Spiegelglad
Woensdag 10 December 2008 om 21:40Woensdagochtend was het spiegelglad. De nattigheid van de dag ervoor was 's nachts flink aangevroren. Mijn eega belde vanaf zijn werk om de kinderen te waarschuwen. De kinderen hoefden niet zo heel vroeg van huis en gelukkig werd er driftig gestrooid.
Onze dochter en vriendin vertrokken even na achten voor de acht kilometerslange fietstocht naar school. Een kwartier later echter stonden ze weer voor de deur.......
Dochter: "Het is hartstikke glad. Vriendin is al twee keer uitgegleden. We kunnen zo niet naar school". En onderwijl trokken de beide meiden de jassen, handschoenen en schoenen uit. En keken elkaar veelbetekenend aan.
Vriendin: "Moet je zien, ik heb een buil op mijn hoofd en een blauwe plek op mijn been".
Dochter: "En je kunt ons ook niet met de auto brengen, moet je maar eens zien, die is helemaal dichtgevroren en straks krijg je nog een ongeluk, want vorige week is mevrouw M ook al met de auto in de sloot gereden". Dochter en vriendin wisselden weer die blik, nestelden zich in de behaaglijke warmte van de woonkamer en begonnen bijna te spinnen als poezen.
Vriendin deed nog een duit in het zakje: "En mijn broer en zijn vriend zijn ook weer terug gefietst naar huis".
Eindelijk mocht Mamma ook wat zeggen: "En wat hadden jullie nu verder in gedachten, een dagje ijsvrij?
Dochter en vriendin in koor: "Ja dat zal wel moeten, want met deze gladheid kunnen we niet naar school".
Mamma met kordate stem: "Hup allebei, fietsen naar binnen, schooltassen pakken, jas en schoenen aan. Ik krab intussen de auto schoon. De auto staat op vier wielen en kan dus niet omvallen. Vriendin, jij belt je broer waar die is en of die mee wil rijden. Enne welk uur hebben jullie de toets Engels? En nu als de wiedeweerga in de auto".
Die toets hadden ze dus het eerste uur.......En reken maar dat we op tijd op school waren. Onderweg wees ik ze op al die fietsende kinderen.
Dochter: "Had je dan een telefoontje willen krijgen dat we in het ziekenhuis waren beland?" Hoezo het laatste woord.
En als je diep in mijn hart kijkt, ben ik ook wel blij dat ze in noodgevallen weer thuiskomen. En vind ik het ook wel een veilig idee dat ik ze dan zelf bij de school kan afzetten.
Op onze vijver lag vandaag een laagje ijs met daarin mooie patronen.
Vorige week, op de terugreis vanaf de zonsopkomst, maakte ik een tussenstop in Giethoorn. Naast de Beulakerweg ligt een gebied met stroken gras met daartussen slootjes. De stroken gras zijn erg drassig. Het had die nacht gevroren en mijn oog werd getrokken door het winters ogende landschap.
Op het ene slootje lag geen ijs.
Op het volgende slootje wel.
Een windmolen zonder wieken.
Met tegenlicht. Het lijkt een sepia-uitvoering, maar het zijn natuurlijke kleuren.
En de heer en mevrouw Zwaan hielden mij op veilige afstand gezelschap.