Home

Laatste logjes

Een nieuw weblog
Pantserjuffer met dauwdru…
Wespspin met prooi
Pareltjes ophangen
D-Day, Pointe du Hoc
Calvados in Normandië
De hommel, een kanjer in …

Laatste reacties

yinka: Wat een mooi beest! Ik he…
Hendrika: De houtkachel ziet er wee…
marjolein vd foto…: Wat is je kachel mooi gew…
Henk Jonkvorst: flinke klus Jetske. Het k…
willy: klusjes ? ik zou het ee…
Jan K. alias Afan…: De resultaten van je klus…
Hanny: Je hebt je vrije dag bijz…
ada: Dat was dus een echte Jet…
klaproos: zo jetske, dat ziet er …
Jetske: @Geert, ik ben niet popul…

Categorieën

Bloemen, planten en bomen
Dieren
Diversen
Druppels
Gezin en familie
Het weer
Insecten
Koken en eten
Landschap en natuur
Macro-opnames
Onze tuin
Portret
Steden en dorpen
Vakantie
Vroeger

Archieven

Jul 2013
Mei 2013
Apr 2013
Mrt 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Okt 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
Mei 2012
Apr 2012
Mrt 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Okt 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
Mei 2011
Apr 2011
Mrt 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Okt 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
Mei 2010
Apr 2010
Mrt 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Okt 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
Mei 2009
Apr 2009
Mrt 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Okt 2008
Sep 2008
Aug 2008

Jetske Fotografie


Klik op de foto voor meer informatie.

Mailen?

Klik hier om een mail te versturen.

Rss etc.

Powered by Pivot - 1.40.6: 'Dreadwind' 
XML: RSS Feed 
XML: Atom Feed 

Koeien

Dinsdag 29 Juni 2010 om 22:03

Vandaag brachten Jan, Aafje en ondergetekende een bezoek aan onze medeblogster "Hendrika". Het was alweer twee jaar geleden dat we voor het eerst en het laatst een bezoek brachten aan Hendrika en haar boer. Evenals toen was het ook vandaag een prachtige zonnige dag. In de schaduw en met een heerlijk briesje was het daar vandaag prima toeven, met hun trouwe viervoeter aan onze zijde.



Na een heerlijke lunch trokken mijn fotomaatje en ik de laarzen aan en reisden af naar de koeienstal. Zoals wij nieuwsgierig waren naar de koeien zo waren zij nog nieuwsgieriger naar ons.
Het is een prachtig bedrijf. Als je een tijd in de stal rondloopt valt de harmonie en de rust op die er heerst. De koeien zien er prima uit, het is een genot om tussen deze koeien rond te lopen. Nu lijkt het misschien net of ik verstand heb van koeien, dat is niet zo. Maar ik denk dat ik door mijn werk in de gezondheidszorg wel zoveel observatievermogen heb dat ik kan zien of iemand (een koe of een mens) wel of niet goed in zijn vel zit...


Evenals Jan, was ik als kind altijd op de boerderij te vinden. Bij onze buren hielp ik graag mee op de boerderij. Kalveren voeren was één van mijn taken. Er was echter één probleem dat het tijdstip van kalveren voeren altijd kort voor onze warme maaltijd thuis was. Mijn ouders zeiden mij keer op keer dat we om 18 uur gingen eten. Meerdere keren kwam ik te laat en vond dan "de hond in de pot"...


Als kind heb ik ook altijd gezegd, dat ik later met een boer zou gaan trouwen, ik wilde graag boerin worden...
Met een boer ben ik niet getrouwd, maar wat mijn beroep betreft ben ik toch zorgend bezig, een goed alternatief.








Vol bewondering heb ik een tijd staan te kijken bij de melkrobot.






Het is echt niet zo dat "De Boer" met een melkrobot met zijn armen over elkaar kan blijven zitten. Op het weblog bij "Hendrika"
is dit onderwerp al eens ter sprake geweest.
De stagair zei het vandaag heel treffend: "Een melkrobot is wel werkverlichtend, maar zeker niet werkverminderend".


Tenslotte namen we nog een kijkje in de stal bij de kalveren.






Op een boerderij is er altijd werk. Naast de zorg voor de dieren en het binnenhalen van de oogst is daar het onderhoud van machines en het verbeteren materialen.
Een boer moet naast zorgzaam zijn ook nog inventief en handig zijn.






Hendrika, Boer en stagair, heel veel dank voor jullie warme gastvrijheid! :-)

Balbezit

Maandag 28 Juni 2010 om 06:19

Ik was gevraagd om zaterdag j.l. een fotoserie te maken van een familie waarvan oma 95 jaar was geworden. Haar kleindochter fluisterde mij halverwege de fotosessie in het oor, om ook vooral ongemerkt portretfoto's van oma zelf te maken. Aan dat verzoek gaf ik uiteraard gehoor. Terwijl oma zo, tijdens het prachtige weer onder de parasol stond, richtte ik mijn zoomlens op haar. Pas thuis zag ik tot mijn schrik dat het felle zonlicht door de parasol de foto's een oranje gloed hadden gegeven. Heel toepasselijk tijdens een WK...echter niet fraai voor portretfoto's.


Gelukkig dat ik in RAW had gefotografeerd. Zo kon ik nadien op de computer "de schade" gelukkig herstellen. Nu lijkt ze op de tweede foto wat bleek ten opzichte van de eerste, maar het is haar werkelijke kleur. Ik had gelukkig ook nog foto's van haar dat ze op een andere plaats stond en die heb ik gebruikt als referentiekader.
Zo zie je maar weer dat je als fotograaf soms na een fotosessie van een koude kermis thuis kunt komen.


Aan de waterkant maakte ik van ieder gezin een foto en tenslotte een groepsfoto van oma met haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.
Toen dit meisje met haar gezin aan de beurt was, deed ze haar schoentjes uit en wilde het "zwembad" in en zeker niet poseren voor de foto...


Ongetwijfeld gaan onze jongens vanmiddag vol vuur de wedstrijd in...


Een aai over de bol hebben ze misschien van tevoren al gehad...


Oké, er is voldoende balbezit...maar zo schiet het natuurlijk niet echt op. ;-)


En voor diegene die het voetbal leuk vinden en in de gelegenheid zijn om te gaan kijken, wens ik een sportieve en mooie wedstrijd toe.

Luizen melken

Zondag 27 Juni 2010 om 16:56

Onze valeriaan wordt gebruikt als een rijk gevulde dis. Het begon met een paar luizen en nu een aantal dagen later ziet het zwart van de luizen.



Met hun "snavel" prikken ze door de plant en zuigen vele voedingsstoffen uit de plant en dat is na een aantal dagen dan ook goed te zien, de valeriaan hangt er verpieterd bij.


De luizen scheiden een suikerachtige stof af via het achterlijf. De mieren zijn erop verzot en houden de bladluizenkolonie als een boer zijn koeien. Zo duwen ze met hun mierenpootjes op het bladluizenachterlijf als ze wat suikerdrank willen. In ruil voor deze heerlijke vloeistof beschermen de mieren hun zoethouders tegen hun vijanden zoals het lieveheersbeestje.
De mieren lopen af en aan, de één naar boven en de ander weer naar beneden.


Vrijdag en vandaag heb ik de stoel een tijdje naast de valeriaan gezet en mijn macrolens gericht op de hardwerkende mieren.
Ik mag wel verklappen dat het daar vanmiddag in de volle zon wel erg heet was...


Door de lens zie je goed hoe het huishouden van de mieren in elkaar steekt. Aanvankelijk leek het of ze het niet altijd eens waren en met elkaar aan het ruziën waren. Het tegenovergesteld was het geval, ze communiceerden en wisselden volgens mij de vloeistof uit. En van tijd tot tijd liep er een mier helemaal de stengel af naar beneden naar hun nest.
Omdat die mieren constant in beweging zijn, koos ik voor een ISO van 800 en een sluitertijd van 1/200, om zo te proberen de bewegende beestje toch acceptabel te kunnen vastleggen.


Op deze foto kun je zien dat een mier aan het achterlijf van de luis likt. Rechts van de mier is een druppel te zien. Ik heb er lang over gedaan en honderden foto's geknipt voordat ik eindelijk een druppel op de foto had vastgelegd. Het werd me soms kriebelig voor de ogen. ;-)

Nachtvlinder en dagvlinder

Vrijdag 25 Juni 2010 om 21:08

Gisteravond, halverwege de wedstrijd Kameroen tegen Nederland, streek er een nachtvlinder neer op het raam. Ik houd best van een leuk partijtje voetbal en probeer zoveel mogelijk de wedstrijden van Nederland te volgen en toch wint op dergelijke momenten de natuur het van de voetbalwedstrijden... Ik pakte mijn camera en maakte een foto van binnenuit.


Vervolgens ging ik naar buiten om de nachtvlinder vanaf de andere kant te fotograferen. Ik gebruikte mijn macrolens. Zelfs met ISO 1600 had ik niet genoeg licht, ik moest de flitser gebruiken.


Net toen ik daar buiten aan het fotograferen was, maakte Nederland er 1 tegen 2 van. Gelukkig waren er nog tig herhalingen en zag ik even later alsnog hoe het doelpunt werd gemaakt.

Omdat ik moest flitsen tegen een raam, heb ik gekozen om schuin van bovenaf te fotograferen, om zo reflectie van het flitslicht in het raam te voorkomen. Omdat ik fotografeerde met de macrolens, met een beperkte scherpte/diepte is het lijfje niet scherp op de foto gekomen.


Vanochtend vroeg zag ik vanuit onze slaapkamer beneden achter in onze tuin een specht rondvliegen. Ik was nog aan het bezinnen of ik wel of niet mijn camera zou pakken en toen was de specht al weer gevlogen. Mijn eega ontdekte kort daarna een jonkie specht op onze pergola vlak achter ons slaapkamerraam. Inmiddels had ik toch de camera in de aanslag, maar helaas kwam deze vogel heel wazig op de foto en vloog even later over de provinciegrens weg.

Op deze prachtige zomerochtend genoten we van een kopje koffie aan de vijverrand. Op een gegeven moment zag ik een witte vlinder ronddartelen. Ik pakte mijn camera en dartelde er achteraan. Het was een klein geaderd witje.




Terwijl ik daar zo met de macrolens ronddartelde zag ik dat onze valeriaan ook bezoek had gekregen, maar daarover later meer.
Allemaal, voor zover mogelijk, een fijn en zonnig weekend gewenst. :-)

Vliegende hommel en papaver

Donderdag 24 Juni 2010 om 06:24

Vanochtend ben ik de uitdaging weer eens aangegaan om een vliegende hommel scherp op de foto te krijgen. Ik begon met de macrolens. Ik zette de ISO op 800 en koos voor een hele korte sluitertijd, 1/1000 en het diafragma kwam uit op 8. De korte sluitertijd koos ik in de hoop de altijd bewegende hommel scherp te kunnen vastleggen. Bij onderstaande foto was ik net te laat. De hommel was al geland, alleen de vleugels waren nog in vliegstand.


Ik keek met één oog door de zoeker en met het andere oog hield ik de omgeving in de gaten op aanvliegende hommels. Bij deze foto drukte ik te vroeg af, de hommel was nog niet volledig het beeld ingevlogen.


Met de macrolens stel ik altijd met de hand scherp. Bij een aan- en afvliegend voorwerp moet je van tevoren een punt kiezen waarop je scherp stelt en dan maar hopen dat de hommel ook per ongeluk scherp op de foto komt. Bij de beperkte diepte van de macrolens lukt het eigenlijk al nooit om twee hommels scherp te krijgen. Eigenlijk staat geen van de beide hommels scherp op de foto. De bovenrand van de papaver wel... ;-)


Toen heb ik voor de andere optie gekozen. Ik pakte mijn andere lens, de 17 - 85 mm. De ISO zette ik op 400, sluitertijd 1/800 en het diafragma was ook 8. De scherpte/ diepte met deze lens is een stuk groter. En zo had ik in ieder geval een vliegende hommel scherp binnen het beeld.




Maar om de hommel ook nog wat van dichtbij te kunnen zien, moet je met een dergelijke foto eigenlijk wel even flink kroppen en dat heb ik bij onderstaande foto gedaan.
Ach het was een tijdje leuk experimenteren. Ik ga het zeker weer binnenkort proberen. Nu fotografeerde ik staand en de hommel van bovenaf. Een volgende keer moet ik door de knieën en hoop ik de hommel op gelijke hoogte te kunnen vastleggen.


Tijdens het fotograferen viel mij het gezoem op van de foeragerende hommels. Dat geluid van de hommels met op de achtergrond het luide concert van de vogels heb ik op filmpje vastgelegd. Met aan het eind nog even de blik gericht op de grootste kleine druktemaker.


Allemaal een fijne zonnige dag toegewenst.

Schorpioenvlieg

Dinsdag 22 Juni 2010 om 22:06

Wat is dit toch een heerlijk jaargetijde, de lange dagen en de korte nachten. Het lijkt wel of het haast niet donker wordt. De vogels die laat nog hun zang laten horen en 's ochtends al weer heel vroeg het hoogste lied fluiten. Ook al moet ik tijdens dergelijke zonnige dagen werken, dan geniet ik nog volop voor en na werktijd tijdens de wandelingen door de tuin.

Zo mocht ik op een ochtend, tijdens een rondje door de tuin, deze schorpioenvlieg vastleggen. Het was een mannetje.


Tijdens onze rondreis door Indonesië zaten we in een restaurant in een afgelegen gebied in Oost Java. Tijdens het eten ontstond er plotseling in het restaurant tumult om ons heen. Wat bleek er liep een schorpioen door het restaurant. De poes werd er op afgestuurd en die bleek een echte schorpioenjager te zijn en die wist er korte metten mee te maken. We sliepen die nacht in primitieve huisjes nabij het restaurant. Ik moet eerlijk bekennen dat ik toch niet rustig heb geslapen. Voordat je naar Indonesië toegaat wordt je al geleerd om de schoenen uit te kloppen voordat je ze aandoet, voor het geval dat. Maar als je in levende lijve een schorpioen ziet dan wordt het verhaal toch wel even wat anders.

De mannetjes van de schorpioenvlieg zien er gevaarlijk uit met hun omhoog gekrulde staart, zeker met het verdikte uiteinde lijkt die op de staart van een schorpioen. Ook hun puntige bek lijkt gemaakt om mee te steken. Ze zijn echter ongevaarlijk. Ze eten vooral dode insecten en honingdauw: de zoete uitscheiding van bladluizen.
Zijn staart gebruikt het mannetje tijdens de paring. Hij grijpt met het tangvormige uiteinde het vrouwtje vast. Daarna spuugt hij als 'bruidsgeschenk' een bruine vloeistof op een blad die het vrouwtje opdrinkt. Het vrouwtje legt haar eieren in een kuiltje in de bodem. De larven lijken op donker gekleurde rupsen. Ze leven in gangen in de bodem waar ze dode insecten en ook plantaardige materiaal eten.

Mini quad

Maandag 21 Juni 2010 om 10:24

Afgelopen weekend hadden we een slaapfeest bij ons thuis. Onze zoon nodigde zijn hele groep uit om bij hem te komen slapen en omdat groep 8 maar uit 5 jongens bestaat was dat prima te doen. Het was een afscheidsfeest van zijn basisschooltijd.

Om 8 uur 's avonds werden de jongens verwacht, ze lieten hun wave-bord en schoenen bij de ingang staan.
Ze hebben eerst met elkaar buiten gevoetbald, gewaveboard en toen nog een spannende film bekeken.


Ze sliepen niet in een tent buiten of in de garage maar "gewoon" in de logeerkamer boven onze slaapkamer (inclusief een houten verdiepingsvloer). Even na middernacht heb ik ze nog vermanend toegesproken met de woorden: "En nu echt stil zijn, denk erom we horen in de slaapkamer onder jullie alles, dus iedere scheet die jullie laten ook". ;-)
Die woorden hadden niet genoeg indruk gemaakt, want om half twee heeft mijn eega nog eenmaal moeten optreden met zijn mannelijk gezag en met succes.


De volgende ochtend was het hele spul om 7 uur alweer klaarwakker. Na een ontbijt met veel witte bolletjes met hagelslag reisden we af naar Havelte om aldaar te gaan rijden op een mini quad.
Terwijl de instructeur de baan aan het opblazen was...


...vermaakten de jongens zich in de speeltuin.


Veiligheid voor alles.


Goed luisteren naar de instructies.


De eerste rondjes gingen nog heel voorzichtig.






Terwijl twee jongens op de baan aan het quad rijden waren, mochten de andere drie jongens erachter fietsen op een mini bike. Dat was wel even behelpen, want dan moesten ze immers zelf trappen. ;-)


Er werden hun ook allerlei kunstjes op de mini bike geleerd.


Getuige het opspattende zand, begon het al meer en meer op een heuse rally te lijken.


Onze zoon kijkt graag naar MotoGP en heeft daar van Valentino Rossi geleerd dat je voor een bocht zo laat mogelijk moet remmen. Tijdens één van de rondjes wilde hij dat ook wel een proberen, met als gevolg dat hij ondersteboven ging met de quad. Gelukkig kwam hij met de schrik vrij. Ik stond op dat moment net het vierwiel fietsen te fotograferen en kon daarom de val niet vastleggen. Alleen zijn helm met zand en de glunderende ogen kon ik na afloop vastleggen.


Na het quad rijden, wachtte er thuis patat met hamburger. En om half twee nestelden zich de vijf jongens voor de televisie om de wedstrijd Nederland tegen Japan te gaan kijken.


Aan het eind van het feest kregen de jongens allemaal een CD mee naar huis met daarop de foto's van het hele feest.
Onze zoon sprak uit, dat hij een superdag had gehad. :-)
De juf van deze groep zegt regelmatig dat ze zelden zo'n makkelijke groep heeft gehad. En dat gold ook dit weekend voor ons, ook wij als ouders hebben het als een ontspannend feest ervaren. Jetske | 11 reacties

Canon EOS 40D en Papaver

Vrijdag 18 Juni 2010 om 21:18

Nu zal ik jullie eerst even bijpraten over de perikelen rond mijn Canon EOS 20D. In december 2009 kreeg deze camera een nieuwe sluiter. De reparatiekosten waren hoog, maar volgens de kenners was de camera het wel waard. Halverwege april ging de camera echter weer stuk, ik schreef daarover in dit logje. Niets dan lof over de goede en snelle service. Slechts drie weken mocht ik ermee fotograferen en weer was daar de melding "Error 99". Op 31 mei stuurde ik de camera opnieuw naar Konijnenberg in Den Ham. Afgelopen dinsdag kregen wij een telefoontje van Konijnenberg met de mededeling dat de camera niet meer gerepareerd kon worden. Maar ze hadden een goed alternatief...en zo kon ik op woensdag 16 juni een nieuwe camera uit de doos pakken, een Canon 40D, de opvolger van de 20D. Ik moet zeggen dat ik geweldig blij ben met dit aanbod en uiteraard goed te spreken over de recente service!



Canon EOS 40D - kenmerken:
- 10,1 Megapixel APS-C CMOS sensor
- Continu-opnamen met 6,5 bps, maximale reeks van 75 JPEG opnamen
- Nieuw AF systeem met 9 ‘cross-type’ sensoren
- DIGIC III processor
- 3,0” LCD met Live View Mode
- Geïntegreerd Canon EOS Cleaning System
- Duidelijke en heldere beeldzoeker
- Instelbare Picture Style verwerkingsparameters
- De body zelf is voorzien van weer- en stofbestendige afdichtingen


En nu het volgende onderwerp, de papaver. Op enkele weblogs zag ik ze al voorbij komen, bij ons echter bloeide pas afgelopen week de eerste bloem. Op een paar ochtenden, voordat ik naar het werk ging, maakte ik enkele foto's.


Op een onbewolkte dag is de lucht 's ochtends nog zo echt blauw.


Terwijl ik daar zo onder de bloem lag te fotograferen, kwam er een hommel het beeld ingevlogen. Op de computer zag ik het grappige effect van zijn schaduw in de bloem.






Het is te hopen dat de vergankelijkheid van "onze Oranje jongens" tijdens het WK niet zo snel gaat als de vergankelijkheid van deze bloem. Twee dagen later viel het eerste blaadje er al af en ook rond het hart lieten de meeldraden hun hoofdjes al hangen.


Weer een dag later waren alle oranje blaadjes en meeldraden verdwenen.




Gelukkig staat de volgende knop alweer fier te wachten op zijn beurt...




Allemaal een heel goed weekend gewenst! :-)

De lasser

Donderdag 17 Juni 2010 om 21:15

Op donderdagochtend moest ik een fotoreportage maken van een constructiebedrijf. Een prachtig bedrijf van kennissen. Behalve een constructiebedrijf doen ze nog veel meer, ze kunnen van alles repareren. De jongens van de opleiding werktuigenbouw kunnen daar hun stage lopen. Ze hebben een winkel, die te vergelijken is met de Welkoop, maar dan voordeliger.
De foto's gaan gebruikt worden voor hun nieuwe website.

Er wordt een nieuwe loods bijgebouwd aan deze kant van de bestaande loods. Wel handig als je dan als bedrijf je eigen constructie kunt maken.






De directeur van dit bedrijf hanteert de kwast met menie...


Zoals jullie inmiddels wel weten heb ik een grote belangstelling voor ambachtelijk werk. Of het nu handwerk is of met hulp van machines, ik vind het maar knap wat deze mannen kunnen fabriceren.
Ik heb me daar dan ook tijdens de fotosessie prima vermaakt.






Ook het lassen is een vak apart. Ik zou best een lascursus willen volgen.










Het moment van "vuur" is bij het lassen maar heel kort, een paar seconden. De autofocus van de camera kon dergelijke acties niet bijbenen. Ik heb dus de camera op handmatig scherpstellen gezet. Ook qua sluitertijd had de camera het dan even moeilijk, maar juist dergelijke acties vind ik als fotograaf prachtig om te doen. Bij onderstaande foto is de sluitertijd lang en daardoor zie je de vonken echt als regen. Dat heeft wel weer als gevolg dat de lasser niet scherp is geworden, maar dat neem ik graag voor lief.


De mannen die daar aan het werk waren vroegen of ze soms in de "Steenwieker Courant" kwamen... "Nee hoor, helemaal niet, nog erger....jullie zijn zeer binnenkort wereldwijd te zien..." zei ik toen met een brede glimlach. :-D

Mijn eerste fotosessie met de nieuwe camera is in ieder geval in technisch opzicht geslaagd. "Een nieuwe camera...?" denken jullie misschien. De perikelen rond de EOS 20D kreeg een goede afloop, maar daarover later meer.

Libellen en andere insecten in het rietland

Donderdag 17 Juni 2010 om 00:05

In het rietland was het door de harde wind wat lastig weer voor macrofotografie. Desondanks heb ik een aantal insecten op zaterdag j.l. kunnen vastleggen.


De distels werden druk bezocht door de hommels, behangen met stuifmeel.


Aanvankelijk dacht ik dat het om een lieveheersbeestje zonder stippen ging. Pas op de computer zag ik dat het net iets anders was en mét haartjes. Een kevertje, maar wat voor één?


Bloedcicade.


Snuitkevers, al klimmend omhoog. "Let's go to the party!"


Met een mooi toeffie op de kop...


Ik heb gezocht, maar kon de naam niet vinden.




Bruine korenbout, een mannetje.


Volgens mij is dit een "vroege glazenmaker", een mannetje, dat kun je zien aan het getailleerde achterlijf.
Met mijn macrolens begon ik, zoals gewoonlijk, op afstand te fotograferen. Ik mocht echter niet dichtbij komen, want toen ging de libel er vandoor. Deze foto heb ik gekropt om een acceptabele foto te krijgen. Met een spiegelreflex in combinatie met macrolens is over het algemeen goed te zien of de foto dichtbij is genomen of is gekropt. Als de foto van dichtbij is genomen is er een klein gedeelte scherp en de achtergrond volledig wazig of zelf effen van kleur. Als een foto van veraf is genomen is het gehele gebied ongeveer even scherp. En zeker met deze achtergrond moet je wel kroppen om de libel terug te vinden.

Mag het 1 centimeter meer zijn?

Zondag 13 Juni 2010 om 22:01

Zaterdag reisden mijn fotomaatje en ik naar De Weerribben om aldaar het riet binden op film en foto vast te leggen. Jan zorgde voor een filmopname en ik mocht een paar foto's te maken zonder daarbij het filmproces te hinderen. Omdat het riet binden onderdak gebeurde moest ik mijn flitslicht gebruiken en dat betekende in de praktijk dat ik kon beginnen met fotograferen toen de regisseur tevens cameraman klaar was. :-)
Ik stond te fotograferen, letterlijk met de rug tegen de muur, daardoor zijn er een paar foto's niet scherp geworden. Om toch een goede indruk te geven van het hele proces heb ik twee foto's uit het archief gehaald uit een serie die ik vorig jaar maakte op de Dwarsgracht.

Een grote bos riet wordt op een stellage gelegd. De rietbinder "graait" op zijn gevoel de juiste hoeveelheid riet bij elkaar. In De Wieden (zo ook op de Dwarsgracht) heeft een bosje riet een omtrek van 55 cm en in De Weerribben 46 cm. Dat verschil in omtrek heeft te maken (als ik het goed heb) met de structuur van het riet. In De Wieden is de structuur van het riet over het algemeen iets grover.


Het riet wordt tegen een stootplank op dezelfde hoogte gebracht. De stootplank is hier op de foto flink verzwaard met tegels en gewichten. Dat stoten gaat met zoveel kracht dat anders de stootplank zou gaan "wandelen". Dat verklaarde ook waarom ik tijdens het fotograferen afgelopen zaterdag tegen de wand aanstond. Om dat "wandelen" tegen te gaan hadden zij hun stootplank tegen de wand gepositioneerd.


Een kunststofband wordt om de bos heen gelegd en het uiteinde wordt in een gleufje gestopt.


Zodra de band ver genoeg in het gleufje zit trekt de machine automatisch het band strak en brandt nadien de kunststofband door.


Met de handen wordt de bos nagemeten of deze wel 46 cm is geworden.


Om de zoveel bosjes wordt het meetlint erbij gepakt of het bosje wel echt een omtrek heeft van 46 cm. Het mag best 1 centimeter meer zijn, maar niet minder.
Honderd bosjes worden samengevoegd tot een grote rol. Deze grote rollen worden op vrachtauto's vervoerd en door de riethandelaren naar de rietdekkers van rieten daken gebracht.


En nu een flinke sprong terug in de tijd...
Een oud buurjongen tipte mijn oudste zus dat er een foto van onze vader op internet is te zien. Als je via Google "riet binden"" intypt en vervolgens op afbeeldingen dan is de bewuste foto te zien. Deze foto is gemaakt in 1995, mijn vader was toen 73 jaar en stond toen nog steeds in zijn eigen tempo het riet te binden. Voor ons een foto met veel betekenis, onze vader is in 1997 overleden.

Tegenwoordig gebeurt dat riet binden meestal in grote schuren, mijn vader stond echter buiten te binden. Het plekje waar hij het riet stond te binden was naast een drukke kruising waar veel toeristen langs kwamen. Hij is al ontelbare keren op de foto gekomen, ook werd zijn riet gebruikt bij b.v. bruidsreportages. Met hulp van Hendrika (internetspeurneus bij uitstek) ben ik achter het telefoonnummer van deze fotograaf gekomen. Ik heb hem al een aantal keren gebeld, maar kreeg hem tot dusver niet te pakken. Dus ik plaats deze foto op mijn weblog vooralsnog zonder toestemming maar wel met vermelding van zijn naam erbij.

Op de foto heeft ook mijn vader het riet op een stellage liggen. Dat was al een hele verbetering in vergelijking met eerder, ze moesten toen het riet van de grond rapen. Vroeger werd het riet nog niet bijeen gebonden met kunststofband, maar met twijg (in het Overijssels "Twieg") Twijg was een lastig product, het mocht niet te droog en niet te nat zijn. Als mijn vader niet aan het binden was, lag de bos twijg in het water.
Het riet binden met twijg heb ik in mijn jonge jaren ook nog gedaan...


Toen ik daar zo stond te fotograferen begon het toch weer te kriebelen. "Zou ik dat ook kunnen met deze nieuwe methode?" Ik nam het riet ter hand. Voor de oplettende kijker nog even het volgende, ik ben inderdaad linkshandig. Er was een rechtshandige én een linkshandige opstelling. En mijn neef nam mijn camera ter hand en zo ontstonden onderstaande foto's.


Het bosje was te klein, want het was het laatste restje riet wat er op de stellage lag. De band zat te ver naar achteren, maar ondanks deze fouten was ik toch zo trots als een pauw...

Een macrorondje in eigen tuin

Vrijdag 11 Juni 2010 om 22:34

Het vorig weekend was het prachtig weer voor macro-opnamen. Tussen de drukke bezigheden door trakteerde ik mijzelf van tijd tot tijd op een camerarondje met macrolens in de eigen tuin.



Een platbuik libel is aan het uitharden op ons, tot bijzettafeltje omgetoverde, wijnvaatje.
P.s."Overigens, wat jij een Platbuik noemt is waarschijnlijk een vrouwtje Bruine Korenbout, een vrij zeldzame soort", schreef Heidehipper hieronder. Geert, bedankt voor je correctie. Is wel leuk natuurlijk als blijkt dat ik een vrij zeldzaam soort libel heb vastgelegd.


Korenbloem met hommel.




Azuurwaterjuffer.


Lieveheersbeestje op een bloem van de rododenron.


De vuurjuffer man houdt zijn vrouw goed in de greep, terwijl zij haar eitjes afzet op een waterplant in de vijver.


Man en vrouw azuurwaterjuffer even aan het pauzeren. De lens werd handmatig scherpgesteld op het spiegelbeeld.
Bij macro-opnamen stel ik overigens altijd met de hand scherp.


Naast de vijver staat een grote pol gele lis. Deze kregen we een paar jaar geleden, vlak nadat we de vijver hadden aangelegd. Het geel doet het ook erg goed bij macro-opnamen. :-)






Allemaal een fijn weekend gewenst. :-)

Muntvlinder op valeriaan

Donderdag 10 Juni 2010 om 16:12

Ik fotografeerde net het kleinste vlindertje wat ik ooit heb gezien. Het is de muntvlinder (Pyrausta aurata). Ze hebben een spanwijdte van 18-20 millimeter en zijn zowel ’s nachts als overdag actief gedurende twee generaties van april tot oktober. De rupsen voeden zich met verschillende kruidachtigen zoals munt en marjolein. Dit vlindertje zat bij ons op de valeriaan in de kruidentuin en bleef rustig verder smikkelen terwijl ik mijn camera van binen haalde en begon te fotograferen.







Het vlindertje wilde helaas niet samen met de liniaal op de foto. Deze bloem van de valeriaan was ongeveer 4 centimeter groot en zo krijg je toch een indruk van de grootte van de kleine vlinder.

Mensen op het strand

Dinsdag 08 Juni 2010 om 13:35

Een uitstapje naar de vuurtoren op Texel. Het was gezellig druk bij de vuurtoren. De verscheidenheid aan mensen, die allemaal bezig waren met hun eigen dingen, dat vond ik boeiend om te zien. Ik kon het dan ook niet laten om mijn camera te richten op die mensen.



Moeder en zoon?


De eigenaar van deze hond schopte over de behoefte van deze hond een klein beetje zand en klaar was Kees. Lekker om straks met de blote voeten door het zand te lopen...
Een eigenaar van een andere hond pakte keurig uit zijn zak een plastic zakje, pakte de behoefte van de hond op en deponeerde het geheel in de vuilnisemmer.


Het was fris op het strand...


Dit Franssprekend gezelschap probeerden de tekst op het bord te ontcijferen. Het was toch geen weer om te zwemmen...






Deze man hoorde bij een groter gezelschap van verschillende generaties. Toch wel handig dat opa mee is voor dergelijke klusjes.


Het zoontje had dit vast op verjaardag gekregen, pappa speelde ermee.


En zo kun je ook spelen, met niets in je handen.




Met de verrekijker gericht op Vlieland.






En nog even een foto van jezelf maken met de vuurtoren op de achtergrond.

Meikever

Maandag 07 Juni 2010 om 20:54

Zaterdagavond zaten we onder de veranda bij de houtkachel nog lang buiten. Een kever hield ons luidruchtig gezelschap, door steeds tegen de lamp aan te vliegen.

Zojuist ontdekte mijn eega in onze garage een meikever. Deze was vast tijdens die bewuste avond door de open deur naar binnen gevlogen. Gelukkig mag deze meikever in juni ook nog rondvliegen... ;-)
Een junikever bestaat overigens ook, maar deze komt minder vaak voor.

De kever fotografeerde ik eerst met behulp van flitslicht in de garage.




Het leek me beter de meikever te verplaatsen naar buiten, daar zou deze een betere kans maken om weer zijn eigen weg te gaan. Met een handschoen aan verplaatste ik voorzichtig de kever naar de tuin.
Omdat het daglicht al niet sterk meer was moest ik met ISO 1600 fotograferen om een acceptabele sluitertijd en diafragma te krijgen. De scherpte/diepte is ondanks deze hoge ISO waarde nog steeds gering.




We (zoon en ik) begonnen zojuist erg te twijfelen of het wel een meikever is en geen junikever. Een junikever komt echter minder vaak voor en vliegt niet op lampen af. De vorm van bovenstaande kever lijkt wel weer wat ronder dan die van vorig jaar.

Vlinder van de dag...oranje

Maandag 07 Juni 2010 om 00:10

Onze zoon heeft in zijn vierkante meter tuin speciaal zaadjes gezaad van bloemen waar vlinders op afkomen, daarbij denkend aan zijn fotograferende moeder. :-)


Een paar dagen geleden streek er op de korenbloem in zijn tuintje een kleine vos neer.


Het is geen vlekkeloos exemplaar, maar dat is ons elftal ook niet...
Er zijn voetbalfans die de voetbaljongens zien als goden, die geen fouten mogen maken. Maar niets is minder waar, het zijn maar gewoon mensen, inclusief hun fouten.


En ook de mensen en dieren met een vlekje of met heel veel vlekjes mogen gelukkig een plekje hebben op deze aarde.

Eitje...

Zondag 06 Juni 2010 om 17:37

In de serie "In vogelvlucht" liet ik al een aantal foto's zien van de af - en aanvliegende pimpelmezen. Een tijdje later richtte ik mijn camera weer eens op de voedende pimpelmezen. De druif is inmiddels al flink gegroeid.









We waren in blijde verwachting van het moment dat de jongen zouden uitvliegen. Het gebeurde de afgelopen week en het moment was helaas tijdens één van mijn werkdagen buitenshuis.
Vandaag inspecteerde mijn eega het nestkastje. De pimpelmezen hadden voor ons een klein souvernir achtergelaten.


Om een indruk te geven hoe klein het ei was, hebben we er een boterbloem naast gelegd.


En nog een madeliefje.


Op het piepkleine eitje kropen ook nog eens piepkleine beestjes, luizen rond.


Tenslotte nog even samen poseren met een kippenei van onze eigen kippen.

Pootje baden...

Vrijdag 04 Juni 2010 om 21:28

Genieten jullie ook zo van dit prachtige weer? Ook voor de komende dagen lijken de vooruitzichten goed, dus wordt het weer volop genieten. We kunnen dan nog wel even de schoenen uitdoen en even onze voeten in de vijver laten zakken...

In het pinksterweekend, tijdens ons verblijf in Zuid-Limburg, hadden we ook zulk prachtig weer. We hebben een paar keer een wandeling gemaakt. We vinden het echt een prachtig gebied. We hebben genoten van het bourgondische leven aldaar, het was echt terrasjesweer. Hieronder een impressie.

Ons hotel was gelegen op een rustige locatie...


Wandelen door de landerijen met het shirt om de middel geknoopt, de fototas op de rug en de camera om de nek.


De Geul.


De macrolens lag op de hotelkamer. Maar toch heb ik een vlindertje en bloemen geschoten.


Genieten op het terras...


...van stokbrood met kruidenboter en aspergesoep.








Een vakwerkhuis.


De weg liep pal naast de koeienstal.


Er wordt, behalve wandelen, ook heel wat afgefietst in deze provincie.


De sleedoorn tekende zich af tegen de blauwe lucht.


De wandelpaden lopen gewoon door de weiland van de koeien.
Dit waren wel hele bijzondere koeien in de wei...


Die blaadjes zijn net wat lekkerder dan het gras in het eigen weiland.


Ook nog eens verfrissend, dat pootje baden. Met onze stevige wandelschoenen aan keken we enigszins afgunstig toe...




Deze koe lijkt te zeggen..."Allemaal een heel fijn weekend gewenst". :-)

Begraafplaats Georgiërs

Donderdag 03 Juni 2010 om 22:58

Een maand na 4 mei zou je zeggen dat ik niet echt actueel ben. Echter dodenherdenking is iedere dag weer actueel...

Op die bewuste 4 mei, tijdens op verblijf op Texel, maakte ik een uitstapje met een gericht doel. Voordat ik daar was aangekomen maakte ik een fotostop bij een schapenboet omringd door schapen en lammetjes.





En als een mens met een raar ding voor de ogen ook nog: "Béh" gaat roepen dan moet je natuurlijk wel even stoppen met grazen en achterom kijken. ;-)


Mijn doel op deze 4 mei was de "Begraafplaats van de Georgiërs".


Op dit bord kon ik lezen wat de rol van de Georgiërs in de Tweede Wereldoorlog is geweest.


Ieder jaar op 4 mei om vier uur 's middags komt een groep Georgiërs vanuit heel Nederland hier bijeen om de gesneuvelden te herdenken.








Het is tevens een gezellig samenzijn en bijpraten. Deze mensen vonden het prima dat ik een foto van hen maakte.
Met de meneer aan de linkerkant heb ik nog een tijdje staan praten.


Ze namen eten en drinken mee.


Herdenken kun je dus ook doen met een wijntje erbij...

Macro's in Friesland

Dinsdag 01 Juni 2010 om 22:07

Vandaag maakte ik samen met mijn Friese gastheer een prachtige fotokuier in zijn provincie.

Op mijn verzoek gingen we eerst kijken of de brede orchis in Weinterper Skar nog in bloei stond. In de berm stond deze prachtig bloem te pronken en was zo voor de sluipende fotograaf goed te benaderen zonder dat de andere bloemen werden platgewalst...
(Ik moet me nog even in verdiepen, waarom ik deze keer onderstaande foto niet op 800 pixels breed kan houden...)





Ik heb er over gedacht om de serie van vandaag in tweeën te splitsen. Het zijn wel veel foto's geworden voor één logje. Ik heb uiteindelijk toch maar besloten om ze in één keer te plaatsen. De komende dagen heb ik het zo druk dat ik nauwelijks achter de computer zal zitten. Dus om praktische redenen overlaad ik jullie met macrofoto's. Jullie hoeven ze niet in één keer te bekijken hoor, kom gerust nog eens terug. ;-)
Onderstaand vlindertje ken ik niet. Het lijkt me meer een dagvliegende nachtvlinder. Ik hoop dat er onder de bezoekers deskundigen zitten die het wel weten. Hieronder staan wel meer beestjes waar ik de naam niet van ken.


Op de koekoeksbloem lag een geel puntje, het leek wel eigeel.


De kleine ratelaar in tegenlicht.


Ik was blij dat er eindelijk eens een azuurwaterjuffer op een fotogenieke ondergrond ging landen en ook lang genoeg bleef zitten. Door de macrolens zag ik dat ik de juffer stoorde tijdens de lunch.






Ook de citroenvlinder was aan de lunch toe en schoof gezellig aan bij de anderen aan tafel.






De foto's waar ik geen tekst bij plaats, weet ik de naam niet van...
P.s. ik heb hulp gehad bij het determineren en kon zo een aantal namen toevoegen.
Het onderstaande beestje is een brandnetelmot.


Schorsvlieg alias meridiaanvlieg.


Een spuugbeestje was hier druk aan het werk geweest. De druppel kon ik nog net vangen voordat deze naar beneden viel.


Vanaf It Weinterper Skar reden we naar Kapellepôlle. Even dacht ik daar een bekende natuurfotograaf rond te zien scharrelen....maar het was toch gewoon veenpluis. ;-)


Zonnedauw met prooi.


Een tangpantserjuffer.


Twee parende libellen vlogen om mij heen. Plotseling bemoeide zich een tweede mannetje ermee en het drietal "stortte" naar beneden vlak voor mijn voeten. De ondergrond is heel onrustig op deze foto, maar ik wilde hem toch laten zien.


De naam van de libel is een venwitsnuitlibel.


Op Jan zijn spijkerbroek liep een ringelrups. En zo als het een echt fotomaatje betaamt, pakte hij een stokje en liet de rups poseren voor mijn macrolens.






Aafje en Jan, dank voor de gezellige en gastvrije dag en voor de prachtige fotokuier. :-)

P.s. Heidehipper, bedankt voor je hulp bij het determineren.