Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

willy: het gebruik is bij ons on…
Evelien: Mooi en ontroerend!
anna: Prachtig opgetekend; ontr…
klaproos: prachtige serie jetske, …
Henk Jonkvorst: mooie reeks Jetske. Ik za…
aargh: Dat is wel bijzonder, om …
Jan K. alias Afan…: Het was inderdaad in alle…
willy: een geslaagde uitstap Jet…
marjolein vd foto…: Wat is het daar toch mooi…
antsje: Wat een pracht van een fo…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vroeger

Archieven

Mrt 2014
Dec 2013
Nov 2013
Okt 2013
Sep 2013
Aug 2013
Jul 2013
Jun 2013
Mei 2013
Apr 2013
Mrt 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Een winterdag in It Skar

Dinsdag 30 November 2010 om 21:04

Toen ik vanochtend van huis vertrok sneeuwde het nog volop. Op de buienradar had ik echter gezien dat deze sneeuwbui precies over ons gebied trok en dat het even ten noorden van ons geen sneeuw zou vallen. Gelukkig had de buienradar het goed. Ongeveer tien kilometer ten noorden van ons waren er hele stukken blauwe lucht te zien. En aangekomen bij mijn Friese gastheer scheen er zelfs een vriendelijk zonnetje.
Na overleg besloten mijn fotomaatje en ik naar het Weinterper Skar te rijden. Daar is in ieder geval nog wat beschutting, want de koude oostenwind maakte het dat we onze neuzen wel fris kregen en ook vooral nat. ;-)

Een dode boom bij tegenlicht.


De dobbe lag er rustig en wit bestoven bij. Ook het laatste wak was dichtgevroren.


De eerste waaghals had zich op glad ijs begeven.


We zijn er maar vanuit gegaan dat diegene niet onder die donkere plek lag, er was in ieder geval een spoor terug.


Ik had ook een body met macrolens meegenomen en moest nog een tijdje op de knieën. Op Afanja's weblog is te zien hoe dat eruit ziet. Het was wel heel erg koud aan de knieën. ...






Na de fotosessie in It Skar maakten we nog een rondrit door een prachtig stukje Friesland. Het was wederom een gezellige fotokuierdag waarbij Aafje en Jan weer prima voor me hebben gezorgd.

Wie is Roosje

Maandag 29 November 2010 om 16:10

Op 19 augustus trouwden in onze kerk André en Evelien.
Door Gerjanne werd ik toen gevraagd om alle bruilofsgasten in de punter te fotograferen.


We hebben in onze kerk een actieve en hechte club jonge mensen. Ze doen allerlei leuke dingen met elkaar. Er zitten getrouwde stellen bij, stellen die nu gaan trouwen en jongelui die nog single zijn.
Vrijdag j.l. trouwden Roza en Rikkert. Op onderstaande foto zijn ze al aan het oefenen in het huwelijksbootje.


Door de vriendenclub was ik ook deze keer gevraag om van alle gasten een foto te maken terwijl ze een wens schreven op een toiletdeur van het bruidspaar. Deze toiletdeur hadden ze uit hun huis gehaald en in het gebouw waar de receptie gehouden werd neergezet. Ik werd kort van tevoren gevraagd en had al een andere afspraak gepland op die dag. Verder speelde nog mee dat een dergelijke fotoserie ook na die tijd nog heel veel tijd kost. Iedere foto gaat toch door "mijn handen" oftewel door Photoshop. Ik vind het over het algemeen heel moeilijk...maar ik heb een keer: "Nee" gezegd!


De vriendenclub had met elkaar een heel grappig filmpje gemaakt. Gerjanne stuurde mij het linkje en ik vond het wel leuk om een linkje naar dit filmpje, Wie is Roosje, op mijn log te plaatsen. Voor het filmpje zijn o.a. stukjes film gebruik van de vrijgezellenfeesten van Roza en Rikkert. Het geheel is heel knap gemonteerd door Willeke en André.

Egel

Zondag 28 November 2010 om 19:07

Vanochtend zaten we gezellig met vrienden rondom de houtkachel. Onze vriendin had uitzicht op de voortuin en attendeerde ons op een grote bonte specht. Ik pakte mijn Canon PowerShot die voor het grijpen lag en maakte een foto. Het resultaat is al wat duidelijker dan de vorige keer.


In de namiddag scharrelde er een egel rond bij het vogelvoer wat we op de grond hadden gestrooid en bij de afgevallen appeltjes die we bewust laten liggen voor de gasten in onze tuin.
Het leek de mannen in huis geen goed teken dat de egel met deze vorst nog niet in winterslaap was. Ze zetten de egel in een doosje met wat water en belden de dierenambulance en de egelopvang voor overleg. Ondanks lang proberen waren beide instanties niet te bereiken. Jammer voor de dieren, dat de opvang buiten kantooruren moeizaam schijnt te zijn.


Ze gingen verder met googelen en lazen o.a. dat de egel rond deze tijd nog bezig kan zijn om zijn reserves aan te vullen. Het leek ze het beste om de egel toch maar weer in de vrije natuur te zetten.


De snoeptomaatjes waren door de zwarte pieten niet meegenomen. Ik denk dat Amerigo toch liever een wat stevigere bite heeft zoals een wortel of appel. De tomaatje kwamen nu bij de egel goed van pas. De mannen zette de egel op hetzelfde plekje met een paar tomaatjes erbij. De egel bleef aanvankelijk als een bolletje liggen. Een lange tijd bleef ik nog met mijn camera daar staan, maar de kou en de egel wonnen het, ik gaf het op en ging naar de warme kachel.


Toen ik goed en wel binnen was zagen de mannen door het raam dat de egel begon te eten aan het tomaatje. Opnieuw ging ik met de camera naar buiten en mocht toen de foeragerende egel vastleggen. Nog een korte tijd later verdween de egel naar een beschut plekje. Op hoop van zegen.

Winterbanden

Zaterdag 27 November 2010 om 22:03

Eind van de zaterdagochtend reed ik over landweggetjes tussen de berijpte weilanden. Het weer was voornamelijk grijs met zo nu en dan een vaag zonnetje.
Een buizerd zat op een paal. Langzaam liet ik de auto uitrollen en maakte enkele foto's door het voorraam.


Een paar honderd meter verderop zette ik de auto wederom aan de kant. Deze keer om een groep foeragerende zwanen vast te leggen.


Onze neef Bert was samen met zijn vader buiten bezig om de boomsingel rond hun boerderij netjes te maken. En waar de mannen zijn is Shuka ook. De tienjarige grijzende viervoeter wijkt niet van hun zijde.


Terwijl Bert voor mij de zomerbanden verving door de winterbanden, liep ik met de camera richting een weiland met bomenrij behangen met rijp.


Terwijl ik de eerste foto maakte zag ik heel in de verte drie stipjes in het weiland staan, drie reeën stonden daar rustig te grazen. Ik besloot gewoon heel brutaal naar ze toe te lopen. Ze hadden mij al lang gezien want zo nu en dan stopten ze even met grazen om naar mij te kijken, maar ik was nog steeds op veilige schootsafstand.


Toen ik ongeveer 100 meter gelopen had vonden ze het welletjes. Met een paar grote sprongen verdwenen ze richting het naastliggend natuurgebied.


Na een tijdje kwam ik weer bij de auto. De winterbanden zaten onder de auto, de zomerbanden lagen in de auto en ik kreeg ook nog wat stukken hout mee voor de houtkachel.
Met dank aan Bert, die altijd bereid is een handje te helpen!


We zijn in ieder geval klaar voor de sneeuw, maar die mag best nog even uitblijven tot de kerstdagen.
Een fijne zondag gewenst allemaal.

Sinterklaasintocht

Zaterdag 27 November 2010 om 17:01

Hij had een week vertraging, maar eindelijk is hij dan ook in ons dorp aangekomen...
De vaders vonden het ook wel spannend.


En hun dochters zeker...




Ze zijn nog wat te klein om het eng te vinden en daarbij maken de pepernoten natuurlijk veel goed.


Onder politiebegeleiding stak Sinterklaas wandelend de kruising over.


Het laatste stuk van het traject werd per paard en wagen afgelegd.


De zwarte pieten moesten er op een drafje achteraan.


En waarom gingen onze 12 jarige zoon en zijn vriend kijken naar de Sinterklaasintocht?


Nu Sinterklaas ook in ons dorp is gearriveerd mocht ik eindelijk mijn (wandel)schoen zetten. Bij gebrek aan een wortel maar gekozen voor dit alternatief. ;-)


Vanochtend heeft onze geweldige neef, bij hen thuis, de winterbanden onder onze auto gezet. De winterse foto's die ik onderweg en daar maakte volgen nog.
Allemaal een goed weekend gewenst.

Themadag chirurgie

Donderdag 25 November 2010 om 22:56

Vanochtend liep om vijf uur de wekker af en stond ik om tien over zes op een donker perron...
(Op het laatste moment had ik nog mijn Canon PowerShot in de tas gegooid.)


...voor een treinreis naar Amsterdam.


Mijn collega uit Noord Friesland moest nog eerder opstaan. Zij was ingestapt in Leeuwarden. Gelukkig was het nog niet erg druk in de trein en kon ik haar snel vinden.
Iedereen om ons heen was stilzwijgend de krant aan het lezen...


Waarom was het zo stil om ons heen? Ik wees mijn collega op het raam en zei: "Je hebt per ongeluk gekozen voor een stiltecoupé".


Nadat we zachtjes pratend onze wederwaardigheden hadden uitgewisseld pakten we onze syllabus en bereidden we ons verder voor op de komende themadag. Natuurlijk hadden we allebei onze huiswerk thuis al gedaan, maar nog even overkijken kon geen kwaad toch. ;-)


In Amersfoort moesten we overstappen. Jammer dat we de hele reis in het donker reisden, zo konden we niet genieten van een voorbijtrekkend landschap.
Er waren medereizigers die de ogen nog even weer dicht deden, zo ook onze overbuurman. Hij snurkte er soms over. Wij als verpleegkundigen bekeken zijn handen en fluisterden tegen elkaar: "Moet je eens zien, hoe goed die man te prikken is (= infuus inbrengen)".


Op het station Amsterdam Zuid stapten we uit.


Nadat de trein was vertrokken doemde er een imposant gebouw op.


Vanaf het station was het nog 8 minuten lopen naar het gebouw. Onderweg zag ik deze combinatie. Het was mij helemaal duidelijk: "Deze lantaarnpaal wordt voorlopig niet gestolen"...


Na 8 minuten lopen kwamen we aan bij de Amstel Academie VUmc, alwaar de themadag zou plaatsvinden.


We waren niet de enige die daar onderricht kregen en een studie volgden.


De chirurg en andere specialisten vertelden boeiend en ook het uitwisselen van ervaringen met collega's was erg zinvol en leuk.


Een filmpje van een liesbreukoperatie.


Ons uitzicht vanuit het leslokaal. Zo'n uitzicht zijn we in Friesland en Noordwest Overijssel toch niet gewend.


Verpleegkundigen zijn niet gewend om de hele dag stil te zitten, hier en daar werd er dan ook aan het eind van de dag wel een geeuw onderdrukt. Toch wist ook deze jonge anesthesioloog ons tot het eind te boeien. Dat kwam mede door de interactie, we mochten tussendoor onze vragen stellen en onze praktijkgerichte opmerkingen plaatsen. En dat hij ons dan vervolgens aansprak met: "U", zegt iets over zijn gevoel voor etiquette.... of over onze leeftijd. ;-)


De terugreis verliep voorspoedig. Er was geen vertraging, de aansluitingen waren precies op tijd. Het geheel werd in de trein goed afgekondigd. Kortom: "Het liep als een trein". Even afgezien van de kosten (maar die betaalt de baas wel terug) is het toch een relaxte manier van reizen.
Je kunt in de trein ook nog van alles doen, je hoort er haast niet bij als je geen muziek in je oren hebt of een laptop op schoot...


...of met je mobiele telefoon aan het spelen bent.


Ook de terugreis verliep in het donker. Om 19 uur kwam ik moe en voldaan weer op het thuisstation aan. Jetske | 18 reacties

Gunnera manicata

Woensdag 24 November 2010 om 12:36

Midden in onze rozenperk staat een Gunnera manicata


De mammoetbladeren, de naam zegt het al, zijn enorm groot, getuige onderstaande foto.


In de winter moet deze plant afgedekt worden. Met vorst in de weersvoorspelling leek het me verstandig om vandaag deze klus aan te pakken. Ik had er mooi weer bij, het ochtendzonnetje scheen op mijn rug.
Eerst knipte ik de stengels met bladeren weg.


Gooide een zak turf leeg rondom de plant.


Ik plaatste er een aker en twee plastic potten overheen. De stukken van de stengels legde ik aan de basis van de plant.


Tenslotte legde ik de de bladeren van de plant weer daar overheen. De plant ligt nu onder "een warme deken". Laat de winter maar komen.


Voordat ik de bladeren afknipte richtte ik echter mijn (macro)lens op de plant. Het zonnetje was erbij en daar moest ik wel even van profiteren.









Kampioen

Zaterdag 20 November 2010 om 16:21

Onze zoon had vanochtend met zijn club een spannende voetbalwedstrijd.


Ze konden namelijk kampioen worden.


Ze hadden de competitie in tweeën verdeeld, in een najaars- en voorjaarsperiode.


Het was een lastige wedstrijd. Een kampioenswedstrijd wordt als extra zwaar ervaren, er is dan toch meer spanning. Uiteindelijk werd het 2 - 0 voor de thuisploeg, onze club.


De club waarin onze zoon speelt heeft in dit seizoen (najaar) 9 wedstrijden gespeeld, alle wedstrijden gewonnen, 58 doelpunten voor en 5 doelpunten tegen. Maar 5 tegen geeft onze zoon als laatste man een lekker gevoel. :-)


Na de winterstop komen ze in een zwaardere klasse en dat lijkt me ook reëel met bovenstaande cijfers.


Het grijze weer maakte het zeer lastig fotograferen. De ISO moest ik opschroeven naar 800 om zo toch een snellere sluitertijd te krijgen. Anders zouden de bewegende jongens helemaal niet zijn te vast te leggen. Het diafragmagetal met 7,1 maakte een kleine scherpte/diepte. Als het geen kampioenswedstrijd was geweest had ik ook zeker mijn camera thuis gelaten. Maar dergelijke hoogtepunten moesten toch wel worden vastgelegd.


De blijdschap straalt ervan af. :-)


Op de kar door het dorp, een leuke traditie.



Dankdienst...

Woensdag 17 November 2010 om 14:28

Onderstaande foto maakte ik op die zaterdag toen de lucht zo prachtig blauw was. Andere foto's die ik maakte op dezelfde dag plaatste ik in het log van 6 november maar de foto van de vijgenboom met de laatste vijgen bewaarde ik voor later...



De vijgenboom staat vlak naast de vijver. De afgevallen vijgen worden opgevangen door het vijvernet.


Op die dag maakte ik ook nog een aantal foto's van een vijgenblad.


Ik speelde wat met de weerspiegeling van het blad en met de scherpte/diepte en besloot toen om het logje: "Spelen met een vijgenblad te gaan noemen". Ik zette het logje in de grondverf...




Weer een aantal dagen later bedacht ik me achter de computer dat ik eigenlijk ook nog wel een foto moest laten zien van de constructie van ons vijvernet. Het net ligt namelijk niet op het wateroppervlakte maar hangt er 20 centimeter boven. Zo worden de bladeren niet nat en waaien dan weer van het net af. Doordat het net een eindje van het wateroppervlakte afligt, kon ik bovenstaande foto's maken. Ik besloot toen mijn log: "Spelen met het vijvernet" te gaan noemen.


De constructie, die vorig jaar prima werkte, bezweek echter tijdens de stormachtige dagen op 11 en 12 november. Er was in één keer heel veel blad gevallen, daardoor bogen een paar buizen te ver door. We kregen daardoor twee vijvertjes in de vijver. Ik besloot mijn log: "Herfst rond de vijver te gaan noemen".


Mijn log wat in grote lijnen in concept klaarstond had ik nog steeds niet geplaatst. Er kwam nog een foto bij. Tijdens een mooie namiddag liet de zon haar gloed schijnen in onze tuin. De pluimen aan de rand van de vijver leken wel van goud te zijn.

En toen kregen we op vrijdag 12 november het bericht dat Jent rustig was ingeslapen. Jent, ik vond haar de liefste vrouw in onze kerk. Warm, liefdevol, zorgzaam met een rotsvast geloof. Ze was een voorbeeld voor ons allen.
Vanochtend hadden we een "Dankdienst voor het leven van Jent" in onze kerk. Ze had speciaal aangegeven dat het een Dankdienst moest worden. Ze was zo dankbaar voor alles wat ze in haar leven had gekregen. Ze genoot van de kleinste dingen.
En toch heeft ze in haar leven genoeg ernstige dingen meegemaakt En toch ondanks al die moeiten, klaagde ze nooit. Als mensen dat tegen haar zeiden, gaf ze als antwoord: "Die eigenschap is geen verdienste van mijzelf, ik heb het gekregen van onze Schepper".


Enige tijd geleden kreeg Jent het nieuws dat ze ernstig ziek was. De laatste weken thuis kreeg ze intensieve zorg van haar man, kinderen en thuiszorg. Ze heeft van iedereen die haar lief waren persoonlijk afscheid genomen en de mensen die niet bij haar konden komen belde ze op. Ze eindigde dan met de woorden: "We zien elkaar weer bij de Here".
Dat ze heel sociaal was en voor iedereen klaarstond bleek ook uit de grote hoeveelheid aanwezigen tijdens de dankdienst. Ruim 300 mensen waren er aanwezig. De kerk zat tot de laatste zitplaats vol.

Het laatste lied wat we tijdens de Dankdienst zongen was
'k Wil U, o God, mijn dank betalen,
U prijzen in mijn avondlied
Het zonlicht moge nederdalen,
maar Gij, mijn licht, begeeft mij niet.


Ik koos ervoor om de foto's van de vijgenboom, de vijgen en de vijgenbladeren te laten staan. De vijgenboom wordt in de Bijbel veel genoemd. De grote vijgenbladeren geven voldoende schaduw in het zonovergoten land en de vruchten worden daar gegeten.
Jent hield van alles wat leefde, ze hield van mensen, dieren en alles wat er in de natuur groeide en bloeide. Steeds wees ze andere mensen op al dat moois. We zullen haar heel erg missen.

Grote bonte specht

Zondag 14 November 2010 om 22:57

Vandaag rond het middaguur hadden we plotseling bezoek van een grote bonte specht in de voortuin. Ergens in de verte in de achtertuin heb ik ze al wel een paar keer gezien maar in de voortuin kwamen ze eigenlijk niet.
Ik werd gewaarschuwd door mijn eega en snel pakte ik de camera. In de veronderstelling dat de vogel zich wel vlot weer "uit de voeten" zou maken, begon ik snel te knippen.



Het zijn wel zoekplaatjes geworden, maar ze staan er toch op. Ik schrijf "Ze", want al snel kwam er een tweede bij. Het was net alsof ze wat aan het ruziën waren. Maar het kan ook best een liefdesverklaring zijn geweest, ook al lijkt het me niet echt het jaargetijde om elkaar de liefde te verklaren... Ze hadden het in ieder geval druk met elkaar. Eén van de beide is een mannetje, te zien aan het rode "keppeltje". Wat de ander was, heb ik niet zo snel gezien en dat is ook niet weer te zien op de foto. De tweede specht zit gedeeltelijk verstopt achter de takken. Ik heb er maar even een rode pijl bijgezet, want anders moeten jullie ook nog de leesbril erbij pakken. Nu kun je gewoon lekker vlot doorscrollen. ;-)





Mijn objectief heeft maar weinig telebereik, maar dan nog heb ik bewondering voor de fotografen die zo prachtig en haarscherp een vogel kunnen vastleggen. Die vogels zijn namelijk maar zo weer verdwenen. Deze serie is kwalitatief gezien natuurlijk drie keer niets, laat het toch maar zien vanwege de uitzondering.
Na een kleine roffel vertrokken ze samen naar Friesland.


Allemaal een goede en droge week gewenst.

Morgenrood en schuimkoppen

Donderdag 11 November 2010 om 17:08

Gisteren plaatste ik een logje getiteld avondrood. Vanochtend maakte ik wederom foto's in de Blesbroggepolder maar nu van morgenrood.




Vandaag nam mijn Friese gastheer, mij mee naar de Leijen. We vertrokken op tijd want de weersvoorspelling had niet veel goeds in petto. De harde wind konden we bij ons reisdoel wel goed gebruiken, maar de voorspelde regen zou toch echt geen pretje zijn.
Terwijl Jan een foto maakte van de zilverreiger, spotte ik een onderwerp wat beter binnen mijn lensbereik lag.


Het strand lag er verlaten bij en het paviljoen was gesloten. Hieronder een detailfoto van het grasdak. "Hoe maaien ze zo'n dak", vroeg ik me hier thuis hardop af. Volgens onze twaalfjarige zoon is dit speciaal gras wat niet hoog wordt....


We reden door naar de noordkant van de Leijen.


Jan gebruikte zijn kantelbaar scherm om vlak boven de waterlijn foto's te maken, ideaal.


Ik zou in dergelijke gevallen plat op de buik moeten liggen. Een alternatief is om de camera (niet voorzien van schermpje) vlak boven de waterlijn te houden en dan op goed geluk te knippen.
En ik dacht nog wel zo dat ik de camera recht hield ten opzichte van de horizon. ;-)


Gelukkig hebben we Photoshop om het geheel weer recht te breien.




Ik moest tussendoor wel steeds de lens even droog maken veroorzaakt door opspattend water.


Het was koud, maar zeker de moeite waard. De warme broodjes hebben we ons nadien prima laten smaken. :-)

Avondrood

Woensdag 10 November 2010 om 18:00

Wat kan het weerbeeld soms verrassend veranderen. Vandaag was het hier veelal grijs. Soms vielen er een paar druppels regen en weer wat later kwam er een waterig zonnetje door. En net toen ik dacht dat het ophelderde kwamen de volgende regendruppels weer uit de lucht vallen.
De tweede helft van de middag reed ik naar mijn moeder en plotseling brak de bewolking echt open. Vanuit het huis van mijn moeder heb je prachtig uitzicht en mooie wolkenluchten waren er daar te zien. De avondzon gooide zelfs haar zonnestralen in de woonkamer van mijn moeder.

Toen ik naar huis reed begon de lucht helemaal rood te kleuren. Snel haalde ik thuis mijn camera en reed naar De Blesbroggepolder.
Vanaf de parkeerplaats tot aan de Schans maakte ik de volgende foto's.











De laatste keer dat ik daar was, was op 25 oktober. Toen maakte ik een logje over de aanleg van de Schans. Het is nu mogelijk om te voet naar De Schans te gaan, alwaar het onderstaande bord prijkt.


En zoals het KNMI voorspelt was het vanmiddag stilte voor de storm.

Uit één gezin

Dinsdag 09 November 2010 om 22:41

Op weg naar huis rijd ik vaak langs dit huis met in de voortuin acht boompjes op stam. Afgelopen weekend viel me op dat die acht boompjes op stam van hetzelfde soort er in dit jaargetijde allemaal anders uitzien.



Afgelopen zaterdag, op die prachtige najaarsdag stopte ik bij het huis om enkele foto's te maken. De eigenaresse kwam lachend naar buiten en vroeg: "Is ons huis zo mooi, dat je er foto's van maakt?"
Ik vertelde haar de reden, dat het mij was opgevallen dat deze boompjes er allemaal anders uitzagen, ondanks dat het hetzelfde soort is en dat ze alle acht op dezelfde grond staan en onder dezelfde omstandigheden opgroeien...


Tijdens het fotograferen trok ik de vergelijking naar kinderen uit één gezin. Ze komen uit dezelfde ouders, ze krijgen dezelfde opvoeding en toch zijn alle kinderen uit één gezin verschillend...


Bovenstaande foto maakte nichtje Gerjanne van ons, de drie zussen, tijdens het jubileumconcert.
Het was een hele spontane actie. Uiteraard gingen we er wel even voor staan.
Gerjanne maakte een hele serie foto's. Eigenlijk was er niet één foto bij waarop we alle drie in de camera keken en we alle drie onze mond hielden... ;-)

Het Jubileumconcert

Zondag 07 November 2010 om 18:13

Vrijdag j.l. was het dan zo ver, het jubileumconcert van de muziekvereniging. Na 90 jaar nog steeds springlevend.
In dit log en in dit log besteedde ik er al aandacht aan.

Bij de ingang werd iedereen welkom gegeten door Paul en Hein.


Van tijd tot tijd was er wel een discussie tussen de beide neven wie op dat moment het programmaboekje mocht overhandigen.


Reitze is 60 jaar lid van deze muziekvereniging.


De solist...


...tijdens het nummer "Music" van John Miles. Het nummer werd op een schitterende manier door het orkest ten gehore gebracht.


Alle toeters en bellen werden uit de kast gehaald.


Ik was even zijn benen kwijt. ;-)


Het A-orkest en het jubileumorkest spelen hier samen "Thank you for the music".


Mijn eega maakte deze foto's, want ik moest goed mijn best in het orkest. Zien jullie mij zitten?


De leden van de toneelvereniging vertelden tussendoor anekdotes over de muziekvereniging.


Een toegift, op verzoek speelden we nogmaals met de beide orkesten het nummer: "Crazy little thing called love"
Een staande ovatie namen we hier in ontvangst. En een dikke duim van onze zoon. :-)


En zo'n foto krijg je als de fotograaf sneller is dan de flitser. ;-)


Het was erg leuk om na zoveel jaren als oudgedienden de afgelopen 4 weken weer samen te musiceren. De avond van het jubileumconcert was een fantastische avond.

Herfst tegen een blauwe lucht

Zaterdag 06 November 2010 om 14:26

Na een hectische en intensieve week was het heerlijk om vandaag weer eens ontspannend met de fotografie bezig te zijn.
Na een grijze en natte week ervoer ik het dan ook als een cadeautje dat vandaag de zon en grote stukken blauwe lucht waren te zien

Ik begon in de tuin. De regenmeter als stille getuige van de vele regen die er is gevallen.


Voer voor de vogels.


Lampionnetjes in verschillende stadia aan één tak.


Ik stapte in de auto en reed naar De Woldberg.


De mooiste herfstkleuren zijn echter alweer verdwenen. Gelukkig heb ik de afgelopen weken bij jullie kunnen genieten van de prachtigste herfsttooien.

Toen ik daar even rondstapte kwam er bewolking opzetten. De wandeling was dan ook niet groot.
Vlak naast het parkeerterrein ligt het natuurkampeerterrein De Woldberg.. Toen ik op internet aan het zoeken was naar dit kampeerterrein zag ik een overzichtskaartje met alle campings in de buurt. Daar zal ik dan maar de conclusie uittrekken dat de Kop van Overijssel toch wel een geliefd gebied is voor kampeerders.


Het speeltoestel stond er verlaten bij. Staatsbosbeheer heeft deze winter nog een mooi klus te doen.


Tot mijn verbazing vloog daar ook nog een vlinder driftig rond. Toen deze even wilde gaan zitten, kon ik zien en vastleggen dat het om een afgevlogen dagpauwoog ging. Helaas geen handige ondergrond voor een foto en veel rust had deze vlinder ook niet.


Op weg naar huis nog een laatste stop bij de begraafplaats.