Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

Jan K. alias Afan…: Die vogelkijkhut komt me …
marjolein vd foto…: De kleuren zijn prachtig …
PeterDM: De hemel bestaat uit ontz…
willy: mijn voorkeur gaat naar d…
Henk Jonkvorst: De gekozen sluittijd vind…
Bram: Mooie foto's Jetske, ja z…
Jetske: @Klaproos, haha.
klaproos: je jongste neefje ik …
klaproos: prachtig jetske, wat ee…
Jan K. alias Afan…: Dit is weer eens een ande…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vogels
Vroeger

Archieven

Dec 2015
Okt 2015
Sep 2015
Aug 2015
Jul 2015
Jun 2015
Mei 2015
Apr 2015
Mrt 2015
Feb 2015
Jan 2015
Dec 2014
Nov 2014
Okt 2014
Sep 2014
Aug 2014
Jul 2014
Jun 2014
Mei 2014
Apr 2014
Mrt 2014
Feb 2014
Jan 2014
Dec 2013
Nov 2013
Okt 2013
Sep 2013
Aug 2013
Jul 2013
Jun 2013
Mei 2013
Apr 2013
Mrt 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Zuinigheid ...

Zondag 29 November 2015 om 19:52

Ik geef toe, ik leef in een weggooimaatschappij, maar ik ben echter wel opgevoed in een tijd dat we zuinig waren op onze spullen. Als iets nog goed functioneert dan gooi je het niet weg, omdat er weer een nieuwer en nog mooier exemplaar op de markt is verschenen. En zo kon het gebeuren dat ik 32 jaar lang met deze Gardena bladhark heb geharkt.


Totdat ik zaterdag van Sinterklaas (red. mijn eega) een nieuwe bladhark kreeg. De oude kreeg kuren, de "vingers" van de hark wilden niet meer goed spreiden. In een tuin met 30 bomen is een goede bladhark niet eens een luxe uitgaaf.


De "oude" Gardenastok kon ik hergebruiken. De nieuwe hark is eenvoudig verstelbaar, waarbij je de "vingers" van de hark dichter bij elkaar kunt brengen of verder kunt spreiden. De nieuwe hark van plastic is ook nog eens 274 gram lichter dan de oude en dat is ook beter voor mijn schouders. Het was dus zaterdag een feest om het blad te harken. Achteraf had ik dit veel eerder aan Sinterklaas moeten vragen. Toch verkeerde zuinigheid?


En Sinterklaas is ook wat zuinig aangelegd, want hij gebruikte een sticker met 25 procent korting van de bouwmarkt. ;-)

Piepkleine tuintjes

Dinsdag 24 November 2015 om 11:58

De uitgebloeide stokrozen mogen in onze tuin ieder jaar nog een tijdje blijven staan. De stokrozen behangen met zaadbolletjes krijgen op die manier de tijd om hun zaadjes rond te stroooien.


Dit najaar voltrok zich een bijzonder verschijnsel, de zaadjes gingen ontkiemen ín de zaadbolletjes. Voor het ontkiemen heb je een geschikte voedingsbodem, voldoende water en voldoende warmte nodig. Alle drie voorwaarden waren dit najaar aanwezig.
Uit de zaadjes kwamen wortels.


Als kleine tentakels dwaalden de wortels door de lucht op zoek naar een donker plekje. Dat plekje vonden ze bij "de overburen".


Nadat ze geworteld waren in een donker holletje, kwam de rest van het zaadje tot leven. Een zaadje bestaat uit twee zaadlobben met daarin reservevoedsel. Als eerste komen er twee blaadjes tevoorschijn. Als het reservevoedsel is opgebruikt verschrompelen de zaadlobben.


Door fotosynthese groeit de plant verder en ontstaan er nieuwe blaadjes.


Door fotosynthese voorziet de plant zichzelf van energie. Voor de fotosynthese heb je water, kooldioxide én licht nodig. Het verkrijgen van water en kooldioxide zal in dit jaargetijde geen probleem zijn, echter het miniscule plantje zal buiten niet meer voldoende licht krijgen. Het groeiproces zal dan ook in dit stadium stagneren, zeker als er ook nog nachtvorsten overheen komen.


Een enkeling wordt buiten de groep gedrukt...


...en een ander wordt boven de groep geplaatst.


Met dank aan mijn eega die het afgelopen weekend deze piepkleine tuintjes ontdekte.

Nachtvorst

Maandag 23 November 2015 om 09:20

Vannacht hadden we de eerste nachtvorst van betekenis. De vorst had een bescheiden wit laagje over de weilanden gelegd en de ochtendzon gaf het huis van de buren een oranje gloed. Het begin van mijn vrije dag was al helemaal goed.


Zaterdag heb ik de gunnera ingepakt. Net op tijd. Hoe dat inpakken in zijn werk gaat heb ik ooit in dit log omschreven


Door het relatief warme weer is de natuur van slag. Er bloeien nog bloemen die helemaal niet "horen"" te bloeien. Daarover schreef Hendrika in deze reactie. In onze tuin bloeit nog steeds de Passiflora.


Doordat het een klimplant is, is het eenvoudig om de plant naar boven te leiden. Op deze manier kwam de bloem in het ochtendzonnetje te hangen.


Morgen neem ik jullie mee naar nog een bijzonder verschijnsel in onze tuin in deze tijd van het jaar.

Zonneschijn, sneeuw en een stinkzwam op 22 november

Zondag 22 November 2015 om 17:52

Toen we vanochtend naar de kerk reden was het bijna onbewolkt. Aan de lucht dreef één grote wolk, precies voor de zon. Vanuit de rijdende auto maakte ik met de telefoon een foto. Het was vandaag een speciale zondag. Op deze zondag was de afsluiting van het kerkelijk jaar. Hierbij werden de gemeenteleden herdacht die in het afgelopen jaar zijn gestorven. Ik vond deze foto toepasselijk voor deze dag.


Vanwege deze herdenking waren onze vrienden vandaag te gast in onze kerk. Hun vader werd vandaag ook herdacht. Vanmiddag maakten we met z'n vieren een wandeling op De Eese. We genoten van de zonnestralen.


Door de vele regen van de afgelopen periode waren de paden slecht begaanbaar. In een paar minuten tijd maakten de zonnestralen plaats voor een fikse hagelbui. Gelukkig boden de bomen enige beschutting. Hetkon de pret niet drukken, we genoten alle vier van deze wandeling en van elkaars gezelschap.


Al snel ging de hagel over in natte sneeuw. De eerste sneeuwbui van dit seizoen.


Ik was toch blij dat ik even mijn Sony om de nek had gehangen. Er valt onderweg altijd wel iets te kieken.


Misschien dat één van jullie wel zegt: "Oh, dat is heel normaal hoor", maar ik heb nog niet eerder zo laat in het seizoen een stinkzwam gezien.

Als er niemand luistert naar je boodschap...

Vrijdag 20 November 2015 om 19:21

Als ze wel naar je kijken...


Als ze je wel horen...


Als ze hun blik laten vallen op je flesje bier...


Als hun blik gefixeerd is op je grote baard...


Als ze staren naar je smoezelige pak...


Dan is één ding duidelijk, ook al heb je nog zo'n goede boodschap...


...ze horen je wel, maar ze luisteren niet.

Fotokuier bij windmotor Herkules bij De Veenhoop

Maandag 16 November 2015 om 17:33

Na de promotie van mijn zus volgde er voor mij een drukke periode. Ik heb veel foto- en filmmateriaal van de promotiedag bewerkt en gemonteerd. Nadien zat ik dagen achter de computer vanwege mijn studie. Afgelopen weekend stuurde ik mijn portfolio en eindopdracht voor deze module, "De Coach" naar onze docent. Zaterdagavond werd de promotie van mijn zus nog groots gevierd. Ook op die avond maakte ik vele foto's en filmpjes. Vandaag bewerkte en monteerde ik dat materiaal en stuurde het naar het feestvarken. Tussen al dat computerwerk door moest er nog buitenshuis en binnenshuis gewerkt worden.

De enige echte ontspannen dag heb ik vrijdag j.l. ervaren tijdens een fotokuier met mijn fotomaatje, Jan. We troffen het met het weer. Jan stelde voor om naar De Veenhoop te gaan. We parkeerden de auto bij een zijarm van de Smalle Ee.


We volgden een klein stukje het fietspad.


We sloegen linksaf en wandelden over het bruggetje...


...en kwamen aan bij een oude sluis.


In de verte was de Herkules te zien. Deze Amerikaanse windmotor bemaalt het water van de polder, De Hege Warren.


Ik wilde de Herkules graag van dichtbij bekijken. Jan had die dag onstabiele benen en bleef in de buurt van de auto.


Bij de Herkules speelde ik een tijdje met de beweging van de wieken en de zon.


Ik maakte er een kort filmpje van.


Nadat ik was uitgespeeld wandelde ik terug richting de auto. Jan ging bewust niet in de auto zitten, want daar zou hij niet kunnen uitwaaien. Hij had een goed plekje gevonden op de prullenbak. Dergelijke momenten, waarbij ik een tijd rondstruin en Jan een plekje zoekt en mijn terugkomst afwacht, komen steeds vaker voor.


We maakten nog een korte stop bij het nieuwe project.




Bij de laatste stop maakte ik een aantal foto's van vleeskoeien in de wei, terwijl Jan in de auto bleef zitten. Hij vond het welletjes.


Wat betreft de studie heb ik nu even pauze tot 8 december, want dan start de nieuwe module en wel de praktijkopleider als Beoordelaar. Nu heb ik ook weer tijd om bij jullie langs te komen.

Promotie van ons kleine zusje
aan de universiteit van Groningen

Vrijdag 06 November 2015 om 12:41

Op donderdag 5 november verdedigde ons kleine zusje haar Proefschrift aan de universiteit van Groningen. Ons zusje, Jantine is een nakomertje. Ze is geboren een jaar nadat onze ouders binnen een half jaar twee kinderen verloren. Vanaf haar geboorte zijn we als grote zussen heel blij met en supertrots op haar.


In het dankwoord in het Proefschrift heeft Jantine het volgende geschreven: "Anna en Jetske, mijn zussen, wat zie ik toch veel van mijzelf in jullie terug. Onze ouders hebben ons geleerd altijd met beide benen op de grond te blijven staan; doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Pa en ma, een gezond portie relativeringsvermogen gecombineerd met doorzettingsvermogen heb ik van jullie geërfd. Jullie waren en zijn een groot voorbeeld voor me, ik mis jullie!"


Het universiteitsgebouw van Groningen is van buiten...


... en van binnen een mooi gebouw.


Het proefschrift is in het Engels geschreven. Ondanks dat we allemaal het Proefschrift hadden gelezen ... had Jantine voor de belangstellenden een lekenpraatje in het Nederlands georganiseerd.


Nu zijn we volledig op de hoogte wat "Teaching for student self-regulated learning inhoudt. "Zelfregulerend" is nu het motto in ons gezin.


Joris, de jongste zoon, zal er ongetwijfeld niet veel van begrepen hebben, maar keek wel vol aandacht naar de powerpoint presentatie van zijn moeder. (Deze foto is gemaakt door Anna).


Om 14.30 uur was de verdediging. De pedel bracht de voorzitter, de leden van de Promotiecommissie en de hoogleraren een paar minuten voordien naar de promotiezaal.


Vervolgens bracht de pedel de promovendus met de paranimfen naar de promotiezaal.


In de promotiezaal volgden nog een aantal plichtplegingen. De promovendus en haar paranimfen maakten gelijktijdig een lichte buiging, eerst naar links, dan naar rechts naar de rector magnificus en het College voor Promoties. Nadien nam Jantine plaats achter de tafel. Tijdens de verdediging mochten er geen foto's gemaakt worden, omdat dit de promovendus kon afleiden.


Na exact 45 minuten kwam de pedel de promotiezaal binnen en zei met luide stem: "Hora finita". Daarmee gaf hij het teken dat de verdediging ten einde was. De leden van de Promotiecommissie, de hoogleraren, de promovendus en de paranimfen verlieten de zaal.


Na korte tijd kwamen ze weer binnen. De promovendus en haar paranimfen bleven staan en luisterden naar de verlossende woorden van de rector magnificus. Zij zei het volgende: “Mevrouw de promovendus, het College voor Promoties dezer universiteit, door ons vertegenwoordigd, na kennisgenomen te hebben van uw proefschrift met bijgevoegde stellingen en deze door u te hebben horen verdedigen, heeft besloten u het door u begeerde doctoraat aan de Rijksuniversiteit Groningen te verlenen.”


Vervolgens kreeg de promotor het woord. Hij sprak de volgende de formule uit: “Uit kracht van de bevoegdheid , ons bij de wet toegekend, volgens het besluit van het College voor Promoties van deze universiteit, verklaar ik, (naam) u, Jantje Albertine van Beek te bevorderen tot doctor en u alle rechten te verlenen die door wet of gewoonte aan het doctoraat aan de Rijksuniversiteit Groningen zijn verbonden. Belooft u als doctor in de toekomst te handelen naar de Nederlandse gedragscode wetenschapsbeoefening?” Waarop Jantine anwoordde: “Dat beloof ik”. De promoter sprak nadien de volgende woorden uit: “Nadat ik alzo de mij opgelegde taak heb volbracht, mag ik de eerste zijn die u met deze promotie gelukwenst en als doctor begroet.”


De rector magnificus nam wederom het woord en zei: “Ten bewijze dezer promotie overhandig ik u het diploma, door rector magnificus, secretaris en promotores ondertekend en voorzien van het grootzegel der universiteit. Maar alvorens daartoe over te gaan, zeergeleerde vrouwe, kwijt ik mij van een aangename plicht door u, ook namens het College voor Promoties dezer universiteit, met de verworven graad geluk te wensen.”


Het protocol voor een promotie staat beschreven in bijlage 5 van het promotiereglement.


Het statieportret op de bekende trap in het universiteitsgebouw. Deze fotosessie moest snel, want andere blijde ex - studenten met een bachelor of master diploma stonden in de rij voor een statieportret.


Jantine heeft negen jaar gedaan over deze enorme klus. Het is bewonderenswaardig zoals ze dit gedaan heeft naast haar gezin en drukke baan. Jantine is een sterke vrouw, want ze heeft dit kunnen doen ondanks of juist dankzij het enorme verlies wat ze heeft meegemaakt in haar leven. Het kleine mannetje wat maar zo kort in hun leven was gaf haar kracht en dankzij hem durfde ze dit aan!


Na de receptie in het academiegebouw was het nog lang gezellig tijdens het diner in "Het Goudkantoor".

Spelen met de brillenkoker

Dinsdag 03 November 2015 om 21:50

Met enige regelmatig ga ik op bezoek bij Klaas, mijn lieve achterneefje. Hij is het eerste kleinkind van mijn zus en haar man. Door de hechte band in onze familie voel ik mij als een surrogaat oma. Gerjanne maakte onderstaande foto's terwijl Klaas en ik speelden met de brillenkoker.