Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

Jan K. alias Afan…: Mooie serie, de spreeuwen…
klaproos: wat een prachtige dieren…
boomkruiper: Ach wat leuk met echte ko…
m vd fotokraam: Leuk om nu eens in het ec…
Harry Perton: Mooie serie! Wat mij alt…
klaproos: prachtig om te zien Je…
Henk Jonkvorst: Een mooie impressie van e…
m vd fotokraam: Wat een prachtige foto`s …
Aniek van der Mei…: Wat een heerlijke foto om…
Henk Jonkvorst: Het zijn echte tegenlicht…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vogels
Vroeger

Archieven

Okt 2018
Sep 2018
Aug 2018
Jul 2018
Jun 2018
Mei 2018
Apr 2018
Mrt 2018
Feb 2018
Jan 2018
Dec 2017
Nov 2017
Okt 2017
Sep 2017
Aug 2017
Jul 2017
Jun 2017
Mei 2017
Apr 2017
Mrt 2017
Feb 2017
Jan 2017
Dec 2016
Nov 2016
Okt 2016
Sep 2016
Aug 2016
Jul 2016
Jun 2016
Mei 2016
Apr 2016
Mrt 2016
Feb 2016
Jan 2016
Dec 2015
Nov 2015
Okt 2015
Sep 2015
Aug 2015
Jul 2015
Jun 2015
Mei 2015
Apr 2015
Mrt 2015
Feb 2015
Jan 2015
Dec 2014
Nov 2014
Okt 2014
Sep 2014
Aug 2014
Jul 2014
Jun 2014
Mei 2014
Apr 2014
Mrt 2014
Feb 2014
Jan 2014
Dec 2013
Nov 2013
Okt 2013
Sep 2013
Aug 2013
Jul 2013
Jun 2013
Mei 2013
Apr 2013
Mrt 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Zwanen in Wanneperveen

Zondag 28 December 2014 om 18:57

Op deze prachtige zondag besloten we wederom een wandeling te maken. We parkeerden onze auto aan de Veldweg in Wanneperveen.


Thuis hadden we met behulp van de wandelkaart van WaterReijk de route bepaald. Onze tocht voer ons door natuurreservaat De Wieden.


Ook dit keer hing de compactcamera om de nek. En zo kon ik wederom die leuke man vastleggen die ik ook al bij de Hunebedden had gespot...


Op het water lag een dun laagje ijs en aan de rietstengels was er ijsafzetting.


De zwanen hadden het moeilijk, ze baanden zich een weg door het ijs op zoek naar voedsel.




We wandelden van het ene trekgat naar het andere trekgat..


... en steeds troffen we zwanen aan op het ijs of in een wak.


Deze zwaan was verstandig en vloog naar open water.


Terwijl de gezinsleden nog genieten van hun welverdiende vakantie zit voor mij de vakantie erop. Het waren gezellige dagen, die zijn omgevlogen.

Tweede kerstdag

Vrijdag 26 December 2014 om 15:20

Op tweede kerstdag was het prachtig weer. Mijn eega besloten om daar van te profiteren door een lange wandeling te maken nabij de Hundebedden in Havelte. Het was er gezellig druk, oud en jong beklommen de enorme keien.


Ik had voor de zekerheid mijn handzame camera meegenomen en dat was achteraf toch wel goed, want nu kon ik deze leuk uitziende man vastleggen...


Het ijs hield ons nog niet, maar zo begint het tenminste op een winter te lijken.


We hadden een mooie eerste kerstdag met in de ochtend een kerstviering in de kerk. De rest van de dag vermaakten we ons als gezin bij de houtkachel. Aan overdadige kerstmaaltijden doen we niet. Het is toch helemaal niet gezellig als je als kok urenlang in de keuken moet staan.


Op tweede kerstdag komt wel onze familie hier eten. Iedereen verzorgt dan een deel van een maaltijd en daarbij gaat het vooral om de kwaliteit en niet om de kwantiteit.
Onze mannetjes kalkoen heeft overigens de kerst niet overleefd. Hij staat hier nog in alle glorie op de foto.


Voordat jullie denken dat wij vanavond kalkoen gaan eten dan moet ik wel even vertellen dat de kalkoen een natuurlijke dood is gestorven. De kalkoen kreeg een rustplaats en dat is niet op onze dis. Volgens mij heeft hij bij ons een goed leven gehad...

Kerstmuziek op het platteland

Woensdag 24 December 2014 om 10:39

Als vereniging op het platteland heb je ook een sociaal maatschappelijke functie en dat geldt ook voor muziekvereniging De Bazuin. Ieder jaar, voor de kerst, maken kleine groepen van De Bazuin een rondgang over de streek. Dinsdagavond was ik erbij om te filmen en te fotograferen. Uiteraard koos ik voor het groepje van mijn grote zus.


Er was voor mij ook een stukje nostalgie. Als meisje speelde ik bij de muziek en ging ik mee de streek rond en dat onder barre winterse omstandigheden. Althans zo zit het in mijn geheugen. Vanwege het zachte weer, konden we dit jaar de lange onderbroek en de handschoenen wel thuis laten.


Deze groep startte in het dorp Scheerwolde, vandaar gingen ze naar Café Geertien in Muggenbeet. Na het musiceren bij "Geertien" speelden ze aan de westkant van de lintbebouwing aan de Wetering. De wind voerde de kerstklanken over het water naar de oostkant. Na de rondgang over de Wetering gingen ze naar het gehucht Nederland om tenslotte te eindigen in Muggenbeet. In Muggenbeet staat bij de gastvrije "Willem en Ma" al jaren de hapjes en drankjes klaar en daar wordt de avond tijdens een gezellig samenzijn afgesloten. Toen ik later naar huis reed langs het Steenwijkerdiep, kwam ik een andere groep muzikanten tegen waar ik ook bleef luisteren. Op het platteland draagt het geluid ver en zo kon je heel in de verte een andere groep horen spelen. Dat gaf een bijzondere sfeer.


Dinsdagavond reed ik twee keer langs het donkere huis van mijn moeder. Een gevoel van heimwee bekroop mij door een dankbare herinnering. Onze moeder was erelid van De Bazuin. Dit lidmaatschap had ze te danken aan alles wat ze gedaan heeft voor De Bazuin. Eén van die dingen was dat ze halverwege de avond haar huis openstelde voor de groep muzikanten. Ze kregen dan bij haar koffie of warme chocolademelk en eigengemaakt cake. En dat heeft ze gedaan (uiteraard eerst samen met mijn vader) vanaf het moment dat wij als kleine meisjes bij de muziek kwamen.


En zo klinkt de kerstmuziek op een donkere avond voor kerst. Ik heb wel bewondering voor de muzikanten, want tijdens de kerstdagen moeten ze veelvuldig optreden. Op kerstavond spelen ze in de Doopsgezinde kerk (foto 14 in deze serie)in Giethoorn en op eerste kerstdag in Grote kerk in Blokzijl.


Allemaal fijne kerstdagen gewenst!

"Tears in Heaven"

Dinsdag 23 December 2014 om 12:18

Op onze afdeling werkt een stagiair met meerdere talenten...


Het is niet leuk om rond de Kerst in het ziekenhuis te moeten liggen. Het is ook niet leuk voor de partner en familie als je geliefde in het ziekenhuis ligt. Om het leed een klein beetje te verzachten is er daarom deze week iedere dag live muziek in de hal van ons ziekenhuis.


Onze stagiair is gitarist bij een band. Hij vroeg de organisatie of hij met een gelegenheidsband, gevormd door medewerkers, mocht spelen. Na toestemming van de organisatie plaatste hij een oproep op Intranet en zo kwam deze band tot stand. Ze kwamen een aantal malen bij elkaar om te oefenen en gisteren was hun optreden.
Omdat ik het een prachtig initiatief vind van onze stagiair, vond ik het niet meer dan logisch dat ik daar, als praktijkopleider van onze afdeling, wel even naar toe moest om te luisteren.


Ze speelden vrolijke kerstnummers maar ook serieuze nummers, zoals "Tears in Heaven" . Een toepasselijk nummer in deze setting. In een ziekenhuis vloeien vele tranen...


Tot slot, een kort filmpje, een impressie.

Overdenking

Zaterdag 20 December 2014 om 17:30

Een paar weken geleden maakten Jan en ik een fotokuier in Weinterper Skar en bij Het Witte Meer. Jan liet er hier en hier mooie series van zien. Ik gebruik de foto's, die ik toen maakte, voor een overdenking. En in die overdenking wil ik aandacht besteden aan mensen die chronisch ziek zijn, mensen die weten dat ze nooit meer beter worden. Mijn fotomaatje en vriend, Jan is één van die mensen. Een mens die op een bewonderenswaardige manier omgaat met zijn ziekte, Multiple Sclerose, in de volksmond MS genoemd.

Ik mag zo nu en dan een klein stukje met hem meelopen ...


"Als je gezond bent heb je duizend wensen, als je niet gezond bent, maar één..."


Als je niet meer boven de toppen van de bomen kunt vliegen, ga je lager vliegen.


Als je niet meer over een hindernis kunt stappen, dan loop je erom heen.


Als je tegen je grens aanloopt....


...kies je een pad langs die grens.


Als het bos donker is, kies je een pad met zonnestralen.


Als je niet meer kunt hardlopen ga je wandelen, met daarbij een dankbaar gevoel dat je benen je nog kunnen dragen.


Als anderen kiezen voor hobbels dan kies jij voor effen terrein met een bankje.


En dan geniet je van de "kleine dingen" in het leven, die dan zo groots blijken te zijn.


Door mijn werk als verpleegkundige kom ik wekelijks in contact met mensen die een chronische ziekte hebben en met mensen die weten dat ze niet meer beter worden. Ik ben dankbaar dat ik dat werk kan en mag doen. Ik besef heel goed dat de wereld van diegene die zelf ziek is heel anders is dan de wereld van een naaste c.q. mantelzorger en zorgverlener. Je weet pas echt hoe iets is, als je het zelf meemaakt.

Gala

Donderdag 18 December 2014 om 20:23

Dit kleine mannetje heeft zich vanavond weer mooi gemaakt...


Maar dan zonder lippenstift...


Galafeest op school. Hij was twee minuten voor vertrek klaar. Ik kon nog net een paar foto's maken.
Kleine jongens worden snel groot, te snel.

Grijze golf schaatst in Thialf

Maandag 15 December 2014 om 21:14

Vorige week maandag was ik de hele middag in Thialf. Ondanks dat de baan overdekt is vond ik het maar koud om daar stil te staan. Ik had het plan opgevat om foto's te maken van het recreatief schaatsen.


Op een doordeweekse middag wordt de baan voornamelijk ingenomen door "De grijze golf". De meesten stoppen hun grijze haren weg onder een hoofddeksel, een enkeling durft kleur te bekennen.


Als ik ons ziekenhuis loop dan denk ik: "Wat zijn er veel zieke mensen". Als ik op het strand loop dan denk ik: "Wat zijn er veel dikke mensen". Toen ik Thialf stond dacht ik: "Wat zijn er nog veel fitte en slanke mensen".


De buitenste baan is voor de snelle mannen en vrouwen en de binnenste baan is voor de echte recreanten. Deze man en vrouw legden mij het principe van een Smartcap uit.


En zo begint het.


Ik heb geëxperimenteerd met de instellingen van de camera. Uitgangspunt was, dat ik niet wilde flitsen. Om de snelle schaatsers te kunnen vastleggen had ik een hele korte sluitertijd nodig. Om dat te kunnen bewerkstelligen koos ik voor de grootste diafragmaopening (4) en hoge ISO waarden. Bij enkele foto's gebruikte ik een ISO van maar liefst 20.000 en kwam ik uit op een sluitertijd van 1/2000.


Bij het bochtenwerk zette ik de Image Stabilizer uit en trok ik de camera mee met de schaatsers.


Naast de snelle recreanten waren de professionals, Carla en Ineke aan het schaatsen van het Schaatsteam Palet. Een lust voor het oog.


Rond kwart over twee was de baan binnen een paar minuten leeg, alsof er een kanon was afgeschoten. Er was mij wel verteld dat er halverwege een pauze was, maar dat ze allemaal tegelijk gingen pauzeren dat was mij niet verteld.


Al snel werd me duidelijk dat dit geen vrijwillige, maar een verplichte pauze was. Iedereen maakte ruim baan voor de veegmachine.




Ik liep voor de rij langs naar de stoelen achterin de rij, daar zat namelijk een kennis. Drie keer per week draait hij zijn rondjes in Thialf. Toen ik hem vertelde dat ik een keer een fotoserie in Thialf wilde maken, vroeg hij mij of ik meteen een filmpje kon maken dat hij aan het schaatsen was. Op die manier zou hij zijn schaatstechniek terug kunnen zien.


Als je een paar uur in Thialf staat of rondloopt behangen met meerdere camera's en een statief dan ben je een bezienswaardigheid. Door vele mannen werd ik aangesproken waarom ik fotografeerde en/of ze ergens de foto's terug konden zien. Ik heb ze mijn weblognaam genoemd, "Jetskefotografie". Eén man zei toen gekscherend: "Jetske kan ik wel onthouden, maar fotografie niet". Dat heb je met een Friese naam, dat "bekt" goed bij alle Friezen.


Nog even een sprintje trekken voor het uitschaatsen en dan is het tijd om te douchen.


Deze schaatsers, veelal op leeftijd komen niet meer in aanmerking voor de arrenslee maar toch vind ik dat ze allemaal een medaille hebben verdiend, voor het feit dat ze deze lichaamsbeweging nemen.


Terwijl ik dit schrijf besef ik dat er mensen zijn die graag zouden willen schaatsen, maar dit door hun ziekte of handicap niet meer kunnen. Ook zij hebben een medaille verdiend voor de manier waarop zijn hun ziekte dragen...


Tot slot een filmpje van de schaatsers in Thialf. Het is speciaal voor mijn kennis en alle andere schaatsers van die middag een langere film geworden dan gebruikelijk. Gelukkig zit er een stopknop op.


En na afloop werd ik getrakteerd op een kop heerlijke warme chocoladmelk en een vers gebakken gevulde koek.

Chinezen in Giethoorn

Zaterdag 13 December 2014 om 23:31

Mijn missie in Giethoorn was niet zozeer om Giethoorn in rust vast te leggen, maar ik was daar met een ander doel. Van alle kanten had ik geluiden gehoord dat er nog steeds Chinezen in Giethoorn "rondzwerven". En aangezien Chinezen altijd alles fotograferen wat los en vast zit, heb ik besloten om op mijn beurt hen vast te leggen.


In eerdere jaren waren er alleen Chinezen in Giethoorn te vinden tijdens het zomerseizoen, tegenwoordig zijn ze er het hele jaar door.


Deze inwoonster van Giethoorn maakte haar dagelijkse ommetje. Zij vertelde mij dat er nog nooit zoveel Chinezen in Giethoorn waren geweest als dit jaar.


Eén van de mensen die verantwoordelijk is voor deze toename is Gabriella Esselburgge. Zij werd dit jaar ondernemer van het jaar 2014 in de gemeente Steenwijkerland. "Op 1 december gaf ze een presentatie voor het Europees Parlement, over de wijze waarop Giethoorn omgaat met het toerisme. Opvallend is de wijze waarop Gabriella is ingesprongen op de Chinese markt".


Ik heb tijdens mijn wandeling deze Chinezen aangesproken en gevraagd waar ze vandaan kwamen. "We come from China", waren de enige woorden die ze in het Engels kenden. Aanvankelijk vond ik het vreemd dat ze verder geen woord Engels spreken, totdat ik me bedacht dat Chinees net zo goed een wereldtaal is evenals Engels en Spaans.


Ze waren heel vriendelijk en vonden het wel grappig dat ik hen op de foto zette.


Voor de ondernemers in Giethoorn is het prachtig dat er zoveel Chinese toeristen naar Giethoorn komen.


Voor de bewoners aan het pad lijkt het me niet altijd een pretje.


De toeristen uit China beschouwen Giethoorn namelijk als één groot museumdorp en beseffen niet dat er in het dorp gewoon mensen wonen die gesteld zijn op hun privacy.


Er zijn Chinezen die tuinen binnen lopen, op tuinbankjes gaan zitten of door de ramen gaan gluren.


De inwoonsters die ik sprak heeft een schuif op haar tuinhek laten zetten, zodat de Chinezen nog enigszins worden tegengehouden.


Maar bovenal zijn ze bezig met fotograferen...






... en met het terugkijken van de foto's.


Omdat een hek alleen niet genoeg blijkt te zijn dan moet je er in ieder geval een paar bordjes neerzetten met de tekst in het Engels en ...


... in het Chinees.

Giethoorn in rust

Donderdag 11 December 2014 om 18:34

Vorige week zaterdag maakte ik een wandeling door een zonnig Giethoorn. Het seizoen is voorbij en Giethoorn is in rust. Hier en daar vind je nog een groepje toeristen, weggedoken in hun winterjassen, mutsen en sjaals. De jongelui in deze boot waren studenten uit o.a. Kroatië, Italië en Spanje. Niet dat ik dat aan de buitenkant kon zien hoor, ik heb het ze gewoon gevraagd.


De dorpsgracht lag er stil bij en de huizen werden strak weerspiegeld.


De museumboerderij 't Olde Maat Uus had zijn deuren gesloten.


En als er al een rimpeling was op het wateroppervlakte dan werd dat veroorzaakt door eenden. Ook Albert Mol had rust.


De bruggetjes waren leeg en er was geen filevaren in de dorpsgracht.


Het terras was leeg. De huisgemaakte erwtensoep werd binnen genuttigd, bij de warme kachel.


Welgeteld één rondvaartboot voer door de gracht met aan boord een handjevol toeristen.


De hortensia's en de Gunnera doen het prima in dit waterrijk gebied. Op de foto is de gunnera ingepakt voor de winter en de eventuele nachtvorst.


De bewoners kunnen weer ongestoord fietsen over de paden, zonder voortdurend te moeten bellen met hun fietsbel. De hond mag weer loslopen, niemand heeft last van deze mooie jongen.


Deze inwoner met zijn steekkar met oud papier struikelt niet meer over de toeristen, hooguit nog over een latje op de brug...


Bij ieder bruggetje én om de paar huizen ligt een zak strooizout klaar. Een strooiwagen kan er niet komen. Iedere inwoner wordt geacht, naar draagkracht, zijn eigen en andermans paadje schoon te houden.




Bij café de Fanfare werd het terras alleen in gebruik genomen door staande rokers. Binnen was het, zoals gebruikelijk, gezellig druk.


"Hé, daar hebben we de internationale studenten weer", ze hebben hun bootje verruild voor fietsen.


Giethoorn is in rust, totdat er een ijsvloer ligt. Want als er geschaatst kan worden dan gaat Giethoorn weer bruisen.


Ik was overigens met een bepaald doel in Giethoorn, maar daarover de volgende keer meer.

Een kleurrijke school

Maandag 08 December 2014 om 09:47

Tijdens mijn werkweek rijd ik regelmatig langs een kleurrijke school. En dan bedoel ik niet in de zin van een multiculturele school, maar ik bedoel een school met veel kleuren.


Deze school werd een paar jaar geleden gebouwd en toen ik al deze kleuren zag verrijzen, nam ik me voor om daar een keer te gaan fotograferen.


Het is niet handig om een dergelijke fotosessie door de week te doen terwijl er kinderen aanwezig zijn in en rond de school. Als je daar met je camera rondloopt dan kon je wel eens kritische vragen krijgen en terecht.


Toen ik twee weken geleden tijdens een mooie zaterdag langs de school reed op weg naar de Ecokathedraal in Mildam, besloot ik meteen deze school "mee te nemen". Zeker met de zon erbij komen al die kleuren beter uit.


De school ziet er met al die kleuren wel heel bijzonder uit, maar ik vraag me af of de gekleurde ramen binnen als prettig worden ervaren.


Vanaf het schoolplein ziet het er in ieder geval gezellig uit.




En zo ziet de school er in zijn geheel uit.


Op maandagavond heb ik mijn eerste fotolezing op uitnodiging van de fotoclub Dwarsgracht. Aanvankelijk vond ik het best spannend. Men heeft mij echter gerustgesteld met de woorden dat het een gezellige club is met enthousiaste amateurs. Dus het komt vast goed. Ik heb het grondig voorbereid en Philip Friskorn heeft voor mij de lezing met behulp van het programma PicturesToExe in een "slideshow" gezet. Hij houdt als beroepsfotograaf wekelijks lezingen. In deze "slideshow" kan ik zelf met de geleende afstandsbediening naar de volgende foto klikken. Nu ik heb gezien hoe het werkt, kan ik het programma ook zelf downloaden en gebruiken voor de volgende keer. De volgende afspraak staat al vast, ik mag dan een lezing houden voor de Vrouwenvereniging in mijn geboortedorp. Die lezing moet er weer heel anders uit gaan zien dan de lezing voor de fotoclub. Mijn inmiddels overleden moeder vroeg, tijdens onze wandelingen mét camera, of ik wel eens fotolezingen gaf. Door haar dementie herhaalde ze de vraag tientallen malen. Ik antwoordde haar dan dat ik nog nooit een fotolezing had gehouden. Wat mijn moeder toen al had voorzien is nu uitgekomen...

Kerk en klokkenstoel in Katlijk

Zaterdag 06 December 2014 om 18:07

Na het bezoek aan de Ecokathedraal in Mildam reed ik door naar Katlijk. In Katlijk reed ik langs de kerk. Aanvankelijk reed ik de kerk voorbij, want deze kerk met het omliggende kerkhof en klokkenstoel zouden Jan en ik een keer samen gaan bezoeken. De namiddagzon scheen echter zo mooi op het kerkje dat ik besloot te stoppen. Als ik met Jan op stap ga dan is het altijd maar weer afwachten of het zonnetje er dan bij is.


Ik parkeerde mijn auto. Er kwamen twee dames uit de kerk met lege tassen, ze hadden in de kerk voorbereidingen getroffen voor de kerkdienst van de volgende dag. De dames deden de deur op slot en vertrokken, helaas kon ik geen kijkje nemen in de kerk.
Ik fotografeerde het informatiebord zodat ik deze tekst hieronder kon plaatsen. Al wandelend rondom de kerk zal ik jullie informeren met behulp van deze tekst.


Het kerkje in Katlijk, de Thomastsjerke, is omstreeks 1550 gebouwd. Tot 1580 is het gebruikt als Katholieke Kerk. In 1580 verordonneerden de Staten van Friesland dat de kerkgebouwen moesten worden overgrdragen aan de Reformatie, zo ook in Katlijk.


De kerk is een éénbeukig gebouw met een driezijdige koorsluiting. De beide zijmuren zijn verdeeld in zes traveeën, die worden gescheiden door steunberen. De steunbeer aan de rechter voorgevel is verdewenen, waarschijnlijk toen in de 19e eeuw het muurwerk bij deze hoek is opgeknapt met een kleinere steensoort. Ooit had de kerk drie ingangen. De kerk heeft zijn oude verweerde aanzien behouden en is niet mooi "opgepoetst"', zoals dat in het verleden maar al te vaak bij restauraties gebeurde.


De kerkruimte is overdekt met een tongewelf met daaronder zware, houten balken. In de kerk bevindt zich een preekstoel uit de 17e eeuw. Het in de kerk aanwezige orgel dateert uit 1982 en is gebouwd door de Groningse orgelbouwer Mense de Ruiter.


In 1977 en 1978 is de kerk gerestaureerd door de Stichting Alde Fryske Tsjerken. Deze stichting is ook de eigenares van deze kerk. Een plaatselijke commissie beheert de kerk.


Het kerkgebouw wordt gebruikt voor kerkdiensten, rouwdiensten, huwelijksinzegeningen, concerten en vergaderingen.


Toen ik mijn ronde om de kerk had gemaakt liep ik richting de klokkenstoel. Klokkenstoelen komen in dit deel van Fryslân veel voor en staan dan op het kerkhof. Oorspronkelijk stond de klokkenstoel in Katlijk ook op het kerkhof. Omstreeks 1930 is deze klokkenstoel verplaatst naar de huidige plaats.


Deze verplaatsing had te maken met het traditionele Sint Thomasluiden. Het ging er tijdens dit Sint Thomasluiden nogal vrolijk aan toe. De Katlijkers vonden dit niet zo passend op het kerkhof. Toen de klokkenstoel vervangen moest worden, werd deze dan ook naast het kerkhof geplaatst.


In 1979 werd de klokkenstoel vernieuwd. De oorspronkelijke klokken, uit de 17e eeuw werden in 1942 door de Duitsers weggehaald. In 1952 werden er twee nieuwe klokken aangebracht. Het geld daarvoor werd door de dorpsgemeenschap bijeengebracht.


Op één van de beide klokken staat dit opschrift in het Fries:

Ik ha hjir mar in klokkestoel, gjin toer.
Dochs galmje ik 't de fjilden oer.
Gjin libbensskipke leit goed fêst
as 't anker net yn Kristus rêst.
1944 De dútskers binne kommen
Hja ha d' âld klok hjir nommen.
1952 Nou joech men my út mienskipssin.
'k Lied bliid myn lûd de himel yn.

En vertaald:

Ik heb hier slechts een klokkenstoel, geen toren
Toch galm ik 't de velden over:
Geen levensscheepje ligt goed vast
als 't anker niet in Christus rust.
1944 De duitsers zijn gekomen
Zij hebben d' oude klok meegenomen.
1952 Nu gaf men mij uit gemeenschapszin.
'k Luid blij mijn geluid de hemel in...


Jaarlijks vindt in de periode van 21 tot en met 31 december het traditionele Sint Thomasluiden plaats. Van 7.00 tot 22.00 uur worden dan de klokken geluid. Het Sint Thomasluiden is bedoeld om de geesten te verjagen. En zo klinkt het dan


En dat touw hing zo verleidelijk binnen handbereik. Ik heb het touw wel even aangeraakt, maar ik heb me ingehouden ...

Drie Gezusters

Donderdag 04 December 2014 om 23:50

Drie Gezusters ... dit log zou over ons kunnen gaan, maar dat is niet zo. Onderstaande foto haalde ik uit het archief.
Deze foto werd vier jaar geleden gemaakt door Gerjanne.


We blijven na het bezoek aan World Press Photo in de Der Aa-kerk nog even in stad Groningen. We bezochten namelijk het bekende etablissement de "Drie Gezusters"


We kozen niet voor een plekje aan de stamtafel,


, maar voor een plekje in de "Bedstee van Bauli". Deze bedstee is één van de gezellige nissen in de Drie Gezusters.
Nadat we de foto's hadden bekeken, lazen we de tekst op het bordje aan de wand.
De bedstee van Bauli uit Finsterwolde (1854 - 1955)
Bauli was nummer 3 uit een gezin met 12 kinderen. Ze trouwde toen ze 18 was met Hiske, een boerenzoon uit Scheemda. Ze pachtten een boerderijtje met 4 a 5 koeien in Finsterwolde. In het 5e jaar van hun huwelijk brandde hun huisje tot de grond toe af, alleen hun nachtkleding bezaten ze nog. Hiske kreeg van de gemeentelijke instantie een bedelbrief waarmee hij langs de deuren mocht voor een bijdrage. Hij kon dit en het feit dat hun huwelijk kinderloos bleef, niet verkroppen en ging steeds vaker op zijn fiets naar het café in Scheemda. Er werd gefluisterd dat Bauli kort daarna kennis kreeg aan een jonge getrouwde notabele uit Groningen die met haar de bedstee deelde. Op een nacht fietste Hiske, na een cafébezoek, het Winschoterdiep in en verdronk. Bauli bleef "alleen" achter en bereikte de gezegende leeftijd van 101 jaar. Ze werd al die tijd liefdevol onderhouden door haar welgestelde minnaar.


We hebben heerlijk geluncht in de Drie Gezusters.