Boomkruiper
Donderdag 18 April 2019 om 17:31Wat betreft de fotosessie in het rietland laat ik het bij een foto van Rhena. Een prachtige en lieve hond. Jan heeft het bezoek aan en het werk in het rietland treffend omschreven. Tevens heeft hij daar heel mooi beeldmateriaal bijgeplaatst. Voor die series kun je hier, hier, hier en hier klikken.
Ik vond op internet nog wel een aantal weetjes over de rietsnijders...
Al is nu veel gemechaniseerd toch blijft rietsnijden arbeidsintensief. Gemiddeld kost het 75 uur om een hectare rietland te oogsten en te onderhouden/beheren. Ook het tijdrovende vervoer over water is, hoewel nu gemotoriseerd, verder niet veranderd. Kleding en andere praktische zaken wel. Men heeft goede waterdichte en warme werkkleding, de laarzen zijn veel lichter dan de oude leerseklompen. Ook de vuuremmer hoeft niet meer mee: er zijn nu thermosflessen voor de koffie en thee. Voor een handelsbosje afgeleverd wordt, heeft de rietsnijder het riet zo’n negen keer in de handen gehad. De meeste rietsnijders vallen 8 tot 10 kilo af gedurende het rietsnij-seizoen! Dit komt vooral door het vele lopen in de kragge: achter de zelfbinder en de motormaaier, bij het bijeenzoeken van de binderbosjes en het verzamelen van de dikke bossen.
Dit stukje tekst komt van deze site.
Ik ben intussen in zoverre hersteld dat ik weer wat om huis heen scharrel. Omdat ik eens wilde kijken of ik het holletje van de groene specht kon vinden stak ik de sloot over. Over de groene specht schreef ik in dit logje. Het oversteken van de sloot was niet zo moeilijk, vanwege de langdurige droogte is de sloot nagenoeg drooggevallen. Ik bestudeerde de populier van alle kanten maar ik zag niet waar het holletje van de groene specht was. Vanaf het land van de buurman had ik een keer vanuit een andere hoek zicht op ons huis, onze tuin en kippen.
Toen ik een overzichtsfoto maakte zag ik iets bewegen op de stam van de grote walnotenboom. Op bovenstaande foto staat de boom aan de rechterkant. Ik had al snel in de gaten dat het om een boomklever of boomkruiper zou gaan. Ik zoomde in op de boom, het was nog niet zo eenvoudig om door de zoeker het vogeltje te vinden.
Pas bij het inzoomen zag ik dat het om de boomkruiper ging. Het vogeltje bewoog zich slingerend langs de stam omhoog.
Met de spitse, gebogen snavel peuterde de boomkruiper insecten, insectenlarven of spinnetjes uit de schors vandaan. En dit alles gebeurde in een rap tempo. De fotoserie is gemaakt met de Nikon, bridgecamera. Een handzame camera waarmee ik ver kan inzoomen. Het nadeel ten opzichte van een spiegelreflex is dat een snelle beweging lastig is vast te leggen.
Het is mij nog nooit gelukt om een boomkruiper op de foto te krijgen. Voor dergelijke foto's moet je met je camera in de hand klaarstaan. Tussen het begin en het einde van de zoektocht op één stam zat welgeteld 50 seconden. Ik had nu geluk dat ik op het juiste moment op de juiste plaats stond met de camera in de hand en met vrij zicht op de boomstam.