Klik op de foto voor meer informatie.
Klik hier om een mail te versturen.
|
|
Vandaag heb ik mijn nieuwe weblog gelanceerd. Het weblog is te bereiken via www.schrijvenmetlicht.com of door hier te klikken.
.
Dit weblog, waarmee ik in 2008 ben begonnen, blijft uiteraard bestaan.
Ik hoop dat jullie mij ook op die plek weer gaan volgen.
Het was altijd nog een wens van mij om een libel of waterjuffer met dauwdruppels vast te leggen. Tijdens mijn fotokuier in de vroege ochtend in het Dwingelderveld is het gelukt.
Tijdens de fotokuier in de vroege ochtend op de grote stille heide legde ik een wespspin met prooi vast. Op deze site kun je het interessante verhaal lezen over dit soort.
Nog even inzoomen op het weefgetouw van de wespspin. Zo vernuftig.
Willen jullie ook wel eens pareltjes ophangen?
Dan moet je wel vroeg opstaan hoor.
In de vroege ochtend een fotowandeling gemaakt op de heide in Dwingelderveld. Ik laat hier een deze dagen nog meer pareltjes van Moeder Natuur zien.
De indrukwekkendste bezienswaardigheid wat herinnert aan D-Day vond ik naar de Amerikaanse militaire begraafplaats. Echter het mooiste uitstapje vond ik naar Pointe du Hoc...
Tegen het eind van 1942 hadden de Duitsers een artilleriebatterij gebouwd op Pointe du Hoc, een prominente klif die over het Engelse kanaal uitkeek. De batterij bestond uit zes 155 mm kanonnen in open betonnen bakken die later werden overdekt met kazematten.
Hiermee bestreken de Duitsers de stranden die gekozen waren voor de landingen van de Amerikaanse troepen, Utah Beach in het westen en Omaha Beach in het oosten. Bewust van dit gevaar, bombardeerden de geallieerden de batterij vele malen voor de landingen plaatsvonden.
Om zeker te zijn van de volledige vernietiging kreeg het 2e U.S. Ranger Battalion onder leiding van luitenant-kolonel James Earl Rudder de opdracht de klif te beklimmen en de kanonnen uit te schakelen. In de ochtend van D-Day, na een gewaagde klim met touwladders en enterhaken, vochten de Amerikaanse commando’s een bloedige strijd met de Duitse bemanning.
Na de moeizame overwinning, waren de Rangers compleet verrast dat de bunkers geen kanonnen bevatten. Het bleek dat de Duitsers ze pas hadden verplaatst. Na een korte zoekactie werden ze gevonden, verborgen in een greppel vlakbij.
Sinds 1979 is de American Battle Monuments Commission verantwoordelijk voor het behoud van de bunker, die bedreigd werd door erosie van de klif.
Veel werk is verzet om deze historische plek toegankelijk te maken voor het publiek. Midden tussen een maanlandschap van bomkraters ontdek je betonnen bunkers voor kanonnen, munitie en manschappen. Op het hoogste punt van de klif staat een monument met een prachtig uitzicht over de kust. Bron: deze site.
Een bomkrater.
Een van de vele bunkers.
Oorlog of vrede, vogels blijven altijd vliegen. Een kneu.
