Texel, Oudeschild
Woensdag 10 September 2014 om 13:30Ik heb nog twee series van Texel te gaan en die wil ik toch nog plaatsen. Behalve dat ik het leuk vind om foto's aan anderen te laten zien is mijn weblog ook vooral een logboek voor mijzelf. Zoals ik al eerder stelde: "Ik heb geen fotografisch geheugen en o.a. daarom fotografeer ik".
In de vakantie bezochten we op vrijdag Oudeschild.
Er was markt en er was muziek. Het was daar gezellig toeven.
Een man en vrouw op 't Leugenbankje". Een leugenbankje is de plek waar sterke verhalen en poëzie van de visserman en zijn vak samenkomen. Na een korte observatie concludeerde ik dat dit een echtpaar was. En misschien waren ze al zestig jaar samen. Zullen er dan nog veel sterke verhalen en poëzie uitgewisseld worden?
Op vrijdag komen er viskotters terug naar hun thuishaven.
Aan wal staat een visser in ruste. Nadat hij geholpen heeft met het afmeren, stapte hij aan boord en nam ongetwijfeld met de mannen door hoe de visvangst was.
Als je vanaf de veerboot "neerkijkt" op de kotters dan lijken het maar kleine schepen. Vanaf de kade echter is goed te zien hoe groot kotters zijn. Het afmeren is zichtbaar zwaar werk.
Zodra ze zijn afgemeerd beginnen ze met het afleveren van de vangst en met het herstellen van de netten.
Nadat we een tijd bij de werkende mannen hadden staan kijken, liepen we naar het havenhoofd. Mooi gezicht met de verschillende kleuren kotters op een rij.
Schepen met toeristen voeren uit. Ze gingen garnalen vissen en zeehonden kijken op de Waddenzee.
Men kon ook een tocht maken met een snelle rubberboot. Geef mij maar een tochtje met het zeilschip zoals op de voorgrond.
We hadden de verrekijker in de auto laten liggen, niet handig. Als alternatief bood ik mijn eega de Sony met sterke zoom aan. Met deze camera speurde hij de Waddenzee af op zoek naar zeehonden.
Er was geen zeehond te bekennen en hij liet zijn camera weer zakken. Even later keek hij de haven in en zag in een flits iets drijven. "Hé, wat drijft daar?", riep hij nog en greep zijn Sony, maar hij was te laat. Mijn reactie was sneller en met de Canon spiegelreflex maakte ik snel een foto.
Het was dus een zeehond, die even boven was geweest en toen weer onderdook. We hebben een tijd gewacht totdat het beestje weer boven zou komen om adem te halen. Maar helaas we hebben hem niet meer gezien. Ik heb de zeehond uitgesneden en op de foto geplaastst zodat wat beter is te zien dat het een zeehond is.
Het gaat de laatste jaren goed met de zeehondenstand in De Waddenzee. We hebben nu een nieuw probleem, de opvangcentra voor zeehonden zijn overvol. Hoofd ecosystemen Jakob Asjes van Imares vindt dat Nederland überhaupt moeten stoppen met oplappen en terugzetten van zieke zeehonden. “Je heft er natuurlijke selectie mee op, waardoor de populatie als geheel zwakker wordt.
In dit artikel kun je er meer over lezen. Toevallig dat ik net een artikel over de zeehond las op Natuurbericht