Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

klaproos: oh oh Jetske, dat word…
marjolein vh pl/m…: Ja hoor, ga meteen zo kij…
Joke: Ja ik kwam ze ook tegen. …
Joke: Goed gelukt Jetske, vroeg…
Joke: Zeker Jetske, ga direct g…
Henk Jonkvorst: Mooi. Een nieuwe blog met…
Henk Jonkvorst: Een klamme nevelige ochte…
leo: Iek...wat eng....
willy: een schitterende eerste f…
Henk Jonkvorst: Het zijn beiden webfoto's…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vogels
Vroeger

Archieven

Aug 2019
Jul 2019
Jun 2019
Mei 2019
Apr 2019
Mrt 2019
Feb 2019
Jan 2019
Dec 2018
Nov 2018
Okt 2018
Sep 2018
Aug 2018
Jul 2018
Jun 2018
Mei 2018
Apr 2018
Mrt 2018
Feb 2018
Jan 2018
Dec 2017
Nov 2017
Okt 2017
Sep 2017
Aug 2017
Jul 2017
Jun 2017
Mei 2017
Apr 2017
Mrt 2017
Feb 2017
Jan 2017
Dec 2016
Nov 2016
Okt 2016
Sep 2016
Aug 2016
Jul 2016
Jun 2016
Mei 2016
Apr 2016
Mrt 2016
Feb 2016
Jan 2016
Dec 2015
Nov 2015
Okt 2015
Sep 2015
Aug 2015
Jul 2015
Jun 2015
Mei 2015
Apr 2015
Mrt 2015
Feb 2015
Jan 2015
Dec 2014
Nov 2014
Okt 2014
Sep 2014
Aug 2014
Jul 2014
Jun 2014
Mei 2014
Apr 2014
Mrt 2014
Feb 2014
Jan 2014
Dec 2013
Nov 2013
Okt 2013
Sep 2013
Aug 2013
Jul 2013
Jun 2013
Mei 2013
Apr 2013
Mrt 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Hagedisje op het strand

Donderdag 23 November 2017 om 19:23

Op het strand in Turkije kregen we gezelschap van een hagedisje. Aanvankelijk zocht het beestje een plekje onder mijn ligbed.



Ik kwam voorzichtig in de benen en pakte evenzo voorzichtig mijn Sony. Het hagedisje bleef wonderwel in de buurt.



Aan de "grote"" zandkorrels is te zien dat ik zelfs de macro-instelling kon gebruiken. De lange staart bleef daardoor wel buiten beeld.



Ach, het probleem van de lange staart loste zich vanzelf op. Het beestje krulde zijn staart mooi binnen het beeld van de camera.





Wonderlijk zoals het hagedisje bleef zitten. Ik zat er met de camera bijna tegenaan.





Ik heb wel heimwee naar de zon. Ik kan maar slecht wennen aan de herfst en de waterkou op dit moment.

Bananenplant in detail

Woensdag 22 November 2017 om 20:48

Tijdens de grijze dagen in november kunnen we wel wat zonnige plaatjes gebruiken. Ik neem jullie daarom nog een keer mee naar onze zonvakantie in Turkije.
In de tuin van het resort stond een grote bananenplant. Bij het zien van deze metershoge plant ben je al snel geneigd om te praten over een bananenboom. Maar het is geen boom, de stam van een banaan is namelijk niet van hout, maar een opeenstapeling van bladstelen die dicht op elkaar zijn geperst.



De banaan is een van de oudste geteelde gewassen in de wereld. In boeddhistische geschriften is de banaan al in de zesde eeuw voor Christus te vinden. De banaan is een zeer opmerkelijk gewas, een banaan is namelijk een kruid en wel het grootste kruid ter wereld. De bananen zijn de vruchten van de bananenplant. De naam banaan is afkomstig van het Arabische begrip Banan dat vinger betekent.



Bananen horen oorspronkelijk thuis in Zuidoost Azië. Tegenwoordig worden ze echter overal in de tropen gekweekt. Onderstaande (ingescande) foto maakte ik in 1992 op Sumatra. Hier werd een bananenblad gebruikt als paraplu tijdens een regenbui.



Bananenplanten kunnen zichzelf (zonder bevruchting) voortplanten. Nadat de plant vrucht heeft gedragen sterft deze af. Voordat het zover is heeft de plant ondergrondse uitlopers gevormd waaruit zich nieuwe bananenplanten ontwikkelen.



De bloeiwijze bestaat aanvankelijk uit een dikke bruinrode knop van dicht opeengepakte schutbladen.



Naarmate de bloei vordert ontvouwen deze schutbladen zich één voor één, waarbij in dubbele rijen gerangschikte vrouwelijke bloemen tevoorschijn komen: de toekomstige bananenkammen. Per bloeiwijze kunnen, al naar gelang het 'ras', in enkele maanden tijd tot vele honderden bananen tot rijping komen. Aan het einde van de bloeiwijze, als de eerste bananen rijp of bijna rijp zijn, vormen zich tenslotte de mannelijke bloemen.



Eetbare bananen zijn zogenaamde parthenocarpe vruchten. Dat zijn vruchten die zich zonder bestuiving ontwikkelen. De bloemen zijn eenslachtig en alleen vrouwelijk. Deze voor ons prettige eigenschap zorgt ervoor dat de eetbare bananen geen pitten hebben. De wilde bananenplanten daarentegen zijn meestal diploïde, ze hebben weinig vruchtvlees en bevatten veel harde zaden.



Bananen bevatten vooral zetmeel, en zijn dus rijk aan koolhydraten en doorgaans licht verteerbaar. Ook bevatten ze een relatief hoog gehalte aan vitamine D.



Of deze bananensoort nu eetbaar is of niet, voor de wespen viel er schijnbaar genoeg lekkers te halen.


Een maatje te groot voor de nijvere mier

Vrijdag 17 November 2017 om 14:37

Op het strand in Turkije spotte ik een mier. De mier had een prooi gevonden en zij was druk bezig om deze veilig te stellen. Mieren staan erom bekend dat ze voorwerpen kunnen dragen die veel zwaarder zijn dan zijzelf. Als ze echter een prooi niet alleen kunnen tillen, haalt een mier een collega-mier op om de prooi vervolgens samen te verslepen. De prooi bleek voor deze nijvere mier een maatje te groot en hulp was er in geen velden en wegen te bekennen.



Wat betreft de grootte was deze mier te vergelijken met onze bosmier. Ik ben geen mierenkenner en de wetenschappelijke naam interesseert mij niet echt, toch besloot ik even te zoeken op internet of ik er wat over zou kunnen vinden. Ik typte als zoekopdracht: "Mier in Turkije" in en kwam uit bij een Nederlandstalig mierenforum. Klik hier. Je kunt dus ook van mieren je hobby maken. Op dit forum kwam ik als eerste "mijn" mier tegen. Het is een Cataglyphis sp. Volgens het Nederlandstalig mierenforum gaat het om een erg imposante en prachtige mier, bliksemsnel door hun zeer lange poten. Ze lopen hoog op hun poten. Opmerkelijk is dat zij hun achterlijf hoog houden.



Om een beter beeld te krijgen van deze actie heb ik een kort filmpje gemaakt van deze nijvere mier.


Eendenkooi, de Kooi van Pen

Vrijdag 10 November 2017 om 17:20

Zondag j.l. waren we als drie zussen aanwezig op de open dag van de Kooi van Pen. Deze eendenkooi heeft voor ons een bijzondere betekenis, onze ome Joost ter Meer was namelijk vroeger kooiker in deze eendenkooi. In onze jeugd gingen we regelmatig mee op excursie in de kooi. In die jaren was ik al onder de indruk van de zorgvuldig afgesloten toegangsweg, van de geheimzinnigheid van de eendenkooi, van de serene sfeer en van het samenspel tussen kooiker en zijn kooikerhondje. Wat ik ook heel mooi vond was de kennis van mijn oom van de natuur, hij kende o.a. alle vogels en vogelgeluiden.

Nu wil ik jullie graag meenemen in woord en beeld door de Kooi van Pen. Voor geïnteresseerden en speciaal voor de vrijwilligers van de Kooi van Pen heb ik de gehele fotoserie toegevoegd aan een fotoboek. Dit fotoboek staat aan het eind van dit log.

Op zondag werden we om 13 uur verwacht aan Wetering west. De ene helft van de groep ging in de boot naar de eendenkooi ...



... en de andere helft ging te voet. Halverwege de excursie zou er geruild worden.



Bij de ophaalbrug wachtte de kooiker en zijn kooikerhondje ons op. Deze ophaalbrug vormt de toegang tot de kooi. Normaliter is de ophaalbrug omhoog en gezekerd met een hangslot. Op die manier worden ongewenste bezoekers geweerd uit de kooi. Allereerst vertelde de kooiker over het gedrag van een kooikerhondje. Daarbij instrueerde hij ons hoe wij ons moesten gedragen ten opzichte van zijn hondje. Het kwam erop neer dat we hem moesten negeren.



Na het passeren van de ophaalbrug en een toegangspoort kwamen we aan bij een gebouw dat de Soos van Koos heet. De kooiker deed zijn verhaal. De Kooi van Pen is met 35 HA, 5 kooiplassen en 18 vangpijpen de grootste kooi van Europa. Zie voor de locatie op Google Maps. De kooiker vertelde ons over de functie van de kooiplassen, over de constructie van de vangpijpen, over de staleenden en over het vangen van de wilde eenden. Het voert te ver om het hele verhaal hier te schrijven. Geïnteresseerden kunnen het principe van een eendenkooi hier lezen en het bekijken in dit filmpje wat dateert uit 1974.



De eendenkooien werden gemaakt om wilde eenden te vangen voor consumptie. In latere tijden werden de eenden alleen nog gevangen om te ringen. In de Kooi van Pen wordt al jaren geen eenden meer gevangen, toch wil een groep vrijwilligers deze eendenkooi behouden als cultuurhistorisch monument. In 2004 is de eerste vrijwilligersgroep gevormd. Onder leiding van de laatste kooiker, Wim ten Klooster werden de vrijwilligers van 2004 t/m 2007 ‘opgeleid’ voor het onderhoudswerk in de eendenkooi. Na het stoppen van de kooiker werkten de vrijwilligers zelfstandig aan de onderhoudswerkzaamheden met ondersteuning van Staatsbosbeheer. De vrijwilligersgroep is sinds 2010 een officiële vrijwilligersgroep van Staatsbosbeheer, de terreineigenaar van de Kooi van Pen. In overleg met Staatsbosbeheer worden de werkzaamheden afgestemd die in de eendenkooi moeten plaatsvinden. Lees er alles over op de site van de Kooi van Pen. Ook vanaf deze plaats: "Ode aan de vrijwilligers!"



De kooiker demonstreerde ons de functie van het kooikerhondje. Een kooikerhondje heeft het in de genen om dit werk te doen. Een ervaren kooikerhond doet het één keer voor en de jonge hond volgt moeiteloos zijn voorbeeld. Een belangrijke eigenschap van een kooikerhond is dat het nauwelijks blaft en zeker niet blaft in de eendenkooi.



Een ander kenmerk is de mooie pluimstaart waar de hond fier mee zwaait. De zwaaiende pluimstaart wekt de belangstelling van de eenden die op de plas ronddobberen. De nieuwsgierige eenden willen dat wel eens van dichtbij bekijken en zwemmen richting de pluimstaart.



De hond maakte zijn rondjes om de schermen en de eenden zwommen argeloos steeds verder de vangpijp in. De kooiker "keek achter de schermen toe". Als ze ver genoeg de pijp in waren gezwommen verscheen de kooiker aan de kant van de plas in beeld. De geschrokken eenden vlogen weg van de kooiker. En zo vlogen ze naar hun gevangenschap. Vroeger werden de eenden de nek omgedraaid en "gingen de pijp uit". Zoals ik al eerder schreef werden de eenden in latere tijden geringd en kregen ze hun vrijheid terug.



Nadat de kooiker zijn verhaal had verteld was het tijd voor zijn pijp.



Halverwege de excursie troffen we de andere groep. Er werd gewisseld, onze groep ging de tweede helft van de excursie varen.



We werden rondgevaren door Roelof Muis. Roelof is één van de vrijwilligers en kan als enige de baggerboot hanteren. Van tijd tot tijd legde Roelof de boot stil en vertelde Erica Zwanenburg het verhaal. Toen er sprake was dat er in de Weerribben otters zouden worden uitgezet koos men de Kooi van Pen als locatie. De otters gedijen in rustig en visrijke wateren met voldoende schoon en helder water. Ze hebben als territorium 8 tot 12 kilometer ongestoorde natuurlijke oevers nodig. Dat alles was aanwezig in de eendenkooi. De kolken waren echter door de verlanding niet diep genoeg voor de otters. Voordat de otters werden uitgezet werden de kolken dan ook uitgebaggerd tot drie meter diepte. Dit baggerproject van de overheid scheelde de groep vrijwilligers heel veel werk. Enkele mensen mensen die 's ochtends werden rondgevaren hebben een otter gespot. Hoe wij ook speurden, dat geluk hadden wij helaas niet. We zagen wel een paar keer een ijsvogel langsflitsen.



De eendenkooi wordt geheel omringd door een vaart. Die vaart heeft een tweeledige functie. In de eerste plaats is die ringvaart bedoeld voor de aan- en afvoer van materiaal. In de tweede plaats dient het om ongewenste bezoekers te weren. De vaart is nog niet heel lang geleden uitgebaggerd toch dreigt de vaart nu alweer dicht te slibben. Dat komt door de natuurlijke oevers. De grote boot vol met bezoekers moest vanaf de plecht bijgestuurd worden met behulp van een punterboom.



Na een prachtige tocht over het water en de boeiende verhalen kwamen we uit bij het Kooihuisje. Bij dit huisje kwamen alle gasten tezamen en werden we getrakteerd op een hapje en drankje.



Er was warme chocolademelk met slagroom, maar er was ook een kruidenbittertje die de treffende naam "Penneutje" heeft gekregen.



Na al dat lekkers konden we kijkje nemen in en rond het Kooihuisje.



Tegen vieren gingen we gezamenlijk de Kooi van Pen verlaten. Ook nu gingen mensen wandelen en anderen namen de boot.
Op YouTube staat een filmpje van een eerdere open dag, gemaakt door RTV Oost. Klik hier voor het filmpje.



Het was een prachtige middag. Of zoals onze moeder zou zeggen: "Het was een middag met een gouden randje".




Katten in Efeze

Dinsdag 07 November 2017 om 13:56

Ik neem jullie nog een keer mee naar de opgravingen van Romeins Efeze. Zoals ik in het vorig logje al schreef, staat Efeze op de tweede plek op de lijst van grootste bewaard gebleven steden uit het oude Romeinse Rijk. Dat betekend automatisch dat Efeze enorm veel bezoekers trekt van over de hele wereld. Bij de ingang kocht ik ook een boekje over deze stad. De onderstaande foto's heb ik daaruit gehaald.



Om het groot aantal bezoekers te stroomlijnen heeft men het volgende bedacht. De bezoekers worden op het hoogste punt van de stad uitgezet, bij nummer 1 op onderstaand kaartje. Tijdens de wandeling van pakweg 3 km (in de regel met een gids) dalen de bezoekers af en eindigen dan bij de uitgang waar de touringcars en taxi's ze staan op te wachten. Op deze beide kaartjes staat nog niet eens de volledige route weergegeven.



Tijdens de wandeling door Efeze zagen we veel katten. Zoveel katten dat ik besloot er een apart logje aan te wijden.
De katten zagen er goed verzorgd uit en ze verzorgden zichzelf ook goed.



De meeste katten waren niet mensenschuw. Andersom was dat nog wel eens anders.



De katten waren gewend aan de bezoekers en wilden best poseren.



Vlakbij de uitgang troffen we de "Kattenman", hij geeft de katten eten en drinken. Verder zorgt hij ervoor dat de katten bij de dierenarts de nodige zorg krijgen zoals een sterilisatie.



En bij dit alles wordt hij gesponsord door de bezoekers van Efeze.



Hieronder heb ik een kleine fotoserie geplaatst van de "Katten van Efeze".


Romeinse Efeze

Donderdag 02 November 2017 om 22:22

Eén van de hoogtepunten, tijdens onze vakantie in Turkije, was het bezoek aan het Romeinse Efeze. We hoefden daarvoor niet deel te nemen aan een excursie, we gingen zelf met de taxi naar het tien kilometer verderop gelegen Efeze.

De stad werd ruim 3500 jaar geleden gesticht. Over de hele westerse wereld gezien behoort Efeze tot de best bewaarde steden met antieke waarde. De stad wordt ook gezien als plaats die behoort tot de meest fascinerende en interessante archeologische opgravingen die over de hele wereld zijn gedaan. Efeze het meest druk bezochte bezienswaardigheid van heel het land. Efeze staat op de tweede plek op de lijst van grootste bewaard gebleven steden uit het oude Romeinse Rijk. Rome staat op de eerste plaats. Zie ook op deze site.

We bezochten Efeze op de warmste dag van onze vakantie. De thermometer in de taxi gaf 28 graden aan. Volgens de taxichauffeur is oktober een prima tijd om Efeze te bezoeken, want in de zomer is het veel te warm. Op 20 augustus j.l. was het daar 50 graden geweest. Hoewel mijn blonde haardos heel wat zonnestralen tegenhoudt kocht ik voor de zekerheid een hoedje in een souvenirwinkel bij de ingang.



De bijbelkenners onder jullie zullen Efeze vast kennen, Efeze is namelijk bekend van de zendingsreizen van de apostel Paulus. Zie ook op deze site. Bijzonder om daar te lopen en te beseffen dat Paulus daar is geweest om het evangelie van Christus te verkondigen.



Ook in Efeze waren de Aziatische toeristen goed vertegenwoordigd. We hebben dan ook tientallen fotoshoots gezien.



En uiteraard werden er heel veel selfies gemaakt, met of zonder selfie stick.



Er wordt nog volop gerestaureerd...



... en opgravingen gedaan.



Na de rondgang kun je je met paard en koetsje laten vervoeren. Wij kozen ook nu weer voor de comfortabele taxi.





Hieronder heb ik een compilatie geplaatst van de rondgang door deze prachtige stad.


Gaai in Turkije

Donderdag 02 November 2017 om 20:58

"Kijk, een Vlaamse gaai", zei ik tegen mijn eega, toen we door de tuin van het resort liepen.



Eenmaal thuis leerde ik dat het wel een gaai was maar dan een ander soort dan de Vlaamse gaai die bij ons voorkomt. De gaai is over heel Europa verspreid met uitzondering van het hoge noorden. Totaal zijn er 34 ondersoorten en één van die ondersoorten bivakkeert in Turkije.



De gaai kenmerkt zich door zijn zwarte petje.



In de regel zijn gaaien niet bereid om te poseren voor de camera, deze gaai bleef echter lang genoeg zitten om dichtbij te halen met de zoomlens.



De gaai in ons land kenmerkt zich door met een hoop kabaal het nakijken te geven. De Vlaamse gaai wordt dan ook niet voor niets, schreeuwekster genoemd. Wat ons opviel bij de gaai in de Turkse tuin was het gezellige gekeuvel.



Ik maakte een filmpje van de gaai waarbij het gekeuvel is te horen. Helaas wordt het gekeuvel halverwege aangevuld met het geluid van de langskomende grasmaaier. Aan het eind van het filmpje is te zien hoe de gaai een kleine prooi verschalkt.