Gehakkelde aurelia (Polygonia c-album)
Maandag 07 September 2009 om 22:28Het was vandaag prachtig weer en daar heb ik op deze vrije dag dan ook ten volle van geprofiteerd. Ik heb de hele dag in de tuin gewerkt. Ondertussen genietend van de fladderende vlinders, het geluid van de vogels en de kakelende kipjes.
Toen ik voor de zoveelste keer langs de vlinderstruik liep zag ik plotseling een vlinder zitten die ik in onze tuin nog niet eerder had gezien en alleen kende van de foto's van andere bloggers. Een gehakkelde aurelia verraste mij, of liever gezegd twee gehakkelde aurelia's. Snel pakte ik mijn camera met macrolens en begon te fotograferen. Het verbaasde mij dat ze nog wat konden vinden op de vlinderstruik, want bijna alle bloemen zijn uitgebloeid.
De gehakkelde aurelia is te herkennen aan de gehakkelde vleugelrand en een kleine witte "c" op de onderkant van de achtervleugel.
De gehakkelde aurelia is een algemene vlinder die veel in tuinen wordt gezien. De vlinder vliegt al vroeg in het voorjaar tot laat in de herfst. Behalve op de brandnetel legt het vrouwtje ook haar eieren op verschillende soorten bomen en struiken, zoals bijvoorbeeld op hop. We laten bewust altijd brandnetels staan aan de rand van onze tuin. Ook hebben wij hop in onze tuin. De rups heeft een witte vlek over de achterste helft van zijn rug en is bedekt met doorns. De rups lijkt hierdoor op een vogelpoepje. De rups leeft solitair en verpopt zich vrij hangend aan een steeltje van de waardplant.
Opvallend bij de Gehakkelde Aurelia is het extreme verschil tussen de boven en onderkant. Van bovenaf gezien is het een heel gewone vlinder maar van de zijkant lijkt hij wel afkomstig van Mars. De vlinder beschikt op deze manier over een geweldige camouflage. De diepe spleten tussen de vleugels wekken de indruk dat het om een dood blad of een stuk schors gaat en niet om een vlinder.
De aurelia op de eerste foto's was wat meer oranje gekleurd. De aurelia hieronder had meer bruin in zijn tekening. Tijdens het fotograferen dacht ik dat misschien de één een vrouwtje was en de ander een mannetje, maar dat verschil kan ik op internet niet terugvinden.
De gehakkelde aurelia is een rustige "nektarsnoeper". Meerdere malen fotografeerde ik vlinders die met hun roltong de bloemetjes bestookten alsof ze met een wedloop bezig waren. Deze aurelia's aten hun eten bedaard. Dat gaf mij volop gelegenheid om in alle rust te fotograferen. Het "nadeel" was wel dat het mij tientallen geschikte foto's opleverde. 
Onderstaande foto laat zien dat ze met z'n tweeën waren. Omdat ze allebei op verschillende afstand van de macrolens zaten, was er maar eentje scherp te krijgen.
De tong ging er diep in.
En als er dan niet zoveel bloemetje meer zijn dan wil het nog wel eens gebeuren dat je per ongeluk wel heel dicht bij elkaar komt. Die tolerantie duurde overigens niet langer dan een halve minuut.
Nog een laatste keer het zachtstrijkende zonlicht over de vleugels en de ontelbare haartjes.
