Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

Wieneke: Oef, wat een gemeen ding!…
Jetske: @Anna, het voelt nu al be…
anna: Da's een flinkerd zeg. Ik…
Sandra: ach, arme jij! Ze lijken …
aargh: Wat een gemeen ding zeg, …
Antsje: Je , dat is een grote doo…
Ada: Ik ben blij dat dat stukj…
Annemarie: Gelukkig maar dat het er …
Hanny: Als ik die doorn zie, kan…
klaproos: jeetje jetske, wat een …

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vroeger

Archieven

Jul 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Klein koolwitje aan het paren

Maandag 27 Juni 2011 om 16:48

Ondanks de tropische temperatuur besloot ik een flinke slag te slaan in de tuin. Tijdens het gras maaien vloog er een vlinder langs mijn hoofd met iets er onderaan bungelend. Ik lette goed op en zag het geheel neerstrijken op een plant. Maar wat graag verruilde ik de grasmaaier even voor de camera.


Ik kan goed tegen de warmte en ook werken in de warmte vind ik geen bezwaar. Ik heb dan ook vandaag veel zwaar werk verzet. Ik kan heel goed de warmte kwijt door te transpireren en een douche na afloop is dan ook een weldaad.
De meeste ongelukjes gebeuren in en rond het eigen huis en dat bleek ook weer vandaag. Tijdens het afzagen van een grote tak stootte ik mijn hand hard tegen een andere tak. Het deed wel even pijn maar ik werkte stug door. Even later trok ik mijn werkhandschoen uit er bleek op die plaats een dikke doorn aan de bovenkant van mijn hand te zitten, vlakbij het gewricht van de middelvinger. De doorn pulkte ik er met moeite uit en liet het goed bloeden. Noodgedwongen stopte ik de werkzaamheden in de tuin en stapte onder de douche.

Nu zoveel uren later wordt de rug van de hand steeds dikker en roder. Ik hoop dat het van de kneuzing komt en dat het niet een restverschijnsel is van de doorn. Ik blijf er toch maar wat mee in beweging en tussendoor koel ik de aangedane plek. Gelukkig had ik al eerder op de middag dit logje in de grondverf gezet. Nu was het alleen nog even een kwestie van de laatste zin tikken en dat lukt nog maar net met alleen de linkerhand...

Op een prachtige zomerdag

Zondag 26 Juni 2011 om 19:35

De series over het verblijf op Terschelling verlaat ik even voor een actualiteit, met een ode aan deze prachtige zomerdag. Het was deze zondag een zomerse dag zoals ik deze graag beleef. Met de camera maakte ik een rondje door de tuin.

De blauwe lucht en enkele plukken wolken weerspiegeld in de vijver.


Al weken bloeien bij toerbeurt de roze waterlelies. De foto is genomen (alle foto's) met de macrolens. Door de lichtinval lijkt het net of onderstaand plaatje is geschilderd.


Een struiksprinkhaan op de kop boven de vijver.


De azuurwaterjuffers vlogen af en aan rond onze vijver. Ze waren nauwelijks bereid om even te gaan zitten voor de camera. Totdat er één even ging zitten om zijn prooi te verorberen. Dichterbij mocht ik echter niet komen, want toen was de juffer weer gevlogen.


De vijg naast onze vijver doet het dit jaar erg goed. Op de achtergrond zwemmen in alle rust de goudwindes.


Klein geaderde witjes vliegen ook door de tuin, maar poseren is er vaak niet bij. Ik lette goed op waar dit wit met groen beestje ging zitten, anders zou je deze tussen het groen niet terugvinden.


Van verschillende kanten mocht ik deze vastleggen, een uitzondering.


Door het mooie voorjaar lijkt het een goed appeljaar te worden.


Gelukkig hebben we nog een zomerrui, anders hadden we sowieso een probleem. Vrijdag hadden we een kenner op bezoek, hij vertelde dat er dit jaar zoveel appels aan de bomen hangen dat de takken straks dreigen te gaan scheuren. Dat zou kunnen betekenen dat we appels moeten gaan plukken om dat te voorkomen. "Ieder voordeel heeft zijn nadeel".


De vlinderstruik staat op knappen.


Zoals het nu lijkt wordt het vannacht geen weer om een pyama aan te doen, toch was de pyamavlieg vandaag in onze tuin goed vertegenwoordigd.




En achter de wolken schijnt altijd de zon. Die gezegde is voor veel mensen in bepaalde situaties makkelijker gezegd dan gedaan...

's Avonds op het strand

Vrijdag 24 Juni 2011 om 21:47

Op de derde dag op Terschelling was het het grootste gedeelte van de dag bewolkt. In de namiddag en avond klaarde de lucht echter op, daarom besloten we 's avonds naar het strand te gaan. We hadden nog heel luxe de huurauto tot onze beschikking. We mochten zelf weten hoe laat we de auto gingen inleveren. De auto was op het park gehuurd en de receptioniste was daar heel gemakkelijk in. Er was daar sowieso een hele nette en vriendelijke service.


Het was mooi op het strand.


Blijkbaar was er wat te doen op het strand. We namen tenminste aan dat er niet iedere avond zoveel 4 wheel drivers geparkeerd staan op het strand.


Rupsbanden hadden hun sporen achtergelaten.


Indrukwekkende silhouetten tekenden zich af tegen de avondzon.


De snelle boot van de KNMR koerste langs de kustlijn. We waren bang dat ze op zoek waren naar drenkelingen.


We stapten flink door richting het grote materieel.


Daar aangekomen werden we gerustgesteld. Er was in ieder geval geen paniek. Ook nu vroeg ik weer aan mijn zus: "Ik maak de foto's, vraag jij wat er aan de hand is?"


De roeiers werden ingeladen...


...en naar de roeiboot gebracht.
Het was de eerste keer dat ze gingen roeien met deze gerenoveerde reddingsroeiboot, de "Secretaris Schumacher".


Terwijl de meeuwen op de voorgrond rustig doorvisten, installeerden de roeiers zich in de boot.


Een week eerder hadden ze geoefend met Friese paarden, waarbij de trailer met boot door de paarden over het strand werd getrokken. Deze gebeurtenis wordt mooi omschreven in dit stukje. Er moet nog veel geoefend worden met als doel dat de paarden de boot in het water brengen. Het is de bedoeling dat dit een publieke attractie gaat worden, net zoals op Ameland.


Nauwlettend in de gaten gehouden door de gemotoriseerde kustwacht roeiden ze een eindje de Noordzee op.


Het was een kalme zee.


Het was nog een hele klus om de roeireddingsboot weer op de trailer te krijgen.


Enkele roeiers klommen niet opnieuw in de auto maar waadden door het water terug naar het strand. De bikkels.


Einde oefening. De snelle boot zocht de KNMR - thuishaven weer op.




Dit was een goed begin van de "Secretaris Schumacher".

Op de fiets

Woensdag 22 Juni 2011 om 21:07

Een tijdje geleden kreeg ik een mail van een zekere Joost:

Beste Jetske,
Via Google kwam ik op je leuke fotografiesite.
Ik ben foto's aan het zoeken voor een boek over werelderfgoed in Nederland; daar horen de Wadden ook bij. Op je site vond ik twee leuke foto's van een sporter die de dijk opspringt bij de Tempel.
Eén van die foto's wil ik misschien in het boek plaatsen. Is hij beschikbaar in hoge resolutie en wat zou je daarvoor willen hebben?

Na wat mailwisseling is alles geregeld en heeft Joost de originele foto vandaag ontvangen. Het lijkt me een leuk boek. Toevallig dat ik in het laatste log ook schreef over Het Wad, als Werelderfgoed.

Hieronder laat ik de foto nog een keer zien. Ik heb deze foto gemaakt op de verjaardag van Jan, die we aan het Wad vierden.


Nu verder met de serie dat we ons van de wind lieten meevoeren langs de Waddenzee. Aan het haar van deze vrouw is te zien dat het hard waaide. Heerlijk rondstruinen op het Wad met witte kleding en witte schoenen aan. ;-)
Hier, bij De Boschplaat, waren we aan het eind gekomen van het fietspad langs de Waddenzee. De plaats waar we een dag eerder bij bewolkt weer een fotoserie maakten.


En dan nu de tweespraak tussen mijn zus en mij over een rollator en een e-bike...
Zus (fietsend met de wind in de rug): "Als ik later een rollator nodig heb, dan neem ik een rollator. Ik snap niet dat sommige mensen zo moeilijk doen als blijkt dat ze een hulpmiddel nodig hebben".
Jetske: "Dat zeggen we nu, nu we nog jong en gezond zijn. Toch schijnt het voor de mensen die de hulpmiddelen nodig hebben, niet zo te werken".

We hadden inmiddels De Boschplaat bereikt en begonnen aan de terugreis met een dikke tegenwind. We hadden een aantal kilometers tegen de wind in gefietst en ik reed nog steeds fluitend op de e-bike.
Zus: "Poe, poe, pfff, dit is wel pittig. Ik krijg last van mijn chronische ischias".
Jetske: Neem jij dan nu de e-bike, want het is nu jouw beurt en zeker nu je ook nog last krijgt van je ischias".
Zus: "Nee hoor, is helemaal niet nodig. Ik red me nog wel op de gewone fiets!"
Jetske: "Wie had het nu net over het gebruik van een rollator als je die nodig hebt? Nu krijg je een e-bike tot je beschikking en je sputtert nu al tegen." ;-)

Kijk, dan dit hondje, die had een riant plekje.


Pauze, tijd voor koffie en cranberrygebak bij Hessel.


Zomaar wat plaatjes geschoten onderweg.




In Midsland kochten we een aantal souvenirs. Even zeepjes ruiken.


Morgen neem ik jullie mee naar het strand bij avond.

Het Wad

Maandag 20 Juni 2011 om 21:48

Op de derde dag op Terschelling was het tijdens de wisseldag bewolkt. Op de vierde dag was het echter weer stralend weer. Met z'n drieën (mijn zus, haar dochter en ik) besloten we een fikse fietstocht te gaan maken over het eiland. We vertrokken vanaf ons huisje vlakbij West-Terschelling en fietsten eerst met de wind in de rug langs het Wad.


We werden vriendelijk begroet door de schaapjes en hun wolken...


De zon schitterde in het water.


Een meeuw had net een lekker hapje weten te bemachtigen.


Prachtig om de golvende kustlijn te volgen, de Brandaris steeds verder achter ons latend. Met een stevige wind in onze rug, we hadden geen centje pijn...


Ook de tweede helft van de week hadden we de beschikking over één e-bike. We besloten dat we er om de beurt op zouden gaan fietsen. Ik mocht beginnen. Van de wind af, had ik de trapondersteuning uiteraard niet nodig. Maar als ik na een korte fotostop mijn medereizigers weer moest inhalen dan was deze turbo wel heel erg handig.


Het was een prachtige fietstocht, jammer dat jullie hier de geur van het Wad niet kunnen ruiken.


We zagen een man met een vork. Neptunus, zo ver hadden we toch niet gefietst?


Zijn metgezel stond bij de fietsen met aan het stuur een zak met ? . Ik zei tegen mijn zus: "Ik maak de foto's, jij stelt de vragen?" Het bleek te gaan om studenten die, in opdracht, kokkels moesten onderzoeken.


De Waddenzee, schitterend. Niet voor niets Werelderfgoed.

Wisseling van de wacht

Zondag 19 Juni 2011 om 21:02

In januari waren we 25 jaar getrouwd en zaterdag was het de dag dat we dit heugelijk feit vierden met een tuinfeest voor familie en vrienden. Het was nog even spannend of het door kon gaan omdat de mannelijke helft van het bruidspaar de afgelopen week ziek op bed lag. Gelukkig was hij net op tijd fit genoeg.
Uiteraard kost een dergelijk feest veel voorbereiding en dat in combinatie met de dagen dat ik ook buitenshuis mocht werken zorgde ervoor dat ik op deze plaats even uit de lucht was. Het was overigens een super gezellig en geslaagd feest, tenminste zo vertelden onze gasten en dat vonden we zelf ook. :-)


Nu ga ik weer rustig verder met de Terschellingserie.
Op die derde bewolkte dag reed ik met de huurauto naar de haven.


Daar verwachtte ik voor in de middag nieuwe gasten.


Met de sneldienst van rederij Doeksen kwamen ze aangesneld.


En ze hadden er zichtbaar zin in.


Maar eerst was er nog een kleine oponthoud door een plasje van een pup precies voor de rolkoffer van mijn zus.


De gasten van de eerste helft van de week en de gasten van de tweede helft van de week hebben een aantal uren gezellig bijgekletst in het vakantiehuis.


En toen was het eind van de middag tijd om opnieuw naar de haven te rijden.


Helaas zat voor Jan en Aafje de korte vakantie erop. Tijd voor vertrek, tijd voor afscheid.


Terwijl Jan en Aafje zich inscheepten, maakte ik nog enkele opnames in de haven.






Op het laatste moment kwamen er nog enkele bijzondere gasten aangelopen. De mannen in uniform zijn wellicht van de zeevaartschool.


De dames deden me denken aan CliniClowns. Misschien dat Jan en Aafje erachter zijn gekomen wat de functie van de beide dames was.


Nog een laatste zwaai. Vergezeld door meeuwen en schuimend water voeren ze de haven uit.

Terschelling bewolkt

Woensdag 15 Juni 2011 om 19:42

Op de derde dag van ons verblijf op Terschelling was het echt bewolkt. Jan had het goede plan opgevat om een auto te gaan huren. We reden in een rustig tempo naar de andere kant van het eiland. Nou ja, bijna de andere kant dan, achter deze kampeerboerderij ligt namelijk nog 15 kilometer Boschplaat.


We struinden rond op Het Wad.






Jan was met een forensisch onderzoek bezig


Na Het Wad hadden we zin in koffie en koersten we naar de dichtstbijzijnde strandpaviljoen met de mooie naam: "Heartbreak Hotel".


Toch handig dat er oma's zijn die met kleinkinderen spelen. :-)


Inrichting in de stijl van de jaren 50 en 60.




Ondanks het bewolkte weer was het buiten achter het glasscherm prima toeven.


De koffie met cranberrygebak smaakten prima en daarbij werden we nauwlettend in de gaten gehouden.


Vliegeren is voor jong én oud leuk.

Spanjer De Echte Bakker

Dinsdag 14 Juni 2011 om 14:14

Een broodje van de Echte Bakker op zijn tijd is niet te versmaden...















En met de zon in de rug en knielend in het zand krijg je weer een ander beeld van deze lunch.


















Jullie begrijpen natuurlijk wel dat ik deze serie al heb aangeboden aan Spanjer, De Echte Bakker, als reclamemateriaal. ;-)

Terschelling

Maandag 13 Juni 2011 om 14:09

Vorige week had ik het voorrecht om een midweek door te brengen op mijn lievelingseiland Terschelling. Het eerste deel van die periode was ik daar met Aafje en Jan. Behalve dat Jan en ik al bijna vijf jaar fotomaatjes zijn en ons ook nu heerlijk hebben uitgeleefd in de fotografie, kunnen we het ook met onsn drieën prima vinden. Het was dan ook een gezellig en ontspannen samenzijn met een warme vriendschap.

Evenals twee jaar geleden stapten we ook nu op de fiets. Toen hadden we echter op de tweede dag geen mooi weer.
Dit jaar was onze eerste stop bij de Bessenschuur. Van oudsher is de Bessenschuur het middelpunt van de cranberryteelt op Terschelling. Hier werden jarenlang de geoogste bessen in gesorteerd en opgeslagen. Deze authentieke bessenschuur is omgetoverd tot horecagelegenheid en bezoekerscentrum, waarbij de unieke sfeer van de schuur bewaard is gebleven.


De tweede stop was bij een prachtig uitzichtspunt bij Badhuiskuil. Ook hier was te zien dat het erg droog is in de natuur. Het beeldje dat er staat is ter nagedachtenis aan Prof. Dr. Victor Westhoff (1916 - 2001). Hij was een van de meest invloedrijkste natuuronderzoekers en -beschermers in Nederland. Kijk voor meer informatie op deze site.


Op deze prachtige plek ontdekten we een vlinder op een distel. Pas later op de computer zag ik dat de vlinder een oogafwijking had. Volgens een reactie op het logje bij Jan gaat het waarschijnlijk om de grote parelmoervlinder.


Nadat ook Jan de vlinder met zijn macro voorzetlens had bestookt was er een moment van rust. Jan nestelde zich op het muurtje naast Aafje. Toen ik het liefelijk tafereeltje zag pakte ik snel mijn schilderdoek en de penselen en voilà, hier het resultaat. :-)


Onderstaand beeld is een karakteristiek beeld van hoe we ons met z'n drieën op het strand begeven. Jan en ik druk aan het fotograferen, meestal vanuit een laag standpunt en Aafje geduldig wachtend en genietend van al het moois om haar heen.


Kinderen rustig spelend in de branding.


Wandelaars stevig doorstappend langs de kustlijn.








Een skelet. Zou het een deel van een skelet van een zeehond kunnen zijn?


Een strakblauwe lucht met hier en daar een wit/zwart accent.


Mijn weblogpauze is weer voorbij. Ik ben alweer bijgelezen bij jullie. De komende tijd zal ik een aantal series over het verblijf op Terschelling plaatsen.

Ode aan de klaproos

Zaterdag 04 Juni 2011 om 18:02

De afgelopen dagen stonden deze klaprozen in onze voortuin. De middelste is niet tot volle wasdom gekomen, toch mocht ook deze op de foto. Tenslotte zijn wij mensen ook niet allemaal even mooi.



In de ochtendzon, met tegenlicht.






Deze foto is met de zon meer in de rug. Ik moest erbij gaan liggen om vanuit dit perspectief de klaprozen vast te leggen.
Ik heb daar een speciaal dekje voor, een oud tuinstoelkussen in een vuilniszak. Heel handig.






Een eldorado voor de hommels. De drukke bewegingen zijn moeilijk vast te leggen.






Uitgebloeid.




Er stond nog een nieuwe knop klaar met een lichtkrans door de zon gegeven.


Ik wens jullie allemaal hele goede dagen. Ik neem even een weblogpauze. Graag tot ziens. :-)

Reanimatiecursus

Vrijdag 03 Juni 2011 om 12:43

In mijn kerkelijk leven heb ik toch al 3 keer meegemaakt dat iemand onwel werd tijdens een kerkdienst. Dat was tijdens een zangdienst, een begrafenisdient en een gewone kerkdienst. Als verpleegkundige hoor je dan wel te weten wat je moet doen en in alle gevallen kon ik ook wel wat betekenen. Deze drie ervaringen deed me vijf jaar geleden besluiten om binnen onze kerk een reanimatiecursus te gaan organiseren. Als iemand onwel wordt hoef je in de meeste gevallen gelukkig niet te reanimeren, maar tijdens de cursus leer je ook hoe je omgaat met iemand die onwel is geworden.


Sinds 2006 volgt een groep gemeenteleden de reanimatiecursus. Ieder voorjaar volgen we de verplichte herhalingscursus. De cursus wordt gegeven door een enthousiaste instructrice, een EHBO - ster in hart en nieren. De jaarlijkse herhaling is geen luxe, veel dingen zijn in de loop van het jaar toch weer weggezakt.


Eerst controleer je of de omgeving voor je zelf veilig is, heeft het slachtoffer b.v. geen stroomdraad met 220 volt nog in de hand.
Vraag aan eventuele omstanders of ze gezien hebben wat er is gebeurd.
Controleren van bewustzijn dat doe je door het slachtoffer aan te spreken met luide stem: "Meneer wat is er gebeurd?"
Daarbij de schouders aanraken en absoluut niet schudden. Bij eventueel nekletsel zou je door het schudden een dwarslaesie kunnen veroorzaken.


Indien het slachtoffer niet reageert en er zijn omstanders, vraag dan gericht aan één persoon: "Wilt u bij mij blijven, ik heb uw hulp nodig.


Kantel het hoofd, met behulp van de kinlift, iets naar achteren. Kijk, luister en voel gedurende tien seconden of er ademhaling is.


Als er geen of nauwelijks ademhaling is dan moet er gereanimeerd worden. Vraag eerst hulp voordat je begint met reanimeren. Zeg tegen diegene die bij je is gebleven: "Bel 112, zeg dat er een reanimatie aan de gang is in het kerkgebouw, Hoofdstaat 2 in Lutjebroek en kom na het telefoneren bij mij terug".
Als je 112 belt is het belangrijk dat je vermeldt dat er een reanimatie is, er komen dan namelijk 2 ambulances. Ook is het belangrijk dat diegene die gebeld heeft terugkomt, zodat je zeker weet dat er om hulp is gevraagd.


Start met reanimeren. Het slachtoffer moet plat op de rug liggen op een harde ondergrond. Dat betekent b.v. dat je het slachtoffer van bed op de grond moet leggen. Geef 30 compressies in het midden van de borstkas, ter hoogte van de tepels. Duw met een ritmische beweging de borstkas 4 tot 5 centimeter naar beneden. Laat de borstkas terugveren en zorg ervoor dat de handen contact houden met de borstkas. Het tempo van de compressies ligt hoog (100 keer per minuut, iets minder dan 2 compressies per seconde). Hardop tellen kan prettig zijn.


Duw alleen met de muis van je hand. Trek daarom de vinger wat achterover.


Geef 2 beademingen, daarbij de neus van het slachtoffer dichtknijpen en jouw mond sluiten om de mond van het slachtoffer.
Ga door met reanimeren en beademen totdat de ambulance is gearriveerd. Ook als ze zijn gearriveerd moet je eerst doorgaan, zodat het ambulancepersoneel eerst andere handelingen kunnen verrichten.
Het geven van een hartmassage heeft niet als doel dat het hart weer uit zichzelf begint te kloppen, maar door het indrukken en het ontspannen van het hart, blijft het bloed circuleren en blijven de hersenen voorzien van zuurstof. De problemen met het hart kunnen vaak pas opgelost worden bij de komst van een ambulance en of in het ziekenhuis.


Veel mensen vinden het vies idee of denken dat ze niet kunnen beademen of reanimeren. De kans is echter groter dat je een geliefde moet reanimeren dan een vreemde op straat. Dat gegeven maakt voor mij een reanimatiecursus extra belangrijk. Dit logje is niet bedoeld als vervanging van een echte reanimatiecursus, want een cursus met daarbij de praktijk is onontbeerlijk!


Reanimatie in cijfers
Iedere week worden in ons land ongeveer 300 mensen buiten het ziekenhuis getroffen door een plotselinge hartstilstand. Dat zijn zo'n 16.000 mensen per jaar. De helft van de patiënten met een hartstilstand is bekend als hartpatiënt.
Uit studies blijkt dat de meeste hartaanvallen plaatsvinden op maandagmorgen. Zaterdagmorgen komt op de tweede plaats. Hartaanvallen vinden vaak vroeg in de morgen plaats omdat bloedplaatjes dan kleveriger zijn. Mensen krijgen een hartinfarct en hartstilstand meestal thuis (70 à 80 % van de gevallen).


Een reanimatie thuis door jou uitgevoerd is geen garantie voor een goede afloop. In 10 procent van de gevallen heeft het succes. Echter als je niets doet, loopt het zeker niet goed af. De aanwezigheid en het gebruik van een AED verhoogt de kans op een goede afloop aanzienlijk. In ons dorp zijn er op verschillende plaatsen een AED aanwezig en is er een grote groep mensen daarvoor opgeleid.


Allemaal een fijne en zonnige dag toegewenst. Morgen ga ik naar een zonniger onderwerp, de laatste voor een korte break. :-)

Ik hou van Holland

Woensdag 01 Juni 2011 om 09:29

Vorige week vrijdag hadden we in onze kerk een feestavond, ter afsluiting van het verenigingsseizoen. Als thema werd dit jaar gekozen voor "Ik hou van Holland". De jeugdcommissie had een prima programma in elkaar gedraaid, waarbij van oud tot jong volop werd genoten.


Regelmatig klonken er door de speakers Hollandse hits uit vervlogen tijden. Ook moest er een hit geraden worden naar het idee van Meneer Chung. Ditmaal werd het nummer gezongen door zijn jonge "opvolger".


Een teamlid moest zo snel mogelijk omgekleed worden tot boer.


De pauze werd ingeluid met een heuse reclameboodschap
Een spontane klompendans.


De jongste deelneemster genoot ook zichtbaar.


Eén onderdeel was het raden van het gewicht van verschillende dingen.




En bij dat raden hoort, hoe kan het ook anders in een kerk, ook een Bijbel. Het gewicht van deze Bijbel was volgens de weegschaal 1106 gram. Echter voor veel mensen wereldwijd heeft de Bijbel veel meer gewicht, niet in grammen uit te drukken...


Er waren hele grappige quizvragen. Jullie mogen allemaal een schatting maken, zonder op internet op te zoeken, wat het antwoord is op deze vraag. Daarbij verwacht ik van Hendrika en Sandra natuurlijk wel dat ze er heel dichtbij zitten. ;-)


Aan het eind van de avond werd er een koe van piepschuim binnengebracht. De omgeklede boer uit elk team moest proberen binnen 2 minuten zoveel mogelijk "melk" uit de koe te melken.


Dat vielen sommigen nog vies tegen, zo moeilijk als dat ging. Als klein meisje wilde ik later boerin worden en was ik altijd op de boerderij bij de buren te vinden. Daar leerde ik ook met de hand te melken.
Op deze avond mocht ik echter niet meedoen want ik was de fotograaf en geen boerin. ;-)


Het is een techniek wat je onder de knie moet krijgen. Je legt je vingers van beide handen om twee spenen Je moet dan gaan knijpen, eerst met je wijsvinger, dan de middelvinger, ringvinger en als laatste de pink en tegelijkertijd trek je aan de speen. En dit uiteraard zo snel mogelijk.


Nee, hij wil geen boer worden en ook geen schaatser. Ook wil hij geen dominee worden net als zijn vader. Drie weken geleden vertelde hij tijdens de kindernevendienst dat hij soldaat/spion wilde worden, deze avond vertelde hij dat hij bij de politie wil.