anna: Gelukkig....we hebben wee… Jan K. alias Afan…: Fijn dat je meestal erg m… Hendrika: Ik hoorde het van Afanja.… Jetske: @Allen, door een vervelen… Petra: Hallo Jetske,
Ik klik re… Jan K. alias Afan…: Mooie weer, een prachtige… m vd fotokraam: Wat een mooie en verteder… Bram: Leuke foto's Jetske van d… Bram: Prachtige scherpe macro f… willy: leuke foto's zijn het gew…
Hoewel we nu geen winters beeld hebben en het er ook niet op lijkt dat we binnenkort nog een winter krijgen, neem ik jullie toch even mee naar een winters Giethoorn.
Giethoorn is mooi en dat hebben de toeristen vanuit de Aziatische landen ook ontdekt, klik hier. Als er geschaatst kan worden struikel je hier over de schaatsers, klik hier. Als het mooi weer is struikel je hier over de vele bootjes vol met toeristen, klik hier.
Op 17 januari had ik echter het rijk alleen. Ik parkeerde de auto nabij de Appensteeg en wandelde over het Noorderpad, zie Google Maps.
Op 20 januari reed ik over Wetering oost, zie Google Maps. In de Weerrribben had ik net de schaatsers op natuurijs vastgelegd. In twee naast elkaar gelegen weilanden stonden heel veel zilverreigers. Ik parkeerde de auto, pakte de camera's en stapte uit de auto. Ik telde 21 zilverreigers. Fototechnisch is de serie geen hoogstandje geworden, maar het gaat om het idee.
Naast zilverreigers zaten er ook ganzen en blauwe reigers. De reigers moesten ook wel hun toevlucht zoeken tot de weilanden want de wateren waren grotendeels dichtgevroren.
Enkele zilverreigers stapten rond, maar de meeste stonden stokstijf te wachten op een hapje.
Ik heb een kort filmpje gemaakt, waarbij ik sterk inzoomend, getracht heb alle zilverreigers vast te leggen. Aan het eind van het filmpje is te zien hoe een zilverreiger net een prooi had gevangen.
De mannen stopten om enkele foto's en een praatje te maken.
Vanwege hun uitgebreide uitrusting vermoedde ik dat dit niet zomaar schaatsers waren. Mijn vermoeden werd bevestigd toen de mannen vertelden dat ze lid waren van de HLSK, de Hollandse Langetocht Schaats Klub. Lees er alles over op de site van HLSK
Dit waren dus geen waaghalzen maar professionals. Terwijl we daar stonden te praten prikten ze met hun stok door het ijs om de ijsdikte te bepalen. Volgens de mannen lag er 5 tot 6 cm ijs en dat was voldoende voor hun missie. Speciaal voor mijn camera schaatsten ze een keer extra op en neer.
De mannen waren verrukt over de schoonheid van dit natuurgebied. Volgens hen waren de meeste rietsnijders vriendelijk, ze hadden één rietsnijder getroffen die geen goed woord over had voor hun actie.
Na nog een laatste groet gleden ze naar het dorpje Nederland, want daar hadden ze hun auto staan.
Een rietsnijder is ontzettend blij met natuurijs. De natte percelen kunnen over het ijs eenvoudig en snel worden gemaaid.
Maar de rietsnijder wordt pas echt blij als hij over het ijs op een diepe plas kan maaien. Het ijsbeertje (klik hier) is inmiddels volwassen en vindt ijs nog steeds fascinerend.
Omdat het ijs nog niet heel dik is gebruiken ze voor deze klus een lichtere machine.
Rietsnijders snijden niet alleen het riet voor de opbrengst maar zorgen ervoor dat alle percelen volledig schoon worden gemaaid. Vegetatie waar geen riet inzit wordt ter plekke opgebrand.
Rietsnijders zijn tevens natuurbeheerders. Zonder beheer veranderen rietlanden op termijn in bos.
Op weg naar een groter perceel wordt de grote machine ingezet op deze oever. Hier gaat het nog goed...
... maar hier dus niet meer. De machine zakt door het ijs. Met twee sterke mannen wordt de machine weer vlot getrokken.
Nog een laatste blik op de hardwerkende mannen en een laatste foto. Al met al heb ik daar drie uren doorgebracht. Het was een heerlijke middag.
Terwijl ik vrijdag de schaatsers stond te fotograferen kwam er een schaatser aan die al op leeftijd was. "Dapper dat die man nog durft te schaatsen", bedacht ik mij. Niet dat er een leeftijdsgrens zit aan schaatsen, maar een val op het gladde ijs is snel gemaakt. En op die leeftijd is de kans op brozere botten en op een botbreuk nu eenmaal groter dan op jongere leeftijd.
Ter hoogte van waar ik stond te fotograferen speurde de man de oever af op een geschikt plekje om te "landen".
Zoals ik in deze serie schreef, was het ijs langs de oever zo dun dat je er gemakkelijk doorheen kon zakken.
Hij trok een sprintje...
... en landde op de oever.
Vervolgens kwam er een mevrouw op leeftijd aangeschaatst, waarvan ik al snel de conclusie trok dat zij zijn vrouw was.
Ze kreeg instructies van haar man en na enige aarzeling trok ook zij een sprintje...
... en belandde ook zij veilig op de oever.
Een rietoever is echter niet een plekje waar je genoeglijk blijft zitten.
De man had zich daarom al snel ontdaan van de schaatsen. Het lukte de vrouw niet om zelf de schaatsen onderweg te krijgen, ze had daarbij de hulp nodig van haar man.
Dit schaatsplezier is in ieder geval weer goed afgelopen. Ze zijn niet door het ijs gezakt, ze zijn niet gevallen en ook de landing is goed gegaan. Toen ze langs mij liepen zei de man: "Fotograferen is mooi, maar schaatsen is nog veel mooier".
Schaatsen op natuurijs is het mooiste wat er is. Als er natuurijs ligt dan krijgen de mensen last van "ijskoorts". En als mensen last hebben van koorts kunnen ze niet meer helder denken.
De ene dag zijn er een paar waaghalzen die de eerste streken maken en een dag later komen er tientallen schaatsers op af en nog een dag later honderden. Van heinde en ver waren vandaag de schaatsers naar het noorden gekomen. Ik heb schaatsers gesproken uit Rotterdam, Edam en Nijmegen. Op mijn vraag hoe ze wisten dat er op deze plaats werd geschaatst vertelde mij een vrouw uit Edam dat ze het wist via de social media.
Maar het natuurijs is helemaal niet klaar voor honderden schaatsers. De KNSB raadt het schaatsen op open water af, aldus de volkskrant.
Het was vandaag wel genieten voor de schaatsers. Het was een mooie zonnige dag en er stond geen wind. De mensen waren vrolijk, praatten met elkaar en hielpen elkaar waar nodig.
De rietsnijder ging gewoon door met zijn werk. Een schaatser zei tegen mij dat het schaatsen door de rietvelden en de geur van kragge en brandend rietafval hem het ultieme geluksgevoel gaf.
Aan de oever was het ijs heel dun. De schaatsers moesten capriolen uithalen om droogvoets op en van het ijs te komen.
Ondanks dat deze man gewaarschuwd was trapte hij door het ijs en stond hij met één been in het water. "Oh dat droogt wel weer tijdens het schaatsen", zo was zijn laconieke reactie.
Deze beide mannen waren goed voorbereid op pad gegaan. Om hun nek hing een ijspriem en in de rugzak zat een touw. Deze mannen waren één van de weinigen die zo goed uitgerust op pad gingen.
En nu maar hopen dat de mensen morgen verstandig zijn en geen onverantwoorde dingen doen. Ieder jaar wanner er geschaatst wordt vallen er immers weer slachtoffers door onverantwoord gedrag.
Vandaag had ik mijn geplande vrije dag. Een vrije dag betekent niet stilzitten, maar zo efficiënt mogelijk alle werkzaamheden in één dag stoppen. Eén van de werkzaamheden was pallets halen bij mijn zwager. Aansluitend heb ik de pallets één voor één in bad schoongemaakt. Normaal gesproken zou je een dergelijke klus met de hogedrukspuit doen, maar dat is met vorst niet mogelijk. De pallets gaan naar de studentenkamer van onze dochter. A.s. weekend verhuist ze binnen de grootste stad van de ene naar de andere kamer. Vanwege haar stage heeft ze geen tijd om dit allemaal zelf te regelen en daarom springen vader en moeder bij. Daar ben je tenslotte ook ouder voor.
Voor het geval jullie je nu afvragen wat ze met die pallets gaat doen, ga ik jullie verklappen dat ze er een palletbed van gaat maken. Klik hier voor een impressie.
Terwijl ik vandaag van het ene adres naar de ander reed om zaken voor de verhuizing te regelen nam ik tussendoor de tijd om enkele foto's te maken. Aan de Woldlakeweg legde ik deze ree vast. Nu met de kou en het rijp lijken ze minder schuw of ze vallen meer op in de witte wereld.
De bewolking was vandaag dunner dan gisteren, er was van tijd tot tijd zelfs een klein stukje blauwe lucht te zien. Daarbij heb ik een aantal malen een bescheiden zonnetje gezien. In deze serie komt dat nog niet zo tot zijn recht.
Sinds onze vijver is leeggevist door een reiger heb ik toch ongewild minder sympathie voor deze vissers. Zolang ze maar in de natuur blijven ver weg van onze vijver dan vind ik het best.
Uiteraard moest ik vandaag ook wel even naar de Hoogeweg in De Weerribben om daar enkele rijpfoto's te maken. Zie Google Maps. Terwijl ik de Tjasker in de witte wereld vastlegde hipte er een roodborstje van het ene naar het andere plekje.
Het lukt uiteindelijk om met de Sony een foto te maken van het vogeltje op een fotogeniek plekje.
Jammer dat het de komende dagen weer voorbij is met dit mooie wintertje. De voorspellingen voor het weer en verkeer zijn voor de komende dagen niet gunstig, hopen dat het een beetje meevalt.
Vol verwachting keken ze naar mij of ik wat te eten had meegenomen.
Vannacht zag ik de rijp op de bomen in onze tuin. Vanochtend belde ik naar het werk en kreeg tot 15 uur vrijaf. En zo gebeurde het dat ik onverwachts een lange fotokuier kon maken. Jammer dat het zonnetje er niet bij wilde komen, desalnietemin heb ik genoten van het berijpte landschap in Park Ramswoerthe, in Giethoorn en in De Auken.
Aan het begin van het park werd ik snaterend verwelkomd door de eenden, helaas had ik nog geen kruimeltje brood meegenomen.
Ook hier was het een drukte van belang en dan om een plekje te veroveren in het wak.
De meeuwen vochten om een plakje brood wat door een voorbijganger was neergegooid op het ijs.
Ook in De Auken zwommen de eenden verwachtingsvol naar mij toe of ze een hapje zouden krijgen.
Deze merel bleef geduldig wachten terwijl ik de mijn foto's had geschoten. Hij hoefde niet te bedelen, want hij zat aan een rijkgevulde dis.
Vanochtend nam ik mijn camera mee naar de kerk, omdat ik als hoffotograaf foto's mocht maken tijdens de doopdienst. Op weg naar de kerk maakte ik onderstaande foto.
Onze kerkelijke gemeente groeit en dat is in deze tijd een uitzondering. De groei komt enerzijds door de komst van nieuwe leden en anderzijds door geboorte binnen de eigen gemeente. In tegenstelling tot vele andere kerkelijke gemeentes vergrijst onze gemeente nog niet.
Vanochtend hadden we in onze kerk een kinderdoop. Binnenkort dragen een aantal ouders hun kinderen op, omdat ze kiezen voor de volwassendoop. Beide vormen kunnen in onze gemeente naast elkaar bestaan en dat is iets om dankbaar voor te zijn.
Onze dominee gebruikt bij het dopen veel water, hij verklaart hierbij het volgende: "Als je een teken laat zien, dan mag je dat ook duidelijk laten zien."
Vanochtend hadden we hier een bescheiden witte wereld. Er was hier niet zoveel sneeuw gevallen als in andere delen van ons land, maar het was voor mij genoeg om er even met de camera op uit te gaan. Ik reed naar De Eese om een wandeling te maken rond de Grafheuvels.
Ik parkeerde mijn auto op de parkeerplaats, linksonder te zien op Google Maps. Vanaf daar wandelde ik in noordoostelijke richting naar de Grafheuvels. De Grafheuvels liggen op een open plek in het bos, ook dat is op Google Maps te zien.
Ik had gekozen voor mijn wandelschoenen, achteraf waren laarzen handiger geweest.
Ik ben niet echt een boswandelaar, echter als er sneeuw ligt dan vind ik een wandeling in het bos wel mooi.
Eén van mijn lievelingswandelingen is dan een rondje om de de Grafheuvels.
In de loop van de dag smolt de sneeuw al snel weg.
In buurtschap Basse, op de kruising van de Molensteeg en de Oldemarktseweg ligt het begin van een bospaadje. Bos is eigenlijk een te groot woord voor een strook struweel. Zie Google Maps. Dit pad ziet men gemakkelijk over het hoofd. Hoewel ik in deze contreien woon wist ik tot voor kort niet van het bestaan van dit pad. Ik werd hierover getipt door een vriend en op zijn beurt was ook hij hierover getipt.
Aan de boom hangt een naambordje. Tijdens het maken van dit logje kwam ik erachter dat dit een bord is met een verhaal. Op de site van RTV Oost las ik het verhaal dat dit bord begin augustus spoorloos was verdwenen.
Ik volgde het pad wat evenwijdig loopt aan de Oldemarktseweg.
Halverwege kreeg ik het gevoel dat ik werd bespied...
Na pakweg 50 meter kwam ik aan bij een open plaats, daar stond een bankje.
Zittend op het bankje had ik zicht op een kapelletje. Het bordje had het al aangekondigd, ik was gearriveerd bij ome Jan's Maria-kapel.
Onder de indruk van dit kapelletje stapte ik naar binnen.
Naast persoonlijke zaken waren er elementen voor stille tijd en bezinning aanwezig.
Ook de kinderen hadden hun bijdrage geleverd. "Welicht zijn het de kleinkinderen van de vrouw die op de rouwkaart staat", zo had ik bedacht.
Iets verder dan de kapel ligt een vlonder met daarop een bankje met uitzicht over een weiland.
Het was te koud om daar lang te blijven, dus wandelde ik al snel weer terug naar het begin van het pad. Daar maakte ik nog een laatste foto van het bordje. Gelukkig is dit bord niet lang weggeweest zo las ik op de site van de Steenwijker Courant. Omdat je een inlogcode nodig hebt voor deze digitale krant heb ik het stukje tekst hieronder geplaatst, zodat jullie het verhaal over het bord ook kunnen lezen.
Het verdwenen bord Wik’s Woud Wandelpad in Basse, dat verwijst naar een Mariakapel, is terecht.
Het bord was sinds vorige week dinsdag verdwenen. De kapel is vier jaar geleden gebouwd door Jan Froklage. Hij creëerde een plek waar hij zich terug kon trekken. Ook voor anderen. Echter, de plek is moeilijk te vinden. Daarom gaf zijn familie een bord cadeau. Het heeft voor de familie emotionele waarde. Familielid Ruud de Groot deed daarom via Twitter een oproep om het bord weer terug te krijgen. Tegenover RTV Oost laat Ruud de Groot weten: ‘Het bordje stond vanmorgen weer onder de boom. Ik denk dat diegene de oproep gelezen of gehoord heeft en weet nu wat het voor ons betekent. Het kan ook dat iemand het bordje heeft gevonden en heeft teruggebracht.’ Het straatnaambord werd onbeschadigd teruggelegd. ‘Er zat geen briefje of iets dergelijks bij, dus we zullen niet weten wie het heeft weggehaald. Maar we zijn heel erg blij dat het weer terug is, en zullen 'm vandaag weer ophangen.’
Ik stapte in de auto om mijn weg te vervolgen. Die weg voer naar plekjes die ik al in deze serie liet zien.