde later dat er twee verstekelingen waren meegereisd en de reis goed hadden overleefd. Ze kon niet zo snel een foto maken, want ze gingen gelijk hun weegs).

Geen smaak

Woensdag 08 Oktober 2008 om 07:58

Ik heb geen smaak. Dat slaat niet op wat ik wel of niet mooi vind...

Daarmee wil ik zeggen dat ik niets proef. Mijn man blijft mij dagelijks verwennen met de heerlijkste maaltijden. Vragend kijkt hij mij tijdens het eten aan. "Hoe het smaakt weet ik niet, de consistentie is in ieder geval prima", geef ik dan als antwoord.
Toen de kinderen mij en zichzelf zondag verwenden met een heerlijke tompoes, zei onze zoon tijdens de bereiding: "Mamma, we kunnen er bij jou ook wel aardappelpuree tussen doen, je proeft toch niets..." ;-)
Mijn tong onderscheidt overigens prima de smaken: zoet, zuur, bitter en zout. Dus wat de maaltijden betreft kan ik volstaan met 's ochtends een bord brinta (goede consistentie) met veel suiker. Bij de koffie (proef ik niet, als het maar warm is...) een lekkere zoete koek. Tussen de middag twee zure sinaasappels. Als avondeten een toefje bittere rucola sla met aardappelpuree (met dank aan zoonlief) en dan voor het slapen gaan een handjevol zoute cashewnoten.
Het is maar goed dat er tegenwoordig overal een datum opstaat. In de huidige situatie is het heel goed mogelijk dat ik ongewild bedorven spul eet...


En behalve dat ik niets proef, ruik ik ook helemaal niets. En dat is erg vervelend voor zo'n "snuffelpaal" als ik ben. Ik ben namelijk behept met het familietrekje: dat ik overal aan ruik. Geur is voor mij een heel belangrijk zintuig. Ik koppel het ook altijd aan herinneringen. Overal gaat de neus in: een nieuw boek, het haar van onze kinderen, de oksel van mijn man (met deo...). Heerlijk.
Onze dochter is ook erg geurgevoelig. Vorige week zei ze tegen mij: "Mamma in de gangen op school ruiken alle jongens hetzelfde". Tsja, dat komt door de nieuwe trend: Axe. Er lopen daar op die school pakweg 600 jongens en dus 1200 oksels rond rijkelijk bespoten met Axe.
Wij konden vroeger in een schemerige disco tenminste nog een jongen onderscheiden door zijn geur...


En dan de problemen met het gehoor. Mijn buizen van Eustachius zitten vol en daardoor is mijn gehoor flink verminderd. Ik roep veelvuldig naar mijn gezinsleden: "Ik versta er niets van". Waarop er gezegd wordt: "Maar ik zei ook niets....". Dat is dus net zo erg, ik hoor dingen die er niet zijn. Er zit de hele dag een ventilator in mijn hoofd te brommen. En ik heb het gevoel dat ik de hele dag met mijn hoorbeschermers op loop...


Ach, het zijn maar tijdelijke ongemakken, daar gaan we maar van uit. Veroorzaakt door een hardnekkige voorhoofdsholteonsteking. Die hopelijk nu met de tweede antiobioticakuur bestreden gaat worden. En op gezette tijden een paracetamol zorgt ervoor, dat ik niet de hele dag voor pampus lig, maar ook als afleiding hier nog een stukje kan schrijven...

Gelukkig is het zicht nog goed. Toen ik gisteren in het zonnetje door de tuin liep om de kippen te voeren, viel mijn oog op een bijzondere combinatie. Ik had niet meer durven hopen dat de knoppen van de passiebloem in de herfst nog zouden uitkomen. En naast de bloeiende passiebloem staat een echte herfstbloem getooid met lampionnetjes. Een kleurrijke combinatie en zeer welkom in de herfst. :-)

Schaatsenrijdster

Dinsdag 07 Oktober 2008 om 08:09

Het vijvernet verwijderen we voordat de vorst intreedt. Althans, dat is de bedoeling. Het kan zijn dat de vorst er eerder is dan wij, zoals op 16 december 2007.


Deze schaatsenrijdster is lid van de Elfstedenvereniging. Ze heeft t.o.v. de andere leden echter een groot voordeel, ze heeft geen strenge winters nodig...

Ook nu met het net op de vijver schaatsen ze nog driftig rond.


En als ze moe dreigt te worden, wordt ze gewoon naar de finish geduwd... :-)

Tsja, we moeten even weer wachten op dergelijke zomerse tafereeltjes.

Vijvernet

Maandag 06 Oktober 2008 om 08:25

Dit in het water spiegelende blaadje willen we graag aan de oppervlakte houden.


Het seizoen voor het vijvernet is alweer aangebroken.


En mocht onze schildpad voordat hij in de winterslaap gaat, toch nog even in het zonnetje een luchtje willen scheppen...


Dan is er nog ruimte naast zijn grote vriend op het pompeblad...

Tender, Love en Care

Zondag 05 Oktober 2008 om 12:05

Terwijl ik aan het uitzieken ben, krijg ik van mijn gezinsleden de nodige T L C.
Dat voor de houtkachel liggen op de bank met een boek, houd ik niet lang achter elkaar vol. Een welkome onderbreking is onze dochter helpen met het huiswerk.
De dank voor die hulp weet ze ook goed uit te drukken in woorden. Op mijn beurt laat ik het cadeautje zien wat ik op moederdag van haar kreeg...


En de kinderen samen verwennen me spontaan (en zichzelf :-) ) met iets lekkers...



Ik denk dat ik nu wel snel beter word. :-)

Uitzieken...

Zaterdag 04 Oktober 2008 om 13:00

Dat alléén een antibioticakuur niet afdoende is, is wel duidelijk. Vitaminie C, een interessant boek en de warmte van de houtkachel moeten toch ook een goede bijdrage leveren zou je zeggen. Ik ben aan het uitzieken...



Boekenwijsheid

Donderdag 02 Oktober 2008 om 23:26

Vroeger in onze tijd hadden we een lederen schooltas. Degelijk, robuust en bruin. Wij vervoerden onze lederen tas onder een spin of in een grote fietstas.
Tegenwoordig hebben ze rugtassen. Op een gemiddelde schooldag weegt zo'n ding al snel 8 kilogram! Ik heb de indruk dat ze in deze tijd meer boeken moeten meeslepen dan wij vroeger.


Spinnen en fietstassen willen ze niet. Er zijn veel kinderen die met 8 kilo op de rug naar school fietsen! Gelukkig is er tegenwoordig een goed en door de jeugd geaccepteerd :-) alternatief. Een rek op de bagagedrager waar je de rugtas op kunt binden. En zeker als je 8 kilometer naar school moet fietsen zoals onze dochter, dan is dat een uitkomst.


Op school moeten ze dan nog wel met deze zware last sjouwen. Echter daar hebben ze een oplossing voor gevonden in de vorm van een kluisje. Daar kun je 's ochtends de lesboeken inleggen die je pas 's middags nodig bent.


Als ze minder boeken nodig hebben op een dag, dan willen ze graag een schoudertas mee. Natuurlijk wel in dezelfde modelijn als de rugtas... :-)


Maar zo'n schoudertas wordt al snel te vol gestouwd met boeken. Aangezien de kwaliteit niet te vergelijken is met de lederen tas uit onze tijd, dan is dit het gevolg...
"Mamma, kun je dit wel even maken op de naaimachine?"....


Van de week reed ik in de buurt van de school en zag 's ochtends allerlei kinderen zonder jas naar school fietsen, terwijl het amper 6 graden was! Weer een nieuwe modegril of beter gezegd pubergril? Het is te hopen dat de wijsheid komt voordat de winter aanbreekt.
En regenkleding is ook absoluut niet cool. Misschien veranderen ze van gedachte, als ze eerst een keer flink nat zijn geregend.
Deze dame doet overigens wel keurig de regenkleding aan...


Maar deze tiener sputtert ook niet tegen. Ze houdt haar mooie lippen stijf op elkaar. Daar kun je er wel tien van hebben... ;-)

Wijndruif

Woensdag 01 Oktober 2008 om 23:28

Het lijkt net of de bladeren van onze druif al in herfsttooi zijn gehuld...


Dat beeld wordt nog versterkt door de buien die deze dagen over ons land trekken. Het water op de bladeren in combinatie met het licht van een aarzelend zonnetje geven het geheel een herfstachtige sfeer.
De vallende druppel kon ik nog net meepakken...


De bladeren van de druif, dus nog in zomertenue, zien er al enkele maanden zo uit. De laatste jaren worden ze iedere zomer weer belaagd door een schimmel. Een veel voorkomende ziekte is Meeldauw, zoals m.i. hieronder is te zien. Het druivenblad hierboven lijkt te lijden onder een andere schimmel, één die de Esca ziekte veroorzaakt.
Eén druif kregen we twintig jaar geleden van een Duitse kennis. De druif komt uit de Moezelstreek. Het is een echte wijndruif. De Duitse kennis sprak twintig jaar geleden al over "Mehltau". Naast de druif leverde hij er ons ook een pot bestrijdingsmiddel bij. Deze middelen hebben we nooit gebruikt. De eerste jaren ging het prima met de druif. We maakten er zelf witte wijn van.


Tegenwoordig kweken ze resistente soorten. Het oude soort druif die wij hebben gekregen is niet resistent tegen deze schimmels.
In het voorjaar hebben we eerst een prachtig groen bladerdak boven ons terras. Er verschijnen tientallen veelbelovende minitrosjes. En dan, halverwege de zomer slaat de schimmel toe. De bladeren verkleuren, ze verschrompelen en velen vallen vroegtijdig af.
We denken zelf dat we de laatste jaren meer last hebben van schimmel door het vochtiger weer.


Ook de druiven verkleuren en verschrompelen.


De laatste keer dat we wijn hebben gemaakt, zal ongeveer 14 jaar geleden zijn geweest. We hebben dat toen gedaan met behulp van portgist. Deze grote fles met inhoud is inmiddels uitgegist en staat nog steeds "op dronk te komen" in de kelder. Vorige week hebben we de inhoud getest op smaak. De smaak verhoudt zich tussen een goede port, een goede rosé en ... een goede azijn... ;-)


We zijn niet van plan om de schimmels te bestrijden met chemische bestrijdingsmiddelen. Port, rosé en azijn kopen we gewoon in de winkel. En we hebben ieder jaar weer, ondanks de schimmel, dankbare afnemers van onze druiven. Hoog in de boom zitten ze te wachten totdat "het mens met de camera" eindelijk weer naar binnen gaat...

Van wilgenroosje naar suikerspin...

Woensdag 01 Oktober 2008 om 07:53

Op het logje van gisteren plaatste ik enkele landschapsfoto's van De Linde met daarbij nog een beetje mist. Het was er prachtig om daar rond te wandelen en mijn macrolens te richten op al die schoonheid.


Dit uitgebloeide Wilgenroosje leek wel te zijn veranderd in een suikerspin...


Hoeveel uur zal dit inpakken hebben gekost...?


Schermbloemigen trekken mij altijd aan om te fotograferen. Echter met al die kleine bloemetjes op verschillende afstanden van de macrolens vind ik het qua scherpte/diepte ook altijd een lastig onderwerp.



Een World Wide Web... ;-)