Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

picpholio: Heel mooi in beeld gebrac…
Jan Mateboer: Wat een geweldig fotoblog…
klaproos: oh oh Jetske, dat word…
marjolein vh pl/m…: Ja hoor, ga meteen zo kij…
Joke: Ja ik kwam ze ook tegen. …
Joke: Goed gelukt Jetske, vroeg…
Joke: Zeker Jetske, ga direct g…
Henk Jonkvorst: Mooi. Een nieuwe blog met…
Henk Jonkvorst: Een klamme nevelige ochte…
leo: Iek...wat eng....

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vogels
Vroeger

Archieven

Aug 2019
Jul 2019
Jun 2019
Mei 2019
Apr 2019
Mrt 2019
Feb 2019
Jan 2019
Dec 2018
Nov 2018
Okt 2018
Sep 2018
Aug 2018
Jul 2018
Jun 2018
Mei 2018
Apr 2018
Mrt 2018
Feb 2018
Jan 2018
Dec 2017
Nov 2017
Okt 2017
Sep 2017
Aug 2017
Jul 2017
Jun 2017
Mei 2017
Apr 2017
Mrt 2017
Feb 2017
Jan 2017
Dec 2016
Nov 2016
Okt 2016
Sep 2016
Aug 2016
Jul 2016
Jun 2016
Mei 2016
Apr 2016
Mrt 2016
Feb 2016
Jan 2016
Dec 2015
Nov 2015
Okt 2015
Sep 2015
Aug 2015
Jul 2015
Jun 2015
Mei 2015
Apr 2015
Mrt 2015
Feb 2015
Jan 2015
Dec 2014
Nov 2014
Okt 2014
Sep 2014
Aug 2014
Jul 2014
Jun 2014
Mei 2014
Apr 2014
Mrt 2014
Feb 2014
Jan 2014
Dec 2013
Nov 2013
Okt 2013
Sep 2013
Aug 2013
Jul 2013
Jun 2013
Mei 2013
Apr 2013
Mrt 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Croissants

Zondag 27 Februari 2011 om 22:44

We hadden deze alweer een paar maanden in huis. Op zondagochtend leek het ons een goed idee om ze te bereiden. We twijfelden nog even m.b.t. de houdbaarheidsdatum, maar we spraken elkaar moed in dat de hete oven de eventuele bacteriën wel zou doden...
Onze zoon las zorgvuldig de instructies op de verpakking en ik zorgde voor het rooster, het bakpapier, het voorverwarmen van de oven en voor de fotocamera.


Zorgvuldig rolde hij de zijn eerste croissant.


Oeps, aan de verkeerde kant begonnen.


Dat ziet er al wat meer uit als een croissant.


Hij kreeg er handigheid in.


Nog even insmeren met een losgeklopt ei en dan een kwartier in de voorverwarmde oven.


Het resultaat zag er veelbelovend uit.


En ze roken heerlijk.


Bij een croissant hoort ook een glaasje jus d'orange.


En na een gezellig bezoek aan oma zijn we de rest van de dag heerlijk binnen gebleven en hebben we de sneeuwbuien maar gewoon over ons heen laten komen.


En bij een langere sluitertijd ziet het er zo uit...


Allemaal een goede (werk)week gewenst en als de verwachtingen uitkomen krijgen we een aantal dagen de zon te zien. :-)

Rietsnijden op rupsbanden

Zondag 27 Februari 2011 om 12:01

Zwager Klaas vroeg aan ons of we ook nog een reportage wilden gaan maken van een rietmaaier op rupsbanden. Voordat we naar de rietmaaier met rupsbanden reden was er eerst nog koffie bij mijn zus thuis. Voor Jan was dit wel een aangename pauze, zo kon hij zijn benen even wat ontspannen.

Aangekomen bij de locatie bleek dat we nogal wat hobbels moesten overwinnen om bij de rietmaaier te komen. Maar via de andere kant was voor onze gewone auto geen alternatief. Er zat niets anders dan over het hek te klimmen.
Dit was dus letterlijk: "Over het hek".


We sjouwden over de bevroren grond van een weiland en klommen over het volgende hek. Nu schrijf ik dat even heel gemakkelijk op maar voor Jan was dat een hele klus. De MS in combinatie met een tijdlang op de benen staan in de kragge begon zijn tol te eisen. Er kwam geen klacht over zijn lippen en hij hield het bewonderenswaardig vol. Toen hij echter precies aan de rand van de sloot ging staan om te filmen hield ik mijn hart vast, één wankeling in zijn benen en hij zou moeten gaan zwemmen....


De mannen die aanvankelijk nog ver weg waren, waren ons tegemoet gereden. Zij hadden de bak vol met riet en moesten lossen. Gelukkig konden wij met hen meeliften.


Met banden wordt de rol mechanisch strak getrokken en de touwen worden vastgeknoopt. De blauwe stangen worden weggehaald.


De bak wordt gekiept en het riet rolt eruit.


Voor de nieuwe sessie worden de banden en touwen weer klaargelegd. Ondanks deze mechanisatie blijft het toch arbeidsintensief.


Het verbaasde mij dat er met deze machine toch drie man nodig is om die te bedienen.


Als het goed is staat er buiten de chauffeur alleen één man in de bak. Het afgemaaide riet wordt via een transportband naar boven vervoerd. Maar die transportband werk nog niet naar behoren en is er een extra man tussenin nodig.


Bij mijn zwager wordt in het rietland al het riet schoongemaakt en het afval wordt ter plekke verbrand. Men wil echter af van dat branden in de natuur. Voor vele rietsnijders is gelukkig die verplichting nog een paar jaar uitgesteld. Er zijn nog maar weinig rietsnijders die de mogelijkheid hebben om zo te werken als de rietsnijder in deze fotoserie. Het is de bedoeling dat het afval bij elkaar geperst wordt en zo wordt afgevoerd net als stro.


Deze rietsnijder kamt dus het riet schoon bij de schuur thuis. Toch vinden ze dat niet fijn, ze kammen veel liever uit in de natuur. Bij de schuur worden ze ook veel vaker van het werk afgehouden door passerende mensen, zo vertelde deze rietsnijder ons. Jan en ik keken elkaar aan en schoten allebei in de lach, want wij waren met deze sessie ook bezig om hen gedeeltelijk van het werk af te houden. ;-)


Allemaal een fijne zondag gewenst. :-)

Voortgaande machinalisatie in het riet

Vrijdag 25 Februari 2011 om 08:29

Vandaag gaan we wat machinalisatie betreft weer een grote stap vooruit. Half januari liet ik al een fotoserie zien van deze nieuwe machine. Er zaten toen nog al wat beginnersfoutjes aan de machine, dat maakte het nodig dat Bert er naast liep om het één en ander in goede banen te leiden.

Op dinsdag kon Klaas ons een machine demonstreren die helemaal naar wens functioneerde.


De machine is terug geweest naar de leverancier, die heeft een belangrijke aanpassing gedaan. Ook kregen ze tips van een andere gebruiker en die voordelen hebben ze zelf toegepast op de machine, zie onderstaande foto. Het gegalviniseerde plaatje zorgt ervoor dat de bosjes riet niet vroegtijdig omvallen. De spanning is dusdanig afgesteld dat het op het juiste moment opengaat. En wat ik nu zo mooi vind is, dat ze er een stukje slang als bescherming er omheen hebben gedaan, zodat het riet zich niet bezeerd. ;-)


Als je een machine helemaal naar je zin wilt hebben moet je net zo handig zijn en net zolang sleutelen als de rietsnijders die te zien waren op Omrop Fryslân. Dit linkje kreeg ik toegestuurd door Jan.


Ik denk dat Klaas hier even moest sturen op de automatische piloot. Er was in ieder geval niet veel zicht meer.




Moeiteloos worden de gebonden bosjes nu volautomatisch naast de machine gevleid.




De andere harde werkers zetten alle bosje rechtop tegen elkaar. In het geval van regen kan het zo goed afwateren.




Morgen neem ik jullie nog één keer mee naar het rietland, maar dan naar het rietland van een andere Klaas. Deze Klaas werkt met een rietmachine met rupsbanden.

De eerste machinale rietmaaier

Donderdag 24 Februari 2011 om 13:02

Na jarenlang maaien met het snit kwam zo rond de beginjaren zeventig de motormaaier. Dit was een geweldige sprong vooruit.

Klaas gaf ons een demonstratie.




Dit werk doe je bij voorkeur met z'n tweeën, de ene maait en het andere haalt het riet ervoor weg.


De maaier moet tijdens het weghalen wel even pauzeren, want anders gaan de laarzen van diegene die het riet ervoor weghaalt er zo rafelig uitzien. ;-)


Nog een foto vanaf de andere kant. Let op de rietkam met de enorme spijkers die bij de laars ingestoken wordt.


Het ontdoen van het afval, de ruigte, uit het riet gebeurde toen nog jarenlang met de hand. Tegenwoordig hebben ze daar de kammachine voor.
Met de kam wordt er een bos riet bij elkaar geharkt.


Het riet wordt met de linkerhand stevig vastgepakt.


Met een snelle beweging wordt de ruigte uit het riet geschud, één keer van je af en direct weer naar je toe bewegen. De beweging is op de foto te zien, de sluitertijd van 1/200 kon het zelfs niet bijhouden.


De laatste ruigte wordt met de kam eruit gekamd. Ook dit is een snelle beweging en ook hier heeft de camera moeite om de beweging bij te houden. En ik had nog wel bewust gelet op een korte sluitertijd.


Door met de bos op de grond te stampen, komt het riet aan de onderkant op gelijke hoogte.


Het oranje touwtje ligt al klaar.


Als er voldoende riet bij elkaar ligt, wordt de bos bijeengebonden.


Het aantrekken van het touw kost veel kracht.


En klaar is Kees...ik bedoel Klaas. :-)


De kammachine heeft veel voordelen, het enige nadeel vind ik de herrie.
Daar hebben de rietsnijders weer wat op gevonden, ze monteerden een radio op de kammachine. ;-)

Rietsnijden met snit

Woensdag 23 Februari 2011 om 11:46

In het rietland gingen we dus een heel stuk terug in de tijd. Klaas zou een demonstratie geven hoe je riet snijdt met een snit. Een snit is er dus niet voor om te kijken hoe sterk het ijs is.
Het rietsnijden met snit is ook voor Klaas zijn tijd, toch leerde hij het 25 jaar geleden wel van mijn vader.
Jan legde het proces op video vast.


Met het snit wordt het riet bij elkaar geharkt.


Met de linkerhand wordt het riet wat hoger vastgepakt.


Vervolgens wordt het riet met het snit afgesneden. Dit gebeurt met een beweging die een combinatie is van naar rechts bewegen en naar je toe.


De ruigte (het afval) wordt er tussenuit gehaald en het bosje wordt naast de snijder in de kragge gelegd.
Op de foto's is wel te zien dat de rietsnijder constant met een gebogen rug staat. Mijn vader had vroeger vaak rugpijn en dat is ook geen wonder als je dit zo ziet. Klaas verzuchtte gisteren: "Als ik dit zo iedere dag moest doen, stopte ik direct met rietsnijden."


In de latere jaren wordt het riet in het land eerst bijeengebonden tot een dikke bos. Deze dikke bossen worden na een aantal maanden naar huis gebracht. Daar wordt het riet opgebonden tot bosjes van 46 cm. Dat zijn de handzame bosjes die de rietdekker gebruikt bij het rietdekken op dak.
Ten tijde van het snijden met het snit werd het riet nog dezelfde dag van het snijden direct opgebonden in bosjes van 46 cm. Een rietsnijder sneed en bond op 1 dag 100 bosjes. De hele snellen kwamen uit bij 150 bosjes per dag. Reken maar dat het toen lange dagen waren. Ze gingen dan ook niet tussen de middag naar huis toe om te lunchen zoals Klaas en de medewerkers in de huidige tijd doen. Met dat laatste heb ik het wel over de rietsnijders die met hun 4 wheel drive in het rietland kunnen komen. In De Weerribben zijn ook rietsnijders die met hun boot naar het rietland moeten. Zij blijven wel in het rietland lunchen.


Het snit waar Klaas mee sneed is nog van mijn vader geweest. Het is met de handgemaakt in Genemuiden. De steel is wel veelvuldig vervangen. Klaas kan het snit ook niet meer zo scherp krijgen zoals ze dat vroeger konden.


Als klein meisje ging ik graag met mijn vader mee naar het rietland. Ik mocht graag buiten zijn en vond het prachtig om hem te helpen. Ook het snijden met een snit heb ik al jong geleerd.
Ook nu kriebelde het weer tijdens de demonstratie. Ik wilde het zelf ook wel even weer proberen. Ik duwde neef Bert, de camera in de hand en ging aan de slag. En Bert heeft een prachtige fotoserie gemaakt. Leuk voor later voor mijn kleinkinderen... ;-)
Ik heb op dit log van mijzelf 1 foto geplaatst, bij Afanja zijn er meer foto's te zien.


Toen we rond 1988 onze eerste spiegelreflex camera kochten heb ik een fotoserie gemaakt van mijn vader in het riet. De serie heb ik in een album geplakt en aan mijn ouders gegeven. Die serie is voor ons nu als kinderen heel kostbaar. Gisteren vertelde ik nog aan Klaas dat ik echt "een vracht" aan rietfoto's heb van Klaas, zijn compagnon en helpers in mijn archief. En dat ik zou willen dat ik er vroeger nog meer van mijn vader had gemaakt.

Sterk ijs of toch niet...

Dinsdag 22 Februari 2011 om 19:48

Vandaag ging mijn fotomaatje weer video-opnames maken in het rietland en omdat ik vrij was kon ik met hem mee.
Het was een prachtige middag met droge vrieskou, een blauwe lucht en wat sluierbewolking. Het was natte neuzenweer, maar dat is gezond weer voor ons.

"Kijk er ligt best veel ijs in de sloten".


Zijn zoon heeft wat minder vertrouwen en houdt hem maar voor de zekerheid vast.


Gepaard gaande met de nodige hilariteit van onze kant, trapte hij al snel dwars door het ijs.


Jan liet vandaag het prachtige goud en zilver zien op zijn weblog.

Morgen wordt het vervolgd. Dan gaan we flink terug in de tijd, de tijd dat het riet nog zonder machines geoogst werd.

Zwanen in het ijs

Maandag 21 Februari 2011 om 20:00

Aanvankelijk leek het een knap staaltje synchroonzwemmen.


Maar al snel bleek dat dit rijtje zwanen een ander doel had. De voorste fungeerde als ijsbreker...


...driftig aangemoedigd door nummer 2.


Hun moeder had nog zo tegen de 5 broers gezegd: "Blijf nu vannacht bij mij in de buurt, want morgenvroeg konden jullie wel eens verrast worden door het ijs".
Ze luisterden niet. En nu het moeilijk bleek om voedsel te vinden wilden ze wel graag naar moeders terug.


Het kleine zusje was uiteraard bij haar moeder gebleven, zij hangt altijd nog aan de rokken van moeder. Moeder zelf werd er niet warm of koud van, ze deed gewoon haar middagdutje.


Moeizaam zwoegde de koploper door, de achterhoede leek te helpen duwen. Iedere keer een halve meter en dan was er weer rust.


De koploper hield het voor gezien, nu was de beurt aan nummer 2.


In de achterhoede ontstond wat gemor. Ze zagen de bui al hangen, straks was het hun beurt om als ijsbreker te fungeren.


Ze kozen de weg van de minste weerstand, ze zwommen hetzelfde traject terug als wat ze net hadden afgelegd.




Twee broers zwoegden door. Hun doel was immers bijna bereikt.


Al snel kwam nummer 3 er weer bij. "De weg van de minste weerstand is niet altijd de juiste weg", moet hij hebben gedacht...


Nummer 5 wilde zich niet laten kennen, hij zwom het hele stuk terug, tot aan het wak waar ze begonnen waren.


Even tussendoor de vleugels strekken.
Het gehele proces verliep in alle rust. Ze trokken zich niets van mij aan, ik stond ver van hen vandaan. Waarschijnlijk zijn ze wel aan mensen gewend. Het water waar ze zwommen ligt dicht naast een weg en fietspad.


Ook nummer 4 voegde zich weer bij hen.


Toen was het eerst tijd om het verenkleed te verzorgen.


En daar kwam de hekkensluiter weer aan, het wak liep dood.


En zo waren de 5 broers weer verenigd. De zwanen hebben het in dit gebied tijdens deze vorstperiode maar moeilijk.
Jammer dat ik geen video-camera bij me had, het geluid van het brekend ijs was namelijk heel bijzonder. Het resoneerde door de stilte.
Nu moeten jullie niet denken dat ik het geslacht van zwanen uit elkaar kan houden, hij en zij mag je wat mij betreft ook omdraaien. ;-)


Ik heb niet afgewacht totdat ze weer bij hun moeder en zus waren, het werd namelijk voor mij tijd om door te rijden naar onze moeder. Onze moeder die ons jarenlang liefdevol heeft verzorgd en altijd voor ons klaarstond ook toen we al jaren waren getrouwd. Nu verkeert ze in een omstandigheid dat de rollen zijn omgedraaid, wij als kinderen zijn er nu om haar te verzorgen. Gelukkig hoeven we dat niet alleen te doen, maar staan er allemaal professionele en zorgzame mensen om ons heen.

Dit geploeter van de kinderen door het ijs naar hun moeder is wel beeldend. Er zal een tijd komen dat wij als kinderen, ondanks het geploeter, onze moeder niet meer kunnen bereiken.
De mensen die het zelf meemaakten weten wat het is, Alzheimer een ingrijpende ziekte...

Bestraten met gele en oranje details

Maandag 21 Februari 2011 om 11:34

Vlak voor onze garage waren zulke diepe rijsporen ontstaan, dat bij het inrijden in de garage de onderkant van de auto de bestrating raakte. Dat hadden we tijdelijk opgelost met een paar balkjes voor de garagedeur. Een paar weken geleden kregen we een aanbod, een vakman wilde dat stukje straat wel voor ons ophogen.

Zaterdag was het dan zover. De attributen werden klaargezet. Het was een grijze dag en de wind maakte het nog eens snerpend koud. De stratenmaker had geen last van de kou, de fotograaf wel...


Op de achtergrond valt een regen van zand en op de voorgrond klinkt de muziek op SLAM!FM.


De trilplaat trilt het zand aan.


In de breedte waterpas.


In de lengte moet het aflopen, vandaar het gespannen touwtje.


Het egaliseren een belangrijk onderdeel. Nadien konden de stenen er zo in gevleid worden.


Nog geen twee uur later was de klus geklaard. De kruiwagen kon weer op de kar.


En voor de stratenmaker was er na afloop een glas cola en een stukje oranjekoek, nog over van mijn verjaardag.

Een jaartje ouder

Zaterdag 19 Februari 2011 om 13:22

Gisteren vierden we mijn verjaardag.

En dankzij onze kinderen is mijn huidje nu net zo zacht als toen ik ter wereld kwam. :-)


Allemaal een fijn weekend gewenst!

Het lijkt wel lente

Donderdag 17 Februari 2011 om 14:26

Genieten jullie ook zo van dit weer? Heerlijk zonder jas de tuin in kunnen lopen.

Vanochtend maakte ik in de voortuin eerst twee foto's van de krokussen in het ochtendzonnetje.




Vanmiddag ging ik, tussen de huishoudelijke klusjes door, met de camera en macrolens weer de tuin in. De zon scheen door de bladeren van de klimop.


De sneeuwklokjes waren vandaag voor het eerst geopend.


Ik heb nog een tijdje gespeurd naar wat beestjes. Eén vlieg kreeg ik nog net op de foto maar die foto was niet scherp. Verder was er niets te bekennen.
Ik moet het nu nog even doen met deze libel. Ik verheug me alweer op het seizoen met allerlei vliegend spul. :-)

Popcorn

Maandag 14 Februari 2011 om 07:00

Zoals de vaste lezers inmiddels wel weten, zijn we in het weekend nog wel eens samen met de kinderen culinair bezig.
Met "We" bedoel ik dan, dat mijn man met de kinderen culinair bezig is en dat ik de foto's maak. ;-)

Zaterdag kocht mijn eega voor de kinderen een zakje pofmaïs. En voor nog geen euro kun je een boel plezier hebben...


Er werd wat olie in de pan gedaan en de pofmaïs erbij gestrooid.


De pan werd van tijd tot tijd geschud, maar het belangrijkste was om het deksel op de pan te houden.


In een mum van tijd was de pan vol.


Zodra ze het deksel wat optilden zag je de popcorn dansen en als ze niet oppasten vloog de popcorn hen om de oren.


Wat poedersuiker erbij.


Deze volle schaal was voor de jeugd geen probleem.


In een oogwenk was de schaal leeg. Nou ja, van deze "gebakken lucht" groeien ze vast niet zo snel.

In een vrij land...

Zondag 13 Februari 2011 om 12:10

Wij leven in een vrij land. Een land waarin we met verschillende geloven in vrede naast elkaar mogen leven.
Een land waarin we in alle vrijheid een kruisje mogen dragen...



Die vrijheid is lang niet in alle landen vanzelfsprekend. Afgelopen week ontvingen we de nieuwsbrief van Open Doors. Bovenaan de brief stond: "Help de kerken in landen waar geloof het meest kost" met deze brochure als bijlage.

Noord-Korea staat al voor de negende keer op rij bovenaan de Ranglijst Christenvervolging. Christenen worden gruwelijk behandeld, gemarteld of zelfs geëxecuteerd.
De haat en het geweld tegen christenen nam in sommige landen stevig toe. In Irak kregen christenen tijdens de verkiezingen begin januari veelvuldig te maken met geweld. Daarna werden er diverse aanslagen gepleegd op groepen christenen. Het afgelopen jaar kwamen in Irak meer dan 90 christenen door geweld om het leven en raakten honderden gewond.
Afghanistan klom van plaats 6 naar 3. Christenen kregen na een televisie-uitzending, waarop te zien was dat Afghaanse gelovigen zich lieten dopen, te maken met nog meer bedreigingen.
Op de eerste twintig plaatsen van de lijst staan:
1. Noord - Korea
2. Iran
3. Afghanistan
4. Saoedi-Arabië
5. Somalië
6. Malediven
7. Jemen
8. Irak
9. Oezbekistan
10. Laos
11. Pakistan
12. Eritrea
13. Mauritanië
14. Bhutan
15. Turkmenistan
16. China
17. Qatar
18. Vietnam
19. Egypte
20. Tsjetsjenië

Het is te hopen dat ook die landen vrijheid van godsdienst gaan krijgen.

Een zwanenei en rook in de ribben

Vrijdag 11 Februari 2011 om 12:08

We hadden de werkzaamheden aan de beschoeiing nog maar net achter ons gelaten en daar diende zich het volgende onderwerp al aan. De rietsnijders waren aan de waterkant van een petgat aan het werk. Dat leverde een weerspiegeling op. Het wateroppervlakte had als een spiegel moeten zijn....echter door het lopen van de rietsnijder en het trillen van het veen, was er een kleine rimpeling in het water te zien.



Voorzichtig baanden we ons een weg over de veengrond naar de waterkant. Daar aangekomen ontdekten we een op drift geraakt zwanenei in het water.


Na deze fotosessie koersten we naar het rietland van mijn zwager en zijn compagnon. Met dit prachtige weer was het daar heerlijk toeven. Er werd druk gewerkt en ook het branden van het afval lukte prima.
Dat branden vergt inzicht en vakmanschap. De rietteler moet goed kunnen beoordelen wanneer het nog verantwoord is om te branden. Het gaat ook wel eens mis, lees hier. Dit was overigens riet van een andere eigenaar.


En ook hier ging het mis.
Voor Karin was dit een eerste kennismaking met de rietcultuur. Ze keek haar ogen uit. Het mooie weer gaf het geheel ook wel een idyllische sfeer.


Hier is nog een fotoserie te zien van een rietbrand op Kampereiland.


En tenslotte nog een "promotiefilmpje" van de brandweer. Het filmpje laat zien dat het niet altijd stressen is en dat je niet altijd hard hoeft te lopen bij een brand...


De mannen die de dikke bossen vanuit de kragge naar de wal dragen hebben een heel gewicht op hun schouder. Door het gewicht wat er ontstaat op hun laarzen worden de de rietstoppels net spijkers.


Bert voelde wat aan de binnenkant van zijn laars. Hij deed zijn laars uit, er bleek een rietstoppel dwars door zijn dikke rubberen zool te zijn gegaan. En met zo'n hol rietje was zijn laars gelijk niet meer waterdicht.
De mannen hebben bijna ieder jaar nieuwe laarzen nodig en dan praat ik niet over laarzen van een paar tientjes.




Toen alle bulten waren uitgebrand, gingen de mannen naar huis om te lunchen. En wij wandelden verder en richtten onze camera's op de "wigwams"


Nog een laatste blik op de keurig gestapelde dikke bossen. De bossen zijn aan de achterkant bijeen gebonden. Als je namelijk zo'n harde wind hebt als vorige week en de wind komt onder de bossen, dan gaat alles overhoop.


Op deze vrijdag hebben we al enkele regenbuien gehad, maar nu breekt zowaar het zonnetje even door.
Allemaal een fijn weekend gewenst.

Beschoeiing

Woensdag 09 Februari 2011 om 15:54

Vandaag kwam mijn fotovriendin weer op bezoek. Binnenshuis hebben we al veel op fotografiegebied besproken: sluitertijd, diafragma, ISO, scherpte/diepte, 1/3 stop in de plus of juist in de min, tegenlicht etc. Op deze prachtige dag in februari was het tijd om samen het veld in te gaan. Karin heeft een tijdje geleden ook een Canon spiegelreflexcamera gekocht. Al fotograferend vroeg ze vandaag regelmatig wat voor instellingen ik op de camera deed. We fotografeerden dus niet in de automatische stand maar gingen direct samen bezig met de verschillende instellingen. Karin heeft de fotografie in de genen zitten en dat is in haar manier van kijken en fotograferen te zien.

Onze eerste stop was bij een weiland, het zonnetje brak voorzichtig door en aan de horizon was het nog wat heiig.


Onze volgende stop was bij het kanaal Steenwijk - Ossenzijl. Er werd nieuwe beschoeiing geplaatst. In de schaduw lag nog rijp op het gras.


Karin gaf aan dat ze nog wel enige gereserveerd voelt om zo op mensen c.q. onderwerpen af te stappen.


Met 2D lijkt het net of de jongeman een klap van de paal gaat krijgen...


Knap werk.




Een tikkie naar rechts.


Een trilplaat trilt de paal in de bodem.


Karin in actie.


Het remmingwerk is hier en daar ook wel aan vervanging toe.
Het wateroppervlakte was spiegelglad.


We vervolgden onze reis, wordt vervolgd.

Pumps, ballerina's en sneeuwklokjes

Dinsdag 08 Februari 2011 om 18:03

Wat hebben pumps en ballerina's met sneeuwklokjes te maken? Volgens mij niets. Behalve dan, dat aan het eind van de middag, alle drie de onderwerpen in de namiddagzon stonden te pronken.
En na mijn laatste onderwerp: februaristorm werd het weer tijd om een nieuw logje te plaatsen.

Het is alweer even geleden dat onze dochter op school een galafeest had. Op het laatste moment moest er nog een galajurk gekocht worden en daaronder hoorden natuurlijk ook een paar mooie pumps...


Toen ik haar gekozen pumps zag met een hak van minimaal 10 centimeter vroeg ik haar: "Kun je hier wel op lopen dan?"
"Natuurlijk wel", zei ze.


Vlak voor het gala zag ik haar echter wel de ballerina's in de tas doen. Het kwam erop neer dat ze het grootste gedeelte van de avond op ballerina's heeft gelopen. ;-)


Het was vandaag een prachtige dag. Door mijn werkdag heb ik er niet van kunnen genieten, behalve dan nog even in de namiddag. Ik moest nog even de camera ter hand nemen.


De lente komt eraan...

Februaristorm

Zaterdag 05 Februari 2011 om 15:33

Is het vandaag echt een dag in februari? Voor mijn gevoel past een dergelijke storm meer bij november...

Vanochtend reed ik naar mijn moeder. Onderweg werd ik geconfronteerd met een stukje negatieve nostalgie, toen wij vroeger naar school fietsten gakten en pikten deze krengen ook al naar ons. Het zijn vast niet meer dezelfde. Een betere waakhond kun je je niet voorstellen, maar om nu ook de openbare weg te bewaken.


De voorste witte liep naar mijn autoband en pikte er driftig in. In de auto voelde ik mij heel veilig, via het open autoraam fotografeerde ik de druktemakers.


De buurhond van mijn moeder stond met mijn zijn achterste naar de wind en leek me meewarig aan te kijken.


De sneeuwklokjes bij mijn moeder bloeien sinds twee weken. Bij ons thuis staan ze in de knop. Het viel nog niet mee een scherpe foto te krijgen, het is dan ook niet helemaal gelukt, ze zwiepten namelijk in de harde wind driftig heen en weer.


Voor de terugweg koos ik een route door De Weerribben. Tijdens het fotograferen aan de waterkant werd ik bijna omver geblazen.


De warm ingepakte vissers leek het niet te deren.


Ze waren op weg naar een mooi visplekje om daar hun kunstvisje uit te gooien.


Het draaiseizoen voor De Wicher is nog niet begonnen. Het zou ook te hard waaien, de wieken zouden "op hol slaan".
De vlag zal tijdens deze dagen ongetwijfeld een paar rafels erbij hebben gekregen.


Tijdens dit seizoen wordt er groot onderhoud gepleegd aan het vervenershuisje aan de Hogeweg in De Weerribben. Het rieten dak is vervangen, een grote boom is gekortwiekt en het witte bruggetje wordt vast vervangen.


Het witte bruggetje was een wankel ding, maar er zaten wel leuningen aan. Ik heb nog 1 stap gedaan op deze robuuste tijdelijke brug, maar durfde toch niet verder. Ik had vroeger tijdens gym ook al een hekel aan de evenwichtsbalk. ;-)


Twee meter vooruit en tien meter achteruit...ze zwommen twee meter tegen de wind in, ze stopten even en dreven zo weer tien meter achteruit.


"Hoe sterk is de eenzame fietser die krom gebogen over zijn stuur tegen de wind.
Zichzelf een weg baant".

Bloemen en een doosje vol geluk...

Dinsdag 01 Februari 2011 om 13:55

We kijken terug op een gezellig dag. Het grote feest is pas in de zomer. Gisteren zijn we echter al verwend met vele kaarten en prachtige bloemen.





Van vrienden kregen we dit leuke doosje. Met behulp van een pincet kun je een rolletje uit een doosje trekken.
Vandaag trok ik een briefje waarop stond: "Laat op tijd wat hooi van je vork vallen voor het te laat is".


Jullie allemaal heel veel dank voor jullie hartverwarmende en lieve wensen. :-)